Κραυγή απόγνωσης από τους ανάπηρους πολέμου-«Τα προβλήματα δεν λύνονται με ευρώ»

Μισογεμάτο βλέπουν το ποτήρι οι παθόντες και ανάπηροι πολέμου τη στήριξη που πρόκειται να λαμβάνουν από το κράτος, μετά την απόφαση της Κυβέρνησης για την παραχώρηση εξαμηνιαίου επιδόματος ύψους χιλίων ευρώ για όλες τις κατηγορίες παθόντων της τουρκικής εισβολής, ενώ την ίδια ώρα οι ανάγκες τους είναι μεγαλύτερες, αφού οι πλείστοι βρίσκονται σε δυσχερή θέση, με το ποσό αυτό να μην επουλώνει τα τραύματα που αποκόμισαν από την τουρκική εισβολή.  

Οι παθόντες πολέμου, είναι από τη μια ικανοποιημένοι με την κίνηση της Κυβέρνησης για παραχώρηση επιδόματος σε όλους, αφού θεωρούν ότι είναι ένα αντισταθμιστικό μέτρο για φάρμακα, όμως από την άλλη, σημειώνουν ότι κάποιους καλύπτει και κάποιους δεν καλύπτει καθόλου, το ποσό αυτό. 

Μάλιστα, η περίπτωση ενός παθόντα πολέμου, είναι και το πιο τρανταχτό παράδειγμα της κατάστασης που επικρατεί, καθώς ενώ βρισκόταν σε τροχοκάθισμα από το 1974, έχει υποστεί γάγγραινα, με αποτέλεσμα να υποβάλλεται συνεχώς σε χειρουργεία και σήμερα, να βρίσκεται καθηλωμένος στο κρεβάτι. Εδώ και πέντε μήνες, οι δικοί του άνθρωποι, ψάχνουν τρόπους για να τον στηρίξουν και να τον βοηθήσουν, ενώ την ίδια ώρα το κράτος δεν παρέχει την απαραίτητη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη με φυσιοθεραπευτές και νοσοκόμους, ώστε να τον βοηθήσουν στην κατάσταση που βρίσκεται. 

Πέραν από την οικονομική στήριξη, οι παθόντες και ανάπηροι πολέμου, αυτό που ζητούν είναι την έγκριση της κατ' οίκον φροντίδας, καθώς είναι κάτι αναγκαίο στη ζωή τους. Όπως ανέφερε στον REPORTER, ο πρόεδρος της Παγκύπριας Οργάνωσης Αποκατάστασης Παθόντων και Αναπήρων Πολέμου, Γιώργος Γρουτίδης, «δεν ζητούμε όλοι, αλλά χρειάζεται να παραχωρείται όπου είναι αναγκαία. Επίσης, αίτημά μας είναι να καταργηθεί η αποκοπή του 12% από τις συντάξεις μας, γιατί σχεδόν όλοι έχουμε φύγει πιο νωρίς από τις δουλειές μας. Εγώ έφυγα στα 54 μου, αλλά κανείς δεν με ρωτά γιατί; Επειδή πολύ απλά πολέμησα για τον τόπο μου. Δεν πολεμήσαμε για να αποκτήσουμε μειονέκτημα στη ζωή μας και να πιάνουμε από το κράτος χορηγία». 

Τα προβλήματα των παθόντων ανάπηρων πολέμου είναι τεράστια και δεν λύνονται με τα ευρώ, τόνισε ο κ. Γρουτίδης, για να σημειώσει ότι, «είναι πράγματα τα οποία είναι μετατραυματικά. Μπορεί και το θέμα ηλικίας να συντείνει την κατάσταση, αλλά είναι πάρα πολύ σοβαρά τα προβλήματα υγείας που μας απασχολούν».

Αναντίρρητα, η απώλεια της αρτιμέλειας εν καιρώ πολέμου, δεν αφήνει μόνο τον ακρωτηριασμό ή τα εξωτερικά τραύματα στους αγωνιστές, καθώς είναι και τα ψυχολογικά τραύματα και η απώλεια των όσων πραγμάτων ονειρεύτηκαν για να κάνουν στη ζωή τους. «Ήμασταν 18 χρονών μωρά. Είχαμε όνειρα, είχαμε βλέψεις για το μέλλον και καταντάς να κάνεις το εφικτό. Σκεφτείτε ακόμη και το πιο απλό. Ένας ακρωτηριασμένος να μην παίρνει καν τα μωρά του θάλασσα για να μην έρθει σε δύσκολη θέση, αφού δεν μπορεί να παίζει με τα μωρά του. Ο ανάπηρος, στερείται βασικών αναγκών στη ζωή του και συμβιβάζεται με το εφικτό, το οποίο δεν είναι πάντα αποδεκτό, από την οικογένεια και από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα». 

Επιπρόσθετα, ακόμα ένα αίτημα των παθόντων πολέμου, είναι την πιο εύκολη εισδοχή αναπήρων στο Μέλαθρον Αγωνιστικών ΕΟΚΑ στην Παλώδια, καθώς φαίνεται να είναι ιδιαίτερα δύσκολη η πρόσβασή τους εκεί. «Παλέψαμε πάρα πολλά και δεν είναι σωστό να τρέχουμε για τέτοια πράγματα, ούτε είναι σωστό επειδή ένας ανάπηρος πολέμου ο οποίος έχει περάσει τα 65 και συνέβη κάτι, να τον παραπέμπουμε σε νοσοκομείο μέχρι να πεθάνει. Ήρθαν όλα αντίστροφα, μαζί με τα όνειρά μας. Οι ιατρικές εκθέσεις και οι θεραπείες μας, είναι ολόκληρες εγκυκλοπαίδειες. Από το 1974 και εντεύθεν, ξεκινάς προσπάθειες για να επιβιώσεις. Βρίσκεις εμπόδια λόγω της υγείας σου, αλλάζεις πλεύση, ξαναβρίσκεις εμπόδια και πάει λέγοντας».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

• Φωνές για το επίδομα από τους αιχμαλώτους πολέμου-«Νιώθω όπως τον ζητιάνο»
• Τιμητικό επίδομα σε αιχμάλωτους και αύξηση των ολοήμερων σχολείων ενέκρινε το Υπουργικό
• Ενώπιον της Επιτροπής Προσφύγων το τιμητικό επίδομα αιχμαλώτων πολέμου 1974
• To ξέκοψε ο Πετρίδης-«Όχι» σε επίδομα για ιατροφαρμακευτική σε παθόντες πολέμου