«Η μητέρα μου με εγκατέλειψε, πατέρα δεν έζησα… Εδώ αγαπούν με, νοιάζονται με»

-Και ο λόγος που άρχισες τα ναρκωτικά;

-Ο λόγος… Ο λόγος επειδή δεν έζησα πατέρα και έβλεπα συνέχεια τους φίλους μου με τους πατεράδες τους... Ένιωθα μειονεκτικά, θύμωνα συνέχεια...

Χάρης, 20 ετών…

Εγκατάλειψη, πόνος, απογοήτευση, γιατί… Μερικά από τα συναισθήματα που έγραψαν τα παιδιά στον πίνακα, που βλέπεις απέναντι σου, όταν εισέρχεται στο Θεραπευτικό Κέντρο Εφήβων της Αγίας Σκέπης. Μερικά από τα συναισθήματα και του Χάρη. Συναισθήματα που τραυμάτισαν αυτά τα παιδιά, που ψάχνοντας αυτά που έβλεπαν στα άλλα παιδιά, τα «φυσιολογικά», βρήκαν διέξοδο στα ναρκωτικά. Τότε, ήταν που απέκτησαν και την σημασία που επιζητούσαν… Μα ήταν ήδη αργά… Και ας μην ήταν η διέξοδος τους, αλλά το αδιέξοδο τους… Ένα αδιέξοδο που τελικά είχε μια μικρή πόρτα… Η πόρτα της Αγίας Σκέπης… Εκεί, που όλα τα παιδιά, σου τονίζουν ξανά και ξανά, την αγάπη που νιώθουν… Σε βλέπουν στα μάτια και λένε πως εδώ γνώρισαν όση αγάπη δεν γνώρισαν «έξω»… Αγάπη… Αυτό ήθελαν τελικά…

«Εκεί που επιζητούσαν μια θαλπωρή που δεν είχαν στο σπίτι, δεν την βρήκαν ούτε στο σχολείο. Αντί αυτού, το σύστημα τους πέταξε έξω γιατί δεν μπορούσαν να ανταποκριθούν στα μαθήματά τους. Δυστυχώς δεν βρήκαν κατανόηση από το σύστημα λόγω των δυσκολιών τους και κατ’ επέκταση τράβηξαν τον δρόμο μόνοι τους. Ένα παιδί δεν ευθύνεται για τις συνθήκες που ζει και για τις επιλογές του όταν είναι εγκαταλελειμμένο», λέει η Διευθύντρια της Αγίας Σκέπης, Τίνα Παύλου.

Εγκαταλελειμμένα παιδιά που συνηθίζουμε να κρίνουμε επιφανειακά αποκαλώντας τους «χασικλήδες»… Παιδιά που μας τα σερβίρουνε σε τίτλους ειδήσεων λες και είναι οι μεγαλύτεροι έμποροι ναρκωτικών… Και ας μην είναι τίποτα από αυτά. Και ας είναι απλά παιδιά που στερήθηκαν τα πιο απλά πράγματα... Που στερήθηκαν τους γονείς τους… Που μεγάλωσαν μέσα στη βία… Που τις γιορτές δεν είχαν δώρο κάτω από το δέντρο… Και αν τους ρωτήσεις, ποιο είναι το όνειρο σου; Πάλι, απλά πράγματα θα ζητήσουν και θα χαμογελάσουν…

***** 

-Πόσο καιρό βρίσκεται εδώ στην Αγία Σκέπη;

Στην Αγία Σκέπη βρίσκομαι σχεδόν εφτά μήνες... Ντάξει ήρθα και 'γω να αλλάξω τον τρόπο ζωής μου, δεν πήγαινε άλλο... Έκανα χρήση κοκαΐνης. Αυτό με έκανε και συνειδητοποίησα ότι χαλούσε την ψυχολογία μου. Συνεχεία ερχόμουν με αντιπαράθεση με τους γονιούς μου. Έφευγα από το σπίτι, πήγαινα και τα έπινα... Με τη θέληση της μητέρας μου αλλά και εμένα, ήρθα στην Αγία Σκέπη. Χάρηκα πάρα πολύ που ήρθα εδώ... Γιατί όταν ήμουν έξω στη χρήση δεν είχα ανθρώπους που να στηριχτώ, να νοιάζονται, δεν είχα κανένα...

Η μητέρα μου στα δώδεκα μου, έφυγε πήγε Ρωσία, με εγκατέλειψε για τέσσερα ολόκληρα χρόνια. Τον πατέρα μου δεν τον έζησα... Εμείνισκα με τη γιαγιά μου... Με εφρόντιζε από μικρό μωρό... Εδώ ήρθα για να αλλάξω και τον τρόπο ζωής μου... Βρήκα ανθρώπους καθαρούς εδώ... Βρήκα ανθρώπους που με αγαπάνε... Ντάξει, αυτό είναι ένα πολλά μεγάλο βήμα για μένα, γιατί εδώ συνειδητοποίησα τα λάθη τα οποία έκανα έξω στη χρήση... 

-Σε ποια ηλικία ξεκίνησες τα ναρκωτικά;

Τα ναρκωτικά τα εξεκίνησα μόλις αποφοίτησα από το Λύκειο. Ήτανε στα 17 μου...

-Και ο λόγος;

Ο λόγος που έκανα χρήση ήταν επειδή δεν έζησα πατέρα και έβλεπα συνέχεια τους φίλους μου με τους πατεράδες τους... Ένιωθα μειονεκτικά απέναντί τους... Θύμωνα συνέχεια... Ντάξει είχα και ένα φίλο ο οποίος έπιννε και πήγα σπίτι του μιαν ημέρα τζιαι ερώτησε με αν θέλω να δοκιμάσω... Δοκίμασα, μου άρεσε και από εκείνη την ημέρα, κάθε μέρα έκανα χρήση κράκ... 

-Άρα θεωρούσες ότι τα ναρκωτικά ήταν η διέξοδος στον πόνο που ένιωθες...

Μπράβο, ναι... Τα ναρκωτικά ναι, εκάμναν με τζιαι ηρεμούσα... 

-Η μητέρα σου το διάστημα που έκανες χρήση;

Ήταν δίπλα μου, αλλά ζούσε σε ξεχωριστό διαμέρισμα... Μόλις ήρθε από τη Ρωσία μετά από τέσσερα χρόνια, έφερε στη ζωή και τον αδελφό μου. Παντρεύτηκε για δεύτερη φορά... Εμεινίσκαμε Λάρνακα και βασικά η μητέρα μου δεν ενδιαφέρετουν για μένα προτού πάει στη Ρωσία... Ντάξει, κάποια πράματα εκάμαν με και ένιωθα πολλά άσσιημα. Δεν με υποστήριζε κανένας... Δεν είχα φίλους κοντά μου που να με στηρίξουν... Όποτε είχα κάποια προβλήματα ας πούμε, να μπορούσα να μιλήσω με τον πατέρα μου... Δεν είχα την ευκαιρία γιατί δεν ενδιαφέρτηκε για μένα δεκαοκτώ ολόκληρα χρόνια... Τον ενδιέφερε μόνο τωρά τελευταία που ήρτα στην Αγία Σκέπη για το τι κάνω και πώς είμαι... 

-Τον συγχώρεσες;

Όχι δεν τον συγχωρώ... Αυτό που θέλω είναι να κρατήσω μια απόσταση μεταξύ του... 

-Γιατί τώρα νιώθεις ότι τα καταφέρνεις μόνος σου...

Ακριβώς... Νιώθω ότι τα καταφέρνω μόνος μου και η οικογένειά μου έρχεται πιο κοντά σε μένα και η ίδια η μητέρα μου... Είμαι πολύ ευχαριστημένος από εκείνη... 

-Τη συγχώρεσες...

Τη συγχώρεσα, ναι... Ντάξει, φυσικά θα κάνω οικογενειακή μαζί της, πιστεύω θα τα πάω καλά... 

-Η γιαγιά σου που σε μεγάλωνε;

Η γιαγιά μου ήταν πάντα δίπλα μου. Μου μαγείρευε, με στήριζε... Ήταν η μοναδική που με στήριζε στην οικογένεια...

-Η κοκαΐνη άλλαξε τη συμπεριφορά σου;

Άλλαξε πολλά τη συμπεριφορά μου... Πάρα πολλά... Πήγαινα σπίτι τη νύχτα και με ρωτούσε η γιαγιά μου που ήμουν και της έλεγα ψέματα ότι βγήκα με τη φίλη μου ενώ πήγαινα και τα έπινα. Και ερχόμουν σπίτι και το καταλάβαινε η γιαγιά μου ότι ήμουν πάνω σε χρήση, της το είπανε και άλλαξε και εκείνης ο τρόπος συμπεριφοράς της. Μου φώναζε κάθε μέρα... Ντάξει, είχα και τη Θεία μου... Η Θεία μου είχε πρόβλημα με το αλκοόλ... Πάντα με μείωνε... Πάντα ήταν νάκκον απότομη μαζί μου... 

-Όπως καταλαβαίνω οι οικογενειακές σου καταστάσεις και η εγκατάλειψη ήταν οι λόγοι που σε οδήγησαν στα ναρκωτικά, αλλά ήρθες πλέον στην Αγία Σκέπη και ζεις διαφορετικά...

Ναι, εδώ ζω διαφορετικά... Γνώρισα πολλούς ανθρώπους εδώ... Αγαπούν με ούλλοι... Υποστηρίζουν με και όποτε έχω κάποιο πρόβλημα, έχω κάποιον να μιλήσω... 

-Πόσο σημαντική είναι αυτή η αγάπη και η στήριξη για σένα;

Είναι πολλά σημαντική γιατί κάμνει με τζιαι μένα τζιαι νιώθω ότι έχω ανθρώπους δίπλα μου, καθαρούς οι οποίοι θα νοιάζονται για μένα, μια ζωή και θα τους έχω και έξω...  ​

-​Έφτασες σε ακραίες καταστάσεις για να εξασφαλίσεις τη δόση σου;

Όχι, δεν έφτασα... 

-Ένιωσες πως έφτασες στον πάτο και ήθελες να αλλάξεις;

Ναι... Έφτασα στον πάτο και ο λόγος που ήρθα εδώ δεν ήταν μόνο υπό τη θέληση της μητέρας μου να έρθω, αλλά και εγώ του ίδιου του εαυτού μου, διότι από μικρός δούλευα στην εκκλησία. Για σχεδόν δώδεκα-δεκατρία χρόνια, ήμουν κοντά στον πάτερ... Ντάξει έκαμα κάποια λάθη, που πήγα και έκλεψα... Αυτό με έκανε να νιώσω λύπη και από την άλλη θυμό, διότι που πήγα και έκλεψα την εκκλησία ο πάτερ δεν με βοήθησε... Δεν με πήρε ούτε ένα τηλέφωνο να με ρωτήσει αν θέλω κάπου βοήθεια, να με πάρουν σε πρόγραμμα απεξάρτησης, τίποτα... Ντάξει ήταν και αυτός ένας λόγος που έκανε να νιώθω άσσιημα...». 

-Ήρθες ποτέ αντιμέτωπος με την Δικαιοσύνη;

Ναι, επήα Δικαστήριο και το Δικαστήριο μου είπε ότι πρέπει να μείνω στην Αγία Σκέπη, ειδεμή η σωτηρία μου ήταν η Φυλακή. Τζιαι εγώ δεν ήθελα να πάω Φυλακή επειδή πήγα τέσσερις ημέρες υπό κράτηση στα αστυνομικά κρατητήρια και ήτανε πολύ άσχημα για εμένα... Με κτυπούσανε οι ανθρώποι εκείνοι που ήταν στην υπό κράτηση και ένιωθα πολλά άσσιημα... Ντάξει, έβλεπα και τη μητέρα μου που έκλαιγε συνεχώς για μένα, στεναχωριόμουν και εγώ ο ίδιος...

-Είσαι πικραμένος αλλά νιώθω πως θέλεις να τα καταφέρεις για να τους αποδείξεις το λάθος που έκαναν μαζί σου... 

Ναι σωστά, αυτό... Θέλω να τους αποδείξω ότι έκαναν λάθος...   

-Ο στόχος σου, σου δίνει δύναμη για να τα καταφέρεις; 

Μου δίνει, όντως...

-Κάνεις όνειρα για το μέλλον; Πώς φαντάζεσαι τον Χάρη; 

Έχω όνειρα, ναι... Βρήκα και μια κοπέλα, η οποία είναι και αυτή στο πρόγραμμα και στην επανένταξη αυτή τη στιγμή. Τα έχουμε σχεδόν τρεις μήνες. Σιέρουμαι πάρα πολύ, γιατί ποτέ στη ζωή μου δεν είχα σχέση τόσους πολλούς μήνες, αν και είναι λίγοι... Γνώρισα και τους γονείς της κοπέλας μου, οι οποίοι με αντίκρισαν μια φορά όταν βγήκαμε στο πάρκο έξοδο το Σάββατο. Αντίκρισα πολλά απέναντι στον πατέρα της κοπέλας μου, ο οποίος μου μίλησε και εκείνος για τα παιδικά του χρόνια, πώς ήταν... Ντάξει, χάρηκα πολλά που μίλησα μαζί του... Η μητέρα της κοπέλας μου είναι δίπλα μου και τους νιώθω όλους δίπλα μου αυτή τη στιγμή και ότι νοιάζονται για μένα.... Αυτό με κάνει να χαίρομαι πάρα πολλά... 

-Βρίσκεις την ευτυχία μέσα από μικρά πράγματα... Ένας περίπατος με την φίλη σου... 

Ναι... Αυτό το πράγμα εν το είχα ποττέ μέσα στη χρήση... Στην Αγία Σκέπη που ήρθα, κατανόησα τα πράγματα που έκανα έξω στη χρήση... Συνειδητοποίησα τον Χάρη τον χρήστη και τον Χάρη τον καθαρό... Έκανα πολλή διαφορά... Είμαι σχεδόν επτά μήνες εδώ...

-Ποια είναι τα όνειρά σου;

Τα όνειρά μου για το μέλλον είναι να βρω μια σταθερή δουλειά, να σταθώ και εγώ στα πόδια μου, να μείνω μακριά από τη χρήση... Να έρθω πιο κοντά στην οικογένειά μου... Να μπορώ να τους βοηθάω όσο μπορώ... Να μην απομακρύνομαι από την οικογένεια και την κοπέλα μου, να τους έχω και τους δυο μαζί... Αυτά...

-Θέλεις να κάνεις οικογένεια;

Θέλω πολύ να κάνω οικογένεια, αλλά ντάξει... Σιγά σιγά... Εδώ βρήκα και ένα χόμπι. Τη βυζαντινή μουσική που με κάνει και χαλαρώνω πολλά. Αρέσκει μου πάρα πολλά και πιστεύκω θα τα καταφέρω... 

-Παίζεις μουσική; 

Ναι παίζω κιθάρα και τραγουδώ... 

-Εάν σε έβλεπε τώρα η οικογένειά σου, τι θα της έλεγες;

Αυτό που θα έλεγα στην οικογένειά μου, ήταν να της ζητήσω ένα ταπεινό συγνώμη, γι' αυτά τα πράγματα που έκανα και να 'ρθω πιο κοντά μαζί τους... 

-Τι μήνυμα θα έστελνες στους νέους; 

Αυτό που εύχομαι για τη νεολαία που είναι έξω και κάνει χρήση, είναι να σταματήσουν και να ΄ρθουν εδώ. Επειδή εδώ η Αγία Σκέπη, προσπαθεί να βοηθήσει εμάς και τους άλλους να σταθούν στα πόδια τους. Εγώ ήδη στάθηκα στα πόδια μου και νιώθω πολύ χαρούμενος. Έκαμε με και αντίκρισα πολλά. Και που μίλησα με τους θεραπευτές μου, με νοιάζονταν, μου έδιναν συμβουλές... Αυτό το πράγμα με έκανε να νιώθει χαρά... 

Και σε αυτούς που με εγκατέλειψαν... Να πω ότι, ντάξει εγώ δεν κρατώ κακίες... Απλά να κρατήσω μια απόσταση από αυτούς. Αυτό, τίποτα άλλο...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: «Μπάσταρτο με ανεβάζαν, μπάσταρτο με κατεβάζαν γιατί εν εγνώρισα τον τζύρη μου»