Πώς το όνειρο παιδιού που ζούσε σε καλύβα πραγματοποιήθηκε με τη βοήθεια Κυπρίων

Η επιμονή του για να πραγματοποιήσει το μεγάλο του όνειρο, αλλά και οι προσπάθειες πολλών ανθρώπων από την Κύπρο, που τον βοηθούν εδώ και χρόνια, συγκινούν και εμπνέουν… Αναδεικνύουν το μεγαλείο της δύναμης της θέλησης, αλλά και της δύναμης της αλληλεγγύης…

Η συγκινητική ιστορία του 28χρονου σήμερα, Robert Ponsian Mwombeki ξεκινά από την Μπούκοβα, της μακρινής Τανζανίας. Από τον καιρό που θυμάται το εαυτό του ήθελε μόνο ένα πράγμα, να μορφωθεί και να αποκτήσει ακαδημαϊκά προσόντα… Και μπορεί για μας η πρόσβαση στην εκπαίδευση να είναι αυτονόητη, ωστόσο για τον ίδιο δεν ήταν, όπως δεν είναι και για εκατοντάδες χιλιάδες άλλα παιδιά στη χώρα του.

Ο Ρόμπερτ μεγάλωσε από τα δύο του χρόνια, μετά το χωρισμό των γονιών του, με τον παππού και τη γιαγιά του, σε μια καλύβα που βρισκόταν μέσα σε μπανανοφυτείες. Πέρασε πολλές κακουχίες, έτρωγε μόλις μία φορά την ημέρα, αλλά ποτέ -μα ποτέ- δεν σκέφτηκε ότι μπορεί κάτι να σταθεί εμπόδιο στο όνειρό του. Ήταν διατεθειμένος να κάνει ότι χρειαζόταν για να το πετύχει. Δεν τα παράτησε ούτε όταν ο παππούς του δεν μπορούσε να πληρώσει τα δίδακτρα, για να φοιτήσει στο γυμνάσιο. Ο Ρόμπερτ, που ήταν τότε 13 χρόνων, σταμάτησε για λίγο το σχολείο και άρχισε να δουλεύει σε οικοδομές, για να μαζέψει 20,000 σελίνια Τανζανίας, δηλαδή 12 ευρώ, για να πληρώσει τα δίδακτρα.

Και κάπου εδώ,  ξεκινά μια απίθανη ιστορία που τον συνέδεσε με την Κύπρο, στην οποία κάνει πλέον το διδακτορικό του ως πολιτικός μηχανικός, με στόχο όπως λέει να επιστρέψει στη χώρα του και να βοηθήσει παιδιά να σπουδάσουν όπως βοηθήθηκε και ο ίδιος.

Ο Ρόμπερτ πέτυχε ένα άθλο, αφού είναι μόλις ο εντέκατος πολιτικός μηχανικός στην Τανζανία των 60 εκατομμυρίων κατοίκων, που απέκτησε τόσο υψηλά ακαδημαϊκά προσόντα. Αυτό τον έχει καταστήσει ήδη περιζήτητο στα πανεπιστήμια της χώρας του.

Συναντηθήκαμε σ’ ένα καφέ στη Λευκωσία και άρχισε να διηγείται την ιστορία του και να εκφράζεται με ευγνωμοσύνη προς τα άτομα που τον βοήθησαν στην Κύπρο, ανάμεσά τους ιερείς, με πολύ μεγάλο φιλανθρωπικό έργο, αλλά και δωρητές από το Φρέναρος. Τίποτα, ωστόσο δεν θα γινόταν κατορθωτό, δίχως την μεγάλη προσφορά της Κυπριακής ΜΚΟ, International Humanitarian Aid (IHA) ΠΑΝΑΓΙΑ, που έχει δράση σε διάφορες χώρες της Αφρικανικής Ηπείρου. Πρόκειται για μια οργάνωση το κύριο έργο της οποίας, είναι η οργάνωση ιατρονοσηλευτικών προγραμμάτων από τον Κύπριο Αρχιμανδρίτη Αναστάσιο, ο οποίος είναι γιατρός με ειδικότητα την παθολογία και έχει καταγωγή από το Παραλίμνι.

 «Τι κάνει εδώ το παιδί, έπρεπε να είναι στο σχολείο…»

Όπως λέει άρχισε να φοιτά σε ένα δημοτικό σχολείο κοντά στο χωριό του, που έχει 150 χιλιάδες κατοίκους, το 1999.  

«Στην Τανζανία πρέπει να πηγαίνεις στο δημοτικό για επτά χρόνια και μετά από αυτό, πρέπει να δώσεις εθνικές εξετάσεις, για να μπεις σε δευτεροβάθμιο σχολείο. Μετά δίνεις άλλες εξετάσεις για το Λύκειο. Υπάρχουν, όμως, δίδακτρα που πρέπει να πληρώσεις και έτσι από πολύ μικρός δούλευα ως βοηθός σε οικοδομές. Δούλευα οκτώ ώρες την ημέρα για να πάρω χρήματα και να πληρώσω τα δίδακτρα, αφού εάν δεν πληρώσεις, δεν σε δέχονται στο σχολείο.

Αρχικά βοηθούσε και ο παππούς μου, που είχε φυτείες καφέ. Σε κάποια στιγμή δεν μπορούσε όμως και έπρεπε να δουλέψω. Ήμουν 13 χρονών. Έπρεπε να πληρώσω αρχικά ένα ποσό γύρω στα 20 ευρώ και κατά τη διάρκεια της χρονιάς είχε κι άλλα δίδακτρα.

Εκείνη την περίοδο άρχισε να κτίζεται στο χωριό μου το Ορθόδοξο Κέντρο Υγείας UFUFUO. Άρχισα να δουλεύω στην οικοδομή. Με είδε ο πάτερ Αναστάσιος και είπε “τι κάνει εδώ το παιδί, έπρεπε να είναι στο σχολείο”. Του εξήγησα ότι μαζεύω λεφτά. “Εάν δεν δουλέψω δεν θα μπορέσω να επιστρέψω στο σχολείο”, του είπα. Απάντησε, “πόσα χρειάζεται να πληρώσεις;” και όταν του είπα ρώτησε εάν μου αρέσει το σχολείο και εάν θέλω να σπουδάσω. Είπα ναι. Τότε μάζεψε τα λεφτά, μέσω του οργανισμού και έτσι μπόρεσα να πληρώσω το σχολείο και να σταματήσω να δουλεύω… Ήταν το 2006».

Οι δωρητές από το Φρέναρος…

Από εκείνη την περίοδο και μετά, όπως εξηγεί, επικεντρώθηκε αποκλειστικά στις σπουδές του μελετώντας ανελλιπώς, για να προχωρήσει όσο πιο ψηλά μπορούσε.

«Ήθελα να πετύχω ακαδημαϊκές επιδόσεις. Αυτό σήμαινε πως έπρεπε να κάνω πολύ μεγάλη προσπάθεια. Το σχολείο που φοιτούσα δεν είχε καλούς καθηγητές και είπα  ότι δεν θέλω να συνεχίσω εκεί, επειδή είναι σαν να ξόδευα τα χρήματα που μου έδιναν. Έτσι επιλέχθηκα για να φοιτήσω σε ένα καλό κυβερνητικό σχολείο. Το όνειρό μου ήταν να σπουδάσω ιατρική, αλλά δεν μου επιτράπηκε λόγω του συστήματος που χρησιμοποιεί η Κυβέρνηση. Όταν επιλέχθηκα σε άλλο σχολείο, πήρα κατεύθυνση με ενισχυμένα μαθηματικά, χημεία και φυσική.

Όταν τέλειωσα το Λύκειο έδωσα ξανά εξετάσεις για να μπω στο πανεπιστήμιο. Επιλέχθηκα να μπω σε ένα πανεπιστήμιο πολύ μακριά από την περιοχή μου. Με το λεωφορείο, ήθελα δύο με τρεις μέρες για να πάω. Ήταν περίπου 800 ευρώ το χρόνο τα δίδακτρα και τότε κάποια άτομα από το Φρέναρος, μάζεψαν λεφτά για να μπορέσω να σπουδάσω. Έτσι πλήρωσα τα δίδακτρα και τέλειωσα το πανεπιστήμιο στη χώρα μου».

Ο Ρόμπερτ ολοκλήρωσε, με πολύ υψηλές επιδόσεις τις σπουδές του, ως πολιτικός μηχανικός. Ήθελε να προχωρήσει… Τότε έχοντας πάντα τη στήριξη όσων των βοήθησαν, βρήκε και άλλους συμπαραστάτες στην Κύπρο.

«Ήθελα να συνεχίσω τις σπουδές μου και με τη βοήθεια του πατρός Αναστάσιου, έστειλα τα αποτελέσματά μου στο Frederick University στην Κύπρο και όταν τα είδε η Διευθύντρια (σ.σ Νατάσα Φρειδερίκου), μου έδωσε υποτροφία και έκανα μάστερ στο civil engineering. Αποφοίτησα με άριστα, ήμουν ο καλύτερος στο τμήμα μου και μου δόθηκε υποτροφία για να κάνω διδακτορικό και είμαι στο δεύτερο έτος. Είναι τρία χρόνια το διδακτορικό».

«Οφείλω να βοηθήσω να γίνει αλλαγή στη χώρα μου»

Καθ’ όλη τη διάρκεια της συνέντευξης, έβλεπε συνεχώς το ρολόι του. Όταν τον ρώτησα εάν βιάζεται, είπε ότι έπρεπε να πάει να μελετήσει.

«Ξέρεις οι άνθρωποι μπορεί να είναι πρόθυμοι να σε βοηθήσουν, όμως εάν εσύ δεν βοηθήσεις τον εαυτό σου και δεν βάλεις προσπάθεια, τότε δεν υπάρχει περίπτωση να πετύχεις κάτι. Διαβάζω πάρα πολύ κάθε μέρα. Κάποιες νύκτες δεν κοιμάμαι για να μελετώ. Αυτό μπορώ να σου πω», λέει αναφέροντας τον μεγάλο του στόχο.

«Ο στόχος μου για το μέλλον, είναι να δημιουργήσω μία εταιρεία που θα δίνει ευκαιρία σε άτομα στην Τανζανία για να μορφωθούν, να δουλέψουν και να αποκτήσουν εργασιακή εμπειρία. Ενδιαφέρθηκαν ήδη κάποια πανεπιστήμια στη χώρα μου, επειδή στον τομέα μου είναι μόνο άλλοι δέκα Καθηγητές.

Θέλω να πάω πίσω. Στη χώρα μου, πρέπει να αντιληφθείς, ότι υπάρχουν πολλές δυσκολίες, ότι έχει παιδιά που θέλουν να σπουδάσουν και δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση στα πανεπιστήμια. Γι’ αυτό θέλω να επιστρέψω, για να βοηθήσω αυτά τα παιδιά. Είναι πολύ ξεκάθαρη επιλογή για μένα να επιστρέψω και όχι να πάω σε κάποια άλλη χώρα, που μπορεί να έχω πιο πολλές προοπτικές. Οφείλω να βοηθήσω να γίνει αλλαγή στη χώρα μου, όπως με βοήθησαν και μένα. Πρέπει να επωφεληθούν και άλλα άτομα, από αυτά που επωφελήθηκα εγώ».

Αφότου φρόντισε να ξεκαθαρίσει πως δεν τον ενδιαφέρει καθόλου να ασχοληθεί με την πολιτική ή οτιδήποτε άλλο που θα τον αποσπούσε, από όλα αυτά που θέλει να κάνει, έδωσε και μία συμβουλή, προς τα παιδιά που θέλουν να πετύχουν τους στόχους τους.

«Η συμβουλή μου προς τα παιδιά, είναι να ανακαλύψουν τι ακριβώς θέλουν. Μόλις το κάνουν, πρέπει να αρχίσουν να εργάζονται σε αυτό. Τα υπόλοιπα θα έρθουν, αλλά όταν βάζεις ένα στόχο για κάτι που θέλεις να πετύχεις, χρειάζεται δέσμευση.  Όταν υπάρχει δέσμευση σε αυτό που θέλεις να κάνεις και έχεις πειθαρχία, δεν υπάρχει περίπτωση να μην το πετύχεις».

«Δεν είναι τίποτα για μένα να τρώω μία φορά την ημέρα»

Όταν η κουβέντα έρχεται στις δυσκολίες που πέρασε, αναφέρει με μεγάλη φυσικότητα, ότι ο ίδιος δεν τις θεωρεί δυσκολίες αλλά προκλήσεις.  

«Όταν θέλεις να φτάσεις ένα στόχο, υπάρχουν προκλήσεις και μάχες που πρέπει να κερδίσεις. Οι δυσκολίες, κάνουν το μυαλό σου πιο ενεργό. Ναι έτρωγα μία φορά την ημέρα, αλλά για μένα ήταν φυσιολογικό. Δεν είναι τίποτα για μένα να τρώω μία φορά την ημέρα... 

Από πολύ μικρή ηλικία εκπαιδευόμαστε για να αντέχουμε σε κάθε είδους δυσκολία. Το περιβάλλον που μεγαλώνεις, για σένα είναι το φυσιολογικό. Τρώγαμε μπανάνες και άλλα φρούτα και κάποτε λίγο κοτόπουλο. Το κρέας, δεν είναι κάτι που τρως κάθε μέρα στη χώρα μου».

Ο Ρόμπερτ, ο οποίος ήταν καθολικός και βαπτίστηκε Ορθόδοξος Χριστιανός, ζει στην Ιερατική σχολή Κύπρου και λαμβάνει κάποια χρήματα ως επίδομα για να περνά τον μήνα, από την Ιερά Αρχιεπισκοπή. Στην πορεία του τον βοήθησαν πολλοί, τους οποίους δεν παραλείπει να ευχαριστήσει.

«Ευχαριστώ πολύ τους ανθρώπους που με βοήθησαν, για ότι έκαναν και για ότι κάνουν για μένα. Νιώθω ευγνώμων. Χωρίς τη στήριξή τους, δεν θα ήταν δυνατόν να λάβω τη μόρφωση που λαμβάνω. Ειδικά τον πατέρα Αναστάσιο, επειδή όσους γνώρισα ήταν μέσω αυτού. Μαζί με τον πατέρα Βασίλειο (σ.σ εφημέριος εκκλησίας της Παναγίας Αγίας Νάπας), είναι απίστευτοι άνθρωποι, χωρίς αμφιβολία».

Άμεση ήταν η απάντηση και όταν ρωτήθηκε εάν κάποιος του συμπεριφέρθηκε ρατσιστικά στην Κύπρο. Η Κύπρος είναι η πρώτη χώρα που επισκέφθηκα. Δεν ένιωσα ότι κάποιος μου συμπεριφέρεται ρατσιστικά. Κοίτα, όπου και να πας υπάρχουν καλοί και κακοί άνθρωποι. Όλα εξαρτώνται από την οπτική που έχει κάποιος. Έχω πολλούς φίλους εδώ», λέει και σταματά η συζήτηση, επειδή έπρεπε να φύγει...

Αυτή είναι η ιστορία του Ρόμπερτ. Ενός παιδιού αποφασισμένου να ξεπεράσει ότι εμπόδιο βρεθεί στο δρόμο του, προκειμένου να πετύχει το στόχο του και να βοηθήσει να επέλθει η αλλαγή στη χώρα του. Ενός ευλογημένου παιδιού, στο δρόμο του οποίου βρέθηκαν οι σωστοί άνθρωποι, τη σωστή στιγμή ανοίγοντας του το δρόμο για το μέλλον.

Μια κουβέντα με αυτό το παιδί, σε κάνει να νιώθεις αχάριστος, αφού αυτά που για σένα είναι αυτονότητα και για τα οποία πολλές φορές παραπονιέσαι, για πολλά εκατομμύρια ανθρώπους, είναι ένα μεγάλο -άπιαστο τις πλείστες φορές- όνειρο.

* H ΜΚΟ International Humanitarian Aid (IHA) ΠΑΝΑΓΙΑ - Κύπρου International Humanitarian Aid (ΙΗΑ) MOTHER OF GOD, όπως αναφέρεται στην ιστοσελίδα του οργανισμού, ιδρύθηκε το 2013 με πρωτοβουλία εθελοντών της Ομάδας Λειτουργών Υγείας των φίλων ιεραποστολής της Ιεράς Μητροπόλεως Κωνσταντίας/Αμμοχώστου, οι οποίοι επί σειρά ετών δραστηριοποιούνταν στην υποστήριξη προγραμμάτων παροχής ιατρονοσηλευτικών υπηρεσιών σε Ιεραποστολικές Μητροπόλεις της Αφρικής. Περισσότερες πληροφορίες για την οργάνωση καθώς και τρόπους που μπορεί να βοηθηθεί το έργο που επιτελεί, μπορείτε να βρείτε εδω.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ:

• Από φοιτήτρια μαθηματικών... αστροναύτης-«Ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα…»
• «Ο αγώνας μου κράτησε 2,5 χρόνια… Έλεγα πρέπει να ζήσω, θέλω να ζήσω…»
• Η ιστορία της Παναγιώτας που από μικρή εξηγεί τη διαφορετικότητα των γονιών της
• «Είδα δυο παιδιά που έτρωγαν μέσα από κάλαθο και τα ακολούθησα... Έτσι ξεκίνησα»