Τα πρόωρα σενάρια, τα δύο μονοπάτια και η δύσκολη απόφαση να πατηθεί το κουμπί

Πολύ πρόωρα και ενδεχομένως άτοπα είναι τα σενάρια που διακινούνται τις τελευταίες ημέρες, σε σχέση με τις προθέσεις του ΑΚΕΛ, για το πως θα επιλέξει να κατέλθει στην αρένα των Προεδρικών Εκλογών. Πριν ολοκληρωθεί ο διάλογος με τη βάση του κόμματος και πριν η ίδια η ηγεσία καταλήξει στις κατευθυντήριες γραμμές για τη λήψη της τελικής απόφασης, οποιαδήποτε συζήτηση για ονόματα και πιθανές συνεργασίες, πρέπει να θεωρείται άκαιρη, αφού πριν βγει στο σεργιάνι για συνεργασίες, στην Εζεκία Παπαϊωάννου, θα πρέπει να κοιτάξουν να λύσουν και να αποφασίσουν για μια σειρά από εσωτερικά θέματα που παραμένουν άλυτα.  

Πόσω δε μάλλον που στο ΑΚΕΛ, αφενός δεν βιάζονται για να λάβουν αποφάσεις, παρά το γεγονός ότι η βιαστική εξαγγελία Αβέρωφ και η επίσπευση των διαδικασιών στον Δημοκρατικό Συναγερμό δημιούργησε πίεση, αφετέρου δεν μπορούν να λάβουν αποφάσεις, πριν ξεκαθαρίσει η εικόνα και στο Δημοκρατικό Κόμμα που θα μπορούσε να αποτελέσει τον βασικό σύμμαχο, στην προσπάθεια να απομακρυνθεί ο Αβέρωφ Νεοφύτου από την εξουσία.

Η ενδοσκόπηση

Το ερώτημα που επί της ουσίας καλείται να απαντήσει η ηγεσία του ΑΚΕΛ, είναι αν τελικά επιθυμεί να κατέλθει στις εκλογές για να αναδείξει κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου τα κακά και άσχημα τις τελευταίας δεκαετίας και να προσθέσει άλλη μια «φιλική συμμετοχή» σε εκλογική αναμέτρηση, όπου τελικά θα επικρατήσει ο υποψήφιος της δεξιάς, ή εάν θα κατέλθει στις εκλογές για να τις κερδίσει. Αυτό θα αποτυπωθεί, πρώτον από τον υποψήφιο που θα επιλεγεί, όποια κι αν είναι η κατάληξη των προσπαθειών για συνεργασία με τα άλλα κόμματα, δεύτερον από το πρόγραμμα που θα παρουσιασθεί και τρίτο από τα ανοίγματα που είναι έτοιμη να κάνει η ηγεσία του κόμματος, τόσο προς την κοινωνία όσο και πιο στοχευμένα σε ανθρώπους που ανήκουν στον προοδευτικό χώρο, αλλά αποστασιοποιήθηκαν τα τελευταία χρόνια.

Το πιο πάνω τρίπτυχο για να υλοποιηθεί προϋποθέτει ότι ο νέος Γενικός Γραμματέας του κόμματος, στην πρώτη εκλογική μάχη που θα δώσει, είναι έτοιμος να σπάσει αυγά, τόσο εντός όσο και εκτός κόμματος, διότι το άνοιγμα προς την κοινωνία θα πρέπει να συνοδευτεί από αναγνώριση λαθών του παρελθόντος, αλλαγή αφηγήματος για μια σειρά από σύγχρονα προβλήματα της κυπριακής κοινωνίας παραδοχή λαθών για ζητήματα που μια ολόκληρη δεκαετία στοιχειώνουν το κόμμα αλλά και ανανέωση του πολιτικού λόγου με κρυστάλλινες προοδευτικές ιδέες μακριά από στερεότυπα και ιδεολογίες άλλων εποχών. Με απλά λόγια, ο Στέφανος Στεφάνου καλείται να πατήσει το κουμπί του εκσυγχρονισμού, όχι των ανθρώπων, αλλά ιδεών, πολιτικών και προσεγγίσεων. Πράγμα που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο απαιτούσαν και τα ίδια τα μέλη του ΑΚΕΛ κατά τη διάρκεια του προσυνεδριακού και συνεδριακού διαλόγου που προηγήθηκε της εκλογής του ως Γενικού Γραμματέα.

Πριν λοιπόν κοιτάξει προς τα έξω, το ΑΚΕΛ καλείται να λύσει τα θέματα μέσα, να ανανεώσει την πολιτική της φαρέτρα, να επανεξετάσει το επικοινωνιακό της προφίλ και ακολούθως να ψάξει τη φόρμουλα που θα της επιτρέψει να εκθρονίσει την Κυβέρνηση Αναστασιάδη-Αβέρωφ, όπως κατά καιρούς αποκαλεί την παρούσα διακυβέρνηση.

Οι επιλογές

Στο ΑΚΕΛ, έχουν ενώπιον τους δύο πιθανές επιλογές ενόψει των Προεδρικών Εκλογών. Η πρώτη είναι η επιλογή ενός ανεξάρτητου υποψηφίου, ο οποίος θα αντιπροσωπεύει σε μεγάλο βαθμό και τις θέσεις του κόμματος και που δεν αποκλείεται να στηριχθεί και από άλλες μικρότερες πολιτικές δυνάμεις, όπως για παράδειγμα οι Οικολόγοι, αλλά και άλλα οργανωμένα σύνολα. Αυτή η συνταγή, έχει δοκιμαστεί και στο παρελθόν, χωρίς όμως επιτυχία.

Η δεύτερη επιλογή, είναι να ικανοποιηθούν όλα εκείνα τα αιτήματα που θα τεθούν από το Δημοκρατικό Κόμμα, και μαζί να δημιουργήσουν ένα ισχυρό αντιπολιτευτικό μέτωπο, που με έναν κοινό υποψήφιο, θα δώσουν τη μάχη για να απομακρυνθεί, όπως είναι και η πολιτική θέση που αμφότερα τα δύο κόμματα εκφράζουν τα τελευταία χρόνια, η Κυβέρνηση του Δημοκρατικού Συναγερμού.

Με άλλα λόγια, στο ΑΚΕΛ είναι υποχρεωμένοι να αναμένουν, εάν θέλουν να στήσουν αντιπολιτευτικό μέτωπο με το ΔΗΚΟ, τις αποφάσεις που θα ληφθούν το τελευταίο δεκαήμερο Ιανουαρίου στο Συνέδριο του Δημοκρατικού Κόμματος και αναλόγως να πορευθούν. Αναμφίβολα μέχρι τότε, οι επαφές μεταξύ των ηγεσιών των δύο κομμάτων θα συνεχισθούν, έτσι ώστε και το ΔΗΚΟ να έχει ενώπιον του το βασικό πλαίσιο, γύρω από το οποίο θα μπορούσε να στηθεί μια συνεργασία.

Οι τάσεις

Εντός ΔΗΚΟ άρχισε να διακινείται ένα σενάριο που θέλει το ΑΚΕΛ, έτοιμο στην προσπάθεια του να εξασφαλίσει μια συνεργασία ενόψει τον Προεδρικών, να στηρίξει ακόμα και μια υποψηφιότητα Νικόλα Παπαδόπουλο. Το συγκεκριμένο σενάριο υφίσταται στην παρούσα συγκυρία, αλλά και τα δύο εμπλεκόμενα μέρη γνωρίζουν πως η εφαρμογή του, έχει τεράστιο βαθμό δυσκολίας. Κι αυτό διότι πέραν των σχεδόν ταυτόσημων θέσεων σε ζητήματα όπως αυτό της διαφθοράς, τα δύο κόμματα χωρίζει άβυσσος στο Κυπριακό, για το οποίο μάλιστα όπως λέχθηκε στις αποφάσεις του Συνεδρίου, δεν θα γίνουν εκπτώσεις για να επιτευχθούν προεκλογικές συνεργασίες.

Επιπλέον οι σχέσεις ανάμεσα σε ανώτερα και ανώτατα στελέχη των δύο κομμάτων, πέρασαν το τελευταίο εξάμηνο από συμπληγάδες για μια σειρά από ζητήματα που ξεκίνησαν από την συνεργασία που δεν καρποφόρησε για εκλογή προέδρου της Βουλής, από τις διεργασίες για Μεταρρύθμιση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αλλά και τις ετερόκλητες πολιτικές θέσεις στα ζητήματα της οικονομίας.

Το εν λόγω σενάριο, βρίσκεται στο τραπέζι επιλογών του ΑΚΕΛ, ωστόσο για τους πιο πάνω λόγους δεν αποτελεί προτεραιότητα. Προτεραιότητα, επίσης, δεν αποτελεί ούτε κάποια εκ των ανεξάρτητων υποψηφιοτήτων έχουν ήδη παρουσιασθεί μέχρι σήμερα, παρά τις συναντήσεις και τις συζητήσεις που έγιναν. Κι αυτό διότι στο ΑΚΕΛ, θα προτιμούσαν να ράψουν οι ίδιοι το κουστούμι του υποψήφιου τους.

Επειδή όμως ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, δεν αποκλείεται στο πλαίσιο μιας ευρύτερης πολιτικής πράξης το ΑΚΕΛ να παραμερίσει, τόσο τα ζητήματα του Κυπριακού, της οικονομίας κτλ για να συνάψει εκείνο το μέτωπο που θα απομακρύνει τον ΔΗΣΥ από την εξουσία. Οι όποιες αποφάσεις, δεν θα πρέπει να αναμένονται πριν από τον Μάρτιο και αφού προηγηθεί μια ενδελεχής και μακρά διαδικασία συζητήσεων στα κομματικά όργανα της Εζεκία Παπαϊωάννου, από τις ΚΟΒ, μέχρι τις Επαρχιακές, τη Γραμματεία, το Πολιτικό Γραφείο και την Κεντρική Επιτροπή του κόμματος.