Η Δημοκρατία ακρωτηριάζεται από δεσποτικά φρονήματα

Η απόλυτη έκφραση της ανεπάρκειας από οποιοδήποτε κατέχει θεσμική θέση εξουσίας βιώνεται όταν, ενώ η παρανομία του διαπερνά όλους τους νόμους, ως μόνη διέξοδο να βρίσκει την αλλαγή εκείνων των ίδιων νόμων!  

Στην αρχαία Αθήνα, το διαχρονικό πρότυπο εφαρμογής της Δημοκρατίας, κυριαρχούσε η ρήση «Δεσπότης Νόμος». Πάνω και πέραν από οποιοδήποτε πρόσωπο, σύνολο, θεσμό ή άλλη οντότητα, βρίσκονται οι Νόμοι και το Δίκαιο. Ως ελάχιστη έκφραση της Ελληνικής μας καταγωγής δεν μπορεί παρά να είναι η επίμονη προσκόλληση μας στην διαφύλαξη της Δημοκρατίας.  Είναι για αυτό που παρακολουθούμε με φόβο και δέος τα όσα τεκταίνονται στην Βουλή των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας η οποία καθηκόντως όφειλε να είναι ο θεματοφύλακας των Νόμων και του Συντάγματος.

Τις επόμενες ημέρες πρόκειται να τεθεί προς ψήφιση «ο Περί Πολιτικών Κομμάτων Τροποιητικός Νόμος» ο οποίος απαιτεί όπως «οι αποφάσεις των συλλογικών οργάνων πολιτικού κόμματος να μην υπόκεινται σε δικαστικό έλεγχο» με πρόφαση, αν είναι δυνατό, την «εύρυθμη λειτουργία». Η φυλή μας όμως έχει διδαχθεί πως για να λειτουργεί εύρυθμα η Δημοκρατία, μοναδικός άρχοντας και «Δεσπότης» παραμένει ο Νόμος. Ακούγεται λοιπόν παράδοξο και άκρως ανησυχητικό πως τα πολιτικά κόμματα στην Κύπρο θα πρέπει να είναι υπεράνω της βασάνου της Δικαιοσύνης προκειμένου να διασφαλίζεται η «απρόσκοπτη λειτουργία τους». Χωρίς φυσικά να τεκμαίρεται πώς η καταστατική νομιμότητα διακυβεύει την όποια λειτουργικότητα.

Τι στ’αλήθεια είναι… εύρυθμη λειτουργία; Να λειτουργούν προφανώς τα συλλογικά όργανα και να λαμβάνονται δημοκρατικά οι αποφάσεις. Μπορεί όμως να είναι εύρυθμη η οποιαδήποτε λειτουργία αν τα συλλογικά όργανα δεν εκλέγονται με αληθινή αλλά με πλασματική πλειοψηφία; Αν παραβιάζονται από ηγεσίες αποφάσεις ή ερμηνεύονται κατά το δοκούν; Αν δεσπόζει η αντι-καταστατικότητα; Και γιατί, αλήθεια, σύνδεσμοι, αθλητικά σωματεία, σύλλογοι, φιλανθρωπικοί οργανισμοί να υπόκεινται στον Νόμο; Τι ιδιαίτερο έχουν τα κόμματα για να εξαιρούνται, εκτός από δυνητικά έωλες σκοπιμότητες;

Ταυτόχρονα, ο περί πολιτικών κομμάτων τροποιητικός Νόμος έρχεται σε απευθείας σύγκρουση με το άρθρο 30.1 του Συντάγματος σύμφωνα με το οποίο «Εις ουδένα δύναται να απαγορευθεί η προσφυγή ενώπιον του δικαστηρίου». Αντίστοιχη πρόνοια περιλαμβάνεται και στο άρθρο 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Συνεπακόλουθα, είναι προφανές ότι εάν η Βουλή προχωρήσει στην τροποποίηση της Νομοθεσίας, θα βρίσκεται σε απευθείας σύγκρουση με τα Συνταγματικά Κατοχυρωμένα Δικαιώματα των πολιτών.

Είναι παράλληλα θλιβερό και ανέλπιδο να τίθεται ενώπιον της Βουλής η απαίτηση του προέδρου κόμματος που γέννησε και θυσίασε ήρωες για την Δημοκρατία για αλλαγή του Νόμου με τον οποίο αυτή την στιγμή εκδικάζονται αντικαταστατικές μεθοδεύσεις του. Και ενώ ιχνηλατούνται ταυτόχρονα προεκλογικά αποτυπώματα, τι άλλο από ακρωτηριασμός της Δημοκρατίας μπορεί να είναι η ακύρωση του νόμιμου θεσμού που στην προκειμένη περίπτωση είναι η Νομική Υπηρεσία της Βουλής από παρέμβαση της ίδιας της Γενικής Εισαγγελίας η οποία φρόντισε να δώσει κάλυμμα νομιμοφάνειας στο λεκτικό της έωλης αυτής πρότασης;

Είναι αδήριτη ανάγκη ο κάθε ελεύθερα σκεπτόμενος πολίτης ξεχωριστά και όλοι συλλογικά να εκφράσουμε εμφαντικά την αποστροφή μας σε τυχόν υπερψήφιση της εν λόγω νομοθεσίας. Στην ουσία στερεί από τους πολίτες τα θεμελιώδη συνταγματικά τους δικαιώματα. Αποτελεί καίριο πλήγμα στο ίδιο το πολίτευμα της Δημοκρατίας. Για αυτό ακριβώς απευθυνόμαστε στην Πρόεδρο και τα Μέλη της Βουλής των Αντιπροσώπων και τους καλούμε να καταξιώσουν την εμπιστοσύνη που τους εκχωρήσαμε υπερψηφίζοντας τους και να διατηρήσουν το αυτονόητο δικαίωμα μας για προσφυγή στη Δικαιοσύνη όταν τα κύτταρα της Δημοκρατίας λειτουργούν αντιδημοκρατικά.  

Ο κορυφαίος εμπνευστής της ενωμένης Ευρώπης Jean Monnet έχει προσδιορίσει το μέτρο για μια τέτοια λειτουργία του Κοινοβουλίου. Κατέγραψε χαρακτηριστικά πως «υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να γίνουν κάτι αλλά υπάρχουν και άνθρωποι που θέλουν να κάνουν κάτι». Όσοι υπερψηφίσουν θα έχουν προφανώς γνώμονα το πώς να γίνουν …κάτι. Γιατί τίποτα άλλο δεν μπορεί να το αιτιολογήσει. Και με τίποτα άλλο δεν τεκμαίρεται. Όσοι όμως καταψηφίσουν θα έχουν πράγματι κάνει κάτι κορυφαίο. Θα έχουν περισώσει το κύρος και την οντότητα του πολιτικού προσώπου. Και θα έχουν αποσοβήσει ένα δεινό ακρωτηριασμό της Δημοκρατίας.

Η Δικαιοσύνη θέλει δύναμη και φρόνηση για να την αντέξεις. Ας μην αφεθούν, λοιπόν, δεσποτικά φρονήματα να εκφυλλίσουν τον αληθινό Δεσπότη της Δημοκρατίας.