«Μάθαμε για τη δράση της μητέρας μου μετά θάνατον… Βρίσκαμε μηνύματα στον τάφο»

Έζησε τα 44 χρόνια της ζωής της, χαρίζοντας απλόχερα βοήθεια σε όσους τη χρειάζονταν, χαρίζοντας χαμόγελα και αισιοδοξία, ενώ την ίδια στιγμή φρόντιζε την δική της μεγάλη οικογένεια και πάλευε με τον καρκίνο. Αν και κανείς θα έλεγε ότι ο χρόνος της επάνω στην γη ήταν μικρός, ήταν αρκετός ώστε να αφήσει το δικό της στίγμα και η προσφορά της να γίνει τρόπος ζωής για την οικογένειά της, που 15 χρόνια μετά τον θάνατό της, συνεχίζει να προσφέρει στο όνομά της.

Η οικογένεια Αποστόλου πέρασε μια μεγάλη δοκιμασία, καθώς λίγο πριν φύγει για το μεγάλο ταξίδι η Χριστίνα, μετά πολύχρονη μάχη με τον καρκίνο, ο μεγαλύτερος της γιος, Αντρέας Αποστόλου, διαγνώστηκε με λέμφωμα, ένα είδος καρκίνου του αίματος.

«Την μητέρα μου την χάσαμε πρωτοχρονιά του 2006, μετά από εφτά χρόνια μάχης με τον καρκίνο. Ήταν πάντα ένας άνθρωπος ο οποίος ήταν χαμηλών τόνων, ένας άνθρωπος δοτικός και μαζί με τα τέσσερα παιδιά της και με όλο τον κόσμο» λέει στον REPORTER o μεγαλύτερός της γιος, Αντρέας Αποστόλου.

Πάλεψε σκληρά για να κρατηθεί στην ζωή, για να μπορέσει να σταθεί δίπλα στα παιδιά της και τον σύζυγό της, κάποιες φορές όμως, όση θέληση και να έχει κάποιος για ζωή, αυτή απλά τον αφήνει πίσω.

Το παιχνίδι της μοίρας…

Λίγες μόνο ημέρες πριν αφήσει την τελευταία της πνοή στην γη η Χριστίνα, ο Αντρέας έδινε τον δικό του αγώνα, κρατώντας την κατάσταση της υγείας του κρυφή από την μητέρα του.

«Ήμουν σε διαδικασία διάγνωσης τις ημέρες που έχανα την μητέρα μου και περίπου δύο εβδομάδες μετά τον θάνατό της, ξεκίνησα την χημειοθεραπεία. Ήταν κάτι το οποίο δεν εύχομαι σε κανένα να το περάσει. Είναι σπάνιο να ακούει κανείς τέτοιες ιστορίες. Μέσα από τον πόνο για τον χαμό της μητέρας μου και εγώ και ο πατέρας μου και όλη μου η οικογένεια, έπρεπε να βρούμε την δύναμη να το αντιμετωπίσουμε και αυτό.

Ο πατέρας μου ανέλαβε και τον ρόλο της μητέρα μας τον πρώτο ένα χρόνο. Ευτυχώς η μάχη που έδωσα, παρόλο του ότι ήταν δύσκολή, από την αρχή φάνηκε ότι θα είχε καλή έκβαση και κατάφερα και εγώ να σταθώ στα πόδια μου και να στηρίξω και την οικογένεια και τα αδέλφια μου στα χρόνια που ακολούθησαν».

Δίπλα του στάθηκαν και τα αδέλφια του και ιδιαίτερα ο Χαράλαμπος, ο οποίος ήταν ο επόμενος σε σειρά γιος της οικογένειας και όπως ανέφερε ο Αντρέας, όσο ήταν άρρωστος ανέλαβε ένα κομμάτι του φορτίου μαζί με τον πατέρα του.

Μιλώντας για τον πατέρα του, τον κύριο Λάκη Αποστόλου, ο Αντρέας επαναλαμβάνει συνεχώς την λέξη ήρωας, αφού μέσα σε πολύ λίγο χρόνο, έπρεπε να μάθει φροντίζει ολόκληρη την οικογένεια και να την κουβαλήσει στην πλάτη του, μέχρι όλοι να μπορέσουν να σταθούν γερά στα πόδια τους.

«Πάντα το λέω και το λέω δημόσια, ο πατέρας μου είναι ένας σύγχρονος ήρωας για εμένα. Δεν το εύχομαι σε κανέναν άνθρωπο ταυτόχρονα να χάνει την σύζυγό του και να πρέπει να σταθεί βράχος, να αντιμετωπίσει μια παρόμοια ασθένεια, με ένα από τα παιδιά του. Είναι μια ιστορία η οποία όντος συγκινεί τον κόσμο που την ακούει, γιατί δεν είναι κάτι το οποίο μπορεί να συμβεί συχνά σε μια οικογένεια.

Είναι όντως ένας σύγχρονος ήρωας! Στάθηκε βράχος δίπλα μου μέχρι να τελείωση η περιπέτειά μου όπως και στα τρία μου αδέλφια, που ήταν μικροί σε ηλικία όταν χάσαμε την μητέρα μου, μας μεγάλωσε σωστά, μας σπούδασε… Ήταν ένας ήρωας, ένας σωστός πατέρας, που μας έδωσε τα σωστά εφόδια για να μπορέσουμε παρά τις δυσκολίες που περάσαμε, να έχουμε μια γεμάτη ζωή».

Η προσφορά της Χριστίνας εν ζωή

Χωρίς κανένας να της το έχει ζητήσει, χωρίς δεύτερες σκέψεις, μέσα από τις σκιές και χωρίς αυτοπροβολή, η Χριστίνα Αποστόλου εκτός από την δική της οικογένεια, φρόντιζε και άλλες οικογένειες και παιδιά με όποιο τρόπο μπορούσε.

Το μέγεθος της προσφοράς της αποκαλύφθηκε μετά τον θάνατό της. Τα λουλούδια και τα μηνύματα στον τάφο της, πρόδιδαν την δράση της και την αγάπη που πρόσφερε απλόχερα. Τα ευχαριστώ που λάμβανε στο μνήμα της αμέτρητα και οι λέξεις πολλές φορές μικρές, για να περιγράψουν το μεγαλείο της ψυχής ενός ανθρώπου.

«Προερχόμαστε από μια μικρομεσαία οικογένεια, αλλά οι γονείς μου με πολλές θυσίες μας μεγάλωσαν, φροντίζοντας να μην στερηθούμε τα απαραίτητα. Όταν υπήρχε καλύτερη οικονομική δυνατότητα, η μητέρα μου προσπαθούσε πάντα να βοηθήσει ανθρώπους που το είχαν ανάγκη. Εμείς δεν γνωρίζαμε το μέγεθος της δράσης αυτής. Μετά τον θάνατό της, ακούσαμε από διάφορους, φίλους και γνωστούς, βρίσκαμε λουλούδια και μηνύματα στον τάφο της και έτσι καταλάβαμε ότι προσπαθούσε η ίδια, με όσους πόρους είχαμε, από τα περισσεύματά της, να στηρίξει οικογένειες που είχαν παιδιά ή διάφορα προβλήματα» εξηγεί ο Αντρέας Αποστόλου.

Δεν μπορώ να πω ότι με ξάφνιασε ιδιαίτερα το γεγονός ότι μάθαμε για ένα μεγάλο μέρος του έργου της, μετά τον θάνατό της. Σίγουρα όμως, σαν άνθρωπο, σαν παιδί της, με έκανε ακόμα πιο περήφανο και μπορώ να πω και υπόχρεο, να προσπαθώ μέσα από την δράση του ιδρύματος Χριστίνα Α. Αποστόλου, να συνεχίσω στον βαθμό που μπορώ και με τις δυνατότητες που έχω, το δικό της έργο. Είναι περισσότερο τιμή μου θα έλεγα».

Το ίδρυμα Χριστίνα Α. Αποστόλου και η δράση του

Λίγους μόλις μήνες μετά τον θάνατο της Χριστίνας Αποστόλου και μετά τα όσα έμαθε η οικογένεια για την προσφορά της, γεννήθηκε το «ίδρυμα Χριστίνα Α. Αποστόλου» στην Λάρνακα, το οποίο έχει ως κύριο μέλημά του, την στήριξη οικογενειών που έχουν παιδιά τα οποία πρέπει να μεταβούν στο εξωτερικό για θεραπεία, ενώ ταυτόχρονα, ασχολείται και με άλλα έργα, που έχουν να κάνουν με το παιδί.

Η εμπειρία αυτή, οι δυσκολίες που είχαν να αντιμετωπίσουν και το φορτίο που χρειάστηκε ο καθένας προσωπικά να σηκώσει, έφερα την ήδη δεμένη οικογένεια ακόμα πιο κοντά. Όλοι μαζί, εργάζονται συλλογικά για την στήριξη του ιδρύματος.

«Σίγουρα μια δυσκολία μετά από μια απώλεια, φέρνει τους ανθρώπους ακόμα πιο κοντά, έτσι ήταν όχι μόνο η δική μας η βοήθεια, αλλά και φίλων και συγγενών. Από την αρχή το πάθος τους για την επιτυχία του ιδρύματος ήταν μεγάλο».

Όπως εξηγεί ο Αντρέας Αποστόλου, το ίδρυμα ξεκίνησε με την βοήθεια συγγενών, φίλων και ανθρώπων που μπορεί οι ίδιοι να μην γνώριζαν, αλλά γνώριζαν την μητέρα τους και το έργο της. Το ίδρυμα έτσι άρχισε να μεγαλώνει και πλέον έχει πάνω από 2400 εγγεγραμμένα μέλη.

«Οι δράσεις που κάνουμε είναι σε δύο επίπεδα. Το ένα επίπεδο είναι η οικονομική ενίσχυση του ιδρύματός μας, όπως το πανηγύρι  «Γιορτή αγάπης και ανθρωπιάς» που πραγματοποιείται κάθε Σεπτέμβρη, στον Δημοτικό Κήπο που είναι μια μεγάλη εκδήλωση. Λόγω του κορωνοϊού πέρσι δεν καταφέραμε να κάνουμε την εκδήλωση και φέτος εκ των πραγμάτων, ίσως να είναι δύσκολο, αν και ακόμα δεν έχουμε εικόνα για τον Σεπτέμβρη».

Παρόλο που ο κορωνοϊός στέρησε το κονδύλι αυτό που λαμβάνουν από την εκδήλωση κάθε χρόνο, για στήριξη του ιδρύματος και παρόλο τον φόβο που υπήρξε, η ανησυχία του κόσμου ότι το ίδρυμα πιθανόν να έμενα χωρίς πόρους και η αγάπη τους, κατάφερε να κάνει το ίδρυμα να συνεχίσει δυναμικά για άλλη μια χρονιά.

«Με την βοήθεια του κόσμου, μαζέψαμε τα χρήματα που χρειάζονταν και λίγα περισσότερα από ότι θα μαζεύαμε άλλες χρονιές που κάναμε την εκδήλωση. Μάλιστα, υπήρξαν και πολλές πρωτοβουλίες που πάρθηκαν από μεριά των φίλων του ιδρύματος για οικονομική ενίσχυση».

Εκτός από την στήριξη των οικογενειών που πρέπει να μεταβούν τα παιδιά τους στο εξωτερικό για θεραπεία, το ίδρυμα όπως αναφέρει ο Αντρέας Αποστόλου, ασχολείται και με διάφορα έργα που έχουν να κάνουν με το παιδί.

Όπως μας είπε, ολοκληρώθηκε πρόσφατα η ανακαίνιση της παιδιατρικής κλινικής του Νοσοκομείου Λάρνακας, όπως και η ανάπλαση του Δημοτικού παιχνιδότοπου, του μεγαλύτερου στην Λάρνακα, ο οποίος πήρε και το όνομα του ιδρύματος. Την ίδια στιγμή, ιδρύθηκε και το τμήμα παιδικού βιβλίου στην βιβλιοθήκη Λάρνακας το οποίο δεν υπήρχε.

Αυτή την στιγμή, το ίδρυμα μαζί και με τον Σύνδεσμο Καρκινοπαθών, ενισχύουν μια πρωτοβουλία η οποία ξεκίνησε πριν περίπου ενάμιση χρόνο, για την δημιουργία μιας μονάδας καθημερινής φροντίδας καρκινοπαθών, στην νέα πτέρυγα του Νοσοκομείου Λάρνακας.

Ο κ. Αποστόλου, εξηγεί ότι αυτό δεν προαπαιτεί κάποιο κόστος από μεριάς του ιδρύματος. «Είναι περισσότερο ο συντονισμός των δράσεων των καρκινοπαθών, μαζί με το Υπουργείο Υγεία και τον ΟΚΥπΥ, για να καταφέρουμε να εξασφαλίσουμε την δημιουργία αυτής της μονάδας. Η πανδημία πήρε πίσω τους σχεδιασμούς μας, αλλά έχουμε τις υποσχέσεις από την ηγεσία του ΟΚΥπΥ, ότι μετά το τέλος της πανδημίας, θα ξεκινήσουμε και πάλι τον διάλογο για την δημιουργία της».

Στα 15 χρόνια δράσης του, το Ίδρυμα Χριστίνα Α. Αποστόλου κατάφερε πολλά και θα συνεχίσει να προσφέρει σε όλους όσοι το χρειάζονται με όποιο τρόπο μπορεί.

«Στόχος είναι να προσπαθούμε να ανταποκρινόμαστε σε κάθε αίτημα που έρχεται κοντά μας και να βοηθούμε οικογένειες που θέλουν στήριξη, σε μια δύσκολη ώρα, με ένα δύσκολο νόσημα για παράδειγμα...»

Τα επόμενα βήματα από τα έδρανα της Βουλής

Ο Αντρέας Αποστόλου, εκλέγηκε για πρώτη φορά φέτος βουλευτής Λάρνακας και όπως αναφέρει, η εμπειρία που έζησε, η δημιουργία του ιδρύματος και η τριβή του με το κίνημα των χρόνια ασθενών, ήταν μερικοί από τους λόγους που τον ώθησαν να ενταχθεί στην πολιτική.

«Πάντα το λέω και το ξέρουν όσοι με γνωρίζουν ότι, τώρα με την εκλογή μου, θα προσπαθήσω για ότι καλύτερο. Είμαι συνεχώς σε επικοινωνία με διάφορους συνδέσμους που ασχολούνται με παιδιά, καρκινοπαθείς και χρόνια ασθενείς. Θα προσπαθήσω μέσα από την κοινοβουλευτική μου δράση, αλλά και μέσα από την πολιτική πίεση που μπορώ να ασκήσω, για την βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών και των οικογενειών τους. Θα προσπαθήσω ώστε να υπάρχει όσο το δυνατόν καλύτερη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για τους ανθρώπους αυτούς, οι οποίοι είχαν την ατυχία ή έχουν την ατυχία, να αντιμετωπίζουν αυτά τα προβλήματα».

Καταλήγοντας, αναφέρει ότι έχει αποφασίσει να μην ασκεί δεύτερο επάγγελμα όσο θα βρίσκεται στην Βουλή και θα μοιράζει τον χρόνο του, μεταξύ του κοινοβουλευτικού του έργου και της κοινωνικής του δράσης μέσα από το ίδρυμα.

«Οι αποφάσεις οι οποίες έχω πάρει θα με βοηθήσουν ώστε να παραμείνω ενεργός και στο κοινωνικό μου έργο, χωρίς να μειώνω τον χρόνο που απαιτείται στο να ασκώ το κοινοβουλευτικό μου έργο».