Ανακατεύει την τράπουλα ο Αναστασιάδης-Αντιστάσεις κομμάτων με ορίζοντα διετίας

Πριν από τις βουλευτικές της 30ης Μαΐου, σχεδόν όλοι ήξεραν πως το αποτέλεσμα της κάλπης, οι αναπροσαρμογές στη δυναμικότητα των κομμάτων εντός της Βουλής και η εκλογή του προέδρου της Βουλής, θα ήταν πρόκριμα για το τι θα ακολουθούσε σε σχέση με τις Προεδρικές Εκλογές του 2023.  

Κάτι περισσότερο από μια εβδομάδα μετά και ενόψει της κρίσιμης πρώτης συνεδρίας της Βουλής την ερχόμενη Πέμπτη, η εκλογή προέδρου της Βουλής, αποτελεί όχι απλά πρόκριμα, αλλά τον βασικότερο καταλύτη των εξελίξεων για τα επόμενα δύο χρόνια της διακυβέρνησης Νίκου Αναστασιάδη και τις συμμαχίες ενόψει των Προεδρικών Εκλογών.

Η στάση που το κάθε κόμμα θα ακολουθήσει στην ψηφοφορία, θα καθορίσει και το πολιτικό τοπίο της επόμενης ημέρας, με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να έχει στο μυαλό του τη δημιουργία μιας Οικουμενικής Κυβέρνησης, η οποία θα εξασφαλίζει στο κράτος την υλοποίηση μιας σειράς σημαντικών Μεταρρυθμίσεων και που θα οδηγήσει τη χώρα ομαλά στις Προεδρικές Εκλογές.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Πρόταση Αναστασιάδη σε πρώην βουλευτή ΑΚΕΛ για υπουργοποίηση-Έρχονται αλλαγές

Οι σχεδιασμοί του Προεδρικού
Για να επιτευχθεί αυτό, ωστόσο, θα πρέπει τα κόμματα τουλάχιστον της ελάσσονος αντιπολίτευσης, να επιδείξουν την ελάχιστη βούληση για συνεργασία με την Κυβέρνηση προσμετρώντας τα οφέλη και τη ζημιά που ενδεχομένως να έχει η στάση που θα επιλέξουν τελικά να κρατήσουν.  

Από τη στιγμή που ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας και ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ, επέλεξαν να πορευθούν με ανοικτά χαρτιά, μακριά από παζάρια και συνδιαλλαγές του παρελθόντος, τα υπόλοιπα κόμματα θέλοντας και μη αναγκάζονται να ακολουθήσουν. Βασική επιδίωξη της Κυβέρνησης δεν είναι άλλη από τη δημιουργία μιας δυναμικής που θα εξασφαλίζει τη μίνιμουμ πλειοψηφία στη Βουλή για έγκριση μιας σειράς σημαντικών Νομοσχεδίων που εκκρεμούν.

Στην Κυβέρνηση γνώριζαν εξ αρχής πως η προεκλογική περίοδος δεν ήταν η ιδανική περίοδος για να συζητηθούν για να ληφθούν αποφάσεις για σημαντικές Μεταρρυθμίσεις, όπως αυτή της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, της Δικαιοσύνης, το Πλαίσιο για πάταξη της διαφθοράς και το Ταμείο Ανάκαμψης, αφού οι αντιστάσεις τον κομμάτων ήταν στο ζενίθ. Η εκτίμηση σε Προεδρικό και Πινδάρου, είναι πως μετεκλογικά και ειδικά με δεδομένο τα αποτελέσματα της 30ης Μαΐου, οι αντιπολιτευτικές αντιστάσεις θα χαλαρώσουν, τα κόμματα θα καταλάβουν πως θα πρέπει να πορευθούν με θετική ατζέντα και όχι μια άνευ ορίων αντιπολιτευτική κρατική και θα καθίσουν στο τραπέζι για να προωθηθούν οι Μεταρρυθμίσεις.

Οι σχεδιασμοί των κομμάτων
Παράλληλα με τον τρόπο που η Κυβέρνηση οραματίζεται το πολιτικό σκηνικό τα επόμενα δύο χρόνια, σχετικοί σχεδιασμοί γίνονται και στα γραφεία των κομματικών ηγεσιών. Προεκλογικά σε ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ θεωρούσαν τη συνεργασία για την εκλογή του προέδρου της Βουλής δεδομένη. Όμως, αφενός το εκλογικό αποτέλεσμα, που έστειλε ένα πρώτο αλλά ενδεικτικό μήνυμα δυσφορίας στις δύο ηγεσίες και αφετέρου η τακτική κίνηση του Αβέρωφ Νεοφύτου να προτάξει ως επιλογή νίκης της Αννίτα Δημητρίου, που συνοδεύτηκε με εξίσου σημαντικά αλλά δευτερεύοντα πολιτικά μηνύματα, ανάγκασαν τις ηγεσίες ΔΗΚΟ και ΑΚΕΛ, να επανεξετάσουν την τακτική τους.

Από τη στιγμή που τα δύο κόμματα καταλήξουν σε κοινή υποψηφιότητα και δη του Νικόλα Παπαδόπουλου για την προεδρία της Βουλής, θα είναι σαν να στέλνουν το μήνυμα, στους πολίτες πως δεν κατανόησαν τα μηνύματα που έλαβαν μέσα από την κάλπη και τουλάχιστον επικοινωνιακά θα είναι οι χαμένοι όχι μόνο της κάλπης αλλά και μετεκλογικά.

Αν μάλιστα ο ΔΗΣΥ καταφέρει να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις και εκλεγεί μέσα από συνεργασίες με άλλα κόμματα η Αννίτα Δημητρίου, τότε θα μιλάμε για μια νίκη Προεδρικού και Πινδάρου σε όλα τα μέτωπα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Τα σενάρια για προεδρία-Τα δεδομένα, τα στρατόπεδα και που θα κάτσει η μπίλια

Πώς συνδέονται τα δύο
Για να συμβεί όμως κάτι τέτοιο, θα πρέπει ο Δημοκρατικός Συναγερμός να εξασφαλίσει τη στήριξη κομμάτων που είτε αμφιταλαντεύονται και δεν έχουν καταλήξει για τη στάση τους στη ψηφοφορία της ερχόμενης Πέμπτης, είτε έχουν ήδη ανακοινώσει τη στήριξη άλλου υποψηφίου, τουλάχιστον για την πρώτη ψηφοφορία.

Η πρόθεση του Προέδρου της Δημοκρατίας για μια Οικουμενική Κυβέρνηση, περνάει μέσα από τη ψηφοφορία της Βουλής, αφού εκεί θα καταδειχθεί αν υπάρχει η βούληση από το μπλοκ των κομμάτων που θα μπορούσαν υπό προϋποθέσεις να συνεργαστούν με βάση και το προηγούμενο από τη ψήφιση του προϋπολογισμού.

Συνεπώς αν στη Βουλή δούμε την επανασύσταση ενός «φιλοκυβερνητικού» μετώπου με τη συμμετοχή της Δημοκρατικής Παράταξης, της ΕΔΕΚ και του ΕΛΑΜ, που ψήφισαν τον προϋπολογισμό τον περασμένο Ιανουάριο, για την εκλογή της Αννίτας Δημητρίου, τότε ανοίγει ο δρόμος και για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, να κάνει πράξει τις σκέψεις του για μια υπερκομματική Κυβέρνηση με ευρεία συμμετοχή.

Πάντως ο ανασχηματισμός της Κυβέρνησης πρέπει να θεωρείται δεδομένος, αφού ήδη κάποια κυβερνητικά στελέχη έχουν εκφράσει την πρόθεση τους να αποχωρήσουν. Ωστόσο, αυτό που μένει να διαφανεί είναι ο αριθμός αλλά και ποια θα είναι αυτά τα Υπουργεία που θα επηρεαστούν, ώστε να διαφανούν και οι ουσιαστικές σκέψεις του Προέδρου της Δημοκρατίας και την βαθμολογία που δίνει στους υπουργούς του. Σκέψεις πάντως που δεν θα αφήσουν απλό παρατηρητή τον Αβέρωφ Νεοφύτου, ο οποίος ανεξάρτητα από τις προθέσεις του Προέδρου της Δημοκρατίας για να αποχωρήσει από την πολιτική μετά τη λήξη της θητείας του, γνωρίζει πως το κόμμα θα πρέπει να φτάσει στον τερματισμό τον Φεβρουάριο του 2021 ενδυναμωμένο με όσο το δυνατό μεγαλύτερη ώθηση από την απερχόμενη διακυβέρνηση Αναστασιάδη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Κλείνει ο κύκλος του Ιωάννου-Η πρόκληση του ΓΕΣΥ και η διαχείριση της πανδημίας