Συγκινεί ο Ιωνάς για τον Χάσικο-«Δεν πίστευα ποτέ ότι μπορούσε να νικηθεί»

Βαθύτατα συγκινημένος και στεναχωρημένος από την απώλεια, ενός από τους καλύτερους του φίλους, του Σωκράτη Χάσικου, είναι ο πρώην υπουργός Δικαιοσύνης, Ιωνάς Νικολάου, ο οποίος περιέγραψε τον Χάσικο ως ένα άνθρωπο οραματιστή, αγωνιστή και άνθρωπο ειλικρινή, που εκείνο που ήθελε να πει, θα το έλεγε χωρίς δισταγμούς.

Μιλώντας στον REPORTER, o Iωνάς Νικολάου, γύρισε τον χρόνο πίσω, στα πρώτα χρόνια που γνώρισε τον Σωκράτη Χάσικο, περί τα τέλη της δεκαετίας του 1980.

«Τον Σωκράτη τον γνώρισα από τα πρώτα χρόνια που ήρθε στην Κύπρο και εντάχθηκε στο κόμμα. Ήταν πάντοτε ένας ανήσυχος άνθρωπος, με έντονες και σταράτες απόψεις. Είχε ξεκάθαρες σκέψεις πάντοτε, για διάφορα θέματα και ήταν τολμηρός, Στήριζε από τα πρώτα χρόνια που εντάχθηκε στο κόμμα, προς το τέλος της δεκαετίας του ’80,  την πολιτική Κληρίδη. Εγώ τον είχα γνωρίσει όταν είχα έρθει από φοιτητής γύρω στο 1988-89. Εκείνη η τολμηρότητα που είχε, τον έφερε σε διαφωνία με πιο συντηρητικούς πολιτικούς, κυρίως στο θέμα του κυπριακού».

Για τον Ιωνά Νικολάου, ήταν επίσης, ένας άνθρωπος ειλικρινής, που κέρδιζε τον άλλο, ανεξάρτητα από τις διαφωνίες που υπήρχαν, κυρίως για το Κυπριακό, ενώ δεν ήταν από εκείνους που κρύβονταν και πάντα εξέφραζε την άποψή του.

«Μέσα από εκείνη την ειλικρίνεια και την τολμηρότητα κέρδιζε τον συνομιλητή του και ειδικότερα στο κόμμα κέρδιζε έδαφος. Ο Σωκράτης, δεν προερχόταν από κανένα τζάκι της Λευκωσίας, ούτε από ευκατάστατη οικογένεια, αλλά στις σπουδές του χρειάστηκε να εργαστεί για να τις ολοκληρώσει. Ήξερε δηλαδή τι ήταν η ανάμειξη στην πολιτική με ανθρώπους οι οποίοι είχαν μια άλλη ιστορία πίσω τους. Ο Σωκράτης είχε τη δική του ιστορία, του ανθρώπου του χωριού, του απλού, του ανθρώπου που ήξερε να αγωνίζεται και να κερδίζει μέσα από τους δικούς του αγώνες. Αυτή την ειλικρίνεια τη διατήρησε μέχρι το τέλος της ζωής του.

Τώρα, ως υπουργός, ήταν από τους καλύτερους υπουργούς που πέρασαν, γιατί είχε άποψη επί των διαφόρων θυμάτων και την υποστήριζε με τη δική του λογική. Είχαμε μια άριστη σχέση, γιατί ήμουν αναπληρωτής του ως υπουργός Εσωτερικών και συνεργαστήκαμε πολύ στενά. Ανταλλάζαμε απόψεις τόσο για το Υπουργείο Εσωτερικών, όσο και το Υπουργείο Δικαιοσύνης. Για κάποια περίοδο απουσίαζε λόγω της κατάστασής του, αλλά κυρίως λόγω της κατάστασης της συζύγου του. Παρόλα αυτά, τα τελευταία δέκα χρόνια συνδεθήκαμε πάρα πολύ, είχαμε κοινή παρέα, που ήταν πέραν της πολιτικής και από ανθρώπους του αθλητισμού και δικηγόρους.

Πάντοτε, αν είχε κάτι θα μου το έλεγε, αν είχα κάτι θα του το έλεγα. Υπήρχε μια ειλικρίνεια στη σχέση μας. Ήταν ένας καθρέφτης και δεν έκρυβε ποτέ του τίποτα. Δεν υπήρχαν σκιές στις σχέσεις μας».

Οι στιγμές με τον Σωκράτη Χάσικο

Την ίδια ώρα, υπήρξαν πολλές στιγμές που κρατά από την κοινή τους πορεία, θα κρατήσει, για να θυμάται τον Σωκράτη Χάσικο, είτε αυτές αφορούσαν την πολιτική, είτε από την φιλία τους.

«Θυμάμαι για παράδειγμα στο υπουργικό συμβούλιο, όταν χάσαμε τον Τάσο Μητσόπουλο, επίσης κάποιες στιγμές του Υπουργείου Εσωτερικών με το μεταναστευτικό που πάντοτε υπήρχε αγωνία για το πως αντιμετωπιζόταν εκείνη η κατάσταση. Θυμάμαι την παραίτηση του, την πορεία της ασθένειας του, τις αγωνίες που μοιραστήκαμε κατά περιόδους, για τα σκαμπανεβάσματα που είχε η ασθένεια. Δεν πίστευα ποτέ ότι ένας άνθρωπος αγωνιστής, όπως ο Σωκράτης Χάσικος μπορούσε να νικηθεί από αυτή την αρρώστια. Στο τέλος, πιστεύω είχε απογοητευτεί από την ανταπόκριση που υπήρχε από πλευράς των γιατρών. Δεν θα πω ότι είχε παράπονο, αλλά ήταν γι’ αυτό που πήγε στη Γερμανία. Όταν έφτασε αυτή η στιγμή να πάει στο εξωτερικό, δυστυχώς ήταν αργά.

Υπήρχαν επίσης στιγμές που δεν συνδέονταν με τον ίδιο, αλλά και με μένα, όταν υπέβαλλα παραίτηση, μετά την παραίτηση. Τα συζητούσαμε, τα μοιραζόμασταν, γιατί ήξερες ότι έπαιρνες απαντήσεις από ένα ειλικρινή φίλο. Δεν σας αποκρύβω ότι πάντοτε στο νου του είχε σκέψεις και όραμα για το καθετί. Μέχρι την τελευταία στιγμή.  Πίστευε στη ζωή και πάντοτε ήθελε να είναι ωφέλιμος για τον άνθρωπο και τον τόπο».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

• Το συγκινητικό αντίο των παιδιών του Χάσικου και η υπόσχεση-«Ο υπερήρωας μας…»
• Η θυελλώδης πορεία, η παραίτηση με δάκρυα στα μάτια και η μάχη με τον καρκίνο
• Θλίψη για το χαμό του Σωκράτη Χάσικου-«Ήσουν λεβέντης, έφυγες λεβέντης»