Η αναγκαιότητα για αλλαγή ρότας των υποψηφίων για τις Προεδρικές

Τα γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων με τα όσα συνέβησαν σε σχέση με την πρόταση Νόμου του ΑΚΕΛ για τον Γεώργιο Γρίβα Διγενή και όσα ακολούθησαν με τη διαμαρτυρία έξω από τη Βουλή και την απαράδεκτη επίθεση στα γραφεία της ΕΔΕΚ, ουσιαστικά επιβεβαίωσαν ότι η Βουλή και γενικότερα η πολιτική ζωή, είναι ο καθρέφτης της ίδιας της κοινωνίας.   

Όταν στη μια εκ των δύο επικρατούν ακραίες ή παρωχημένες, ή απαρχαιωμένες και προσκολλημένες αντιλήψεις, αργά ή γρήγορα ενεργοποιούνται εκείνα τα αντανακλαστικά, συμπαρασύροντας μαζί του όλες τις εκφάνσεις της δημόσιας ζωής. Τα πρόσφατα γεγονότα ήταν μόνο ένα από τα πολλά παραδείγματα, ειδικά της προεκλογικής περιόδου που αποδεικνύουν πως η κυπριακή πολιτική ζωή βρίσκεται σε παρακμή. 

Κυρίαρχη προτεραιότητα είναι το «ημέτερο-κομματικό» καθήκον, ενώ το κοινό καλό ή το δημόσιο συμφέρον καλύτερα μπαίνει σε δεύτερη μοίρα. Αυτό απέδειξαν και τα ίδια τα επιτελεία των υποψηφίων που εξ αρχής αντί να βγουν στην κοινωνία με προτάσεις και θέσεις επέλεξαν διαφορετικές τακτικές. Άλλοι με επιθέσεις εναντίον ανθυποψηφίων τους και άλλοι παίζοντας άμυνα επιλέγοντας να κουνούν συγκαταβατικά το κεφάλι σε κάθε πρόταση, παραίνεση ή συμβουλή που άκουγαν, δεν συνεισφέραν καθόλου σε ένα υγιή δημόσιο διάλογο στα πλαίσια του προεκλογικού. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Βλέπει κινδύνους στη συμμαχία Χριστοδουλίδη ο Πρόεδρος-«Αντικρουόμενες θέσεις»

Ούτε το πρώτο, δηλαδή οι επιθέσεις, ούτε το δεύτερο με τις αοριστολογίες συνέβαλαν με οποιοδήποτε τρόπο στην παραγωγή πολιτικών θέσεων. Αντιθέτως δημιούργησαν ακόμα πιο τοξικό κλίμα και απομάκρυναν από την πολιτική ακόμα και κάποιους που ήταν αποφασισμένοι να δώσουν μια τελική ευκαιρία. Σε αυτό συνέβαλε και η τροπή που πήραν κάποιες υποψηφιότητες που στην πορεία έλαβαν στήριξη από πολιτικούς κύκλους που στο παρελθόν κατηγορήθηκαν για την εμμονή τους με την εξουσία, δημιουργώντας πολιτικά μωσαϊκά, όπως χαρακτηρίστηκαν κι από πολιτικούς τους αντιπάλους, αμφίβολης ποιότητας και προθέσεων. 

Μπορεί να ανατραπεί αυτή η εικόνα; Δύσκολα αναφέρουν οι εκτιμήσεις, αφού κόμματα και υποψήφιοι επιλέγουν τον εύκολο δρόμο της φτηνής κριτικής, των συνθημάτων και κάποτε του λαϊκισμού. Ωστόσο υπάρχει και ένας άλλος παράγοντας που ήδη άρχισε να ανιχνεύεται. Τα επιτελεία κατανόησαν σε μεγάλο βαθμό πως δύσκολα θα καταφέρουν ο κάθε ένας ξεχώρισα να συσπειρώσει τις δεξαμενές ψηφοφόρων στις οποίες επένδυε στα πρώτα στάδια του προεκλογικού και δειλά δειλά αλλάζουν κάπως το προεκλογικό τους αφήγημα. 

Σε αυτό το πλαίσιο άρχισαν να ασχολούνται πιο εντατικά και όχι επιφανειακά όπως έκαναν μέχρι πρόσφατα με τα κρίσιμα ζητήματα που απασχολούσαν τους ψηφοφόρους. Η ακρίβεια, η αύξηση των τιμών ενέργειας, το στεγαστικό με την εκτόξευση των τιμών των ενοικίων, είναι μόνο μερικά από τα σοβαρά προβλήματα της καθημερινότητας που απασχολούν χιλιάδες πολίτες οι οποίοι αντί να ακούσουν πολιτικές, θέσεις και προτάσεις, είδαν τους αντιπροσώπους τους στη Βουλή να ερίζουν για τον Γρίβα, τον Μακάριο και ποιος ενεπλάκη σε περισσότερα σκάνδαλα. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Προεκλογικός με πολλές δημόσιες σχέσεις και λίγες θέσεις

Μένει να διαφανεί στην πορεία και ειδικά τις επόμενες εβδομάδες, εάν αυτή η τάση που καταγράφεται σιγά σιγά θα επικρατήσει στον προεκλογική ή αν πρόκειται μόνο για ακόμα μια σπασμωδική κίνηση μετά την κατακραυγή των προηγούμενων ημερών. Τα προβλήματα πάντως παραμένουν εκεί και ψάχνουν για λύσεις. Λύσεις που κανείς από τους τρεις βασικούς υποψηφίους αυτή τη στιγμή δεν προτείνει. 

Από τη μια ο Αβέρωφ Νεοφύτου υποδεικνύει σε κάθε τόνο πως ουσιαστικά θα είναι συνεχιστής των πολιτικών της Κυβέρνησης Αναστασιάδη. Σε αυτό το πλαίσιο εξάλλου ανακοίνωσε πως εάν εκλεγεί το πηδάλιο της οικονομίας θα συνεχίσει να κρατά ο Κωνσταντίνος Πετρίδης. Από την άλλη ο Νίκος Χριστοδουλίδης, όσο κι αν προσπάθησε δεν κατάφερε να πείσει πως έχει ένα συγκεκριμένο, κοστολογημένο και διαφορετικό πλάνο από όσα είδαμε μέχρι σήμερα, ενώ στην αντίπερα όχθη ο Ανδρέας Μαυρογιάννης μοιάζει εγκλωβισμένος στις αντιπολιτευτικές πολιτικές του ΑΚΕΛ, που ασκούν κριτική αλλά δεν παρουσιάζουν μετρήσιμες αντιπροτάσεις που θα διασφαλίζουν οικονομική βιωσιμότητα του κράτους και παράλληλα θα δίνουν και ανάσα στη μεσαία τάξη. 

Εδώ είναι που τα επιτελεία θα πρέπει να επικεντρώσουν τις δυνάμεις τους, έτσι ώστε όχι απλά να πείσουν ψηφοφόρους που ούτως ή άλλως ανήκουν στην δεξαμενή ψηφοφόρων τους για να πάνε με βαριά καρδιά να τους ψηφίσουν, αλλά να επιχειρήσουν να εμπνεύσουν, να πείσουν και να εκπέμψουν μια σιγουρία ότι μπορούν να Κυβερνήσουν, κρατώντας την χώρα σε μια σταθερή πορεία με θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης και παράλληλα οικονομική σταθερότητα και ασφάλεια για όλους. Όταν αντιληφθούν πως ο κόσμος ψάχνει για ηγέτη ο οποίος αναγνωρίζει τις ανάγκες της κοινωνίας και ταυτόχρονα μπορεί να δώσει λύσεις, τότε θα αρχίσουν να παράγουν πολιτικές που ακόμα κι αν δεν εκλεγούν θα βρίσκονται στη φαρέτρα της νέας Κυβέρνησης, στον πόλεμο της επόμενης ημέρας της πανδημίας και της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. 

Πάνω κάτω τα ίδια ισχύουν και για το Κυπριακό. Θα πρέπει δηλαδή οι συζητήσεις για το τι έφταιξε και τι δεν έφταιξε, η αναλύσεις για το παρελθόν και οι αλληλοκατηγορίες να λάβουν τέλος και να δώσουν τη θέση τους σε πραγματικές προτάσεις, συγκεκριμένες ενέργειες και τέτοιες δεσμεύσεις που θα αναπτερώσουν κατ΄ ελάχιστο τις ελπίδες όλων όσων ελπίζουν σε λύση του Κυπριακού. 

Είναι αναγκαίο δηλαδή τα κόμματα και τα επιτελεία να αφήσουν τον εύκολο δρόμο της φτηνής κριτικής και να πιάσουν δουλειά. Να αποδείξουν ότι διαθέτουν στελέχη, τεχνογνωσία και πάνω από όλα θέληση για να φέρουν αλλαγές σε όλα όσα θα αποτελέσουν στοίχημα για τη νέα Κυβέρνηση και αποτελούν κριτήριο για τους ψηφοφόρους που θα πάνε την 5η Φεβρουαρίου και τη 12η Φεβρουαρίου στις κάλπες για να αναδείξουν τον επόμενο Πρόεδρο της Δημοκρατίας. 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

• Τα βήματα εκσυγχρονισμού, η «μετάφραση» της ιδεολογίας και η ζύμωση του ΑΚΕΛ
• ΔΗΣΥ: Τα μηνύματα που αγνοήθηκαν, η απαξίωση και ο… άλλος υποψήφιος
• Οι εκλογές πριν από τις εκλογές-Σε παράλληλη προεκλογική εκστρατεία η Κύπρος