Ξεσπά η μητέρα της οκτάχρονης που αποκλείστηκε-«Είδε συμμαθητές της και έκλαιγε»

«Κάνουν συνεχώς μαθήματα στα παιδιά για τις διακρίσεις και έρχεται το ίδιο το Υπουργείο Παιδείας και προωθεί τον ρατσισμό. Αν το παιδί μου δεν ήταν σε θέση να παρακολουθήσει, δεν θα ήμουν τόσο έντονη και δεν θα προσπαθούσα να αντιταχθώ στις αποφάσεις του Υπουργείου Παιδείας. Αλλά ξέρω ότι το παιδί μου έκανε τόσες πολλές προσπάθειες και δεν μπορούν να έρχονται τώρα και να τις ακυρώνουν».

Αυτά είναι τα λόγια της κας. Νίκης Καραολή, της μητέρας της οκτάχρονης Άννας-Μαρίας, η οποία τις τελευταίες δύο εβδομάδες βρίσκεται στο σπίτι. Και αυτό, επειδή το Υπουργείο Παιδείας αποφάσισε όπως το παιδί μεταφερθεί για κάποιες ώρες στην Ειδική Μονάδα, προκαλώντας την έντονη αντίδραση της οικογένειας. Και αυτό, επειδή το παιδί παρουσιάζει βελτιωμένη γενική εικόνα, ενώ και η μαθησιακή της κατάσταση είναι βελτιωμένη.

Παρ’ όλα αυτά και χωρίς το παιδί να επαναξιολογηθεί από την Ειδική Επιτροπή, όπως καταγγέλλει η οικογένεια, το Υπουργείο Παιδείας αποφάσισε να αλλάξει της μαθησιακό πλαίσιο, τουλάχιστον για δύο μαθήματα, καθώς για τα Μαθηματικά και τα Ελληνικά, η οκτάχρονη θα πρέπει να μεταβαίνει στην ειδική μονάδα.

«Είναι για ενίσχυση στα μαθηματικά και τα ελληνικά και όλες τις υπόλοιπες ώρες, θα είναι κανονικά στην τάξη του. Όμως, για να ενισχυθεί ένα παιδί στα μαθηματικά κα τα ελληνικά, λόγω μαθησιακών δυσκολιών, πρέπει να αλλάξει σχολικό πλαίσιο; Πρέπει να μπει στην ειδική μονάδα; Δεν μπορεί να παραμείνει στην τάξη του και να του παρέχουν κάποια στήριξη; Γιατί πρέπει να αλλάξει το σχολικό πλαίσιο, για ένα παιδί που φοιτά χωρίς πρόβλημα, εδώ και ένα χρόνο στην τάξη του; Έρχονται τώρα και επιμένουν στην αλλαγή του πλαισίου; Για ποιο λόγο;», αναρωτήθηκε η μητέρα της οκτάχρονης.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Βάλλουν συνεχώς κατά ΥΠΑΝ για την οκτάχρονη-«Παραπληροφορεί, άδειος ο φάκελος»

Η διάγνωση και ο Γολγοθάς μέχρι τη λύτρωση

Από τα πρώτα στάδια της ζωής της Άννας-Μαρίας, η οικογένειά της ήξερε ότι θα είναι διαφορετική από τα άλλα παιδιά. Η διάγνωση ήρθε με τη γέννησή της και τότε ήταν που ξεκίνησε ένας Γολγοθάς, που διήρκησε μέχρι τα πρώτα χρόνια της ζωής της, όταν και άρχισε να αναπτύσσεται.

«Η Άννα-Μαρία πάσχει από το σύνδρομο Γιάκομπσεν. Αυτό είναι ένα σύνδρομο, βάσει του οποίου το παιδί παρουσιάζει αιματολογικό πρόβλημα, καρδιολογικό πρόβλημα και ΔΕΠΥ σοβαρής μορφής, για το οποίο λαμβάνει ιατροφαρμακευτική αγωγή. Παρουσιάζει, επίσης, κάποιες δυσμορφίες στα χαρακτηριστικά της, όπως πτώση βλεφάρων, πρόβλημα στο συντονισμό των κινήσεων. Είναι ένα εκ γενετής σύνδρομο και η Άννα Μαρία είναι πολύ τυχερή, αφού νοητικά είναι πολύ καλά, μπορεί να συνεννοηθεί πλήρως και να κατανοήσει τα πάντα. Γενικά, κανένας δεν καταλαβαίνει ότι αυτό το παιδί έχει κάποιο σύνδρομο. Ο μόνος τρόπος για να το καταλάβει είναι λόγω βλεφαρόπτωσης».

Η διάγνωση, όπως ήταν φυσικό ήρθε στην οικογένεια σαν κεραυνός εν αιθρία, αφού όπως και όλες οι άλλες οικογένειες παιδιών με αναπηρία, δεν πίστευε ότι θα ερχόταν αντιμέτωπη με αυτό το πρόβλημα. Ένα πρόβλημα, που στη συνέχεια γίνεται για όλους ευλογία.  

«Όταν γεννάς ένα μωρό και μέσα σε λίγες μέρες βγαίνουν τα αποτελέσματα των εξετάσεων και σου λένε ότι το παιδί σου πάσχει από ένα σύνδρομο, κάνεις μία πρώτη αναζήτηση και βλέπεις τι είναι αυτό από το οποίο πάσχει το παιδί μου. Εκεί ήρθε η κατάρρευση, επειδή αυτά που φαίνονται ότι βιώνουν τα άτομα με το συγκεκριμένο σύνδρομο είναι τραγικά. Ήταν κάτι που μέχρι να περπατήσει, να μιλήσει, να δούμε ότι ανταποκρίνεται, περάσαμε ένα Γολγοθά, αλλά Δόξα τω Θεώ έχουμε μία πολύ καλή εξέλιξη. Ήθελα να πιστεύω ότι θα είχε αυτή την πορεία, αλλά μέσα μου είχα μεγάλο φόβο για την εξέλιξη. Υπήρχαν στιγμές, που αν δεν είχα την στήριξη του συζύγου μου θα κατέρρεα».

Οι αλλαγές που έφερε η διάγνωση και οι δυσκολίες στο δρόμο τους

Αν και πλέον έχουν αποδεχτεί την κατάσταση και ξέρουν ότι το παιδί τους, όχι μόνο δεν υστερεί σε τίποτα από τα άλλα παιδιά, αλλά μπορεί να ανταπεξέλθει σε αρκετές δυσκολίες που θα βρεθούν στο δρόμο της, όταν ήρθε η διάγνωση, τα πράγματα άλλαξαν ριζικά.

«Η συγκεκριμένη διάγνωση έχει αλλάξει πάρα πολύ την ζωή μας, ειδικά τα πρώτα χρόνια όταν τρέχαμε συνεχώς στου γιατρούς, μέχρι να δούμε την εξέλιξη του παιδιού. Κάναμε θεραπείες, που συνεχίζονται ακόμη και σήμερα, αλλά όχι στον ίδιο βαθμό. Η καθημερινότητά μας δεν είναι χαλαρή, αλλά το παλεύουμε. Είναι κάτι που μας δίνει κουράγιο ότι το παιδί είναι καλά, ότι μπορεί να ανταπεξέλθει στις προκλήσεις της ζωής και της κοινωνίας. Έχουμε να περιμένουμε πράγματα από αυτό το παιδί.

Τα κυριότερα προβλήματά μας είναι το αιματολογικό και το καρδιολογικό κομμάτι. Παρακολουθείται ακόμη από το Παιδογκολογικό, λόγω του αιματολογικού προβλήματος, χωρίς να υπάρχουν ευτυχώς κάποιες επιπλοκές μέχρι στιγμής. Πρέπει να παρακολουθείται σε τακτική βάση. Γενικά, έχουμε να αντιμετωπίσουμε και το ΔΕΠΥ, που είναι δύσκολη κατάσταση και στηριζόμαστε στην φαρμακευτική αγωγή για να μπορούμε να συγκεντρωνόμαστε και να ελέγχουμε την παρορμητικότητα και την υπερκινητικότητα μας.  

Το ΔΕΠΥ δεν δημιούργησε κανένα πρόβλημα στην σχολική της πορεία. Μόνο τα μαθησιακά. Το πρόβλημα της συγκέντρωσης και της υπερκινητικότητας ελέγχονται από τη φαρμακευτική αγωγή που παίρνει το παιδί πριν να πάει στο σχολείο και κατά τη διάρκεια των σχολικών ωρών, για να κρατήσει μέχρι το τέλος της σχολικής ημέρας».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Καταγγέλλει τον αποκλεισμό μαθήτριας η ΚΥΣΟΑ-«Θύμα πολιτικών διαχωρισμού»

Δεν δέχθηκε διακρίσεις ή ρατσισμό

Ένα άλλο κομμάτι, στο οποίο στάθηκε τυχερή η Άννα-Μαρία και η οικογένειά της είναι ότι το παιδί δεν υπήρξε ποτέ θύμα διάκρισης η ρατσισμού.

«Από 3,5 ετών που πηγαίνει σχολείο, αλλά και γενικά στη ζωή της, δεν έχει βιώσει ποτέ ρατσισμό στη ζωή της και είμαστε πολύ περήφανοι ως γονείς της γι’ αυτό. Δεν κρύβουμε το πρόβλημα, ούτε προσπαθούμε να το κρύψουμε, δεν προσπαθούμε να αποκλείσουμε το παιδί από δραστηριότητες, όπως κάνουν τα υπόλοιπά μας παιδιά. Η Άννα Μαρία είναι πολύ κοινωνική και πολύ αγαπητή από τα άλλα παιδιά, από τους γονείς. Όλοι σχεδόν την ξέρουν και με ρωτούν πώς είναι δυνατό, να θέλουν να βάλουν την Άννα-Μαρία στη μονάδα;».

Η αψυχολόγητη απόφαση του Υπουργείου Παιδείας

Κι ενώ η πορεία του παιδιού ήταν καλή και βάσει των δασκάλων της παρουσίαζε βελτίωση, το Υπουργείο Παιδείας πήρε την αψυχολόγητη και αναπάντεχη απόφαση, όπως το παιδί μεταφερθεί στην Ειδική Μονάδα. Και αυτό, χωρίς οποιαδήποτε επαναξιολόγηση της κατάστασης.

«Επίσημα, δεν ζήτησε το Υπουργείο Παιδείας να γίνει κάποια αξιολόγηση, μετά από αυτή τη δοκιμαστική περίοδο που έδωσαν στο παιδί. Θεωρούν ότι μία πολυθεματική συνάντηση ήταν αρκετή. Στη συγκεκριμένη πολυθεματική, όμως, ήμουν παρούσα κι εγώ και οφείλω να ενημερώσω ότι οι δασκάλες του μωρού δεν ήταν υπέρ να μπει στην ειδική μονάδα. Οι ειδικοί του Υπουργείου Παιδείας επέμεναν να ενταχθεί το παιδί στη μονάδα, αυτοί δηλαδή που αποφάσισαν εκ των υστέρων.

Το σύνδρομο της δεν στάθηκε εμπόδιο στην φοίτησή της στο σχολείο. Τόσο καιρό φοιτούσε κανονικά στην τάξη, με κάποιες δυσκολίες που εξυπακούονται, λόγω του ότι έχει γραφοκεντρικά προβλήματα. Είχε αξιολογηθεί για βοηθητικό, τεχνολογικό εξοπλισμό, για να μπορεί να ανταπεξέλθει καλύτερα στην γραφή. Αν και έχει γίνει αξιολόγηση και το Υπουργείο έχει πράξει σωστά και έχει παραχωρήσει στο σχολείο τον συγκεκριμένο εξοπλισμό, το σχολείο δεν τον έχει δώσει. Από πέρσι είναι διαθέσιμος, είμαστε τέλη Νοεμβρίου και ακόμη το παιδί δεν έχει λάβει στα χέρια του τον εξοπλισμό.

Μιλούμε για στήριξη και ζητώ από πέρσι ενισχυτική διδασκαλία, κάποιες ώρες την εβδομάδα, σε ατομικό επίπεδο, όπως γίνεται σε πολλά άλλα παιδιά του σχολείου μας και το αρνούνται. Δεν δίνεται ενισχυτική διδασκαλία και μετά μιλούν για στήριξη του παιδιού και πρέπει εγώ να δεχτώ να αλλάξει σχολικό πλαίσιο».

Το παιδί, αυτή τη στιγμή βρίσκεται στο σπίτι, με την μητέρα του να αναφέρει πως έχει βαρεθεί, ενώ όταν είδε τους συμμαθητές της να πηγαίνουν στην τάξη, άρχισε να κλαίει.

«Είναι δύσκολα τα πράγματα, επειδή το παιδί έχει βαρεθεί δύο εβδομάδες να βρίσκεται στο σπίτι, ζητά να πάει στο σχολείο. Στη διαμαρτυρία, που ήταν και οι συμμαθητές της, όταν τους είδε να αποχωρούν για να μπουν στην τάξη, έκλαιγε και ήθελε να πάει και η ίδια. Το σχολείο μας είπε ότι οι εντολές που έχει είναι ότι με το που το παιδί πάει στο σχολείο, θα ενταχθεί στην Ειδική Μονάδα.

Αν το παιδί μου δεν ήταν σε θέση να παρακολουθήσει, δεν θα ήμουν τόσο έντονη και δεν θα προσπαθούσα να αντιταχθώ στις αποφάσεις του Υπουργείου Παιδείας. Αλλά ξέρω ότι το παιδί μου έκανε τόσες πολλές προσπάθειες και δεν μπορούν να έρχονται τώρα και να τις ακυρώνουν. Με ρώτησε “μάμα, η δασκάλα μου θέλει να πάω σε μονάδα;” και της απάντησα “όχι, αγάπη μου. Η δασκάλα σου ξέρει πόσο καλή είσαι. Είναι άλλοι που δεν ξέρουν”. Ήθελε επιβεβαίωση, ότι τα πράγματα που ακούει καθημερινά από τη δασκάλα της, ισχύουν».

Πλέον, η οικογένεια έχει απευθυνθεί προς τις Επιτρόπους Προστασίας Δικαιωμάτων του Παιδιού και Διοικήσεως και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και περιμένει τις δικές τους τοποθετήσεις. Πάντως, η Δέσπω Μιχαηλίδου είχε ζητήσει από το πρωί της Δευτέρας αυτεπάγγελτη εξέταση της υπόθεσης, πριν ακόμη λάβει το παράπονο από τους γονείς. Στο μεταξύ, στο πλευρό της οικογένειας βρίσκονται και βουλευτές της Επιτροπής Παιδείας, όπως ο Χρίστος Χριστόφιας του ΑΚΕΛ και ο Ανδρέας Αποστόλου της ΕΔΕΚ.

Ένα μήνυμα προς όλους

Η κα. Νίκη, πριν κλείσει, θέλησε να στείλει ένα μήνυμα προς όλους. Ένα απλό μήνυμα, αλλά ταυτόχρονο πολύπλοκο.

«Θέλω να ζητήσω από όλους να σεβαστούν το δικαίωμα αυτών των παιδιών να έχουν ίση μεταχείριση, όσον αφορά στην εκπαίδευση, να έχουν τις ίδιες ευκαιρίες και την ίδια αντιμετώπιση. Αυτό είναι μάθημα και για τα άλλα παιδιά, ότι δεν πρέπει να διαχωρίζουμε κανένα. Κάθε μέρα τους κάνουν μαθήματα για τις διακρίσεις και έρχεται το ίδιο το Υπουργείο και προωθεί τον ρατσισμό. Αυτό είναι το μήνυμα που πήραμε και εμείς θέλουμε να προωθήσουμε το αντίθετο».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Βγαίνει μπροστά το Υπ. Παιδείας και απαντά για τον αποκλεισμό οκτάχρονης μαθήτριας