Η δικαίωση Αναστασιάδη για τους συνεργάτες και οι αστοχίες της αντιπολίτευσης

«Θέλω να σας βεβαιώσω ότι ανεξάρτητα του ποιος θα είναι ο Πρόεδρος, δεδομένου ότι όπως διαφαίνεται θα είναι ένας εκ των τριών συνεργατών μου, θα έχω την επιρροή έτσι ώστε αυτή η αγάπη να μεταλαμπαδευτεί και να συνεχίσει κατά τον ίδιο τρόπο η κρατική συμπαράσταση».

Αμηχανία στην Πινδάρου, αλλά και στα υπόλοιπα επιτελεία, προκάλεσε η θέση που διατύπωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, στο τέλος της ομιλίας του στο Μέλαθρο Αγωνιστών ΕΟΚΑ στην Παλώδια. Ήταν μια αναφορά από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, που ξένισε και σε αυτήν δόθηκαν διάφορες ερμηνείες, οι οποίες όμως καταλήγουν σε ένα κοινό συμπέρασμα. Ότι ο Νίκος Αναστασιάδης με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ουσιαστικά εξέφρασε την ικανοποίηση του για το γεγονός ότι το έργο του θα τύχει συνέχειας, όποιος κι αν τον διαδεχθεί, αφού και οι τρεις βασικοί υποψήφιοι είναι συνεργάτες του.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Αναστασιάδης: Όπως διαφαίνεται ο Πρόεδρος θα είναι ένας εκ των συνεργατών μου

Και μπορεί να το έπραξε για ένα ζήτημα δευτερευούσης σημασίας, στην προκειμένη για το Μέλαθρον Αγωνιστών της ΕΟΚΑ, αλλά ουσιαστικά, είναι κάτι που κακά τα ψέματα αποτελεί μια πραγματικότητα που δικαιώνει τον ίδιο προσωπικά, όσο δύσκολο και άβολο κι αν είναι να στηρίξει δημόσια μια τέτοια θέση. Σε αυτό το πλαίσιο άλλωστε, και εν μέσω της αναταραχής που προκάλεσε η συγκεκριμένη του δήλωση, έσπευσε 48 ώρες περίπου μετά να αναδιπλωθεί και να δώσει διευκρινίσεις, λέγοντας μεταξύ άλλων πως επρόκειτο για αστεϊσμό αν και η δήλωση ουσιαστικά, όπως στάλθηκε και στους δημοσιογράφους από το γραφείο Τύπου του Προεδρικού, ουσιαστικά ήταν η κατακλείδα στην ομιλία του.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: «Ήταν αστεϊσμός»-Διευκρινίζει ο Αναστασιάδης για τη δήλωση περί τριών συνεργατών του

Γιατί όμως είναι δικαίωση για τον Νίκο Αναστασιάδη το παρόν πολιτικό σκηνικό και οι αποφάσεις που έλαβαν τα κόμματα ενόψει Προεδρικών; Διότι ουσιαστικά άμεσα ή έμμεσα οι 52 από τους 56 βουλευτές ή καλύτερα τα έξι από τα επτά κοινοβουλευτικά κόμματα, θεωρούν ότι οι συνεργάτες του, όπως είπε ο ίδιος, δηλαδή ο τέως διαπραγματευτής του για εννιά χρόνια στο Κυπριακό, ο ένας εκ των στενότερων του συνεργατών, είτε ως διευθυντής του διπλωματικού του Γραφείου, είτε ως κυβερνητικός εκπρόσωπος, είτε ως υπουργός Εξωτερικών, και ο άνθρωπος που τον εμπιστεύθηκε να τον διαδεχθεί στη θέση του προέδρου του κόμματός του, αποτελούν τις επιλογές ολόκληρου του πολιτικού συστήματος.

Και όσο κι αν ειδικά ο Ανδρέας Μαυρογιάννης επιχειρεί να πάρει αποστάσεις, δικαίως ή αδίκως, αυτό δεν ακυρώνει μια πραγματικότητα που έχει καταγραφεί από την ιστορία. Ότι δηλαδή υπήρξε ο πιο στενός συνεργάτης του Προέδρου της Δημοκρατίας μαζί με τον οποίο χάρασσαν και εφάρμοζαν τη στρατηγική της πλευράς μας στο Κυπριακό, που κορυφώθηκε το 2017 στο Κρανς Μοντανά.  

Μια άλλη ερμηνεία που επιχειρήθηκε να δοθεί στις δηλώσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας, ήταν ότι ουσιαστικά με αυτή του τη δήλωση, διατηρεί ίσες αποστάσεις και επιχειρεί να αποστασιοποιηθεί από τη στήριξη που παρείχε το προηγούμενο διάστημα στον Αβέρωφ Νεοφύτου. Αξίζει να σημειωθεί πως με τις δημόσιες παρεμβάσεις του, είτε στο Ιδεολογικοπολιτικό Συνέδριο του ΔΗΣΥ, είτε στη συνεδρία του Ανωτάτου Πολιτικού Συμβουλίου, είτε ακόμα στην προεκλογική συγκέντρωση της Λευκωσίας όπου παρέστει, δεν άφησε κανένα περιθώριο σε κανένα να αμφισβητήσει την αφοσίωση του σε σχέση με τη στήριξη της υποψηφιότητας Αβέρωφ. Ακόμα και όταν κλήθηκε να σχολιάσει το τι προτίθενται να πράξουν τα μέλη της οικογένειας του, ο Νίκος Αναστασιάδης ήταν ξεκάθαρος και υπογράμμισε πως σύσσωμη η οικογένεια στηρίζει την υποψηφιότητα Αβέρωφ Νεοφύτου.

Συνεπώς όσοι επιχειρούν να δουν κάτι που υπάρχει πίσω από τη στάση του Προέδρου της Δημοκρατίας, το πιο πιθανό είναι να μην βρουν οτιδήποτε, Όπως και να έχει πάντως, αυτό που μένει από την εν λόγω δήλωση, είναι η σιγουριά του, είτε έγινε ως αστεϊσμός, είτε ως κατάθεση ενός συμπεράσματος και η προσδοκία του, κάποια πράγματα που έγιναν επί τις Προεδρίας του, να συνεχίσουν και από τον επόμενο Πρόεδρο, που όποιος κι από τους τρεις βασικούς υποψηφίους κι αν είναι, υπήρξε κοινωνός τα προηγούμενα χρόνια του τρόπου με τον οποίο πολιτεύτηκε ο ίδιος.

Μια άλλη πτυχή έχει να κάνει με το θέμα επιλογής συνεργατών. Ο Νίκος Αναστασιάδης επικρίθηκε και επικρίνεται από το 2013, όταν είχε μεταξύ των προεκλογικών του συνθημάτων ότι θα διόριζε τους άριστους των αρίστων. Ο ίδιος επικρίθηκε για αρκετές από τις επιλογές των συνεργατών του σε διάφορα πόστα. Το γεγονός ότι σήμερα ολόκληρο το πολιτικό σύστημα προκρίνει για τη διαδοχή του στενούς του συνεργάτες, ουσιαστικά δικαιώνει τον ίδιο και ακυρώνει την αντιπολιτευτική κριτική που κατά καιρούς δέχθηκε κυρίως από το ΑΚΕΛ και το Δημοκρατικό Κόμμα.

Αυτό δεν αφορά και τόσο τον ίδιο τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αλλά τα ίδια τα κόμματα της αντιπολίτευσης που ενώ είχαν στη διάθεση τους και τον χρόνο και τον χώρο εδώ και χρόνια για να συμπράξουν και να κτίσουν μια γερή και ανθεκτική συνεργασία που θα έφερνε πραγματική αλλαγή, απέτυχαν και στο τέλος έσπευσαν το μεν ΔΗΚΟ να παρέχει στήριξη στον Νίκο Χριστοδουλίδη και το μεν ΑΚΕΛ στον Ανδρέα Μαυρογιάννη. Σήμερα είναι κάτι περισσότερο από εμφανής η αδυναμία αμφοτέρων των κομμάτων να εκπέμψουν σε σκληρή αντιπολιτευτική γραμμή, ως θα έκαναν αν η επιλογή τους δεν ήταν κάποιος πρώην συνεργάτης του Προέδρου. Κι από αυτή την οπτική κερδισμένος είναι ο ίδιος ο Νίκος Αναστασιάδης και οι κυβερνήσεις τους, που βλέπουν τον προεκλογικό να καταπιάνεται με θέματα που δεν την αγγίζουν ή αν την αγγίζουν δεν εισέρχονται σε βάθος, αφού σε μια τέτοια περίπτωση, πέραν από τον ίδιο τον Πρόεδρο θα ακύρωναν και θα επηρέαζαν ακόμα και τους ίδιους τους εκλεκτούς τους για τον Προεδρικό θώκο.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

• Ιστορίες πολιτικής φαντασίας-Ο Αβέρωφ, ο Ανδρέας κι ο Νίκος συζητούν το Κυπριακό
• Οι παραδοξότητες των επιλογών, οι άριστοι των αρίστων και η δικαίωση Αναστασιάδη