Αισιόδοξα τα μηνύματα από τη Γερμανία για τον μικρό Νικόλα που παλεύει με το νευροβλάστωμα

Πολύ καλά κυλά η ανάρρωση του μικρού Νικόλα, που δίνει μάχη με το νευροβλάστωμα, μετά την μεταμόσχευση μυελού των οστών, στην οποία υποβλήθηκε στη Γερμανία.

Σε ανάρτηση, στην σελίδα της οικογένειας του Νικόλα, που ενημερώνει τον κόσμο για την πορεία της υγείας του, αναφέρεται ότι στη Γερμανία μετέβησαν ο μπαμπάς και ο αδελφός του μικρού. Επίσης, ο Νικόλας άρχισε να τρώει κανονικά έπειτα από κάποιες εβδομάδες, με την κατάστασή του να βελτιώνεται.

Ωστόσο, υπάρχουν και κάποια άσχημα νέα, αφού ο μικρός θα αρχίσει να κάνει ένα μεγαλύτερο κύκλο ακτινοθεραπειών, από αυτόν που είχε προβλεφθεί, ενώ έχει και μόνιμη βλάβη στον ένα του νεφρό.

Αυτούσια η ανάρτηση:         

Γεια σας αγαπημένοι υποστηρικτές του Νικόλα μας, σας ευχόμαστε καλό καλοκαίρι, να το περνάτε όμορφα με τις οικογένειές σας, και να περνάτε ωραία στη θάλασσα και τον ήλιο.

 Έχει περάσει πολύς καιρός από την τελευταία μας ενημέρωση, υπάρχουν αρκετά νέα του Νικόλα, οπότε είναι καλή στιγμή τώρα να σας ενημερώσουμε για τον τελευταίο μήνα.

Όπως γνωρίζετε, ο Νικόλας αναρρώνει από τη μεταμόσχευση μυελού των οστών. Ένα θέμα που μας ανησυχούσε πολύ ήταν ότι δεν έτρωγε καθόλου. Έγινε τόσο λεπτός που το σώμα ήταν σαν ένας σκελετός, χωρίς ίχνος λίπους. Ευχαριστούμε τον Θεό που άκουσε τις προσευχές μας, και η όρεξή του ξεκίνησε και επιστρέφει και τώρα άρχισε να τρώει. Άρχισε επίσης να πίνει ξανά γάλα, κάτι το οποίο επίσης μας χαροποιεί πάρα πολύ. Είναι ακόμη στα 16 κιλά, οπότε έχει ακόμη αρκετό δρόμο και θα περάσει καιρός μέχρι να επιστρέψει στα 20 κιλά που ήταν τον Δεκέμβριο του 2020.

Πριν από 2 εβδομάδες, ο μπαμπάς και ο αδελφός του Νικόλα, ο Λούκας, ήρθαν να μας επισκεφτούν για λίγες μέρες. Δεν έχω δει το μωρό μου, τον Λούκα μου, εδώ και 8 μήνες. Όταν ο Νικόλας μας διαγνώστηκε τα περασμένα Χριστούγεννα, ο Λούκας ήταν 12 μηνών. Τον θήλαζα. Λόγω του σοκ και του άγχους όταν μάθαμε ότι ο Νικόλας είχε καρκίνο, το γάλα μου χάθηκε. Έπρεπε να αφήσω τον Λούκα και να πάω στο Μακάρειο Νοσοκομείο στην Λευκωσία και να είμαι με τον Νικόλα για 3 μήνες όπου θα έκανε τους 8 κύκλους χημειοθεραπείας. Μετά, με το που τελειώσαμε τις χημειοθεραπείες τον Μάρτιο, φύγαμε αμέσως για το Βερολίνο, και έτσι δεν είχα δει τον Λούκα μέχρι την προηγούμενη εβδομάδα. Τον άφησα ένα μικρό μωρό και τώρα έχει μεγαλώσει τόσο πολύ. Μου λείπει απερίγραπτα, τον αγαπώ τόσο πολύ, αλλά δυστυχώς έχω χάσει τα παιδικά του χρόνια. Δεν γιορτάσαμε μαζί του τα πρώτα του Χριστούγεννα. Δυστυχώς, ο καρκίνος που «τρώει» τον Νικόλα μας, έχει καταστρέψει τις χαρούμενες παιδικές εμπειρίες και αναμνήσεις που έπρεπε να έχουν και τα δύο αγόρια. Όταν με είδε ο Λούκας για πρώτη φορά πριν δυο εβδομάδες, ήταν μπερδεμένος και έκλαιγε συνεχώς για 4 ημέρες. Ούρλιαζε όποτε έφευγα από το δωμάτιο. Ξέρω ότι και το 2ο μου αγόρι έχει επηρεαστεί ψυχολογικά. Παρόλο που είναι μωρό, ξέρει ότι κάτι λείπει, ξέρει ότι τώρα δεν έχει μαμά. Ευτυχώς ο μπαμπάς τον φροντίζει καλά, και έτσι ξέρω ότι είναι σε καλά χέρια. Δυστυχώς όταν ένα παιδί έχει καρκίνο, υποφέρει όλη η οικογένεια. Αλλάζει και επηρεάζει τα πάντα.

Ο Νικόλας και ο Λούκας δεν γνωρίζονται μεταξύ τους. Ήταν πολύ ωραίο το ότι τους είχα και τους δυο μαζί μου για λίγες μέρες, και που ήταν και αναμεταξύ τους μαζί για μερικές μέρες.  Έχουν έναν ιδιαίτερο δεσμό και μακάρι όταν είναι και πάλι μαζί να είναι και πάλι αγαπημένοι. Δημοσιεύω μερικές φωτογραφίες που μου έφεραν ευτυχία όταν τελικά είχα τα μωρά μου μαζί!

Πίσω στα νέα του Νικόλα τώρα. Πριν να έρθουν ο μπαμπάς και ο Λούκας, ο Νικόλας είχε κάνει πολλά scans, στα οποία έπρεπε να κάνει υπό αναισθησία και να διασωληνωθεί. Ο Νίκολας μισά να τον κοιμίζουν, όταν του δίνουν το «νερό» που πρέπει να πιει στην παρουσία των γιατρών, καταλαβαίνει ότι παίρνει αναισθητικό και αρχίζει να κλαίει «μαμά δεν θέλω να το πιω, δεν θέλω να κοιμηθώ». Είναι φυσιολογική αυτή η αντίδραση, δεν θα ήταν φυσιολογικό να ήταν τόσο άνετος με το να τον «κοιμίζουν» συνεχώς. Κλαίει ο Νικόλας, και κλαίω και εγώ μαζί του. Σε σπαράζει να το βλέπεις και να το ζεις όλο αυτό από πρώτο χέρι, σπάνε όλα μέσα σου. Παραμένουμε όμως δυνατοί για τον Νικόλα, με το κεφάλι ψηλά και το χαμόγελο στα χείλη.

Μετά που ο μπαμπάς και ο Λούκας επέστρεψαν πίσω στην Κύπρο το προηγούμενο Σάββατο, εγώ και ο Νικόλας πήραμε ταξί δυο μέρες μετά και ήρθαμε στην πόλη του Έσσεν. Είναι 600 χιλιόμετρα μακριά και μας πήρε 6 ώρες για να φτάσουμε εδώ. Εδώ είναι όμως που έχουν το ειδικό μηχάνημα ακτινοβολίας που θα πρέπει να κάνει ο Νικόλας. Αυτή είναι η επόμενη φάση της θεραπείας. Στο Έσσεν, έπρεπε επίσης να «κοιμηθεί» και να του κάνουν αξονική τομογραφία, και έπειτα έβαλαν στο σώμα του σημάδια για το που θα κτυπάει η ακτινοβολία (δείτε τη φωτογραφία), ώστε το μηχάνημα να χτυπάει στο σωστό σημείο. Είναι τραυματικό για ένα μικρό παιδί να βλέπει τα σημάδια πάνω του, αλλά ευτυχώς ο Νικόλας μας είναι δυνατός και γενναίος και τα πήγε μια χαρά. Είμαστε τόσο περήφανοι για το αγόρι μας, όση κόλαση κι αν περάσει, υπάρχουν στιγμές που μας χαρίζει το πανέμορφο του χαμόγελο. Αυτό είναι που μου δίνει δύναμη και ελπίδα. Ο γιος μου είναι ο ήρωάς μου.

Τα άσχημα νέα:

Εμφανίστηκαν κάποιες «σκιές» στα scans που είχαμε κάνει. Το μυαλό μας πήγε αμέσως στο ότι θα ήταν άσχημα νέα και ανησυχούσαμε πάρα πολύ. Δόξα τω Θεό, σήμερα ευτυχώς πήραμε καλά νέα ότι όλα είναι εντάξει. Αλλά πήραμε και κάποια άσχημα νέα. Αρχικά, Ο Νικόλας επρόκειτο να κάνει 13 ακτινοθεραπείες στο στομάχι του, όπου ήταν ο αρχικός όγκος και οι λεμφαδένες του. Τώρα, θα πρέπει να κάνει 7 επιπλέον ακτινοθεραπείες στη σπονδυλική του στήλη γιατί υπάρχει κίνδυνος να κρύβονται εκεί κάποια καρκινικά κύτταρα. Αυτό είναι πολύ λυπηρό και ανησυχητικό για εμάς καθώς η ακτινοβολία στη σπονδυλική στήλη μπορεί να επηρεάσει την ανάπτυξή του. Ο Νικόλας ξεκινάει τις ακτινοβολίες την επόμενη εβδομάδα κάθε πρωί για 20 ημέρες. Θα πηγαίνουμε κάθε πρωί στο νοσοκομείο, θα τον «κοιμίζουν» και στη συνέχεια θα του δίνεται η ακτινοβολία. Φοβόμαστε, επειδή αν και είναι σχετικά ανώδυνο αυτό το στάδιο στη θεραπεία συγκριτικά με την χημειοθεραπεία, μπορεί να υπάρξουν μακροπρόθεσμες επιπτώσεις, όπως χαμηλό ύψος (αφού ειδικά η ακτινοβολία στην σπονδυλική στήλη επηρεάζει αρνητικά την ανάπτυξη), αλλά επίσης η ακτινοβολία μπορεί να προκαλέσει δευτερογενείς καρκίνους όπως η λευχαιμία. Δυστυχώς δεν έχουμε άλλη επιλογή.

Την περασμένη εβδομάδα μου είπαν επίσης ότι ο δεξιός νεφρός του Νικόλα είναι κατεστραμμένος και η ζημιά είναι μόνιμη. Η ζημιά είναι αποτέλεσμα της μεγάλης χημειοθεραπείας που έπρεπε να κάνει. Η πρώτη μου σκέψη όταν μου το είπαν ήταν ότι «είναι εντάξει, μπορούμε να ζήσουμε με ένα νεφρό!». Πέρυσι ήμουν κατά των αντιβιοτικών, τώρα είμαι χαρούμενη που μπορούμε να ζήσουμε με μόνο ένα νεφρό! Τι μας έκανε ο καρκίνος… Τα πράγματα που δεν είναι φυσιολογικά γίνονται φυσιολογικά. Δικαιολογούμε όλη αυτή τη θεραπεία και τον έντονο πόνο ελπίζοντας ότι θα βγούμε νικητές και ότι θα αντιμετωπίσουμε τις μακροπρόθεσμες επιπτώσεις αργότερα. Αλλά για να μπορέσουμε να το κάνουμε πρέπει ο Νικόλας μου να ζήσει. Και θα το κάνει. Το αγόρι μας είναι δυνατό και γενναίο.

Θέλω να σας ευχαριστήσω όλους για όλες τις προσευχές σας, που νοιάζεστε για το αγόρι μας, και για όλες τις ευγενικές σας δωρεές. Θα προσπαθήσουμε έντονα τον επόμενο μήνα να μαζέψουμε τα χρήματα που είναι αναγκαία για το ταξίδι στην Αμερική πριν ο Νικόλας κλείσει τα 5 του χρόνια. Αυτό θα είναι το καλύτερο δώρο γενεθλίων. Μακάρι να τα καταφέρουμε. Σας ευχαριστούμε όλους απίστευτα μέσα από την καρδιά μας.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

• Κατέληξαν άλλοι τρεις ασθενείς, στα 412 τα νέα κρούσματα-Όλες οι πληροφορίες
• Δίπλα στην οικογένεια του 50χρονου Μάκη ο «Άγιος Λάζαρος»-Άνοιξε λογαριασμό εισφορών
•  
• Διευκρινίσεις για το πώς θα εκδίδονται πιστοποιητικά εμβολιασμού για Τ/κ