Κατάθεση Ευθύνης

Όταν θέτει κανείς τον εαυτό του ενώπιον του λαού της ΕΔΕΚ, βιώνει ένα συναπάντημα με την Ιστορία. Είναι ένα συναπάντημα με αυτούς που θεμελίωσαν και υπερασπίστηκαν την Κυπριακή Δημοκρατία και το ιερό δικαίωμα της ψήφου και ελεύθερης επιλογής, στους ήρωες της ελευθερίας και στους αγωνιστές της αντίστασης.  

Γι αυτό και το όποιο μετερίζι για την ΕΔΕΚ μας και για την Κύπρο ολάκερη, γίνεται ελάχιστος φόρος τιμής. Και είναι συγκλονιστική η ευθύνη να καλούμαστε να συναποφασίσουμε μέσα στην φύτρα του κομματικού κορμού για το κοινό μας μέλλον, τα οράματα και τις επιθυμίες μας, για το ιστορικό, κοινωνικό και πολιτιστικό μας γίγνεσθαι. Για να γίνεται βούληση και επιθυμία του λαού της ΕΔΕΚ απόφαση, η απόφαση κανονισμός και νόμος και ο νόμος να γίνεται πράξη ζωής.

Το συναπάντημα μου με τον υπέροχο Λαό μας μέσα στις νεοφανείς πραγματικότητες που βιώνουμε  και κατά την περίοδο των πρόσφατων Βουλευτικών εκλογών, έχει αναδείξει τις διαχρονικές ανεπάρκειες και τις συνεχείς δοκιμασίες που καλύπτει επιμελώς η χρυσόσκονη της συστημικής φθοράς αλλά και τις μοναδικές δυνατότητες του λαού μας. Ενός λαού που αναμένει κατ’ελάχιστο να καταθέσουμε ενώπιον του ένα συμβόλαιο τιμής και ευθύνης.

Κατάθεση ευθύνης για όλους αυτούς που έχουν αγνοηθεί συστηματικά…

Η πορεία προς τον Λαό συνιστά συγκλονιστική εμπειρία. Ένα σχολείο-ζωής βιώνει κανείς όταν ψηλαφεί τα δυναστικά προβλήματα της εργαζόμενης μητέρας-μονογονιού , του άνεργου νέου Επιστήμονα, του δοκιμαζόμενου οικογενειάρχη μικρο-επιχειρηματία, των συνανθρώπων μας που υπέπεσαν σε αδικήματα νιώθοντας αδικημένοι από την ζωή και παλεύουν να επανενταχθούν ως λειτουργικές μονάδες στην κοινωνία. Και μαζί διαπιστώνουμε πως μοναδική διέξοδος στην κρίση περιφρόνησης θεσμών και εθνικής εσωστρέφειας στην οποία έχουμε περιέλθει δεν μπορεί να είναι παρά μόνο η διασφάλιση ισοδύναμων ευκαιριών για όσους περιθωριοποιούνται και η πρόσβαση στους ουσιώδεις υποστηρικτικούς μηχανισμούς που οφείλει να τους παρέχει ο χώρος τον οποίο εμπιστεύονται. Επειδή ακριβώς η εσωκομματική συνοχή μπορεί να διασφαλιστεί μόνο όταν οι ισότιμες ευκαιρίες αναδειχθούν σε άξονα θεσμοθετημένης πολιτικής.

Κατάθεση ευθύνης και κατάφαση Σοσιαλισμού για μια Πατρίδα που παραμένει υπό Κατοχή…

Επειδή ακριβώς, κανένα κοινωνικό όραμα και καμιά ιδεολογική απόχρωση ή κομματική στρατηγική δεν μπορεί να έχει προοπτική χωρίς αγώνα για ελευθερία και με την κατοχή ως την απόλυτη καθημερινότητα μας στην ημικατεχόμενη μας πατρίδα, κάτω από την σκιά του λαβωμένου Πενταδάκτυλου. Αλλά και κανένας αγώνας για Ελευθερία δεν μπορεί να ευοδωθεί όσο τα βάρη του προσφυγικού κόσμου, παραμένουν άνισα κατανεμημένα και ενώ οι πρόσφυγες μας κρατούν τις «νεκρές ζώνες» ζωντανές με τον μόχθο και την απαντοχή τους. Στις Εθνικά επικίνδυνες συνθήκες, οι οποίες διαμορφώνονται και μάλιστα σε ένα διεθνές γεωπολιτικό περιβάλλον που επανακαθορίζεται, η επανατοποθέτηση της Σοσιαλιστικής μας μαρτυρίας, αποτελεί μέγιστο διακύβευμα.

Όσο υπάρχουν οι αιτίες που συνθλίβουν τον καταπιεσμένο πολίτη, η Σοσιαλιστική Προσέγγιση στην επίλυση των προβλημάτων και των προκλήσεων του Νεοφιλελευθερισμού αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για τις πολιτικές εξελίξεις. Ο επανακαθορισμός των στόχων και των προοπτικών του Σοσιαλιστικού Κινήματος είναι όχι μόνο αναπόφευκτος αλλά και απόλυτα αναγκαίος. Σ' αυτόν το νέο Ευρωπαϊκό κόσμο ο Σοσιαλισμός έρχεται να διαδραματίσει έναν νέο ρόλο ελπίδας και προοπτικής.

Κατάθεση ευθύνης για εκείνους που χάραξαν πορεία…

Η ΕΔΕΚ μας, ναι, δεν είχε ποτέ τα ψηλά ποσοστά της θεσμικής εξουσίας και των ξενοκίνητων πολιτικών σχημάτων; Όμως τα ματωμένα πουκάμισα των πρωτομαρτύρων της Αντίστασης και της Εθνικής κατάφασης τής έδωσε το ειδικό βάρος που έχει ο χρυσός και το ατσάλι. Που ήταν πάντα σημείο αναφοράς και μέτρο σύγκρισης. Εμείς τα παιδιά και τα εγγόνια τους, με τον άδικο σταυρό στον ώμο που τον όρισε η μοίρα να κουβαλά το βάρος των αμαρτιών μιας γενιάς και να κρατήσει ορθή απέναντι στον φασισμό την πατρίδα το 1974 αντέξαμε τις πληγές του μετα-πραξικοπήματος και δεν οργανώσαμε αντίποινα για τους νεκροθάφτες της Δημοκρατίας. Αγωνιζόμαστε σήμερα από όλα τα μετερίζια για να βγάλουμε από την βαθιά τρύπα της σύγχρονης «πολυφωνίας» τάχα μου και της παρεξηγημένης ανοχής το φίδι που σκόπιμα εξέθρεψε η δεξιά του ΔΗΣΥ και επιμελώς ανάστησε η δήθεν αριστερά του ΑΚΕΛ με τις σκηνοθετημένες δήθεν αντιπαραθέσεις, το φίδι που επιμένει να υμνεί τους δολοφόνους της Κύπρου και του Λαού της.

Η ΕΔΕΚ μας είναι η μοναδική γνήσια έκφραση του Πατριωτικού Σοσιαλισμού στη χώρα μας και πρέπει να διαφυλαχθεί ως κόρη οφθαλμού.

Όχι μόνο για εμάς αλλά κυρίως και πρωτίστως για το όφελος της Κοινωνίας στο σύνολό της. Γιατί μόνο ένας αληθινός Εδεκίτης γνωρίζει, όπως ο Λυσσαρίδης δίδαξε με ζωντανό παράδειγμα, πώς να τιμά και να προσκυνά πατρίδες χωρίς να γίνεται σωβινιστής, πώς να αναδεικνύει λαούς –μπροστάρηδες χωρίς να γίνεται ισοπεδωτικά διεθνιστής, παραμένοντας πατριώτης και στρατιώτης του κόσμου. Γιατί όπως πρώτος διέγνωσε σαν αλάνθαστος Γιατρός πως δεν μπορείς να είσαι αριστερός και Σοσιαλιστής σαν ξεκληρίζεις λαούς πίσω από την βαριά σκιά του σιδηρού παραπετάσματος ή σαν αρνείσαι στο δικό σου λαό το δικαίωμα να έχει τη γη του ελεύθερη, το δικαίωμα να υπερασπίζεται τα ριζιμιά του στην πατρική του γη.

Όταν οι πολίτες γονατίζουν κάτω από τις απειλητικές Νεοφιλελεύθερες πολιτικές και υποθάλπουσες Νεοφασιστικές εκφάνσεις, είναι ΚΑΘΗΚΟΝ μας να σταθούμε αρωγοί με ένα σφριγηλό και δυναμικό Σοσιαλιστικό Κίνημα. Αυτός είναι ο ρόλος που επιτάσσει η Ιστορία να διαδραματίσουμε.

Μαζί με σας, τον υπέροχο λαό της ΕΔΕΚ και της Λευκωσίας μας υπογράφω συμβόλαιο ευθύνης…

Γιατί ξέρω και το βλέπω στα μάτια σας πως, ναι, την ΕΔΕΚ μας θέλουμε «και ας τρώγωμεν πέτρες».

Και την θέλουμε καθαρή, ατόφια, αδιάβλητη.

Το οφείλουμε στην Ιστορία μας που δεν πρέπει να την αφήσουμε να μας προσπεράσει!

Η Δρ Ανδρειανή Δ. Οδυσσέως είναι Μέλος Π.Γ ΕΔΕΚ και Υποψήφια Πρόεδρος Επαρχιακής Οργάνωσης ΕΔΕΚ Λευκωσίας