Ένα μαχαίρι στο γήπεδο, ένα παιδί νεκρό, ένα κράτος που επιτρέπει την προχειρότητα

Η προχειρότητα με την οποία λειτουργούμε στην Κύπρο είναι πλέον έκδηλη σε κάθε έκφανση της καθημερινότητάς μας. Ένα από τα πιο σοβαρά περιστατικά που προκλήθηκαν στα γήπεδα τα τελευταία χρόνια, έλαβε χώρα σε έναν αγώνα χαμηλής επικινδυνότητας και είχε πρωταγωνιστή κάποιον που όχι απλώς δεν έπρεπε να βρίσκεται στο γήπεδο, αλλά δεν έπρεπε καν να βρίσκεται στο έδαφος της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Η ευκολία με την οποία ένας παράνομος μετανάστης κατάφερε να βρεθεί -μαζί με τα μαχαίρια του- σε χώρο που για να εισέλθεις απαιτείται ταυτοποίηση και έλεγχος, δείχνει την ευκολία με την οποία κάποιος μπορεί να παρανομήσει σε αυτή τη χώρα. Μπορεί η μία υπηρεσία να ρίχνει την ευθύνη στην άλλη, αλλά η ουσία δεν αλλάζει: Θα μπορούσε να γίνει μακελειό στις κερκίδες κυπριακού γηπέδου, επειδή δεν τηρούνται οι κανονισμοί που υπάρχουν ακριβώς για να αποτρέπουν τέτοιου είδους ενδεχόμενα. Ίσως να είναι και θέμα τύχης που δεν υπήρξαν σοβαροί τραυματισμοί ή ακόμη και θάνατοι.

Κι αυτό μπορεί να είναι ένα πρωτοφανές περιστατικό για τα γήπεδα αλλά όχι για την κυπριακή πραγματικότητα, η οποία επιτρέπει σε διάφορες εκφάνσεις της να μην εφαρμόζονται νόμοι και κανονισμοί. Δημιουργείται δηλαδή η πρόνοια, συνήθως σε νομοθετικό επίπεδο, αλλά για διάφορους λόγους δεν εφαρμόζεται ή εφαρμόζεται μερικώς ή επιλεκτικά. Κοινώς, φτιάχνουμε νόμους, κανονισμούς και πρωτόκολλα και μπορεί όλα αυτά να είναι πολύ ορθά και να μπορούν να αποτρέψουν δυσάρεστα περιστατικά αλλά παραμένουν στην σφαίρα της θεωρίας ή εναπόκειται η εφαρμογή τους από τη βούληση ή την όρεξη κάποιων.

Ίσως το πλέον χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της κατά το δοκούν εφαρμογής των προνοιών είναι η πιο τραγική υπόθεση της τελευταίας δεκαετίας στην Κύπρο, αυτή του θανάτου του Στυλιανού. Ένα παιδί που βρέθηκε νεκρό μετά από πολύχρονη βία και αμέλεια, ενώ υπήρχαν δεκάδες καταχωρήσεις και αναφορές για την οικογένειά του στις Αρχές, καθ’ όλη τη διάρκεια της σύντομης ζωής του. Και έπρεπε να πεθάνει ο ίδιος για να βοηθηθούν τα δύο μικρότερα αδέλφια του, καθώς μόνο ο θάνατος παιδιού κατάφερε να ξυπνήσει τους αρμόδιους από τον λήθαργο.

Στο πόρισμα που είχε ετοιμάσει η Επίτροπος Διοικήσεως, διαπιστωνόταν ότι δεν υπήρξε καμία εκτίμηση οποιουδήποτε κινδύνου και επιδείχθηκε παντελής αδιαφορία, με αποτέλεσμα καμία πράξη, καμία εξειδικευμένη στήριξη και κανένα ενδιαφέρον να μην υπάρξει για το ζήτημα του Στυλιανού. Δεν μας έλειπαν οι νόμοι, οι κανόνες και οι διαδικασίες. Κάποιος να τα εφαρμόσει μας έλειπε. Από τις εμπλεκόμενες υπηρεσίες, μόνο η μία έκανε τη δουλειά της όπως προέβλεπαν τα πρωτόκολλα, που θα μπορούσαν να είχαν σώσει τον Στυλιανό και τ’ αδέλφια του από την κόλαση. 

Η καλή πρόθεση του νομοθέτη και του συντάκτη κανονισμών δεν μπορεί από μόνη της να αποτρέψει εγκλήματα, όταν δεν υπάρχει η ανάλογη ανταπόκριση, είτε από τις δημόσιες υπηρεσίες είτε από τον ιδιωτικό τομέα, που δεσμεύεται επίσης από ρυθμίσεις. Χρειάζεται να εφαρμόζονται και στην πράξη. Και χρειάζεται έλεγχος ότι εφαρμόζονται στην πράξη.

Αυτή τη φορά τα χειρότερα -έστω και καθυστερημένα- αποτράπηκαν. Σε πολλές άλλες περιπτώσεις όχι. Κι ενόσω εφαρμόζουμε πρόχειρα και κατά το δοκούν κανονισμούς κι άλλες ζωές θα τίθενται σε κίνδυνο…  

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

• Το πινγκ πονγκ των ευθυνών, η παραδοχή για λάθη και έλεγχοι κατόπιν εορτής
• Βγαίνουν μπροστά οι στιούαρτ-«Εμείς βάλαμε τα κορμιά μας, η Αστυνομία ήταν έξω»