Πού καιρός που ήταν ο Ιωνάς...

Τις δικές του ιδιομορφίες και χαρακτηριστικά, διαθέτει, τουλάχιστον στην Κύπρο, το κάθε Υπουργείο που με την πάροδο του χρόνου καταφέρνει να εμβολιάζει και τον εκάστοτε υπουργό που αναλαμβάνει το χαρτοφυλάκιό του. Τέτοια παραδείγματα πολλά, ειδικά όταν πρόκειται για την ίδια διακυβέρνηση και δη τη σημερινή που μετρά ακριβώς εννέα στην πλάτη της. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα το Υπουργείο Παιδείας, στο οποίο, όποιος υπουργός κι αν βρέθηκε στην καρέκλα του, ταυτόχρονα μπήκε και στο στόχαστρο μαθητών και εκπαιδευτικών οργανώσεων, με ή χωρίς κορωνοϊό ή με η χωρίς εξετάσεις τετραμήνων.  

Υπάρχει ωστόσο ένα Υπουργείο, που υπό άλλες συνθήκες θα βρισκόταν στην εν λόγω κατηγορία, με την ίδια ευκολία που βρίσκεται και το Υπουργείο Παιδείας, ωστόσο τους τελευταίους μήνες, κατάφερε να αλλάξει τον χαρακτήρα και την ιδιοσυγκρασία του, κάτι που τυγχάνει διαφορετικής ανάγνωσης. Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί επί Υπουργίας Νίκου Κόσιη, ή αργότερα Δώρου Θεοδώρου, ή ακόμα καλύτερα επί Ιωνά Νικολάου, πως οι αποδράσεις θα γίνουν καθημερινότητα και να μην ακουστεί ούτε μια δήλωση από τον υπουργό, έστω για την διεξαγωγή μιας έρευνας, τουλάχιστον για τα μάτια του κόσμου, όπως έγινε άλλες τόσες φορές. 

Ειδικά επί της εννιάχρονης διακυβέρνησης Αναστασιάδη, μετά από την μακρά πορεία του Ιωνά Νικολάου για έξι χρόνια, το Υπουργείο Δικαιοσύνης μοιάζει «στοιχειωμένο», αφού τα υπόλοιπα τρία άλλαξαν τρεις υπουργοί. Τον Ιωνά διαδέχθηκε ο Γιώργος Σαββίδης, ο οποίος επιχείρησε να χαμηλώσει τους ομολογουμένως υψηλούς τόνους του προκατόχου του, σε μία προσπάθεια να γλιτώσει τα πυρά και τις επικρίσεις. Κάτι που κατάφερε, αφού παρέμεινε «αθόρυβος» στον περίπου ένα χρόνο που παρέμεινε στο Υπουργείο, αποφεύγοντας τις δημόσιες διαφωνίες, προσπαθώντας παράλληλα να προστατεύσει την εικόνα, τόσο του ίδιου όσο και της Κυβέρνησης, ενώ έμεινε μακριά από οτιδήποτε μπορούσε να προκαλέσει αντιπαραθέσεις. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Τα πήγαινε-έλα των υπουργών, η πεπατημένη του Αναστασιάδη και το τελευταίο καρέ

Το Υπουργείο Δικαιοσύνης και η σύντομη παρουσία του σε αυτό, λειτούργησε ως προθάλαμος για να διοριστεί λίγους μήνες αργότερα στο νευραλγικό πόστο του Γενικού Εισαγγελέα. Παράλληλα έφερε εντός την Κυβέρνηση την Έμιλυ Γιολίτη, η οποία μπήκε και βγήκε με... φόρα. Ομολογουμένως η κα. Γιολίτη εργάστηκε για τη Μεταρρύθμιση της Δικαιοσύνης, ωστόσο η εντύπωση που τελικά επικράτησε στην κοινή γνώμη, ήταν η στάση της σε ζητήματα δευτερευούσης σημασίας, όπως η υπόθεση του parody account, τα επεισόδια για τα μέτρα του κορωνοϊού κτλ, πληρώνοντας τα σπασμένα για τους λάθος χειρισμούς που έγιναν από την Αστυνομία. Ακόμα μεγαλύτερη εντύπωση έκανε και ο τρόπος που επέλεξε να βγει πριν την βγάλουν από την Κυβέρνηση, αφού έστησε το πολυβόλο και άνοιξε πυρ κατά του Προέδρου της Δημοκρατίας. 

Τότε, δηλαδή τον Ιούλιο του 2021, ήταν που μπήκε στη ζωή μας και η Στέφη Δράκου, η οποία ήταν άγνωστη στο ευρύ κοινό και αν είναι κάτι που απέδειξε με την μέχρι σήμερα παρουσία της, είναι πως θέλει βγει αλώβητη από το σύντομο πέρασμα της από το Υπουργείο Δικαιοσύνης, κρατώντας αποστάσεις από μια σειρά σοβαρών ζητημάτων, κάτι όπως, που η κοινή γνώμη, το σχολιάζει αρνητικά, αφού η επικοινωνιακή σιωπή δεν αποτελεί πάντα λύση, ειδικότερα στις περιπτώσεις που κόσμος περιμένει απαντήσεις.

Αντιθέτως, η Στέφη Δράκου, δείχνει πως την ενδιαφέρει το έργο που θα αφήσει, σε σχέση με τη Μεταρρύθμιση της Δικαιοσύνης και την πάταξη της διαφθοράς, με τα έργα όμως, ειδικά στην περίπτωση της Μεταρρύθμισης, να παραμένει κολλημένο. Εξάλλου, η Στέφη Δράκου δυσκόλεψε και το έργο των δημοσιογράφων αφού πλέον δεν έχουν υλικό, ούτε από τις δυναμικές δημόσιες παρεμβάσεις του Ιωνά Νικολάου, ούτε από τις ενέργειες της Έμιλυς Γιολίτη που κάποιες φορές δικαίως και πολλές αδίκως, κέντριζαν την επικαιρότητα και το ενδιαφέρον των πολιτών. 

Είναι κοινώς παραδεκτό πως επί υπουργίας Στέφης Δράκου τα πράγματα άλλαξαν, παλιές συνήθειες αποτελούν μακρινή ανάμνηση και το Υπουργείο Δικαιοσύνης λειτουργεί αποστασιοποιημένο από τη δύσκολη καθημερινότητα που επιβάλλουν οι συνθήκες λειτουργίας της Αστυνομίας. Γιατί συμβαίνει αυτό; Σίγουρα όχι επειδή δεν υπάρχουν στην επικαιρότητα υποθέσεις που υπό άλλες συνθήκες θα προκαλούσαν τις παρεμβάσεις υπουργών, αλλά κάποιοι θεωρούν πως είναι μια στρατηγική άμυνας, γλιτώνοντας από τα πυρά. Ακόμα και οι καταγγελίες Γκιώνη, ή υπόθεση της 19χρονης, η μάστιγα των αποδράσεων και μια σειρά άλλων γεγονότων, θα αποτελούσαν πρώτη είδηση και ο εκάστοτε υπουργός θα έμπαινε στο μάτι του κυκλώνα και θα αποτελούσε το πιο περιζήτητο πρόσωπο για τα παράθυρα των τηλεοπτικών εκπομπών. Όπως για παράδειγμα, επί καιρού Ιωνά Νικολάου, ο οποίος αν μη τι άλλο, έβγαινε μπροστά και πάντα είχε κάτι να πει, δείχνοντας πως το Υπουργείο στοχεύει να αλλάξει τα κακώς έχοντα στην Αστυνομία. Είτε συμφωνούσε κάποιος με αυτά που έλεγε, είτε διαφωνούσε, είτε τα πίστευε είτε όχι, αποτελεί παραδεκτό γεγονός πως επί υπουργίας Ιωνά τα δεδομένα ήταν εντελώς διαφορετικά και η παρουσία του πολιτικού προϊστάμενου ήταν πιο έντονη και πιο ενεργή, αναλαμβάνοντας δράση, ακόμη και στις περιπτώσεις που η Αστυνομία δεχόταν σφοδρή κριτική. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Ριπή ερωτημάτων για την απόδραση-Δείχνει ευθύνες σε υψηλά δώματα ο Λοϊζίδης

Η Στέφη Δράκου ωστόσο, ακολουθεί ένα διαφορετικό δρόμο, αφού έχει μετατρέψει ένα αμιγώς πολιτικό και συγκεντρωτικό υπουργείο σε μια τεχνοκρατική υπηρεσία του δημοσίου, στην οποία παρεμβαίνει όπου κρίνει απαραίτητο και αναγκαίο να το πράξει. Εάν αυτό είναι καλό η κακό εναπόκειται στην προσωπική άποψη του καθενός. Το σίγουρο είναι πως αργά ή γρήγορα η υπουργός θα κληθεί να αναμετρηθεί με την ιστορία, αφού τόσο τα Νομοσχέδια για τη διαφθορά όσο και τα Νομοσχέδια για τη Μεταρρύθμιση της Δικαιοσύνης θα τεθούν ενώπιον της Ολομέλειας της Βουλής για να εγκριθούν. 

Αυτός, για κάποιους είναι και ο βασικός λόγος για τον οποίο ενδεχομένως να βρίσκεται στο απυρόβλητο. Η προσπάθεια που καταβάλλει για τη Μεταρρύθμιση της Δικαιοσύνης, ίσως της προσθέτουν χρόνο για να πετύχει ένα εγχείρημα που τα κόμματα, ανεξαρτήτως ιδεολογίας και προτεραιοτήτων, θεωρούν ως επιτακτική ανάγκη για τον τόπο. Επίσης, για χάρη της ιστορίας, σημειώνεται πως ηθικός αυτουργός των εν λόγω Νομοσχεδίων, ήταν ο Ιωνάς Νικολάου...