«Τους έλεγα θα πεθάνω... Πλέον ζω για να διπλώνω φανέλες του Ισαάκ-Σολωμού»

Eίκοσι πέντε χρόνια συμπληρώνονται σε λιγότερο από δύο μήνες από τη θυσία του Τάσος Ισαάκ και του Σολωμού Σολωμού, στο οδόφραγμα Δερύνειας και δεκατρία από την πρώτη πορεία των μοτοσικλετιστών, που σκοπό έχει να κρατήσει άσβεστη τη μνήμη των δύο ηρώων.

Το 2008, ήταν η χρονιά που πραγματοποιήθηκε η πρώτη πορεία της «Πρωτοβουλίας Μνήμης» κι από τότε οι συμμετέχοντες αυξάνονται χρόνο με το χρόνο. Σε κάθε τους πορεία μοτοσικλετιστές από όλη την Κύπρο μεταβαίνουν στο οδόφραγμα Δερύνειας, με άσπρες φανέλες, μέσω των οποίων στέλνουν μηνύματα για να κρατηθεί άσβεστη η μνήμη τους.

Μια γυναίκα που δεν πήγε ποτέ σε πορεία μοτοσικλετιστών, αλλά δηλώνει κάθε χρόνο παρούσα με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο, είναι η 83χρονη, σήμερα, Νίτσα Παπαγεωργίου από τη Λεμεσό. Η κ. Νίτσα, διπλώνει και πακετάρει μία μία τις φανέλες της πορείας, από το 2008, όταν ο γιος της, Γιώργος ανέλαβε το τύπωμα των φανελών.

«Κάθε χρόνο δηλώνω παρούσα. Εγώ διπλώνω όλες τις φανέλες των μοτοσικλετιστών, οι οποίες αυξάνονται χρόνο με το χρόνο. Εγώ είμαι στο σπίτι μου εδώ και 31 χρόνια, από τη μέρα που πέθανε ο άντρας μου και έμεινα μόνη μου. Πριν ασχοληθώ με τις φανέλες, έπαιρνα το γιο μου και του έλεγα να πει στους συγγενείς να έρθουν να με δουν γιατί θα πεθάνω. Τώρα, σηκώνουμε που το πρωί και τον παίρνω τηλέφωνο για να τον ρωτήσω τι ώρα θα μου φέρει φανέλες να διπλώσω».

Η θέλησή της να προσφέρει, πηγάζει από την αγάπη της για τον Τάσο και τον Σολωμό. Δύο νέων που δεν γνώρισε, αλλά τους νιώθει σαν δικά της παιδιά.

«Είδα εκείνα τα παιδιά, τον Τάσο και τον Ισαάκ, πως σκοτώθηκαν και επειδή είμαι κι εγώ μάνα που λατρεύει τα παιδιά της, συγκλονίστηκα. Όταν πέθαναν ήμουν χάλια μαύρα. Όχι μόνο εγώ, αλλά όλος ο κόσμος. Εν θάνατο που έδωσαν εκείνα τα παιθκιά; Εβλέπα μεν τα από την τηλεόραση, ακούαμε τα που το ράδιο.

Εκείνα τα δύο παιδιά τα έχω στην καρδιά μου. Ήθελα να πάω στις κηδείες τους, αλλά δεν τα κατάφερα. Όταν τελέστηκαν τα μωρά μου ήταν μικρά. Ήταν και οι φασαρίες τότε. Πήγαμε στο χωριό μας, στη Φοινικαριά για να μην ακούμε. Μείναμε εκεί για αρκετές μέρες και όταν κόπασε το κακό επιστρέψαμε πίσω.

Κάθε χρόνο παρακολουθώ τα μνημόσυνά τους και γενικά τα πάντα που έχουν να κάνουν με την πορεία. Παρακολουθώ επίσης και την κόρη του Τάσου Ισαάκ, την Αναστασία, η οποία τότε ήταν στην κοιλιά της μητέρας της και σήμερα μεγάλωσε. Έγινε ολόκληρη κοπέλα».

«Είναι ένας τρόπος να τιμώ τη μνήμη τους»

Σήμερα, στα 83 της χρόνια, λόγω της κατάστασής της, συνεχίζει να μην μπορεί να πηγαίνει στις πορείες, όμως διπλώνοντας τις φανέλες, τιμά με το δικό της τρόπο τους ήρωες που δολοφονήθηκαν εν ψυχρώ, από τους Τούρκους εισβολείς.

«Από την πρώτη χρονιά που ξεκίνησε η πορεία των μοτοσικλετιστών. Ήμουν νέα τότε και γέρασα. Είναι ένας τρόπος να τιμώ τη μνήμη τους. Έχω το τάμα να διπλώνω τις φανέλες ώσπου ζω. Μακάρι να ζήσω και του χρόνου και θα κάνω το ίδιο. Κάθε μια που διπλώνω έχω τους μες το νου μου τους δύο ήρωες. Δεν θα σταματήσω ποτέ. Θα συνεχίσω όσο ζω».

Το ποίημα σε Ισαάκ-Σολωμό και το μήνυμα

Η κ. Νίτσα, με την ευκαιρία που της δόθηκε να μιλήσει για τον Τάσο και τον Ισαάκ, θέλησε να τους αφιερώσει ένα ποίημα, που έγραψε η ίδια, σε μικρή ηλικία και το απήγγειλε μαζί με τον αδελφό της.

Κ. Νίτσα: Πασά τι θέλεις και κραξές τις φίλες μου ν’ αφήσω

και σε τον μαύρο τύραννο μονάχα ν΄ αντικρίσω;

Αδελφός κ. Νίτσας: Σώπα δεν ξέρεις πως μπορώ σαν θέλω να σε κράξω

και το ξανθό κεφάλι σου του σκύλου να πετάξω.

Κ. Νίτσα: Εμπρός κακούργε σφάξε με δίκοπη λεπίδα,

Είναι τιμή μου να σφαγώ για τη γλυκιά πατρίδα.

Ήμουν πάντα πατριώτισσα και εξακολουθώ να είμαι.

Θέλω να στείλω κι ένα μήνυμα στους μοτοσικλετιστές, αλλά και στους νέους. Θέλω να τους πω καλό κουράγιο, δύναμη και καλή ελευθερία. Αν ήμουν καλά θα πήγαινα σε όλες τις πορείες, αλλά επειδή δεν μπορώ, με αντιπροσωπεύουν τα παιδιά μου. Πρέπει να τιμούμε τη μνήμη των ηρώων μας, να είμαστε δίπλα στους ήρωες και να μην τους ξεχνούμε».

Το οδοιπορικό της πρωτοβουλίας

Την ίδια ώρα, έχει καθοριστεί το πλάνο του οδοιπορικού που θα ακολουθήσουν οι μοτοσικλετιστές, το οποίο θα ξεκινήσει την 1η Ιουλίου από τις Καστανιές του Έβρου και θα καταλήξει στην Κρήτη, πριν την επιστροφή τους στην Κύπρο.

«Θα ξεκινήσουμε από τις Καστανιές την Αλεξανδρούπολη, το χωριό Αυξέντιο, το Οχυρό Ρούπελ, το Σιδηρόκαστρο, τα Ιωάννινα, το Μεσολόγγι, τα Καλάβρυτα, το Παλαμήδι, το Ναύπλιο, τη Σπάρτη, τον Μυστρά, τον Πειραιά και τέλος στην Κρήτη», ανέφερε στον REPORTER, εκπρόσωπος της πρωτοβουλίας.

Σε όλη αυτή την πορεία θα υπάρξουν διάφορες στάσεις σε μνημεία ηρώων που συνδέονται με την Κύπρο και την ιστορία της Ελλάδας. Θα περάσουν από το Διδυμότειχο και το κάστρο του Καλέ που αποτελούσε κάποτε βυζαντινή πρωτεύουσα. Ακολούθως θα πάνε στο κάστρο του Κυρίλλου του 6ου στην Ορεστιάδα και μετά στην Αλεξανδρούπολη, όπου θα αποτίσουν φόρο τιμής στους ήρωες της Σαμοθράκης, οι οποίοι θανατώθηκαν από τους Οθωμανούς.

Στη συνέχεια, ανέφερε ότι «θα πάμε στο χωριό Αυξέντιο και θα ξεναγηθούμε στο μουσείο τιμής στον Γρηγόρη Αυξεντίου. Μετά θα πάμε στο Οχυρό Ρούπελ, εκεί όπου οι Έλληνες αντιστάθηκαν στο φασισμό και στους Ναζί, αλλά και στο Σιδηρόκαστρο που βρίσκεται το μνημείο του Γεώργιου Κατσάνη, ο οποίος ήταν διοικητής της 33ης Μοίρας Καταδρομών και θυσιάστηκε το 1974 στον Πενταδάκτυλο».

Η πορεία των μοτοσικλετιστών θα συνεχίσει με προορισμό τη Θεσσαλονίκη, όπου θα γίνει τελετή στον Λευκό Πύργο και θα περάσουν από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, όπου βρίσκεται η προτομή του Κυριάκου Μάτση. Μετά τη Θεσσαλονίκη θα περάσουν από τα Ιωάννινα όπου θα μεταβούν στο μνημείο του Χριστόδουλου Σώζου και του Μιχάλη Στοιβαρού, δύο Κύπριων που πολέμησαν στην πρώτη γραμμή των Βαλκανικών Πολέμων.

«Φθάνουμε μετά στο Μεσολόγγι όπου εκεί οι φίλοι Μεσολογγίτες θα μας υποδεχθούν για να κάνουμε μια μικρή τελετή στο μνημείο ηρώων Κυπρίων, οι οποίοι συμμετείχαν στην ηρωική έξοδο. Θα πάμε μετά στα αντιφασιστικά Καλάβρυτα, εκεί όπου έγινε το Ολοκαύτωμα και υψώθηκε το λάβαρο της Επανάστασης».

Κατεβαίνοντας προς το νότο, θα περάσουν στη συνέχεια από το Ναύπλιο και το ιστορικό Παλαμήδι, όπου φυλακίστηκε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, αλλά και στο χώρο θυσίας του Ιωάννη Καποδίστρια. Εκεί θα γίνουν τα εγκαίνια οδού που θα λάβει το όνομα «Ισαάκ-Σολωμού. Φεύγοντας από εκεί θα μεταβούν στη Σπάρτη του Λεωνίδα και στο Μυστρά, πριν καταλήξουν στον Πειραιά, όπου θα γίνει μια μικρή τελετή στο μνημείο των Ποντίων.

Τελευταίος τους σταθμός πριν την επιστροφή τους στην Κύπρο θα είναι η Κρήτη, όπου θα επισκεφθούν το χωριό Ασήμι και το χωριό Αμύγδαλος, που είναι θαμμένος ο Μανώλης Μπικάκης, που πολέμησε στην Κύπρο το 1974.

«Θα πάμε μετά στα Ανώγεια όπου θα μας αναμένουν για να μας δεξιωθούν και στη συνέχεια θα πάμε στα Χανιά. Στις 11 Ιουλίου επιστρέφουμε στην Κύπρο και έξι μέρες αργότερα, δηλαδή στις 17 Ιουλίου προετοιμάζουμε μια μεγάλη εκδήλωση μνήμης και τιμής στην Πλατεία Ελευθερίας.  Στην εκδήλωση θα έχουμε ένα καλλιτεχνικό πρόγραμμα που αναδεικνύει το κυπριακό πρόβλημα.

Επιλέγηκε αυτός ο χώρος γιατί μπορούν να συμμετάσχουν οικογένειες και παιδιά, τα οποία μπορούν να έρθουν με τα αυτοκίνητά τους και να συμμετάσχουν στην εκδήλωση».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

• Το σεμνό μνημείο για τον Ισαάκ και τον Σολωμού απομακρύνθηκε από το οδόφραγμα
• «Μας έλεγε ότι θα κατέβαζε τη σημαία…»-Η αδελφή του Σ. Σολωμού στον REPORTER
• Ισαάκ-Σολωμού: Η πορεία προς την ελευθερία και η άσβεστη φλόγα
• Από τη δολοφονία Σολωμού στον ιστό της σημαίας, στην παραδοχή Κουντακτσί