Οι σοβαρές περιπέτειες της υγείας μου, η εμπειρία του εμβολιασμού και τα οφειλόμενα «ευχαριστώ»

Στις 11 Νοεμβρίου του 2021 υποβαλλόμουν σε σοβαρή επέμβαση στο Χειρουργικό Τμήμα του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας. Πέρασαν πεντέμισι μήνες από εκείνη τη μέρα στη διάρκεια των οποίων η υγεία μου δοκιμάστηκε κι από άλλες διαγνώσεις και συνεπώς περιπέτειες, εξίσου σοβαρές.                       

Είναι θέματα που δεν γιατρεύονται πλήρως, μεταξύ των οποίων κι ένα αυτοάνοσο, μπορούν, όμως, να ελεγχθούν και νιώθω ευγνώμων που η όλη ανταπόκριση, από τις διαγνώσεις μέχρι την εγχείρηση, την αποκατάσταση και τον συνεχή έλεγχο με αναλύσεις και εξετάσεις, στο πλαίσιο του ΓεΣΥ, με κάνει να νιώθω ότι είχα και έχω μια αξιοπρεπή και υπεύθυνη αντιμετώπιση, όχι απλώς ως ο αριθμός τάδε της εκάστοτε λίστας, αλλά ως άνθρωπος που τυγχάνει να δοκιμάζεται με σοβαρότερα εκ των συνηθισμένων νοσήματα και δικαιούται και έχει την ανάλογη προσοχή.

Η εμπειρία του εμβολίου

Σήμερα, 27 Απριλίου, έκανα τη δεύτερη δόση του εμβολίου για τον covid-19.                             

Ως άτομο που παίρνει ανοσοκατασταλτικά φάρμακα, στις 31 Μαρτίου είχα λάβει μήνυμα στο κινητό πως στις 5 Απριλίου, 8 η ώρα το πρωί, θα άνοιγε η πύλη εμβολιασμού για την κατηγορία μου.                                                                  

Στις 6 Απριλίου, 12.45 το μεσημέρι, είχα ήδη κάνει το εμβόλιο. Η γραμματειακή λειτουργός στα Εξωτερικά Ιατρεία Έγκωμης, όπου και η προσωπική μου γιατρός, ενήργησε τάχιστα όταν την παρακάλεσα να με βοηθήσει, στις 8 και κάτι μου είχε ήδη κλείσει το ραντεβού και με ειδοποίησε πως θα έπρεπε την επομένη να είμαι στην Κρατική Έκθεση λίγο πριν από τις 12.45. Και ήμουν. Και στη μια και κάτι, μετά την παρέλευση 15 λεπτών από τον εμβολιασμό, έφευγα κιόλας από την Έκθεση.                                                              

Ο προγραμματισμός, η οργάνωση και η συμπεριφορά όλων ήταν άψογη, όπως και σήμερα που είχα πάει για τη δεύτερη δόση. Το ραντεβού είχε και πάλι οριστεί για τις 12.45. Στις 12.15 είχα ήδη εμβολιαστεί. Είχα πάει νωρίτερα, υπήρχε χρόνος, το πρόγραμμα έτρεξε, στις 12.45 ήμουν στο σπίτι μου. Η όλη εμπειρία δεν μου αφήνει περιθώρια να μην απευθύνω, τουλάχιστον, ένα ευχαριστώ σε όσους επαγγελματίες συνέβαλαν.

Μια ομάδα επαγγελματιών

Για να είμαι καλά σήμερα και να γράφω, καταθέτοντας την ευχαριστήριο αυτή μαρτυρία μου, να συνεχίζω με ανανεωμένες προοπτικές τη ζωή μου, να στέκομαι στα πόδια μου και να διανύω τη Μεγάλη Βδομάδα, αναμένοντας να γιορτάσω το Πάσχα όπως όλος ο κόσμος, εργάστηκε με επαγγελματισμό μια μεγάλη ομάδα επιστημόνων και άλλων επαγγελματιών του τομέα της υγείας. Η προσωπική μου γιατρός και το γραμματειακό προσωπικό στα Εξωτερικά Ιατρεία Έγκωμης, η ομάδα των χειρούργων, των νοσηλευτών και των βοηθών στο Χειρουργικό του Γενικού Νοσοκομείου Λευκωσίας, το προσωπικό στο Ακτινολογικό, στο Χημείο, η Ενδοκρινολόγος στην κλινική Aimis (Αμερικάνικο Ιατρικό Κέντρο), η Ρευματολόγος στο Αμερικάνικο Ιατρικό Κέντρο και οι προσωπικές τους βοηθοί και στον μέγιστο βαθμό η νεαρούλα φυσιοθεραπεύτριά μου που με έκανε να πιστέψω πως θα τα καταφέρω και πάμε μαζί βήμα - βήμα, μέρα με τη μέρα, βδομάδα με βδομάδα και τα καταφέρνουμε. Σ’ ευχαριστώ Αυγή.

Ευχαριστώ όλους όσοι με ανθρωπιά πρώτα, με αγάπη για το επάγγελμά τους, με σεβασμό στον άνθρωπο και επαγγελματισμό εργάζονται για να μας κάνουν καλά και να μπορούμε να περιμένουμε με προσδοκία το Πάσχα. Να είναι πάντα καλά. Τους είμαστε ευγνώμονες.