Η εκμετάλλευση της Ιστορίας για μια χούφτα ψήφους και η πολιτική αποξένωση

Πλησιάζουν οι Προεδρικές Εκλογές και μας πλησίασε πάλι το παρελθόν. Κάθε φορά τα ίδια και τα ίδια. Ρίχνουν την Ιστορία στο μπλέντερ, την πασπαλίζουν με μπόλικο στόμφο και μας την σερβίρουν για προεκλογική κατανάλωση.

Δεν παρεκκλίνουν ούτε βήμα από αυτή την τακτική. Χρόνια πετύχαινε η συνταγή. Έξυναν συστηματικά τις πληγές των προηγούμενων γενιών κι έγραφαν με το αίμα τους εκλογικές επιτυχίες.

Η πόλωση απέφερε εκλογικά αποτελέσματα και το παρελθόν πάντα η Ιστορία μπορούσε να την ενεργοποιήσει. Κι είπαν να το ξαναδοκιμάσουν τώρα. Τώρα που παρουσιάζονται φαινόμενα αποσυσπείρωσης. Τώρα που οι ψηφοφόροι εμφανίζονται λιγότερο υπάκουοι. Τώρα που ο κόσμος στρέφεται προς λιγότερο παραδοσιακές επιλογές.

Εν μέσω μάχης συσπειρώσεων, έβγαλαν από τα συρτάρια τον Γρίβα και ξεκίνησαν τον χαρτοπόλεμο. Ελπίζοντας πως ο κόσμος θα ξεχάσει την πραγματική του μάχη με την ακρίβεια, τα δανειστικά επιτόκια και το κόστος της ενέργειας για λίγο και θα ακολουθήσει την πεπατημένη προηγούμενων αναμετρήσεων.

Έτσι κι αλλιώς τα χιλιοειπωμένα είναι πιο βολικά. Η Ιστορία χρειάζεται μόνο μελέτη και άντληση διδαγμάτων. Σπανίως χρειάζεται αποφασιστικές ενέργειες. Δεν θέλει η Ιστορία δημιουργική σκέψη για να βρεθούν λύσεις. Δεν θέλει προτάσεις κοστολογημένες και εφαρμόσιμες, με δυνατότητα να προσφέρουν γρήγορα την απαραίτητη ανακούφιση. Δεν θα καθορίσει το επίπεδο διαβίωσής μας η Ιστορία, δεν θα επηρεάσει την ποιότητα ζωής μας. Δεν αποτελεί σοβαρή πολιτική πρόκληση.

Η Ιστορία βολεύει. Γιατί είναι πολύ μεγάλη για να χωρέσει σε μαύρα βαν. Είναι πολύ μεγάλη για να μπουν τα πορίσματά της σε box files προς μελέτη. Είναι πολύ μεγάλη για να την μετατρέψουν σε επικίνδυνο αντικείμενο οι χούλιγκαν και να την πετάξουν ανενόχλητοι. Και πορεύονται με την ελπίδα πρόσκαιρα να τα καλύψει όλα αυτά.

Όλοι αισθάνονται ότι έχουν να κερδίσουν κάτι από μια συζήτηση για τον Γρίβα. Στο ΑΚΕΛ αισθάνονται πως αντλούν ηθικό πλεονέκτημα. Στο Κέντρο πως επανασυνδέονται με τις μακαριακές ρίζες. Στη Δεξιά πως θα γυρίσει η συζήτηση στην τιμή στον ένδοξο αγώνα της ΕΟΚΑ.

Στην πραγματικότητα, όμως, όλοι χάνουν. Μπορεί η επίκληση της Ιστορίας να έχει ακόμη τη δυνατότητα να ενεργοποιήσει συγκεκριμένα ένστικτα στις μεγαλύτερες γενιές, όσο όμως οι πολίτες απομακρύνονται χρονικά από τα γεγονότα, τόσο λιγότερη είναι η επιρροή της στις πολιτικές συμπεριφορές.

Χωρίς οποιοσδήποτε να υποστηρίζει πως δεν είναι σημαντικά όσα συνέβησαν μερικές δεκαετίες πριν από τη γέννησή του, είναι σαφές πως δεν απασχολούν την καθημερινότητα του μέσου πολίτη. Κι αρκετοί, κυρίως νεότεροι ψηφοφόροι, εκλαμβάνουν τις συνεχείς ιστορικές αναφορές ως υποβάθμιση των σημερινών τους προτεραιοτήτων για χάρη μιας καθαρά ψηφοθηρικής ατζέντας. Άλλωστε οι πολιτικές δυνάμεις ουδέποτε κατέβαλαν την παραμικρή προσπάθεια να πείσουν περί του αντιθέτου. Αυτή η ερμηνεία ουδόλως βοηθά στον περιορισμό της πολιτικής αποξένωσης που αισθάνονται οι πολίτες και μάλλον το αντίθετο από το ζητούμενο επιτυγχάνει. Για κάποιους λειτουργεί ως επαναβεβαίωση της πρόθεσής τους είτε να απέχουν από μια εκλογική διαδικασία που νοιώθουν ότι δεν τους συμπεριλαμβάνει, είτε να τιμωρήσουν ένα σύστημα που τους αγνοεί, κάνοντας επιλογές που θα το πλήξουν εκλογικά.

Θα πρέπει να μιλούμε για την Ιστορία. Αλλά να το κάνουμε μέσα στα ορθά πλαίσια. Να το κάνουμε με τα σωστά κίνητρα. Αν την αντιμετωπίζουμε ως όχημα μεταφοράς ψήφων, τότε ούτε την σεβόμαστε, ούτε μαθαίνουμε τίποτα από αυτήν. Απλώς κάποιοι στέλνουν το μήνυμα πως είναι πρόθυμοι να εκμεταλλευτούν ακόμη κι αυτήν για μια χούφτα ψήφους…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

• Η τοξικότητα, το πολιτικό κουτσομπολιό και η απουσία ορίων
• Πυρά Αβέρωφ κατά αντιπολίτευσης-«Ο Γρίβας δεν ακυρώνεται μέσα από προεκλογικά ψηφίσματα»
• «Πράξη εσχάτης προδοσίας το πραξικόπημα και τα σχέδια φέρουν την υπογραφή του Γρίβα»