Το πρωί φοιτητής, το βράδυ χορευτής-Ο 20χρονος που στοχεύει στο Guinness

Ο νομπελίστας Οδυσσέας Ελύτης, είχε πει κάποτε ότι τα τρία «Τ» της επιτυχίας είναι: Ταλέντο, Τόλμη, Τύχη. Αν έχεις το ταλέντο σε οτιδήποτε, τολμήσεις και είσαι τυχερός, μπορείς να πετύχεις τα πάντα.

Αυτό θα μπορούσε να είναι το μότο του 20χρονου Αλέξανδρου Λιασίδη, από την  Έμπα της Πάφου, ο οποίος έχει ταλέντο στο χορό και αποφάσισε να τολμήσει να μπει στο ρεκόρ Guinness, χορεύοντας με τουλάχιστον 170 ποτήρια στο κεφάλι του. Αν έχει με το μέρος του και την παράμετρο της τύχης, τότε θα τα καταφέρει και θα σπάσει ένα ρεκόρ που κρατάει εδώ και 24 χρόνια.

Ο Αλέξανδρος ασχολείται με τους παραδοσιακούς χορούς τα τελευταία δεκατέσσερα χρόνια, δηλαδή από ηλικία πέντε ετών. Το 2007, είχε την πρώτη του επαφή με το χώρο, αφού οι γονείς του τον ενέγραψαν στη σχολή του Μάριου Μαυρομμάτη. Η πρώτη επαφή, έγινε αγάπη και η αγάπη, λατρεία. Σήμερα, ο χορός είναι κομμάτι της ζωής του και οι στόχοι του φθάνουν πολύ ψηλά.

«Περίπου οκτώ χρόνια μετά την πρώτη μέρα που ασχολήθηκα με τους χορούς, μπήκαν στη ζωή μου οι χοροί με τα ποτήρια στο κεφάλι. Όσοι ασχολούμαστε με τους παραδοσιακούς χορούς, οφείλουμε να δοκιμάσουμε και το χορό των ποτηριών. Στην δική μου περίπτωση, ξεκίνησε αυτή η δοκιμή με τα ποτήρια, γιατί συμμετέχω σε ένα χορευτικό συγκρότημα που εργαζόμαστε σε κάποια εστιατόρια και είναι μέρος της δουλειάς μας. Είναι ουσιαστικά ένα show που κάνουμε στους πελάτες, αλλά μου αρέσει παράλληλα, πάρα πολύ.

Πέραν των ποτηριών εγώ χορεύω με καρέκλες, τραπέζια και λοιπά στο κεφάλι, γιατί θέλω να εξελίξω αυτούς τους παραδοσιακούς χορούς». 

Η διαδικασία για τα ποτήρια

Μόλις άρχισε να ασχολείται με τους χορούς των ποτηριών, περί το 2014, έβαζε στο κεφάλι του ένα ποτήρι, το οποίο είχε μέσα νερό. Μετά, σιγά σιγά, άρχισε να περπατά, να ισορροπεί και στο τέλος να χορεύει με αυτό στο κεφάλι του. Μετά ήρθε το δεύτερο ποτήρι, το τρίτο και ούτω καθεξής.

«Υπάρχουν διάφορες τεχνικές που μπορείς να τοποθετήσεις τα ποτήρια στο κεφάλι σου. Η μια είναι το ένα πάνω στο άλλο και η δεύτερη είναι σε πυραμίδα. Με τη πρώτη μέθοδο έβαλα στο κεφάλι μου συνολικά δεκαεπτά ποτήρια. Σε πυραμίδα έβαλα 167 ποτήρια. Ουσιαστικά είναι σαν να έχεις 18 κιλά, πάνω στο κεφάλι σου. Είναι θέμα συνήθειας όμως και με την εξάσκηση βελτιώνεσαι. Σπάζεις πάρα πολλά ποτήρια μέχρι να τα καταφέρεις, αλλά όταν έχεις τη θέληση, μπορείς.

Πέραν των ποτηριών, εγώ βάζω στο κεφάλι μου καρέκλες, τραπέζια και λοιπά. Για παράδειγμα στο τραπέζι βάζεις έξι επτά ποτήρια το ένα πάνω στο άλλο, στο κεφάλι σου και από πάνω βάζεις το τραπέζι για να χορέψεις. Γενικά ότι βλέπω μπροστά μου και είναι διαφορετικό, θέλω να βρίσκω το κέντρο βάρους του και να δοκιμάζω να το βάζω στο κεφάλι μου και να χορεύω. Το πιο extreme που έκανα μέχρι τώρα ήταν η καρέκλα και τα 167 ποτήρια που έβαλα».

Κυνηγά το ρεκόρ ενός άλλου Παφίτη

Πλέον, ο στόχος του Αλέξανδρου, είναι ξεκάθαρα το ρεκόρ Guinness, το οποίο κατέχει ένας άλλος Παφίτης, ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης και το οποίο επιτεύχθηκε το 1997. Τότε, ο κάτοχος του ρεκόρ είχε βάλει στο κεφάλι του 169 ποτήρια.

«Μην θεωρήσετε ότι μου απομένουν μόνο δύο ποτήρια, γιατί είπα ότι έβαλα 167 σε σχήμα πυραμίδας. Παίζει ρόλο και ο τρόπος που θα βάλεις στο κεφάλι σου τα ποτήρια, αλλά και η τεχνική. Για να καταλάβετε υπάρχει ένα πρωτόκολλο. Βάζουμε τόσα ποτήρια, τόσο βάρος των ποτηριών, με συγκεκριμένο τρόπο και πάει λέγοντας.

Δηλαδή, πρώτα απ’ όλα πρέπει να βάζεις οκτώ ορόφους ποτηριών ή και παραπάνω σε σταυρούς. Εκείνοι οι οκτώ όροφοι πρέπει να είναι πάνω από 1,60 ύψος. Επίσης, ανάμεσα σε κάθε σταυρό που βάζεις πρέπει να το διαχωρίζουν τρία ποτήρια. Το συνολικό βάρος των ποτηριών αν θυμάμαι καλά, πρέπει να είναι πάνω από 21 κιλά.

Για να θεωρείται έγκυρο το ρεκόρ, πρέπει να είσαι γονατιστός, να σου βάζουν το σταυρό χωρίς ποτήρια και να σου τα βάζουν εκείνη την ώρα πάνω στο σταυρό. Υπάρχει συγκεκριμένη διαδικασία, την οποία καθόρισε εκείνος που έχει το ρεκόρ Guinness. Προς το παρόν εγώ βάζω περίπου 145 με 150 ποτήρια. Πιστεύω ότι με εξάσκηση και δουλειά θα τα καταφέρω. Το είπα και στον κ. Βαλαωρίτη, όταν γνωριστήκαμε. Ήταν πολύ θετικός απέναντί μου και μου εξήγησε τη διαδικασία που πρέπει να ακολουθήσω».

Ο χορός για το χαρτζιλίκι και η πληροφορική

Την ώρα που ο Αλέξανδρος κάνει συνεχώς πρακτική για το ρεκόρ, συνεχίζει παράλληλα να χορεύει με τη σχολή Μάριου Μαυρομμάτη σε διάφορα μαγαζιά για να κερδίσει τα προς το ζην, αλλά και για να ολοκληρώσει τις σπουδές του.

«Παράλληλα με τους χορούς, σπουδάζω και πληροφορική στο Πανεπιστήμιο Νεάπολης, στην Πάφο. Την πληροφορική την αγαπώ το ίδιο με τους χορούς και έτσι τα συνδυάζω. Όταν υπάρχει θέληση μπορείς να συνδυάσεις τα πάντα. Εγώ το πρωί πηγαίνω στο πανεπιστήμιο μου, μετά διαβάζω και ξεκλέβω λίγο χρόνο για ξεκούραση και τις νύχτες πηγαίνω στη δουλειά. Βέβαια δεν πηγαίνουμε κάθε νύχτα για χορό, άρα μπορώ να τα συνδυάζω.

Φυσικά η πληροφορική είναι μια άλλη μεγάλη αγάπη που έχω και δεν θα άφηνα το ένα για το άλλο, θα ασχολούμουν και με τα δύο, ανεξαρτήτως αν μπορούσα να κερδίζω τα προς το ζην μόνο από το χορό.

Αυτό που με εξιτάρει πάντως στον χορό πέραν από την αγάπη μου γι’ αυτόν, είναι ότι ο κόσμος και ιδιαίτερα οι ξένοι ενθουσιάζονται πάρα πολύ με τους χορούς με τα ποτήρια. Βγάζουν φωτογραφίες και βίντεο. Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια φορά το 2019, την ώρα που χόρευα σηκώθηκε ένας πελάτης του κέντρου και ήρθε και μου πήρε ένα ποτήρι από το κεφάλι μου, για να το κρατήσει για ενθύμιο. Εκείνη την ώρα ήταν πολύ συγχυστικό, αλλά τα καταφέραμε ευτυχώς και δεν έγινε κάποιο λάθος».

Η παράδοση και το μήνυμά του στους νέους

Οι πελάτες στα μαγαζιά και ιδιαίτερα οι ξένοι, μπορεί να δείχνουν αγάπη για την παράδοση, ωστόσο για τους Κύπριους και ιδιαίτερα τους νέους, είναι αφημένη. Ελάχιστοι είναι αυτοί που ασχολούνται με κυπριακούς χορούς ή μελετούν την κυπριακή παράδοση και αυτό στενοχωρεί τον Αλέξανδρο.

«Κι εγώ έχω ξένα ακούσματα ή ακούσματα της εποχής μας, αλλά είναι κρίμα να αφήνουμε εντελώς στο περιθώριο την παράδοση και την ιστορία του τόπου μας. Οι πλείστοι νέοι σήμερα, δυστυχώς, δεν ξέρουν για την παράδοση του τόπου μας.

Θέλω να στείλω ένα μήνυμα στους νέους. Εγώ θα τους έλεγα να δοκιμάσουν τους παραδοσιακούς χορούς, να δουν πως είναι. Ανεξαρτήτως ηλικίας. Γιατί αν κάποιος σήμερα είναι 20 χρονών και διαβάσει τη συνέντευξη, μπορεί να πει, “μα καλά θα αρχίσω σε αυτή την ηλικία να χορεύω ποτήρια;”. Εγώ θέλω να τους πω ότι εκείνος που κατέχει το ρεκόρ Guinness, ξεκίνησε σε ηλικία 37 ετών. Ο χορός σε ξεκουράζει. Ότι προβλήματα και να έχεις στη ζωή σου, την ώρα που χορεύεις, είναι λες και διαγράφονται. Είναι ένα πάθος αυτό το πράγμα και ένα απίστευτο συναίσθημα».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

• «Τσιαττίζω από τριών ετών, άκουγα τους άλλους στο καφενείο της γιαγιάς μου»
• Η 98χρονη ντίβα που έφερε το μπαλέτο στην Κύπρο και η υιοθεσία της από ξενοδόχο
• Η ζωγράφος που έγινε βοτανολόγος-Πώς μια ασθένεια την οδήγησε στα... βότανα