Αύξηση νεκρών μεταναστών στη Μεσόγειο-Η κακοποίηση από τους διακινητές στη Λιβύη

Εξακολουθεί να είναι ο μεγαλύτερος υγρός τάφος των μεταναστών η Μεσόγειος, μια επικίνδυνη θάλασσα με το χειρότερο ταξίδι από τη Λιβύη προς την Ευρώπη.    

Για τους διακινητές μεταναστών στην αφρικανική χώρα παρουσιάζεται μια πολλά υποσχόμενη διαδρομή, αντιμετωπίζοντας τους Αφρικανούς ως μια κινούμενη μηχανή για χρήματα, ως σκλάβους.  

Οι περισσότεροι από αυτούς τους μετανάστες, πριν μπουν στη βάρκα δεν γνωρίζουν καν την επικινδυνότητα της θάλασσας, ούτε την μεγάλη απόσταση ανάμεσα στην Αφρική με τις ευρωπαϊκές χώρες. Είναι εξαντλημένοι, νηστικοί, κακοποιημένοι, άυπνοι, ενώ υπάρχουν περιπτώσεις που βρίσκονται και τρεις μέρες μέσα στη βάρκα χωρίς φαγητό και σωσίβια, μέχρι να τους εντοπίσει κάποιο πλοίο. 

Νόμος της θάλασσας 

Και όταν έρθει αυτή η στιγμή το μεγαλύτερο δίλημμα που έχουν οι διασώστες του πλοίου, είναι ποιον θα σώσουν από την θάλασσα, καθώς αρκετές φορές είναι θέμα χρόνου να διαλυθεί η βάρκα, να κοπεί στα δύο και να πάρει μαζί της στον βυθό κάποιους που τυχαία δεν πρόλαβαν να επιβιβαστούν στο πλοίο. 

Ένας διασώστης, μη κυβερνητικής οργάνωσης, μου είχε πει μια φορά ότι δεν θα ξεχάσει ποτέ το πρόσωπο του ανθρώπου που δεν μπόρεσε να σώσει, εικόνες ναυαγών που θα στοιχειώνουν για πάντα το μυαλό του. 

Ναυαγοί που στην πλειονότητά τους είναι ανήλικοι και νέοι άνδρες, και που θα πρέπει μέχρι και ο τελευταίος να αποβιβαστεί το συντομότερο δυνατόν σε ασφαλές λιμάνι, ώστε να ολοκληρωθεί η διάσωση, σύμφωνα με το νόμο της θάλασσας. Μια δουλειά που θα έπρεπε να κάνουν τα ευρωπαϊκά κράτη και όχι οργανώσεις βασιζόμενες σε χορηγίες πολιτών.

Ο σκοτεινός αριθμός νεκρών 

Παρά λοιπόν την ύπουλη φύση αυτού του ταξιδιού, ο αριθμός των μεταναστών και των προσφύγων που αποπειράθηκαν να διαπλεύσουν τη Μεσόγειο από τη Λιβύη αυξήθηκε ραγδαία κατά τη διάρκεια της περασμένης χρονιάς. Συγκεκριμένα σύμφωνα με στοιχεία των Ηνωμένων Εθνών, ο αριθμός αυτών των ανθρώπων σχεδόν τριπλασιάστηκε το 2021.  

Ωστόσο, πάνω από 1.300 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους ή κηρύχθηκαν αγνοούμενοι στη Μεσόγειο την περασμένη χρονιά. Ο αριθμός αυτός ήταν επίσης απότομα αυξημένος από το 2020, σύμφωνα με τους αριθμούς του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης (ΔΟΜ), μέρους του συστήματος του ΟΗΕ. 

Μεγάλος ήταν και ο συνολικός αριθμός των καταγεγραμμένων θανάτων μεταναστών που σημειώθηκαν στη Μεσόγειο Θάλασσα από την 1η Ιανουαρίου έως τις 23 Σεπτεμβρίου 2019, οι οποίοι ανέρχονται σε 953, σύμφωνα με στοιχεία του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης. Οι αριθμοί αυτοί των πτωμάτων μεταφράστηκαν σε ένα τεράστιο νεκροταφείο αγνοούμενων στη Νότια Ιταλία. 

Βέβαια, αυτοί είναι οι άνθρωποι που γνωρίζουμε ότι πνίγηκαν και όχι ο πραγματικός αριθμός των νεκρών, λόγω της έλλειψης ικανοποιητικού αριθμού σωστικών πλοίων στη Μεσόγειο. 

Γιατί όσους τοίχους και αν βάλουμε στα χερσαία σύνορα μας για να μειώσουμε τις μεταναστευτικές ροές, η θάλασσα τους αψηφά. Γιατί είναι ανεξέλεγκτη, ύπουλη και επικίνδυνη, ακριβώς όπως οι πολιτικές των αναπτυγμένων χωρών.

Όπως τόνισε ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, σε εσωτερικό ενημερωτικό έγγραφό του προς το Συμβούλιο Ασφαλείας «ως τη 14η Δεκεμβρίου, η λιβυκή ακτοφυλακή αναχαίτισε 30.990 μετανάστες και πρόσφυγες και τους γύρισε πίσω στη Λιβύη, συνολικά αριθμό σχεδόν τριπλάσιο από αυτόν του 2020 (12.000 άνθρωποι)».

Οργανώσεις υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων καταγγέλλουν πως οι μετανάστες και οι πρόσφυγες στη Λιβύη βρίσκονται συχνά αντιμέτωποι με φρικιαστικές συνθήκες διαβίωσης, βία, εκβιάσεις και καταναγκαστική εργασία και έχουν αναφερθεί επανειλημμένα τα τελευταία χρόνια περιπτώσεις σύγχρονης δουλείας.