«Δεν θα εγκαταλείψω τις χριστιανικές αρχές για να γίνω αρεστός στην κοινωνία»

Τους λόγους για τους οποίους πήρε την απόφαση να διεκδικήσει τον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο ανέλυσε στον REPORTER ο Μητροπολίτης Κωνσταντίας και Αμμοχώστου κ.κ. Βασίλειος. Ξεκαθάρισε τη θέση του για όσους χρησιμοποιούν τη σχέση που διατηρεί με το Φανάρι και τις σκιές που αφήνονται για προσπάθεια του Οικουμενικού Πατριαρχείου να ελέγξει την Εκκλησία της Κύπρου, ενώ παρέθεσε και τη δική του θεώρηση για τα γεωπολιτικά της Ορθοδοξίας. 

Σε μια εφ όλη της ύλης συνέντευξη, λίγες ημέρες πριν τις Αρχιεπισκοπικές Εκλογές, ο Μητροπολίτης Βασίλειος απαντά για την εμπλοκή της Εκκλησίας στα πολιτικά δρώμενα, ενώ σχολιάζει την αντίδραση των κατοχικών αρχών μετά την πραγματοποίηση βολών από ιερείς της Μητρόπολης σε πεδίο βολής, καταγγέλλοντας πως, μετά το συμβάν, ο ίδιος θεωρείται persona non grata για τους Τουρκοκυπρίους και του έχει απαγορευτεί η λειτουργία σε εκκλησίες της κατεχόμενης περιοχής της Αμμοχώστου.

Ο Μητροπολίτης Βασίλειος δεν διστάζει να απαντήσει για την θέση της Εκκλησίας σε κοινωνικά ζητήματα και τη σύγκρουση επιστήμης και θρησκείας και τονίζει πως δεν θα απορρίψει τις χριστιανικές αρχές για να ευχαριστήσει ή για γίνει αρεστός στην κοινωνία.

-Πώς σχολιάζετε το γεγονός πως κάποιοι θεώρησαν ότι η υποψηφιότητά σας ήταν αναμενόμενη, επειδή είστε ο εκλεκτός από το Φανάρι, λόγω της σχέσης με τον Πατριάρχη Βαρθολομαίο; 

Επειδή το ζήτημα της σχέσεως μου με το Φανάρι χρησιμοποιείται τεχνηέντως με δύο όψεις, θέλω να δώσω απαντήσεις. Χρησιμοποιούν τη σύνδεση αυτή, να πουν δηλαδή πως ο Κωνσταντίας είναι ο εκλεκτός του Φαναρίου, όσοι ανήκουν στην πλευρά που σχετίζεται με τη Μόσχα και μεταδίδουν εσκεμμένα το μήνυμα ότι το Πατριαρχείο θέλει να μπει στην Εκκλησία Κύπρου, μέσω του δικού μου προσώπου, για να την ελέγχει. Θέλω να το διαψεύσω. Η σχέση μου με το Φανάρι είναι άριστη, το επιβεβαιώνω, άλλωστε την περίοδο που σπούδαζα στην Ελβετία εργαζόμουν στο Ορθόδοξο Κέντρο του Οικουμενικού Πατριαρχείου στη Γενεύη. Άρα, για δεκατρία χρόνια ήμουν στέλεχος-κληρικός του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Είναι κάτι που θέλω να τονίσω, γιατί το θεωρώ άδικο -για να μην το χαρακτηρίσω διαφορετικά- να λέγεται αυτό το πράγμα για να κτυπήσουν το πρόσωπό μου. Για να αντιληφθείτε τι εννοώ, θα κάνω μια σύγκριση. Όπως γνωρίζετε διδάσκω και κατά τις διδασκαλίες μου χρησιμοποιώ αρκετό υλικό που προέρχεται από πολλές πλευρές. Έχω μελετήσει την γεωστρατηγική, τη γεωπολιτική κατάσταση και τις προθέσεις της ρωσικής Εκκλησίας σε σχέση με το ρωσικό κράτος. Από την εποχή που αναδείχθηκε ο Πούτιν ως Πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας, είχε καταρτιστεί ένα σχέδιο δράσεως με τον όνομα «Russkaya Doktorantura». Στη σύνταξη του κειμένου του σχεδίου συμμετείχε ο σημερινός Πατριάρχης της Ρωσίας και σε αυτό το κείμενο περιλαμβάνονται οι γεωστρατηγικοί σχεδιασμοί και ο τρόπος εφαρμογής τους, με την Εκκλησία να χρησιμοποιείται ως ο Δούρειος Ίππος της πολιτείας της Ρωσίας για να παρεισφρήσει σε διάφορες κοινωνίες μέσω της Εκκλησίας.

Ο πρώτος κύκλος επιρροής που επιδιώκει η Ρωσία είναι η λεγόμενη ρωσική γη, για την οποία προσεύχεται ο Πατριάρχης Μόσχας. Ποια είναι η ρωσική γη; Είναι η ίδια η Ρωσία πρώτα, μαζί με τη Λευκορωσία και την Ουκρανία. Μάλιστα, καταλήγω στο συμπέρασμα, με όλα αυτά τα δεδομένα, ότι ο πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας θα σταματήσει μόνο με την κατάληψη του Κιέβου. Γιατί το Κίεβο είναι η μήτρα μέσα από την οποία γεννήθηκε ο Χριστιανισμός της Ρωσίας. Εύχομαι να βγω ψεύτης. Ιστορικά, στην Ουκρανία βαφτίστηκε η γιαγιά του Βλαδίμηρου, ηγεμόνος των Ρώσων. Αυτή είναι η ρίζα τους. Για αυτό θέλουν το Κίεβο πάση θυσία και για αυτό η αντίδρασή τους εναντίον του αυτοκέφαλου της Εκκλησίας της Ουκρανίας.

Ο δεύτερος κύκλος της επιρροής που επιδιώκει η Μόσχα, είναι όλες οι πρώην Σοβιετικές χώρες. Και ο τρίτος είναι αυτό που αποκαλούν «όπου γη Ρώσος». Στο δικό μας καταστατικό, το οποίο συζητείται λόγω των εκλογών τώρα, δίνουμε το δικαίωμα από όλους τους Ορθοδόξους από οπουδήποτε και αν προέρχονται όταν έχουν μόνιμη διαμονή ενός έτους στην Κύπρο να μετέχουν στην εκλογική διαδικασία. Αντιθέτως, η Ρωσική Εκκλησία λέει πως οι Ρώσοι που κατοικούν στην Κύπρο ή σε άλλες χώρες δεν ανήκουν στην τοπική εκκλησία, αλλά είναι κατευθείαν συνδεδεμένοι με τη Ρωσία. Αυτό, οδήγησε την ρωσική Εκκλησία, με την ώθησή της πολιτείας, να κάνει εξαρχίαν στην Αλεξάνδρεια, δηλαδή παρέμβαση σε μια άλλη Εκκλησία. Ως Ορθόδοξοι πρέπει να καταλάβουμε ότι είναι απαράδεκτο να έρχεται και να παρεμβαίνει στην Εκκλησία της Κύπρου και να λέγει ότι ο τάδε Μητροπολίτης είναι φιλορώσος ή ότι μπορείτε να πάτε εκεί αλλά μην πάτε στον Κωνσταντίας που είναι του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

Μπορεί αυτή τη στρατηγική να την κάνει το Οικουμενικό Πατριαρχείο και να έρθει να παρέμβει στα της Εκκλησίας της Κύπρου; Αφού οι συνθήκες μέσα στις οποίες ζει, το κράτος είναι αντίθετο με του Οικουμενικό Πατριαρχείο, την Τουρκία εννοώ. Επομένως, το να οργανώσει κάτι τέτοιο είναι αδύνατον εκ των πραγμάτων και ούτε θέλει. Δεν έχει κανέναν παρεμβατισμό το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Άρα, το γεγονός ότι εγώ έχω φιλικές σχέσεις με το Οικουμενικό Πατριαρχείο, δεν σημαίνει τίποτα. Για αυτό διαψεύδω και απορρίπτω κάθε κουβέντα που αφορά αυτό το θέμα.

-Γιατί αποφάσισε να διεκδικήσετε τον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο και ποιες θα είναι οι προτεραιότητές σας;

Η απόφαση για να διεκδικήσω τον Αρχιεπισκοπικό Θρόνο, ήταν ένας προσωπικός προβληματισμός και συγκρίνοντας όλους του Αρχιερείς, με την προσφορά του καθενός να είναι σεβαστή. Δεδομένης της όλης μου δραστηριότητας, ακόμη και όταν ήμουν στην Ελβετία για σπουδές ή ως εκπρόσωπος της Κύπρου σε διάφορα Φόρουμ, αλλά και γνωρίζοντας, όχι μόνο την κυπριακή κοινωνία αλλά και άλλες, έκρινα πως η Εκκλησία της Κύπρου δεν πρέπει να περιοριστεί μόνο στην Κύπρο. Όταν, με την επιστροφή από την Ελβετία στην Κύπρο, ερωτήθηκα πως νιώθω, απάντησα πως έχουμε αρκετή θάλασσα γύρω γύρω. Δηλαδή, είμαστε κάπως αποκομμένοι. Δεν πρέπει να αυτοεγκλωβιστούμε ως Κύπρος και ως Εκκλησία. Η επαφή και η σχέση της Εκκλησίας της Κύπρου, είτε με την Ορθόδοξο κόσμο, είτε με τον υπόλοιπο χριστιανικό κόσμο είναι πέραν πάσης αμφιβολίας αναγκαία και επείγον, όχι μόνον για τα εκκλησιαστικά αλλά και για τα εθνικά ζητήματα. Θεωρώ, πως επειδή έχω αυτή την εμπειρία, γνωρίζοντας τον προβληματισμό του λαού και την εκκλησίας στον τόπο μας. Ο συνδυασμός τους, είναι οι παράλληλοι δρόμοι που πρέπει να ακολουθήσουμε για το καλό της Εκκλησίας της Κύπρου και εκεί που πρέπει να συμβάλουμε για να δούμε με σύγχρονο μάτι την κοινωνία μας, είναι στους στόχους που έχω θέσει.

-Έχετε διακριθεί ως πρόεδρος των Ορθοδόξων του Παγκόσμιου Συμβουλίου Εκκλησιών. Θεωρείτε ότι αυτή σας η εμπειρία στην εκκλησιαστική διπλωματία αποτελεί σημαντικό υπόβαθρο για τον ρόλο που θα κληθείτε να επιτελέσετε εάν εκλεγείτε ως Αρχιεπίσκοπος;

Το θέμα του Παγκόσμιου Συμβουλίου είναι αρκετά σύνθετο και ενδιαφέρον. Είναι μια τιμητική θέση όχι για εμένα, αλλά για την Εκκλησία της Κύπρου, γιατί η Εκκλησία της Κύπρου ήταν πιστή και ανταποκρινόταν στις υποχρεώσεις της. Εξετάζοντας την ιστορία του Παγκόσμιου Συμβουλίου Εκκλησιών, από την ίδρυσή του το 1948, μετά το Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο έγινε η Κοινωνία των Εθνών στη Γενεύη και αντίστοιχα θα γινόταν και η Κοινωνία των Εκκλησιών. Το 1931 έγινε το πρώτο Διαχριστιανικό συνέδριο στη Γενεύη με συμμετοχή της Εκκλησία της Κύπρου.

Λόγω της Κουμμουνιστικής Επανάστασης, τα δραματικά κείμενα που απευθύνονταν από τους Ρώσους προς τις εκκλησίες για την κατάσταση που επικρατούσε και τις Εκκλησίες που εγκλωβίστηκαν στο Σοβιετικό Καθεστώς, για τις διώξεις και θανατώσεις κληρικών και άλλα θέματα. Όπως επίσης, οι ανατολικές Εκκλησίες, αρχίζοντας από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και όλες οι Εκκλησίες της περιοχής μας (Αλεξάνδρεια, Αντιόχεια, Ιεροσόλυμα, Κύπρος), οι οποίες δεν είχαμε επαφή η μια με την άλλη, το Οικουμενικό Πατριαρχείο θέλησε να κάνει τα βήματα για επικοινωνία μεταξύ τους και οι πρώτες συναντήσεις των Ορθοδόξων έγιναν στα πλαίσια του Παγκόσμιου Συμβουλίου Εκκλησιών. Από εκεί άρχισαν οι συναντήσεις, για τις οποίες ανέλαβε την πρωτοβουλία ο Πατριάρχης Αθηναδώρας από τη Ρόδο και μετά μεταφέρθηκαν στη Γενεύη.

Άρα, ήταν μια πορεία που όχι μόνο κατέστησε γνωστές τις Εκκλησίες μεταξύ τους, αλλά άρχισε με τον τρόπο αυτό η συνοδική εμπειρία και διαδικασία, η οποία είχε σβήσει τελείως από τη ζωή μας και ζούσε η κάθε Εκκλησία μόνη της. Όλα αυτά είναι πράγματα που δεν πρέπει να λησμονούμε και απλώς να πετάμε συνθήματα.

Η Κύπρος κάτω από δύσκολες συνθήκες -εκκλησιαστικά και πολίτικά- κατέφευγε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Θέλω να δώσω δύο παραδείγματα, πρώτον όταν τον 19ο αιώνα υπήρξε μια σύγκρουση μεταξύ των Μητροπολιτών της Κύπρου και του Αρχιεπισκόπου, τότε οι Μητροπολίτες ήθελαν να εξισωθούν με τον Αρχιεπίσκοπο και να έχουν τα ίδια προνόμια χωρίς να υπάρχει τάξη. Τότε προσέφυγε ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου στο Πατριαρχείο και του ζήτησε να εξευρεθεί λύση και με εγκύκλιό του το Πατριαρχείο καθόρισε τα όρια των Μητροπολιτών. Τα προνόμια που παραχώρησε στον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου η Πατριαρχική Συνοδική Εγκύκλιος τότε, ανύψωσε την Εκκλησία ως οιονεί Πατριαρχίο. Δεύτερον, η Εκκλησία της Κύπρου έχει το δικαίωμα τα Σταυροπήγια να ανήκουν κατευθείαν στο Πατριαρχείο. Από σεβασμό προς το αυτοκέφαλο της Εκκλησίας της Κύπρου το Πατριαρχείο αποφάσισε ότι θα έχουν τα προνόμια τον Σταυροπηγιακών μονών, όμως δεν θα μνημονεύεται ο Οικουμενικός Πατριάρχης αλλά ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου. Κακώς λέγεται ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο επιβουλεύεται το Αυτοκέφαλο της Εκκλησίας της Κύπρου, αντίθετα την εξυψώνει και πάντοτε υπάρχει σεβασμός, εκτίμηση και ενίσχυση του Αυτοκέφαλου.

-Ιστορικά η Εκκλησία διαδραμάτιζε σημαντικό ρόλο στα εθνικά θέματα και η πλέον σημαντική εθνική μας υπόθεση είναι το Κυπριακό. Ποια είναι η δική σας θέση για τη λύση;

Η Εκκλησία της Κύπρου δεν είναι ένα πολιτικό κόμμα που δημιουργήθηκε χθες. Η ιστορία της Κύπρου είναι ταυτόσημη με την ιστορία της Εκκλησίας της Κύπρου. Η Κυπριακή Δημοκρατία γεννήθηκε γιατί υπήρχε η Εκκλησία της Κύπρου. Εάν δεν υπήρχε η Εκκλησία της Κύπρου, δεν ξέρω τι λαός θα ήμασταν. Η Εκκλησία σαν μητέρα του κυπριακού λαού, τον βοήθησε να περάσει δια πυρός και σιδήρου όλες τις δύσκολες περιόδους της ιστορίας του. Στη μνήμη του κυπριακού λαού, πιστεύω πως λειτουργεί ακόμα το γεγονός ότι ο πρώτος Προέδρος της Δημοκρατίας ήταν ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος. Άρα, μόνο από αυτό βλέπετε να συνδέεται η Εκκλησία της Κύπρου με το εθνικό μας θέμα.

Προσωπικά έχω διαχωρίσει θέση μου. Η Εκκλησία της Κύπρου είχε την ευθύνη της Παιδείας του τόπου, την πνευματική ευθύνη του ποιμνίου της, δηλαδή του ονομαζόμενου εθναρχικού ρόλου της Εκκλησίας. Εισηγήθηκα κατά την ένταξη της Κύπρου στην ΕΕ, να μην αποβάλει (σ.σ. η Κύπρος) τον εθναρχικό ρόλο αλλά να αλλάζει το περιεχόμενο του. Και το περιεχόμενο του εθναρχικού ρόλου είναι η προαγωγή των αξιών και αρχών στις οποίες βασίστηκε ο λαός μας για να μπορέσει να επιζήσει. Οι Αρχές έχουν και τον Εθνικό χαρακτήρα και τον Θρησκευτικό. Είναι σε αυτούς τους δύο άξονες που πρέπει να εργάζεται η Εκκλησία. Διότι οι σύγχρονες κοινωνίες δέχονται συνεχώς προκλήσεις, που υποσκάπτουν τα θεμέλια μιας κοινωνίας. Αντί του ευρωπαϊκού πλουραλισμού, βλέπουμε την ισοπέδωση των πάντων και άρα χάνεται ο χαρακτήρας μας. Είναι σε αυτό που πρέπει να εργαστεί η Εκκλησία.

- Το Κυπριακό είναι κριτήριο για τον κόσμο, όπως είναι και σε όλες τις εκλογικές διαδικασίες στην Κύπρο. Ποια είναι η θέση σας; 

Σε πρόσφατη συνάντηση που είχα με Βρετανό αξιωματούχο δέχθηκα την ίδια ερώτηση, όσον αφορά το Κυπριακό και την επανέναρξη των συνομιλιών. Η Εκκλησία, εάν εμφανίσουν την πρόταση που λέει η Τουρκία και οι Τουρκοκύπριοι για δύο κράτη, τουλάχιστον εγώ θα την απορρίψω ασυζητητί. Δεν μπορεί να θεωρηθεί λύση γιατί αποτελεί έλεγχο όλης της Κύπρου. Η στρατηγική της Τουρκίας, με τη Γαλάζια Πατρίδα και όλα τα άλλα, έχει ως στόχο τον έλεγχο της Κύπρου, διότι είναι το όραμά τους. Για αυτό πρέπει να έχουμε τα μάτια μας δεκατέσσερα σε αυτό το θέμα. Εάν όμως πρόκειται για Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, με δεδομένο ότι η Κύπρος πρέπει να ανήκει σε ένα πολιτικό σχηματισμό όπως είναι η Ευρώπη, αρνητικά στοιχεία της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, με την πάροδο του χρόνου και τη δημιουργία εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο κοινοτήτων, θα ξεπεραστούν.

Από την άλλη, όμως, δεν μπορεί ο Κύπριος πολίτης να είναι δεύτερης κατηγορίας πολίτης και να μην έχει το δικαίωμα να επισκεφθεί τον τόπο που γεννήθηκε ή ο Μητροπολίτης Αμμοχώστου να μην μπορεί πάει στην Αμμόχωστο να λειτουργήσει και να έρχεται ο Ερντογάν να κάνει πικ-νικ στην Αμμόχωστο. Δεν μπορεί η σύγχρονη κοινωνία να αποδέχεται αδικίες που να συντελούνται πάνω στο σώμα της Κύπρου. Το σώμα του κυπριακού λαού είναι αγιασμένο με αίματα θυσιών ηρώων κληρικών. Ο κλήρος της Κύπρου, όπως και ολόκληρης της Ορθοδόξου Εκκλησίας, έδωσε το αίμα της με όλους τους Μητροπολίτες και τον Αρχιεπίσκοπο που καρατομήθηκαν την 19η Ιουλίου του 1821. Ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως απαγχονίστηκε. Άρα, η Εκκλησία πλήρωσε πολύ ακριβά τον αγώνα της για να κρατήσει το Έθνος και δεν μπορεί να μου αφαιρέσει ο οποιοσδήποτε το δικαίωμα να μιλήσω για το Κυπριακό, χωρίς όμως να παρέμβω. Και δεν μπορώ να αντιληφθώ γιατί κάποιοι θεωρούν παρεμβατισμό όταν η Εκκλησία εκφράσει την άποψη της.

-Για ένα διάστημα πρωταγωνιστούσατε στις δηλώσεις του Ερσίν Τατάρ, όταν, μαζί με άλλους ιερείς, προχωρήσετε σε αγιασμό και συμμετείχατε σε άσκηση της Εθνικής Φρουράς. Πώς σχολιάζετε αυτές τις αντιδράσεις; Ήταν κάτι για το οποίο μετανιώσατε ή θα το ξανακάνετε;

Δεν ανέμενα αυτή τη αντίδραση γιατί δεν υπήρξε τέτοια πρόθεση. Έγινε ανανέωση του πεδίου βολής και η ευσέβεια του λαού μας κάλεσε τον Μητροπολίτη να κάνει αγιασμό. Δεδομένου ότι αρκετοί από τους κληρικούς έκαναν την στρατιωτική τους θητεία πριν ενταχθούν στον κλήρο, συμβολικά έκαναν μια βολή, χωρίς να υπάρχει καμία κακή πρόθεση. Το γεγονός έλαβε έκταση αρχικά από τα ελληνοκυπριακά μέσα μαζικής ενημέρωσης και είχε αρχίσει από εδώ η κριτική, με κάποιους να είναι υπέρ και άλλοι εναντίον. Στη συνέχεια, το πήρε η άλλη πλευρά και άλλαξαν την πραγματικότητα. Το μετέτρεψαν σε θέμα για να το χρησιμοποιήσουν υπέρ τους και εναντίον μας. Το χρησιμοποίησε ακόμη και ο ίδιος ο Ερντογάν.

Πλέον είμαι persona non grata για τους Τουρκοκύπριους και δεν μου επιτρέπεται να λειτουργήσω, ούτε μας δίνουν άδειες όπως μας έδιναν παλαιότερα, να πάμε να λειτουργήσουμε στις κοινότητες μας. Αυτό είναι ένα θέμα που έθεσα στον Ύπατο Αρμοστή της Βρετανίας. Είπα πως, εάν θέλουν να υπάρξουν Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης και αυτή τη στιγμή μου αφαιρείται το δικαίωμα να κάνω τα θρησκευτικά μου καθήκοντα εκεί που υπάρχουν Ορθόδοξοι λαοί, τότε ποιο Μέτρο Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης μπορεί να εφαρμοστεί, εάν δεν είναι έτοιμοι να επιτρέψουν αυτό το δικαίωμα. Μάλιστα έστειλα επιστολή και δεν πήρα απάντηση. Τότε, γιατί εμείς να επιτρέπουμε στους Τουρκοκύπριους να πηγαινοέρχονται, να εργάζονται εδώ και να τους ενισχύουμε οικονομικά και εκείνοι να παίζουν τους μεγάλους γιατί έτσι τους λέει ο Ερντογάν;

-Η Εκκλησία συνηθίζει να ανακατεύεται, φανερά ή υπογείως, στα πολιτικά δρώμενα. Είναι μία πρακτική που σας βρίσκει σύμφωνο; Εάν εκλεγείτε θα εργαστείτε υπέρ κάποιου υποψηφίου στις Προεδρικές Εκλογές;

Δεν πρέπει να έχει λόγο ο επόμενος Αρχιεπίσκοπος για το ποιος θα είναι ο επόμενος Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Όπως η Κυπριακή Δημοκρατία δεν μπορεί να παρέμβει στο σύστημα εκλογής του Αρχιεπισκόπου, δεν πρέπει να παρεμβαίνει ούτε η Εκκλησία. Δεν παρεμβαίνουμε, ούτε επιθυμώ να πω ποιον προτιμώ από οποιαδήποτε υποψήφιο. Η Εκκλησία, όπως πάντοτε, όποιος και εάν είναι ο Πρόεδρος, θα έχει αγαστές σχέσεις συνεργασίας για θέματα κοινού ενδιαφέροντος για την Πολιτεία. Θα πρέπει να αναπτύξουμε το Εθνικό μας φρόνημα, να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά, είτε με συνομιλίες, είτε με άλλο τρόπο για να μην χαθεί η πατρίδα μας και να μην οδηγήσουμε τις επόμενες γενιές σε άσχημους δρόμους.

-Η Εκκλησία συνδέεται διαχρονικά με την Παιδεία, αρά και τους νέους μας. Είναι πολλά τα ζητήματα που απασχολούν τη νεολαία. Έχετε κατά νου τομείς που μπορεί να βοηθήσουν τους νέους;

Η πρώτη μου διαπίστωση για την νεολαία, έχοντας επαφή με νέους στην ενορία μας, είναι πως είναι υγιής αλλά χρειάζεται καθοδήγηση. Είναι υγιής με την έννοια ότι, με το να πάει εκκλησία ένας νέος σήμερα το κάνει ελεύθερα και είναι επιλογή του. Βλέπω πολλούς νέους που έρχονται στην εκκλησία και τους θεωρώ ειλικρινείς. Βεβαίως, δεν θα εγκαταλείψει ποτέ η Εκκλησία την προσπάθειά της προς τους νέους. Ως Μητρόπολη, προκηρύσσουμε τρεις υποτροφίες, που είναι κάθε χρόνο τρεις χιλιάδες ευρώ για κάθε φοιτητή.

Επίσης, παλαιότερα είχε γίνει θέμα που διάφοροι εθελοντικοί οργανισμοί βρίσκονταν έξω από τις εκκλησίες για εισφορές. Εξέδωσα εγκύκλιο και απαγόρευσα τα τραπεζάκια γιατί δεν το θεωρώ ορθό. Τα χρήματα τα εισπράττει η εκκλησιαστική Επιτροπή και σε συμφωνία με την οικογένεια δίνονται εκεί που θέλουν. Στο Παραλίμνι, οργανώθηκαν οι ενορίες και σε κάθε κηδεία, οι οικογένειες δίνουν ένα ποσό. Δημιουργήσαμε ένα κληροδότημα και μαζεύεται ένα σεβαστό ποσό. Αυτό το ποσό δίνεται σε τριάντα περίπου νέους και καλύπτουμε για παράδειγμα το ενοίκιό τους, ανάλογα με την οικονομική κατάσταση της οικογένειάς τους.

Το κοινωνικό έργο και η Φιλανθρωπία που γίνεται από την Μητρόπολη μας είναι μεγάλο. Μάλιστα, είναι κάποιες φορές που υπερβαίνουμε το ποσό που έχει αποφασιστεί από την Ιερά Σύνοδο. Δίνονται περίπου διακόσιες χιλιάδες ευρώ κάθε χρόνο για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Επειδή ακούγονται πολλά που δεν είναι πραγματικότητα. Θεωρώ, κάπως άδικο να λέγεται από κάποιους «τι κάνει Εκκλησία;». Η Εκκλησία προσφέρει πολλά, απλά δεν τα λέμε. Δεν θέλουμε να αυτοδιαφημίζουμε  το φιλανθρωπικό μας έργο, αφού είναι δεδομένο. Η Εκκλησία περπατά με δύο πόδια. Το ένα είναι πνευματικό και το άλλο είναι το κοινωνικό. Δεν μπορεί να λείπει ούτε το ένα ούτε το άλλο.

-Συχνά οι ιερείς κατακρίνονται γιατί εκφράζουν θέσεις για ζητήματα που δεν αφορούν την θρησκεία, με προφανές παράδειγμα την αμφισβήτηση της επιστημονικής γνώσης από μερίδα του κλήρου στην πανδημία του κορωνοϊού. Πιστεύετε ότι στον 21ο αιώνα θα πρέπει θρησκεία και επιστήμη να βρίσκονται σε σύγκρουση;

Δεν πρέπει να βρίσκονται σε σύγκρουση. Το μόνο που ζητώ και από την Επιστήμη είναι να υπάρχουν και να τηρούνται κάποιοι κανόνες Βιοηθικής. Θα χρησιμοποιήσω ένα προσωπικό βίωμα. Ο αείμνηστος αδελφός μου, είχε πρόβλημα με την καρδία του και πολλές φορές σώθηκε από καρδιακά επεισόδια. Μια μέρα είχε πάθει επεισόδιο και μου ζητήθηκε να πάω να τον δω ενώ ήταν διασωληνωμένος και αντιλήφθηκα ότι ήθελαν να το αποσυνδέσουν.

Όταν τον επισκέφθηκα του μίλησα και τον είδα να κινεί τα μάτια. Αισθάνθηκα ότι μας είχε αντιληφθεί. Ζήτησα από τον γιατρό να του δώσουμε λίγο ακόμη χρόνο μήπως συνέλθει. Το να χάνεις κάποιο δικό σου δεν είναι εύκολο. Ο γιατρός έλαβε υπόψιν την επιστημονογνωμοσύνη του και όχι τον συναισθηματισμό της οικογένειας, που θέλουν τον δικό τους όπως και να είναι κοντά τους έστω και κάτω από αυτές τις συνθήκες. Είναι εδώ που οδηγούμαστε και στο δικαίωμα στην ευθανασία. Το δικαίωμα του ασθενή που δεν έχει τη δυνατότητα να υπερασπίσει τον εαυτό του πού είναι;

Μιλάμε συνεχώς για δικαιώματα, ακόμη και για τις εκτρώσεις. Το δικαίωμα του εμβρύου που δεν έχει τη δυνατότητα να υπερασπιστεί τα δικαιώματά του ποιος πρέπει να το αναλάβει; Αντιλαμβάνομαι το δικαίωμα της γυναίκας που λέγει ότι είναι δικαίωμα της. Ναι αλλά το δικαίωμα το δικό μου σταματά μέχρι εκεί που ξεκινά το δικαίωμα του άλλου. Αν δεν υπάρχει σεβασμός και το δικαίωμά μου παρεμβαίνει εις βάρος του δικαιώματος του άλλου, τότε είναι ζούγκλα και όχι ρύθμιση της ζωής.

-Δεν θεωρείτε πως αυτές οι αποφάσεις είναι προσωπικές;

Γιατί τότε δεν έλαβες πρόνοια πριν συλλάβεις παρά να φτάσεις στο άλλο άκρο; Η κοινωνία σήμερα, θέλει να απολαμβάνει όλα τα αγαθά χωρίς να σκέφτεται πως μετά από την πράξη αυτή θα έχει άλλο αποτέλεσμα. Εάν η Παναγία έκανε έκτρωση, δεν θα είχαμε τον Χριστό.

-Υπάρχουν και περιπτώσεις που κύηση έρχεται μετά από βιασμό.

Αυτό είναι ένα άλλο ζήτημα. Όταν μετά την εισβολή κοπέλες που βιάστηκαν και έμειναν έγκυες τότε η Εκκλησία της Κύπρου και η Ιερά Σύνοδος, αποφάσισε παρόλο που ήταν ποινικό αδίκημα τότε, να επιτρέψει στις κοπέλες να αποφασίσουν. Δηλαδή, η Σύνοδος πήγε πάνω από τον νόμο του Θεού που είπε «Ου φονεύσεις» και έδωσε το δικαίωμα για έκτρωση. Μάλιστα, το κράτος τότε αποινικοποίησε για τις περιπτώσεις αυτές την έκτρωση για να βοηθηθούν οι κοπέλες.

Τα κομμάτια της συνειδήσεως της Εκκλησίας, είναι όπως τα εξαρτήματα ενός αυτοκινήτου. Εάν δεν υπάρχει η μηχανή, δεν έχεις αυτοκίνητο. Η μηχανή της συνείδησης της Εκκλησίας είναι η Θεία Λειτουργία και οι Πιστοί, δηλαδή ο καθένας από εμάς, που αποτελούμε μέλη του σώματος της Εκκλησίας και της συνείδησή της, η οποία δέχεται τις προκλήσεις από την κοινωνία. Εάν η πρόκληση προέρχεται από έναν αιρετικό που λέγει ότι δεν δέχεται ότι ο Χριστός είναι ο Θεός, δεν μπορώ να κάνω και πολλά πράγματα. Όταν πρόκειται για ηθικά ή οποιοδήποτε κοινωνικά προβλήματα η Εκκλησία είχε πάντοτε δύο τρόπους να τα αντιμετωπίσει και να βρει τη λύση. Ο ένας είναι η ακριβής εφαρμογή των κανόνων της Εκκλησίας. Εάν αντί της ακριβής τήρησης των κανόνων χρησιμοποιήσω την οικονομία, δηλαδή η φιλάνθρωπη αντιμετώπιση.

Αυτή τη φιλανθρωπία είναι που εφάρμοσε πρώτος ο Θεός και έχουμε εμείς αυτούς τους δύο τρόπους να αντιμετωπίζουμε τα οποιαδήποτε ηθικά προβλήματα. Άρα, η Εκκλησία έχει τη δυνατότητα να αγκαλιάσει τους ανθρώπους, όχι να τους απορρίψουμε, αλλά αντίθετα να δούμε τα οποιαδήποτε προβλήματα. Η συνείδηση της Εκκλησίας λειτουργεί, αλλά από την άλλη μην μου ζητήσετε να εγκαταλείψω την πίστη ή αρχές, που είναι τα δομικά στοιχεία του Χριστιανισμού, για να ευχαριστήσω. Το να ευχαριστήσω είναι άλλο πράγμα. Το να γίνω αρεστός στην κοινωνία είναι άλλο πράγμα και το να παραμένω σταθερός στις χριστιανικές αρχές είναι ένα άλλο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

•  «Ζήσαμε δέκα χρόνια με τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο… Τιμή να συνεχίσω το έργο του»
• Έτοιμο το ψηφοδέλτιο για τις Αρχιεπισκοπικές Εκλογές-Ποια η διαδικασία (pic)
• Οριστικά στις 18 Δεκεμβρίου αλλά χωρίς αλλοδαπούς οι Αρχιεπισκοπικές Εκλογές
• Το όριο της λαϊκής βούλησης και το κλειστό κλαμπ που παίρνει αποφάσεις
• Ρίχνουν το βάρος στους αλλοδαπούς, επενδύουν σε παρασκηνιακό προεκλογικό οι έξι
• Με ανατροπή οι υποψηφιότητες για Αρχιεπισκοπικές-Αποσύρθηκε ενδιαφερόμενος
• Οι Αρχιεπισκοπικές κλέβουν λίγη από τη δόξα των Προεδρικών Εκλογών
• Επίδοξοι Αρχιεπίσκοποι σαν έτοιμοι από καιρό-Δεδομένα και τάσεις ενόψει εκλογών