«Ήταν δύσκολα τα τελευταία χρόνια… Θα πρέπει να έρθει λίγη χαρά»

«Ήταν δύσκολα τα τελευταία χρόνια. Βλέπω τον μαρασμό στα μάτια τους. Θα πρέπει να έρθει λίγη χαρά, επιτέλους». Αυτά είναι τα λόγια της κοινωνικής λειτουργού, Άννας Ιωακείμ Πατσαλίδου, που ανέλαβε εδώ και τέσσερα χρόνια τη Στέγη Φροντίδας Ηλικιωμένων «Αγία Μαρίνα», στο Στρόβολο, η οποία περιέγραψε στον REPORTER τους δύσκολους μήνες που πέρασαν οι ηλικιωμένοι που διαμένουν στη Στέγη, λόγω της πανδημίας και του περιορισμού.

Κατά τη διάρκεια της πανδημίας, η Στέγη δεν δεχόταν επισκέψεις και αυτό δημιούργησε προβλήματα στην ψυχολογία των ηλικιωμένων. Η διοίκηση, εκείνο το διάστημα, είχε δώσει το μεγαλύτερο βάρος στην ψυχαγωγία των τρόφιμων, εμπλουτίζοντας την καθημερινότητά τους με περισσότερη μουσική, χορό και ένδειξη συντροφικότητας, ενώ είχε πάρει πρωτοβουλία και πραγματοποιούνταν επισκέψεις στους ηλικιωμένους από τους συγγενείες τους, από το παράθυρο, κάτι που έφερνε χαμόγελα. ο.

Αυτή η προσπάθεια συνεχίζει μέχρι σήμερα, αλλά ιδιαίτερα τις ημέρες των γιορτών. Όπως εξήγησε η κα Πατσαλίδου, «η πανδημία είχε περιορίσει τις επισκέψεις και αυτό είχε ως αποτέλεσμα τα άτομα που διαμένουν στον γηροκομείο να νιώσουν έντονα το αίσθημα της μοναξιάς, για αυτό προσπαθήσαμε το διάστημα εκείνο το προσωπικό να είναι περισσότερες ώρες κοντά τους. Έκαναν τα διαλείμματα όσο πιο συχνά μπορούσαν δίπλα τους, αφού τότε οι συγγενείς τους δεν μπορούσαν να τους επισκεφθούν και τους παρακινούσα να έρχονται έξω από τα παράθυρα για να τους χαιρετήσουν, ώστε να δω τη χαρά ξανά στα πρόσωπά τους. Τώρα όμως, που είναι λίγο πιο ελεύθερα τα πράγματα και ειδικότερα τώρα που είναι οι γιορτές επισκέπτονται τον χώρο χορωδίες, εθελοντές, αλλά και άτομα που τους φέρνουν δώρα. Καθώς επίσης καθημερινά βάζουμε τραγούδια για να τους διασκεδάσουμε. Τις γιορτές, ετοιμάζουμε διάφορες εκδηλώσεις, όπως για παράδειγμα μαγειρική για όσους μπορούν ακόμα να μαγειρέψουν και να φτιάξουν διάφορα εδέσματα όπως μπισκοτάκια, μελομακάρονα και άλλα».

Από τότε που ανάλαβε τη Στέγη η κα Πατσαλίδου, έχει ως κύριο μέλημα τα άτομα που διαμένουν στον χώρο να νιώθουν σαν να βρίσκονται στο σπίτι τους. «Ερχόμενη εδώ ήθελα να δώσω περισσότερη σημασία στο αίσθημα της αγάπης, που είναι πολύ σημαντική για τα άτομα της τρίτης ηλικίας. Το μόνο που χρειάζονται αυτοί οι άνθρωποι είναι να νιώθουν πως υπάρχουν άτομα που τους φροντίζουν. Ο στόχος μου ήταν να φτιάξω μια Στέγη, όπως αρμόζει στον κάθε ένοικο εδώ. Εντάξαμε προγράμματα, όπως η μουσικοθεραπεία και η εργοθεραπεία, ώστε να νιώθουν και οι ίδιοι, πιο ενεργοί».

Πράγματι, την ημέρα που επισκεφθήκαμε τη Στέγη στο σαλόνι στήθηκε ένα αρμόνιο... Η δασκάλα της μουσικής μοίρασε στους ένοικους φυλλάδια με στίχους χριστουγεννιάτικων τραγουδιών και όλοι μαζί τραγούδησαν, δημιουργώντας μια όμορφη γιορταστική ατμόσφαιρα.

Για τις ημέρες των γιορτών, η Στέγη είναι ανοικτή και οι ένοικοι δέχονται επισκέψεις από τους συγγενείς τους, πάντα βέβαια με προσοχή, λόγω της αύξησης των λοιμώξεων στην κοινότητα, ενώ έχει δοθεί άδεια σε όσους το επιθυμούν να επισκεφθούν αυθημερόν τα οικογένειές τους για τα εορταστικά τραπέζια. Μοναδική προϋπόθεση, είναι να επιστρέψουν αφού πρώτα προχωρήσουν σε τεστ.

Βέβαια, δεν θα έχουν όλοι τη δυνατότητα να επισκεφθούν τις οικογένειές τους. Άλλοι για προσωπικούς λόγους, άλλοι για λόγους υγείας θα παραμείνουν στη Στέγη και θα περάσουν τις ημέρες των γιορτών εκεί... Παρόλα αυτά, η κα Τζένη, ο κος Ανδρέας, ο κος Γιάννης, ο κος Πέτρος, η κα Παναγιώτα και η κα Αγγελική μοιράστηκαν στον REPORTER τις ευχές τους για τη νέα χρονιά. Ανάμεσα στις ευχές τους, η επιστροφή στις κατεχόμενες περιοχές που μεγάλωσαν, η επίλυση του Κυπριακού, να δοθεί τέλος στον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά και με ευχές για υγεία σε όλον τον κόσμο.

Τζένη Γαϊτανοπούλου, 84 ετών

«Αυτές τις μέρες θα τις περάσω εδώ. Είναι ένα διάστημα από τότε που πέθανε ο άνδρας μου που βρίσκομαι στον χώρο αυτό. Δεν ξέρω εάν θα πάω πουθενά εκτός εάν δεχθώ πρόσκληση από φίλους ή συγγενείς. Η ευχή μου για τη νέα χρονιά, είναι να μην υπάρχει πόλεμος. Να αγαπήσει η μια χώρα την άλλη. Αυτό εύχομαι, αλλά δεν νομίζω ότι γίνεται. Όπως βλέπεται έχουμε πολλές φασαρίες ακόμη. Για εμένα όμως είναι σημαντικό αυτό. Γεννήθηκα στην  Παλαιστίνη και έζησα σε πολύ μικρή ηλικία το τι θα πει πόλεμος πολύ καλά, μέχρι που ήρθα στην Κύπρο. Αυτή είναι η μοναδική μου ευχή. Να δοθεί ένα τέλος».

Ανδρέας Θεοδώρου, 92 ετών

«Δεν έχω οικογένεια. Τα παιδιά μου είναι παντρεμένα και δεν ξέρω αν θα έρθουν να με πάρουν. Μπορεί... Δεν ξέρω ακόμη. Έρχονται και με βλέπουν, όχι όμως συχνά. Παλαιότερα πήγαινα συγχνότερα. Ευχή μου για τη νέα χρονιά, είναι να φύγουν οι Τούρκοι και να βρεθεί λύση στο Κυπριακό».

Γιάννης Οικονομίδης 85 ετών

«Είμαι εδώ σχεδόν έξι χρόνια. Περιμένω τις γιορτές να έρθει ο αδελφός μου να με πάρει στο σπίτι του, να γιορτάσουμε εκεί. Κάθε χρόνο έρχονται και με παίρνουν. Και εδώ όμως περνούμε πολύ καλά με τις νοσοκόμες και πριν μέρες κάναμε τη Θεία Λειτουργία. Για τη νέα χρονιά, εύχομαι αγάπη, ειρήνη, υγεία σε όλο τον κόσμο».

Πέτρος Πετρή, 93 ετών

«Ήμουν πολλά χρόνια στην Αγγλία και επέστρεψα το 1982. Είμαι χαρούμενος που πάντρεψα τις κόρες μου. Είχα ένα εστιατόριο και το υπόγειο ήταν μπουζούκια. Η μια από τις κόρες μου έρχεται και με βλέπει τακτικά ή άλλη όχι τόσο συχνά. Θα έρθει να με πάρει στο σπίτι της για το οικογενειακό τραπέζι. Το μόνο που εύχομαι για τη νέα χρονιά είναι να υπάρχει ηρεμία. Θέλω ησυχία μετά από τόσα χρόνια».

Παναγιώτα Δημητρίου, 85 ετών

«Μάλλον δεν θα πάω στο οικογενειακό τραπέζι γιατί είμαι λίγο γριπωμένη και δεν θέλω να κολλήσω το μωράκι της εγγονής μου. Είναι δύο ετών. Είμαι περιορισμένη τώρα γιατί είμαι άρρωστη, όμως μιλάμε περισσότερο στο τηλέφωνο. Δεν εύχομαι πολλά για τη νέα χρονιά. Νιώθω πως είμαι προς το τέλος. Θα ευχηθώ μόνο να έχουν καλή χρονιά τα παιδιά και τα εγγόνια μου».

Αγγελική Ζαχαρία, 80 ετών

«Περιμένουμε πως περιμένουμε αυτές τις μέρες. Σήμερα που με επισκέφθηκε ο γιος μου, του είπα ότι φέτος θέλω να με πάρει στο χωριό μου. Την Κυθρέα. Του το είχα πει πριν από ένα μήνα για να πάμε να ψήσουμε ένα πρόβατο και να φάμε όλοι εκεί. Ο γιός μου είπε θέλω δεν θέλω θα με πάρει μαζί του στο σπίτι του. Δεν μπορώ να τους αρνηθώ. Πέρασα δύσκολα στη ζωή μου. Έχασα τον άνδρα μου στον πόλεμο και μεγάλωσα μόνη μου τα παιδιά μου. Το μόνο που εύχομαι για τη νέα χρονιά είναι να τους δω όλους ευτυχισμένους και να μην έχουμε άλλες πίκρες στη ζωή μας».

Ανδρέας Χριστοδούλου, 81 ετών

«Αυτές τις ημέρες περνάμε πολύ όμορφα εδώ με μουσική και τραγούδια. Για τις γιορτές θα πάω στο σπίτι της κόρης που θα έχει τραπέζι. Η μοναδική ευχή μου είναι, όλος ο κόσμος να ευτυχισμένος».