Ο κατευνασμός των Πούτιν-Ερντογάν, η Μέρκελ και η μεγάλη ευκαιρία της Κύπρου

«Η αντίδρασή τους δεν είναι αποφασιστική. Ελπίζω στη Σύνοδο που θα πραγματοποιηθεί να έχουν διαφορετική προσέγγιση. Η προσέγγιση της Ευρώπης δείχνει έλλειψη αποφασιστικότητας. Το μόνο που κάνουν είναι να δινουν συμβουλές και να λένε τις απόψεις τους χωρίς να προσφέρουν πραγματική στήριξη. Αυτές οι καταδίκες και οι συμβουλές δεν θα έπρεπε να γίνονται μόνο για το θεαθήναι».   

Αυτή είναι μια δήλωση που με ευκολία θα μπορούσε να γίνει από τον Νίκο Αναστασιάδη ή τον Ιωάννη Κασουλίδη, σε σχέση με τον τρόπο με τον οποίο οι εταίροι μας στην Ε.Ε., διαχρονικά προσέγγιζαν, αφενός το Κυπριακό στην ολότητα του, ως πρόβλημα εισβολής και κατοχής και αφετέρου την πρόσφατη εισβολή στο Βαρώσι με την δημιουργία νέων τετελεσμένων ή ακόμη και την εισβολή των τουρκικών πολεμικών πλοίων στην κυπριακή ΑΟΖ, είτε για να παρενοχλήσουν τις γεωτρητικές δραστηριότητες από τις αδειοδοτημενες εταιρείες, είτε για να προστατέψουν τις παράνομες γεωτρήσεις από τα τουρκικά γεωτρύπανα. 

Η δήλωση αυτή όμως, δεν έγινε ούτε από τον Πρόεδρο Αναστασιάδη, ούτε από τον ΥΠΕΞ Κασουλίδη. Άλλωστε αμφότεροι δείχνουν να έχουν συμβιβαστεί πλήρως με την αδράνεια των εταίρων στο θέμα της Τουρκίας και πλέον αντί κυρώσεις προτείνουν Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης που έχουν ως στόχο να βγάλουν από την απομόνωση τους Τουρκοκύπριους. Αυτή είναι μια δήλωση του ίδιου του Τούρκου Προέδρου Ταγίπ Ερντογάν, ο οποίος ούτε λίγο ούτε πολύ, τα βάζει με την Ε.Ε. για τη στάση της έναντι της ρωσικής εισβολής. 

Ο Ταγίπ Ερντογάν κατάφερε σε τρεις αράδες να καταδείξει με τον πιο απλό και συνάμα εύστοχο τρόπο, το μεγαλύτερο πρόβλημα της Ε.Ε. το οποίο δεν εμφφανίστηκε για πρώτη φορά. Οι Ευρωπαίοι είχαν την ευκαιρία να βγουν μπροστά, να χαράξουν πολιτικές, να δείξουν τον δρόμο και να στείλουν το μήνυμα πως ο δυτικός κόσμος δεν ανέχεται τον 21ο αιώνα αλλαγές συνόρων και εισβολές. Ίδια ήταν η στάση τους και με την εισβολή του Αζεμπαιτζάν στο Αρτσάχ, αντίστοιχη και η στάση τους όταν ο Ερντογάν εισέβαλε στις αυτόνομες περιοχές των Κούρδων και στη Συρία. 

Η Ευρώπη με αυτό το τελευταίο παράδειγμα, απέδειξε ότι παραμένει πολύ κατώτερη των περιστάσεων και των προσδοκιών, αφού η εισβολή δεν αφορούσε κάποιο φτωχό και αδύναμο λαό χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, αλλά έγινε στην καρδιά της Γηραιάς Ηπείρου. Και η Ευρώπη δεν ελέγχεται γιατί δεν επεμβαίνει σήμερα για να συμβάλει στον ηρωικό αγώνα του ουκρανικού λαού, αλλά διότι για χρόνια και ειδικά τις τελευταίες ημέρες, εξαπατήθηκε αφού πίστεψε τα όσα έλεγε ο Πούτιν. Δικαιούται η Ευρώπη να δηλώνει εξαπατημένη από τον Πούτιν; Αυτό είναι το ερώτημα που οι σημερινοί ηγέτες των μεγάλων χωρών, όπως της Γαλλίας, της Γερμανίας και της Ιταλίας καλούνται να απαντήσουν.

Ποιοι ευθύνονται

Το δεύτερο ερώτημα είναι το εξής: Ποιος ευθύνεται για τη γιγάντωση της Ρωσίας και για την αποθράσυνση του Πούτιν που του επιτρέπει να πραγματοποιεί εισβολές δεξιά και αριστερά. Για πολλούς η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι μονόδρομος και ακούει στο όνομα, Άγκελα Μέρκελ. Όπως συμβαίνει παραδοσιακά σε τέτοιες περιπτώσεις, εκ των υστέρων δηλαδή, η Μέρκελ βρίσκεται στο στόχαστρο πολλών, τόσο εντός όσο και εκτός Γερμανίας. 

Η Μέρκελ βρισκόταν στο τιμόνι της χώρας, όταν το 2014 η Ρωσία και πάλι με στρατιωτική επιχείρηση προσάρτησε από την Ουκρανία την περιοχή της Κριμαίας. Η αντίδραση της τότε κατακρίθηκε από αρκετούς, αφού θεωρήθηκε πως μπορεί δημόσια να καταδίκαζε αλλά πίσω από τα φώτα έκλεινέ το μάτι στον Ρώσο ομόλογο της. 

Σύμφωνα με το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, Βερολίνο και Μόσχα είχαν κατά τα τελευταία χρόνια πολλές διενέξεις. Από τις κυβερνοεπιθέσεις κατά γερμανικών θεσμών, περιλαμβανομένης της καγκελαρίας, μέχρι τις υποθέσεις κατασκοπείας και την νοσηλεία του αντιφρονούντα στο ρωσικό καθεστώς Αλεξέι Ναβάλνι, ο οποίος εισήχθη σε νοσοκομείο του Βερολίνου μετά την επίθεση εναντίον του με δηλητήριο που αποδίδεται στις ρωσικές μυστικές υπηρεσίες.

Ωστόσο, η Αγγελα Μέρκελ φρόντισε διαχρονικά να διατηρήσει στενές σχέσεις με το Κρεμλίνο κατά την διάρκεια των τετραπλής θητείας της στην καγκελαρία, υποστηρίζοντας με όλες τις δυνάμεις και απέναντι σε κάθε αντιξοότητα το σχέδιο του αγωγού Nord Stream 2 που αύξησε την εξάρτηση της Γερμανίας, και της Ευρώπης, από το ρωσικό φυσικό αέριο.

Σήμερα πλέον, δέχεται σφοδρές επικρίσεις από τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης που καταγγέλλουν την διπλωματία του εξευμενισμού και της συγκατάβασης που ασκήθηκε από το Βερολίνο προς την Μόσχα επί της καγκελαρίας της.

Η διπλωματία του κατευνασμού

Ανάλογη διπλωματία, του κατευνασμού δηλαδή και της συγκατάβασης, η πρώην Γερμανίδα Καγκελλάριος, υιοθέτησε και στην περίπτωση του Τούρκου Προέδρου, Ταγίπ Ερντογάν. Άλλωστε εδώ και χρόνια πολιτικοί αναλυτές και διπλωμάτες, έχουν κατατάξει αμφότερους τους Πούτιν και Ερντογάν στην κατηγορία εκείνων των ηγετών-ταραξιών, που δημιουργούν προβλήματα, σε μια προσπάθεια να ικανοποιήσουν τις εθνικιστικές τάσεις του εσωτερικού τους ακροατηρίου, τον αντίστοιχο αλυτρωτισμό, αλλά και τις πολιτικές και οικονομικές επιδιώξεις τους. 

Δεν είναι τυχαίο πως όποια πολεμική σύρραξη σημειώθηκε την τελευταία εικοσαετία, τόσο εντός όσο και στην ευρύτερη περιοχή της Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής, είχε την υπογραφή του ενός εκ των δύο. Για διαφορετικούς λόγους, η Άγκελα Μέρκελ, η επίσης για δύο δεκαετίες, ως η ισχυρότερη ηγέτιδα της Ε.Ε., παρείχε και στους δύο με τον τρόπο της μια άτυπη στήριξη, μέσω της πολιτικής του κατευνασμού. 

Ειδικά στην περίπτωση του Ερντογάν που μας αφορά άμεσα ως Κύπρο, είναι γνωστές οι προσπάθειες της ίδιας και οι πιέσεις που άσκησε έτσι ώστε να μην επιβληθούν αυστηρές κυρώσεις εναντίον του, που θα προκαλούσαν πραγματικό κόστος και ενδεχομένως να τον σταματούσαν από τη δημιουργία τετελεσμένων στην Αμμόχωστο και από τις παράνομες εισβολές στην κυπριακή ΑΟΖ, αλλά και θα τον επανάφεραν σε τροχιά επαφής με το περιβάλον, σε σχέση με τις θέσεις του στο Κυπριακό. 

Η Μέρκελ σήμερα

Χθες η Άγκελα Μέρκελ κλήθηκε να σχολιάσει την εισβολή του Πούτιν στην Ουκρανία. Η πρώην καγκελάριος, καταδίκασε την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και εξέφρασε την αλληλεγγύη της προς τον ουκρανικό λαό.«Αυτός ο επιθετικός πόλεμος της Ρωσίας σηματοδοτεί ένα σημείο καμπής στην Ιστορία της Ευρώπης μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου», δήλωσε. «Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για αυτή την κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου και την καταδικάζω με τον πιο έντονο τρόπο», υπογράμμισε.

«Οι σκέψεις και η αλληλεγγύη μου είναι με τον ουκρανικό λαό και την κυβέρνηση υπό τον πρόεδρο Βολοντίμιρ Ζελέσνκι αυτές τις φρικτές ώρες και ημέρες», επεσήμανε η πρώην καγκελάριος της Γερμανίας, εκφράζοντας την «πλήρη στήριξή της» στις προσπάθειες που καταβάλλουν η ΕΕ, το ΝΑΤΟ, ο ΟΗΕ και η G7 για τον άμεσο τερματισμό του πολέμου.

Βέβαια η ειλικρινής καταδίκη της πρώην Καγκελλαρίου ήρθε με καθυστέρηση και πλέον δεν έχει κανένα νόημα, αφού εδώ και χρόνια, όταν είχε την εξουσία έθρεψε στον κόρφο της το φίδι που σήμερα επιτέθηκε στην καρδιά της Ευρώπης. Είναι καιρός όμως να αντιληφθουν οι εταίροι μεταξύ των οποίων και οι διάδοχοι της πρώην Καγκελλαρίου πως για να μην επαναληφθεί το κακό που ζούμε σήμερα, θα πρέπει επιτέλους να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων, να παραμερίσουν τα πρόσκαιρα οικονομικά τους συμφέροντα και να συμπεριφερθούν αντάξια των πραγματικών ηγετών που οραματίστηκαν και εγκαθίδρυσαν την μεγάλη ευρωπαϊκή οικογένεια, ως μια Ένωση χωρών που βασίζονται στη δικαιοσύνη, τη δημοκρατία και την Ελευθερία. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

• Ακόμα και τώρα σιγοντάρει τον Ερντογάν η Μέρκελ-Μισόλογα και «ναι μεν αλλά...»
• Η απόλυτη κυριαρχία της Μέρκελ, έστρωσε το κόκκινο χαλί στον Ερντογάν
• Ο Ερντογάν αποθεώνει τη Μέρκελ, ο Τσαβούσογλου βγαίνει κι από πάνω
• Αλληλεγγύη που χάθηκε στη σκόνη της χρυσής αμμουδιάς του Βαρωσιού...