Κάνουν πως δεν βλέπουν όταν καίει το σίδερο οι... Μεσσίες υποψήφιοι

Απορίες και αρκετά ερωτήματα προκύπτουν από τη στάση των τριών λεγόμενων βασικών υποψηφίων για τις επικείμενες Προεδρικές Εκλογές, σε σχέση με το ζήτημα της υπόθεσης Μιχάλη Κατσουνωτού, ύστερα από τις σοβαρές καταγγελίες της Διευθύντριας των Φυλακών, Άννας Αριστοτέλους, το πόρισμα του ποινικού ανακριτή Αχιλλέα Αιμιλιανίδη και την απόφαση που ανακοίνωσαν ο Γενικός Εισαγγελέας, Γιώργος Σαββίδης και ο Βοηθός Γενικός Εισαγγελέας, Σάββας Αγγελίδης.   

Πρόκειται για μια σειρά γεγονότων των τελευταίων μηνών, που αρκετοί παρακολούθησαν, λίγοι κατανόησαν και ακόμα λιγότεροι από το πολιτικό προσωπικό της χώρας, έκριναν σκόπιμο να τοποθετηθούν. Το γεγονός μάλιστα ότι βρισκόμαστε σε προεκλογική περίοδο και καθημερινά ακούμε και βλέπουμε τους υποψηφίους και τους παρατρεχάμενους τους να μας τάζουν λαγούς με πετραχήλια και να μας υπόσχονται σύγχρονα κράτη, εισαγωγή πιο διάφανων διαδικασιών, πάταξη της διαφθοράς, εκ βάθρων αλλαγές στον Νόμο για το Πόθεν Έσχες και άλλα πολλά που ουσιαστικά θα πατάξουν τα φαινόμενα διαπλοκής που ακμάζουν, δημιουργεί ακόμα περισσότερα ερωτήματα. 

Και πλέον, εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα τα ερωτήματα, αποκτούν τη μορφή οργής. Διότι δεν γίνεται όλοι αυτοί που θέλουν να μας σώσουν από το τέρας της διαφθοράς, να κάνουν πως δεν βλέπουν τα όσα συμβαίνουν στην υπόθεση καταγγελιών της Άννας Αριστοτέλους. Πώς οι επίδοξοι σωτήρες που ζητούν τη ψήφο μας, κλείνουν τα μάτια μπροστά στα όσα παρακολουθούμε τις τελευταίες ημέρες; 

Γιατί με άλλα ζητήματα πολύ μικρότερης εμβέλειας είναι υπερευαίσθητοι, ενώ με μια τέτοια υπόθεση που αγγίζει, αξιωματικούς της Αστυνομίας, επηρεάζει τη λειτουργία των Κεντρικών Φυλακών και σύμφωνα με τις καταγγελίες που είδαν το φως της δημοσιότητας ενδέχεται να ακουμπά και άλλους κυβερνητικούς αξιωματούχους κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν; 

Που είναι όλοι αυτοί που τα προηγούμενα χρόνια κατηγορούσαν την Κυβέρνηση Αναστασιάδη ως την πιο διεφθαρμένη των τελευταίων ετών, σήμερα; Τι είναι αυτό που τους κάνει να μένουν κρυπτόμενοι και να μην αντιδρούν; 

Όλα αυτά είναι ερωτήματα που ο μέσος πολίτης απευθύνει τις τελευταίες ημέρες χωρίς να λαμβάνει καμία απάντηση. Καμία απάντηση από πουθενά. Ούτε από την Κυβέρνηση, η αρμόδια υπουργός της οποίας επιμένει, πως ούτε είδε, ούτε άκουσε, ούτε ξέρει, ένα κυβερνών κόμμα που παρακολουθεί με αμηχανία και απαντά μόνο εκεί και όπου θεωρεί πως έχει πλεονέκτημα και μια αντιπολίτευση χαμένη από προσώπου γης που τοποθετείται, αν τοποθετείται χλιαρά, νωχελικά και άτολμα. 

Όλοι δείχνουν να έχουν βολευτεί σε μια άβολη για αυτούς κατάσταση με το κυπριακό ρητό ΄΄κρύψε να περάσουμε΄΄να χαρακτηρίζει τη στάση τους. 

Το θέμα ωστόσο είναι πως η διαφθορά, για την οποία κατά τα άλλα δημιουργήσαμε Νόμους για να την πατάξουμε ζει και βασιλεύει και καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως όσους Νόμους κι αν φτιάξουμε, αν δεν φτιάξουμε νοοτροπία και αν οι δικλίδες ασφαλείας σε μια δημοκρατία, που είναι οι ανεξάρτητοι θεσμοί, οι ελεγκτικοί μηχανισμοί, τα κόμματα, τα μέσα και οι ίδιοι οι πολίτες, δεν λειτουργήσουν από κοινού, τότε τα φαινόμενα πολλαπλασιάζονται όπως τα κεφάλια της Λερναίας Ύδρας. 

Κι αν κανείς περίμενε πως οι υποψήφιοι των Προεδρικών θα έφερναν αυτό που ευαγγελίζονται, μια ανανέωση, μια αλλαγή, κάτι νέο και άφθαρτο, καλό είναι να κρατά μικρό καλάθι, πρώτον γιατί κανείς από μόνος του δεν μπορεί να τα βάλει με το σύστημα, κάτι που αποδείχθηκε άλλωστε και με τις καταγγελίες της Άννας Αριστοτέλους και δεύτερον αν δεν το κάνει τώρα προεκλογικά, που με ευκολία μπορεί κανείς να ασκεί αντιπολίτευση, τότε δεν θα το κάνει ούτε μετεκλογικά, όταν και οι αντιστάσεις του ως επόμενος Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα έχουν καμφθεί, όπως είθισται να συμβαίνει. 

Το συμπέρασμα λοιπόν, είναι ότι με όσα μας δείχνουν προεκλογικά οι υποψήφιοι Προέδροι σε ζητήματα για τα οποία καίει το σίδερο, δεν μπορούν να υπάρχουν προσδοκίες ότι στην Κύπρο του 2023 κάτι θα αλλάξει. Τα ίδια φαινόμενα, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο θα κατασπαράζουν ότι απέμεινε από το κουφάρι της Κυπριακής Δημοκρατίας. Πρόκειται για μια άλλη μια χαμένη ευκαιρία που χάνεται με πρωταρχική ευθύνη του πολιτικού προσωπικού που έχει αλλεργία στις αλλαγές και τις τολμηρές αποφάσεις και κατά δεύτερον των ίδιων των πολιτών που αν και αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει, έχουν παραδοθεί στα βουλεύματα ενός αρρωστημένου συστήματος. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

• Αυτά είναι τα ευρήματα Αιμιλιανίδη για Κατσουνωτό-Προσωπικό μένος, δόξα, ενέργειες ράμπο
• Διαχώρισε τη θέση του από Εισαγγελία ο Αιμιλιανίδης-Αυτές είναι οι διαφορές στα συμπεράσματα τους
• Καλούν τον Αιμιλιανίδη να παρέμβει οι δικηγόροι Αριστοτέλους-Θέτουν θέμα τάξης για τον Εισαγγελέα