Προεκλογικός με πολλές δημόσιες σχέσεις και λίγες θέσεις

Ότι δεν αντιλαμβάνονται όσα συμβαίνουν γύρω τους, ότι δεν έχουν πραγματική εικόνα για όλα όσα απασχολούν την κοινωνία -κι αν έχουν κάνουν πως δεν τη βλέπουν- και πως ουσιαστικά ζουν και εργάζονται σε ένα παράλληλο σύμπαν από το πραγματικό που βιώνει ο μέσος Κύπριος πολίτης, επιβεβαιώνουν με κάθε ευκαιρία οι πλείστοι υποψήφιοι των Προεδρικών Εκλογών και οι εκπρόσωποι των κομμάτων που τους στηρίζουν.  

Σε προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις, το κλίμα του προεκλογικού, καθοριζόταν από τις ανησυχίες της κοινωνίας. Τις τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα, τον προεκλογικό μονοπωλούσε σχεδόν το Κυπριακό. Ήταν τότε που όχι μόνο οι πρόσφυγες, αλλά όλοι οι Κύπριοι κοιμόντουσαν και ξυπνούσαν με άσβεστη τη φλόγα της επιστροφής.

Από τότε άλλαξαν πολλά και καλώς ή κακώς, άλλαξαν και οι προτεραιότητες της κοινωνίας. Νέα μείζονα ζητήματα αναδείχθηκαν, την ώρα που το Κυπριακό περνούσε σιγά σιγά σε δεύτερη μοίρα, ειδικά τα τελευταία χρόνια λόγω των συνεχόμενων αποτυχιών που καταγράφηκαν σε όποια προσπάθεια έγινε.

Το γεγονός ότι το Κυπριακό που αποτελούσε για δεκαετίες την «εύκολη λύση» και την αιχμή του δόρατος των κομμάτων για να συσπειρώσουν τους ψηφοφόρους τους και να τους κρατήσουν πολωμένους, μπήκε στο περιθώριο. Πλέον κόμματα και υποψήφιοι ανακαλύπτουν νέα ζητήματα για να ανταλλάξουν πυρά και να καταθέσουν τις διαφωνίες τους, στην προσπάθεια να πείσουν τους πολίτες να τους ψηφίσουν. Σε αυτή τους την προσπάθεια όμως, σε μια κοινωνία που συνεχώς αλλάζει και που πλέον διαθέτει πολλαπλούς διαύλους ενημέρωσης, κάνουν λάθη.

Λειτουργούν κατά το δοκούν, επιλέγουν να τοποθετούνται για ζητήματα αλά καρτ, προβάλλουν μόνο όσα τους συμφέρει και αποκρύβουν όλα όσα δεν τους συμφέρουν και γενικά λειτουργούν με σπασμωδικές κινήσεις. Μάλιστα μέσα στον πανικό που επικρατεί στα γραφεία τους, δεν κατανοούν ότι ο κόσμος πλέον τα βλέπει όλα και έχει μια διεξοδική και πλήρη εικόνα για το τι πραγματικά πράττουν.

Όταν μια υπόθεση διαφθοράς αφορά τους άλλους, τότε εκδίδουν δέκα ανακοινώσεις τη μέρα. Όταν αφορά τους ίδιους, υποβαθμίζουν και κάνουν πως δεν βλέπουν. Όταν τα διαβατήρια αγγίζουν τη κοινοβουλευτική τους ομάδα και τους οικονομικούς αιμοδότες τους, τότε ξεχνούν να τοποθετηθούν. Όταν όμως είναι για τους άλλους τους καταγγέλλουν διεφθαρμένους.

Όταν στο Κυπριακό η στασιμότητα καταγράφεται στα χρόνια που κυβερνούν οι άλλοι, τότε ασκούν κριτική και μοιράζουν επίθετα. Όταν οι ίδιοι δεν καταφέρνουν στα χρόνια της διακυβέρνησης τους να πετύχουν κάτι διαφορετικό, τότε ανακαλύπτουν ένα σωρό δικαιολογίες για να ρίξουν το φταίξιμο αλλού.

Πρόκειται για μια πραγματική μάχη εντυπώσεων. Η ουσία παραμένει στο περιθώριο. Ειδικά σε προεκλογικές περιόδους, όπως αυτή που διανύουμε, ουδείς τολμά να αγγίξει ευαίσθητα θέματα, να προτείνει πραγματικές λύσεις και να ενοχλήσει οποιαδήποτε ομάδα συμφερόντων. Αντίθετα οι πλείστοι των υποψηφίων, επιδίδονται σε δημοσιοσχετίστηκες επαφές για τα μάτια του κόσμου, μοιράζοντας υποσχέσεις. «Θα πρέπει να μελετήσουμε αυτό», «θα πρέπει να διερευνήσουμε το άλλο» και πολλά άλλα «θα», χωρίς αρχή μέση και τέλος.

Για αυτό το φαινόμενο που αναμφισβήτητα δεν είναι μόνο κυπριακό, αλλά λόγω του μεγέθους του δικού μας κράτους, υπερμεγενθύνεται σε σχέση με το τι συμβαίνει στο εξωτερικό, δεν έχουν ευθύνη μόνο τα κόμματα, τα επιτελεία και οι υποψήφιοι. Μεγάλο μερίδιο ευθύνης βαραίνει και τα ίδια τα μέσα ενημέρωσης που δεν πιέζουν εκεί και όπου πρέπει τους υποψηφίους για να βγουν από την ζώνη άνεσης που παραμένουν κλεισμένοι και να νιώσουν και λίγο άβολα με τις ερωτήσεις που θα δεχθούν.

Μεγάλο μερίδιο ευθύνης, βέβαια, έχουν και οι πολίτες που όπως και τα κόμματα, αντιδρούν και βγαίνουν μπροστά, μόνο όταν μια απόφαση ή μια εξέλιξη επηρεάζει την προσωπική τους ζωή, ενώ αδιαφορούν και ενδεχομένως και να επιχαίρουν όταν κάτι ανάλογο συμβαίνει στον γείτονα, τον συνάδελφο, τον φίλο ή τον συγγενή. Αυτό είναι ένα φαινόμενο της κυπριακής κοινωνίας που περιγράφεται συνοπτικά στη φράση, απ΄ ον φορτώνει που έσσω σου τάνα του να φορτώσει». Αυτό κάνουν οι πολιτικοί, αυτό κάνουν και οι πολίτες. Κι αυτό είναι το πρώτο που θα πρέπει να αλλάξει στην κυπριακή νοοτροπία, πρώτον για να υπάρχει διαφάνεια και ίση αντιμετώπιση κάθε ζητήματος που προκύπτει, είτε αυτό είναι σκάνδαλο, είτε υπόθεση διαφθοράς, είτε η διαχείριση του Κυπριακού και δεύτερο για να μπορεί να λειτουργήσει στη βάση της κοινής λογικής το κριτήριο του καθενός προσωπικά, για να είναι σε θέση να κρίνει πότε αυτός που ζητά τη ψήφο του λαού λέει πραγματικά αυτό που πιστεύει, ή αν προσπαθεί να κρύψει κάτω από το καλοσιδερωμένο κουστούμι του την αλήθεια, λόγω εξαρτήσεων και υποσχέσεων που έδωσε για να αναρριχηθεί και να παραμείνει σε θέση εξουσίας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

• Τα βήματα εκσυγχρονισμού, η «μετάφραση» της ιδεολογίας και η ζύμωση του ΑΚΕΛ
• ΔΗΣΥ: Τα μηνύματα που αγνοήθηκαν, η απαξίωση και ο… άλλος υποψήφιος
• Οι εκλογές πριν από τις εκλογές-Σε παράλληλη προεκλογική εκστρατεία η Κύπρος