Οι προθέσεις του Ιβάν, οδηγός για την επιστροφή της ποδοσφαιρικής λογικής

Τα λόγια τα παίρνει ο αέρας. Οι πράξεις εμπεριέχουν την ουσία και ως εκ τούτου αυτές μετράνε πάνω απ’ όλα. 

Ειδικότερα όταν αναφερόμαστε στον Παναθηναϊκό όπου έχει χορτάσει ο κόσμος από λόγια, αλλά πράξεις δεν βλέπει με τίποτα τα τελευταία χρόνια. 

Το ιδανικό είναι ο λόγος να συμβαδίζει με τις πράξεις. Να υπάρχει αλληλουχία μεταξύ της θεωρίας και της εκτέλεσής της.

Η πρώτη εικόνα, ωστόσο, δεν παύει να έχει τη σημασία της. Να δείχνει προθέσεις. Και αυτές, άλλωστε, επιβάλλεται να κρίνονται και στην περίπτωση του Ιβάν Γιοβάνοβιτς το πρόσημο είναι θετικό. 

Η επίσημη παρουσίαση του Σέρβου προπονητή ήταν ενθαρρυντική για τα μελλούμενα, αλλά όταν έχεις καεί στο χυλό φυσάς και το γιαούρτι. 

Η μπάλα πρέπει να μείνει χαμηλά, όπως χαμηλά την κράτησε και ο ίδιος ο Γιοβάνοβιτς επισημαίνοντας με απόλυτο ρεαλισμό ότι «δεν θα ήμουν σοβαρός εάν έλεγα ότι πάμε για πρωτάθλημα». 

Κατόπιν συμπλήρωσε το αυτονόητο: «Πρέπει πρώτα να δημιουργήσουμε τις κατάλληλες συνθήκες για να επιστρέψουμε εκεί που πρέπει να είναι ο Παναθηναϊκός.

Ο ανώτερος σκοπός πρέπει να είναι το πρωτάθλημα. Αν δεν ψάχνουμε αυτόν τον στόχο, τότε δεν θα τον βρούμε ποτέ μπροστά μας. Η ιστορία του Παναθηναϊκού ορίζει τους στόχους και οδηγεί προς αυτή την κατεύθυνση». 

Ως απόλυτο δείγμα οξυδέρκειας και πλήρους επίγνωσης του που βρίσκεται, αποτέλεσε η αναφορά του στις διοικητικές ευθύνες. 

«Για τα αποτελέσματα ευθύνη έχουμε εμείς. Κανείς άλλος. Αν η ευθύνη πάει αλλού, τότε η αξία η δική μας είναι μικρή. Εγώ ως προπονητής και οι ποδοσφαιριστές, έχουν τις ευθύνες.

Όταν οι ευθύνες πάνε στον ιδιοκτήτη, τότε η αξία της ίδιας της ομάδας είναι χαμηλή. Δεν το θέλω αυτό.

Θέλω να δουλεύω με άτομα που θα μοιράζονται τις ευθύνες. Με αυτό το σκεπτικό η αξία τους θα είναι καλύτερη», τόνισε, με προφανή σκοπό να εκλείψουν οι δικαιολογίες στα αποδυτήρια και η αποποίηση των ευθυνών. 

Ολόσωστο. Διότι είναι άλλο να ασκούν έντονη κριτική, όπως οφείλουν, οι δημοσιογράφοι και οι φίλοι του συλλόγου για τα λάθη της διοίκησης και τις επιλογές της όταν αποτυγχάνει, και εντελώς διαφορετικό και καταστροφικό συνάμα, να λειτουργεί σαν άλλοθι και άφεση αμαρτιών η συγκεκριμένη αίσθηση εντός των αποδυτηρίων.  

Ο λόγος του Γιοβάνοβιτς δεν εμπεριείχε φανφάρες και μεγαλεπίβολες υποσχέσεις, αλλά το κυριότερο είναι ότι πέρασε σαφή μηνύματα, προς τη σωστή κατεύθυνση, για τους ποδοσφαιριστές και δη τους νεαρούς. 

«Για μένα έχει σημασία ο Παναθηναϊκός του αύριο. Εάν μοιράζονται τις σκέψεις μου και τον επαγγελματισμό, θα είμαι μαζί τους όσο δεν φαντάζεστε.

Εάν κάποιοι ασχολούνται περισσότερο με φωτογραφίες, instagram και social media, δεν είμαι λάτρης και επειδή είμαι και λίγο old school ενδεχομένως να υπάρχουν… θέματα». Αυτονόητα όσο και ξεκάθαρα πράγματα.

Εμπεριείχε, ωστόσο, απόλυτο σεβασμό προς τους προκατόχους του στον πράσινο πάγκο: «Πάλι μου λέτε να σχολιάσω τη δουλειά των προηγούμενων προπονητών. Δεν θα το κάνω. 

Σέβομαι και τον Μπόλονι και τον Πογιάτος. Ειδικά ο Μπόλονι έχει πολύ μεγάλη εμπειρία ως προπονητής και έχει πετύχει πράγματα. Αυτό που έχω να κάνω εγώ, θα το δείτε και θα το συζητήσουμε μετά». 

Παρεμπιπτόντως, χρησιμοποίησε εξαιρετικά την ελληνική γλώσσα, με λεξιλόγιο που σπανίζει ακόμα και σε ημεδαπούς. 

Από πάσα άποψη, εν ολίγοις, η πρώτη γεύση του Γιοβάνοβιτς ήταν ενθαρρυντική και ταιριαστή με την κοινή ποδοσφαιρική λογική. 

Και ήρθε να «κουμπώσει» στα πρώτα δεδομένα για το σχεδιασμό της επόμενης σεζόν, συνοδεύοντας τις αποφάσεις για την αναπροσαρμογή και επέκταση συμβολαίου του Σωτήρη Αλεξανδρόπουλου, τη συμφωνία με τον Αστέρα Τρίπολης για την αγορά του Γιάννη Κώτσιρα, τη δημιουργία (επιτέλους) τμήματος σκάουτινγκ και την επικείμενη πώληση του Αργύρη Καμπετσή στην τουρκική Γκεζτέπε. 

Πηγή: sdna.gr