Τέρμα τα ΜΕΜΟ σε κατεχόμενες περιουσίες

Όταν ένας πιστωτής έχει προς όφελος του Δικαστική Απόφαση, με την οποία διατάσσεται ο αντίδικός του να του καταβάλει οποιαδήποτε  χρηματική οφειλή, έχει το δικαίωμα να εγγράψει επιβάρυνση επί της ακίνητης ιδιοκτησίας του οφειλέτη, με σκοπό να την καταστήσει εγγύηση για την είσπραξη του εξ αποφάσεως χρέους.

Το Εμπράγματο Βάρος που δημιουργείται με την εγγραφή της δικαστικής Απόφασης είναι το γνωστό σε όλους "MEMO", από τον λατινικό όρο "Memorandum.

Η υφιστάμενη νομοθεσία του Περί Πολιτικής Δικονομίας δεν προνοεί οποιαδήποτε εξαίρεση στην καταχώρηση ΜΕΜΟ σε ακίνητη περιουσία που βρίσκεται στα κατεχόμενα. Ούτε η Κεντρική Τράπεζα έδωσε οποιαδήποτε εγκύκλιο οδηγία προς τις τράπεζες, αλλά ούτε και από τον Σύνδεσμο Τραπεζών υπάρχει προς τα μέλη της οποιαδήποτε κατεύθυνση για ενιαία πολιτική χειρισμού τέτοιων υποθέσεων.  Αποτέλεσμα τούτου, η κάθε τράπεζα, αλλά και οι εταιρείες διαχείρισης ΜΕΔ ακολουθούν δική τους ξεχωριστή πολιτική κατά το δοκούν, ανάλογα με τα γεγονότα της κάθε υπόθεσης και ασφαλώς ανάλογα με το κέρδος που θα μπορεί να αποκομίσει, εξυπηρετώντας τα συμφέροντά τους.

Οι κατεχόμενες περιουσίες δεν αποτελούν τίποτε περισσότερο για τον προσφυγικό κόσμο, παρά τις ρίζες που τους συνδέουν με τη φύτρα γη, που συντηρούν την ιστορική μνήμη και μεταλαμπαδεύουν την αγάπη και τα βιώματα για τον τόπο τους. Είναι η αλυσίδα που συνδέει τις νέες γενιές προσφύγων με την πατρώα γη. Αυτή λοιπόν τη διασύνδεση θα πρέπει να την ενισχύσουμε, ώστε να είναι ατσάλινη, για να κρατήσει τις γενιές των προσφύγων ενωμένες και ακατάλυτες με την καταγωγή τους και τον πόθο για λύση και επανένωση της πατρίδας μας.  

Μέσα από πολιτικές αλλά και νομοθετικές ρυθμίσεις προς όφελος του προσφυγικού κόσμου και ιδιαίτερα εκείνων των συμπατριωτών μας που έχασαν τα πάντα και δεν μπόρεσαν να στεριώσουν, αντιμετωπίζοντας οικονομικές δυσκολίες.

Η μόνη αξιοποίηση της κατεχόμενης περιουσίας από συμπατριώτες μας, που δεν τις απεμπόλησαν, είναι η υποθήκευσή τους για την εξασφάλιση δανείου από τον Φορέα Ισότιμης Κατανομής των βαρών, που αφορά στην ιδιοκατοίκηση των παιδιών τους, τη σπουδαστική τους εξέλιξη, αλλά και για θέματα υγείας και αποθεραπείας.

Στις πιο πάνω περιπτώσεις εάν υπάρχει ΜΕΜΟ στην κατεχόμενη περιουσία (πλείστες των περιπτώσεων από τράπεζες), οι ιδιοκτήτες αυτών των περιουσίων δεν μπορούν να τις αξιοποιήσουν για να αιτηθούν δάνεια από τον Φορέα Ισότιμης Κατανομής των Βαρών. Αποτέλεσμα τούτου, οι τράπεζες  χρησιμοποιούν την άρση των ΜΕΜΟ εκβιαστικά ως μοχλό πίεσης για την είσπραξη μέρους του χρέους, για να συγκατανεύσουν στην άρση του.

Η πιο πάνω πρακτική αποτελεί ένα ακόμα βαρίδι που θέτει τροχοπέδη στη στοιχειώδη ανάπτυξη του προσφυγικού κόσμου, που όχι μόνο παραμένουν στάσιμοι, αλλά μένουν επί ξύλου κρεμάμενοι. Εάν μάλιστα λάβουμε υπόψη ότι η κατεχόμενη περιουσία ούτε μπορεί να εκποιηθεί ούτε μπορεί να λάβει την κατοχή της ο όποιος δανειστής, τότε προς τι το δικαίωμα για έγερση ΜΕΜΟ σε αυτή.

Μια πρακτική, που δεν προσδίδει καμία οικονομική και πραγματοποιήσιμη αξία για τις τράπεζες, καθότι τέτοια δάνεια έχουν μηδενική αξία και ως τέτοια αποτελούν ανάλογες προβλέψεις στις οικονομικές τους καταστάσεις.

Λαμβάνοντας τα πιο πάνω υπόψη, προχώρησα σε κατάθεση πρότασης Νόμου στην Επιτροπή Νομικών για τροποποίηση της σχετικής νομοθεσίας για απαγόρευση τοποθέτησης ΜΕΜΟ σε κατεχόμενες περιουσίες. Μια πρόταση νόμου, που φάνηκε, κατά την πρώτη συζήτηση στην επιτροπή Νομικών, να τυγχάνει αποδοχής από την πλειοψηφία των πολιτικών δυνάμεων.

Είναι το ελάχιστο, το πιο ανέξοδο, αλλά τεράστιο σε ηθική υποχρέωση και ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας, για να παραμείνει ο προσφυγικός κόσμος ζωντανός φορέας των εθνικών, κοινωνικών και πολιτιστικών καταβολών του.

*Βουλευτής ΔΗ.ΣΥ. ΑΜΜΟΧΩΣΤΟΥ