Από κατηγορούμενοι… μάρτυρες κατηγορίας-Οι αθέατες συμφωνίες και το who is who

Τα τελευταία χρόνια όλο και σε περισσότερες υποθέσεις ακολουθείται η στρατηγική από πλευράς Διωκτικών Αρχών, να χρησιμοποιείται ως μάρτυρας κατηγορίας ένας ύποπτος ή κατηγορούμενος, κατόπιν βεβαίως μιας «αθέατης» συμφωνίας, της οποίας θα επωφελούνται και οι δύο πλευρές.  

Σκοπός είναι η στοιχειοθέτηση μιας υπόθεσης και να παρουσιαστεί τέτοια μαρτυρία, η οποία θα δένει καλύτερα τους υπόλοιπους κατηγορούμενους με τα αδικήματα, ώστε να επέλθει η καταδίκη τους και ειδικά στις περιπτώσεις που το μαρτυρικό υλικό κρίνεται ως αδύνατο και η πιθανότητα καταδίκης δεν είναι τόσο ορατή.    

Σε κάποιες περιπτώσεις, οι συμφωνίες αρχίζουν να γίνονται γνωστές κατά τη διάρκεια μιας δίκης, όπου, είτε εναντίον ενός κατηγορούμενου αναστέλλεται η ποινική δίωξη και μετατρέπεται σε μάρτυρας κατηγορίας, είτε απαλλάσσεται από κάποια σοβαρότερα αδικήματα, ώστε η επιβληθείσα ποινή να είναι χαμηλότερη.

Κάτι αντίστοιχο έγινε και στην περίπτωση του 34χρονου Μάριου Γεωργίου άλλως «Μαριούθκιας» που δολοφονήθηκε το βράδυ της 19ης Απριλίου στο Μενεού από επαγγελματία εκτελεστή, στον οποίο ανατέθηκε το συμβόλαιο θανάτου. Στο θύμα, τον Ιανουάριο του 2020, είχε επιβληθεί ποινή φυλάκισης δύο χρόνων για υπόθεση συνωμοσίας προς διάπραξη κακουργήματος και κατοχής ενάμισι κιλού κοκαΐνης με σκοπό την προμήθεια σε άλλα άτομα. Σε άλλες περιπτώσεις, η ποινή θα ήταν πολύ μεγαλύτερη, ωστόσο ο 34χρονος, μαζί με τον συγκατηγορούμενο του, συνεργάστηκαν με την ΥΚΑΝ ώστε να «δώσει» άλλο πρόσωπο, τον οποίο έδειξε ως «εγκέφαλο» και το οποίο η Αστυνομία θεωρούσε πιο βαρυσήμαντο όνομα. Έτσι, το θύμα, αφού έπεσε στα μαλακά, εξέτισε την ποινή του στα σπιτάκια της Αστυνομίας όπου κρατούνται οι υπό προστασία μάρτυρες, ενώ μετά την αποφυλάκιση του, η Αστυνομία συνέχιζε να του παρέχει ασφάλεια, λαμβάνοντας υπόψη πως ο 34χρονος εξέφραζε φόβους για τη ζωή του.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Μαριούθκιας, υπ’ αριθμόν 18… Η σφραγίδα του εκτελεστή και οι άριστοι των αρίστων

Ωστόσο, παρά τα μέτρα και λαμβάνοντας υπόψη πως η Αστυνομία, όπως δήλωσε αρκετές φορές, δεν μπορεί να βρίσκεται παντού και πάντα, ο εκτελεστής βρήκε την κατάλληλη στιγμής για να φέρει εις πέρας την αποστολή του.

Παρόμοια υπόθεση ήταν και η περίπτωση του 31χρονου Σύρου Ahmed Zaidan, ο οποίος επίσης ήταν μάρτυρας σε σημαντική υπόθεση, εντούτοις δολοφονήθηκε, ενώ το πτώμα του, από το 2020, ακόμη δεν έχει εντοπιστεί. Για την εν λόγω υπόθεση, στο Κακουργιοδικείο παραπέμφθηκαν για φόνο εκ προμελέτης δύο πρόσωπα.

Κάποιος θα μπορούσε να πει πως η Αστυνομία έχει καθήκον να οδηγεί όλους όσους διαπράττουν αδικήματα στη φυλακή, χωρίς διαπραγματεύσεις και χωρίς να ακολουθεί δύο μέτρα και δύο σταθμά, την ώρα μάλιστα που κατά καιρούς δέχεται επικρίσεις για ζητήματα διαφθοράς. Ενδεικτική ήταν η δήλωση του ίδιου του Προέδρου της Δημοκρατίας το 2016, ότι «υπάρχουν αστυνομικοί, οι οποίοι είναι στα payrolls κάποιων εγκληματικών ομάδων».

Από την άλλη όμως, εάν μια υπόθεση δεν έχει επαρκή στοιχεία και χρειάζεται ενισχυτική μαρτυρία, η Αστυνομία δεν έχει άλλη επιλογή από το να «θυσιάσει» κάποιο ύποπτο ή κατηγορούμενο, ώστε να εξασφαλίσει την καταδίκη ενός άλλου, που θεωρεί πιο σημαντικό πρόσωπο και η καταδίκη του μοιάζει αδύνατη. Ωστόσο, εύλογα μπορεί να διερωτηθεί κάποιος, ποιος και με ποια κριτήρια αξιολογούνται οι ύποπτοι; Ποιος καθορίζει ποιος είναι πιο επικίνδυνος και πιο εγκληματίας, αν όλοι περιλαμβάνονται στη λίστα των προσώπων της νύχτας;

Οι υπό προστασία μάρτυρες κατηγορίας, που ακολουθούν το… πάρε-δώσε με Αστυνομία, συνήθως επωφελούνται χαμηλότερη ποινή, εάν δεν ανασταλεί εξαρχής η ποινή τους και εκτίουν ποινή φυλάκισης εκτός φυλακών, ενώ μπορεί να αποφυλακιστούν νωρίτερα. Επίσης, υπάρχουν και αυτοί που αλλάζουν ταυτότητα, λαμβάνουν ένα χρηματικό ποσό και φεύγουν από την Κύπρο, υπό τον όρο να μην επιστρέψουν πριν από τα χρόνια που τους ορίζονται.

Σε κάποιες περιπτώσεις τα κίνητρα είναι… δελεαστικά και έτσι η Αστυνομία είναι πιο εύκολο να πείσει πρόσωπα να δώσουν άλλους, ώστε να γλιτώσουν οι ίδιοι και ειδικά στις περιπτώσεις όπου οι άλλοτε φίλοι γίνονται εχθροί.   

Ωστόσο, αυτή η στρατηγική μπορεί να δημιουργήσει ανισότητες και να προκαλέσει αναβρασμό, ο οποίος ενδεχομένως να έχει αρνητικές συνέπειες, ενώ από την άλλη ο μάρτυρας μπορεί να εκμεταλλευτεί την ανάγκη που του έχει η Αστυνομία και να συνεχίζει την εγκληματική του δράση, γνωρίζοντας πως θα έχει «ασυλία». Την ίδια ώρα, μπορεί κάποιος, όπως έγινε σε διάφορες περιπτώσεις, να κατηγορήσει την Αστυνομία πως, για παράδειγμα, στην μια περίπτωση ακολούθησε αυτή την οδό για να τιμωρήσει τους… Βροντάκηδες και στην άλλη περίπτωση άλλη οδό, επειδή είναι οι… Φουρτουνακιδες.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Η δεκαετία ξεκληρίσματος, οι κώδικες τιμής που έσπασαν και οι... «ιερόδουλες»