Τίποτα δεν αξίζει περισσότερο από την ανθρώπινη ζωή

Με στόχο την επικέντρωση του διεθνούς ενδιαφέροντος στα θέματα πρόληψης ατυχημάτων και επαγγελματικών ασθενειών, η Διεθνής Οργάνωση Εργασίας έχει καθιερώσει την 28η Απριλίου ως «Παγκόσμια Ημέρα για την Υγεία και την Ασφάλεια στην Εργασία».

Παρά τη μεγάλη πρόοδο σε θέματα ασφάλειας στον τομέα της εργασίας, εκατομμύρια άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους από εργατικά ατυχήματα και επαγγελματικές ασθένειες, κάθε χρόνο, σε όλο τον κόσμο. Στόχος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τόσο σε διεθνές επίπεδο, όσο και σε επίπεδο κρατών μελών, είναι η ελαχιστοποίηση αυτών των περιστατικών.

Τίποτα δεν αξίζει περισσότερο από την ανθρώπινη ζωή. Το εργατικό ατύχημα είναι δυνατόν να προληφθεί, όμως είναι αδύνατον να κοστολογηθεί. Η υγεία και η ασφάλεια πρέπει να ριζώσει στη συνείδηση των εργαζόμενων, και σε συνεργασία με τις επιχειρήσεις πρέπει να ενταθούν οι προσπάθειες και ο αγώνας για εξασφάλιση των αναγκαίων συνθηκών υγείας και ασφάλειας στην εργασία και την ελαχιστοποίηση των εργατικών ατυχημάτων.

Η Ευρωπαϊκή και διεθνής τυποποίηση έχει εκπονήσει μέσα από τη δραστηριότητα δεκάδων τεχνικών επιτροπών και τη συμμετοχή εκατοντάδων εμπειρογνωμόνων, αριθμό προτύπων που μπορούν να λειτουργήσουν ως χρήσιμα εργαλεία για την αποτελεσματική διαχείριση ασφάλειας και υγείας στην εργασία και την προστασία των εργαζόμενων.

Θεωρώντας απαράδεκτο και ανεπίτρεπτο μια ευνομούμενη και σύγχρονη χώρα να ανέχεται την αλόγιστη κερδοφορία σε βάρος της υγείας και ασφάλειας των εργαζόμενων, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει εκπονήσει πρότυπα με απαιτήσεις ασφάλειας για πολλά επαγγέλματα, με είδη εξοπλισμού, συμπεριλαμβανομένου και του προσωπικού προστατευτικού εξοπλισμού.

Επιπλέον, δίδεται ιδιαίτερη σημασία στην αποτελεσματική διαχείριση των ψυχολογικών κινδύνων για την υγεία και την ασφάλεια στην εργασία, μιας και παράγοντες όπως το άγχος, ο φόβος και η αβεβαιότητα, που προκύπτουν από περιόδους όπως αυτή που διανύουμε επηρεάζουν τους εργαζόμενους.

Μιλώντας για ψυχολογικούς κινδύνους και για ευαισθητοποίηση, θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην αναφερθώ και στα άτομα με αναπηρία, επικαλούμενος και το ότι είμαι μέλος της Επιτροπής Απασχόλησης και Κοινωνικών Υποθέσεων στο Ευρωκοινοβούλιο.    

Ειδικά στις σύγχρονες κοινωνίες της μαζοποίησης, όπου επικρατεί η ανωνυμία και η χαλάρωση των κοινωνικών δεσμών, καλλιεργείται η απουσία σεβασμού προς τον συνάνθρωπο, πόσο μάλλον σε αυτή την ομάδα.

Στον 21ο αιώνα όπου ο κόσμος μας μεταβάλλεται ραγδαία, πρέπει επιτέλους να αντιληφθούμε ότι οι άνθρωποι με αναπηρία έχουν ακριβώς τα ίδια δικαιώματα με όλους τους συμπολίτες τους. Αυτό που πραγματικά έχουν ανάγκη, είναι να βοηθηθούν από τα κράτη μέλη, ώστε να διαβιώνουν ανεξάρτητα και να συμμετέχουν ενεργά στην κοινωνική δομή των κρατών τους, συμπεριλαμβανομένης φυσικά και της εργασίας.

Η προαγωγή της ασφάλειας και της υγείας στον χώρο εργασίας είναι καθήκον όλων μας και δεν θέλω να μείνω σε ευχολόγια και παροτρύνσεις. Ως Ευρωβουλευτής θα καταβάλω μεγάλη προσπάθεια για την ενίσχυση των προτύπων που διασφαλίζουν όλους τους εργαζόμενους.