Τα μυστικά πίσω από ένα παραμοτέρ και ο χειρότερος εχθρός-Το κόστος και το όριο

Συγκαταλέγεται ανάμεσα στα πιο ριψοκίνδυνα σπορ, που για κάποιους είναι όλη τους η ζωή... Δηλαδή, να βρίσκονται στον αέρα και να ελέγχουν μόνοι τους το ύψος, την κατεύθυνση και την ταχύτητα... Είναι λες και είσαι ένα πουλί, αρκετά μέτρα πάνω από τη γη, ελεύθερο, χωρίς περιορισμούς. Μα εάν υπερβείς ορισμένους κανόνες, τότε ίσως ένα δευτερόλεπτο αδρεναλίνης, να αποβεί μοιραίο, που θα σου κοστίσει και την ίδια σου τη ζωή...

Το παραμοτέρ ή αλεξίπτωτο πλαγιάς όπως ονομάζεται, μας το σύστησε στον REPORTER, o Πρόεδρος του Cyprus Paramotor Association, Σοφοκλής Σοφοκλέους, o οποίος αναφέρθηκε σε όλες τις πτυχές του συγκεκριμένου σπορ, που αρκετοί συμπολίτες μας αρέσκονται για να μάθουν να είναι χειριστές των πτητικών μέσων, που όπως φαίνεται ανεβάζει στο μάξιμουμ την αδρεναλίνη. 

Η λέξη παραμοτέρ, που είναι ένας συνδυασμός των λέξεων αλεξίπτωτο και κινητήρας, είναι η ευκολότερη δομή μεταξύ των μηχανοκίνητων ελαφρών αεροσκαφών και είναι το πιο εύκολα κατασκευασμένο όχημα αέρος που λειτουργεί με κινητήρες με τη βελτιστοποίηση του αλεξίπτωτου πλαγιάς. Την ίδια ώρα το παραμοτέρ, μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για αεροφωτογράφηση και λήψη βίντεο για διαφημιστικούς και ειδησεογραφικούς σκοπούς και είναι γενικά για πτήσεις με χόμπι.

Όπως ανέφερε ο κ. Σοφοκλέους, «για να μάθει κάποιος παραμοτέρ πρέπει να πάει σε μια από τις σχολές που υπάρχουν στην Κύπρο και να μάθει το αεράθλημα με κάποιον εκπαιδευτή. Επειδή στην Κύπρο η Νομοθεσία ωστόσο δεν προνοεί να μάθει κάποιος σε συγκεκριμένο τόπο, έχει το δικαίωμα οποιοσδήποτε να εκπαιδευτεί και στο εξωτερικό. Για να πετάξει στην Κύπρο κάποιος, χρειάζεται ασφάλεια έναντι τρίτου οπωσδήποτε, ασύρματο για να μιλά με το traffic της περιοχής ώστε να έχει επικοινωνία με τα άλλα αεροπλάνα που πετούν στις εκπαιδευτικές περιοχές, να έχει γραμμένο τον εξοπλισμό του στην πολιτική αεροπορία όπου πρέπει να πληρώσεις και ένα χρηματικό ποσό και έτσι μπορείς να πετάς όπου θέλεις σε εκπαιδευτικές περιοχές».

Το κόστος, το όριο και οι χώροι που μπορείς να πετάξεις...

Στην Κύπρο υπάρχουν δυο μεγάλες εκπαιδευτικές περιοχές, όπου μπορούν να χρησιμοποιούνται τα αλεξίπτωτα πλαγιάς. Σύμφωνα με τον κ. Σοφοκλέους, «ξεκινούν από το Τσέρι μέχρι την Ευρύχου οι εκπαιδευτικές περιοχές. Εννοείται ότι ο χειριστής, επιβάλλεται να αποφεύγει τις κατοικημένες περιοχές, να υπάρχει οτιδήποτε που θα μπορεί να προσδεθείς επάνω του εάν σβήσει η μηχανή και υπάρχει επίσης όριο ύψους που είναι 500 πόδια, εκτός αν απογειώνεσαι ή προσγειώνεσαι».

Το κόστος για να αγοράσει κάποιος αλεξίπτωτο πλαγιάς είναι 10 με 12 χιλιάδες ευρώ και για ένα μεταχειρισμένο είναι η μισή τιμή περίπου. «Όσο αφορά το κόστος για να εκπαιδευτεί κάποιος, εξαρτάται από τον καθένα από τον χρόνο που θα χρειαστεί για να μάθει να το χειρίζεται, αλλά συνήθως κυμαίνονται από χίλια μέχρι δυο χιλιάδες ευρώ. Είναι υποκειμενικό όμως για το πόσο διάστημα χρειάζεται ο καθένας για να μάθει, καθώς μπορεί να χρειάζεται δυο εβδομάδες και άλλος ένα μήνα».

Στην πραγματικότητα, εξήγησε ο κ. Σοφοκλέους, «είναι καλύτερα κάποιος να πάει να μάθει σε ένα εκπαιδευτή, διότι ο εκπαιδευτής μέσα από την εμπειρία του θα κρίνει εάν είναι αρκετός ο χρόνος που χρειάστηκε για να μπορεί να πετάει μόνος του. Δεν θα έλεγα ότι είναι ένα ριψοκίνδυνο σπορ, αλλά την ίδια ώρα δεν θα έλεγα ότι δεν είναι επικίνδυνο. Πετάς και δεν είναι αστείο, χρειάζεται μια σοβαρότητα από τον χειριστή, που μπορεί να πετά οτιδήποτε. Σίγουρα, δεν είναι επικίνδυνο για ένα που τηρά τους κανόνες, όποτε βγεις έξω από τους κανόνες όμως, γίνεται ατύχημα».

Ο χειρότερος εχθρός του παραμοτέρ

Όπως σε όλα τα πράγματα στον κόσμο που δεν τηρούνται οι κανόνες, έτσι και σε αυτό τον τομέα, υπάρχουν κάποιοι που δεν τους τηρούν, με αποτέλεσμα να γίνονται ατυχήματα. «Όσο κι αν ακούγεται πολύ περίεργο, στο μηχανοκίνητο αλεξίπτωτο, επειδή μπορείς να διαλέξεις την ώρα που θα πετάξεις, έχει τα πιο λίγα ατυχήματα. Ο χειρότερος εχθρός του παραμοτέρ στην πραγματικότητα όμως, που δεν μπορείς να το ελέγξεις 100%, είναι οι καιρικές συνθήκες. Τα ατυχήματα θα γίνονται πάντα ότι και να κάνουμε, αλλά μπορούμε να τα μειώσουμε ως ένα ποσοστό. Εκείνο που λέω πάντοτε όμως είναι ότι πάντα χρειάζεται, ο άλλος που πρόκειται να πετάξει να ρωτά τον εαυτό του, εάν είναι σε θέση να πετάξει και εάν είναι οι κατάλληλες συνθήκες για να πετάξει. Γιατί υπάρχουν και αυτοί που θέλουν να το κάνουν για το show. Είναι κάτι πανομοιότυπο και με τα αυτοκίνητα, όταν μάθει κάποιος να οδηγεί, δεν σημαίνει μετά ότι δεν θα έχει και ατυχήματα».

Χρειάζεται πάνω απ’ όλα σοβαρότητα γιατί είναι ένα extreme sport, υπογράμμισε ο κ. Σοφοκλέους, για να προσθέσει ότι,  «δεν είδα ποτέ κάποιο παραμοτέρ, να συγκρουστεί μόνο του. Δεν μπορεί να πάει κάτι λάθος στον αέρα, εφόσον ο χειριστής τηρεί τους κανόνες. Για να πάει κάτι λάθος ουσιαστικά, πρέπει να υπάρξει μια αλληλουχία καταστάσεων. Δηλαδή, πετάς σε λάθος καιρό και ενώ το γνωρίζεις ότι δεν είναι καλές οι καιρικές συνθήκες, εσύ συνεχίζεις να πετάς. Τότε δεν είναι το παραμοτέρ που φέρει ευθύνη, αλλά εσύ που πήρες το ρίσκο. Στην Κύπρο μπορούμε να πετάξουμε 360 μέρες τον χρόνο, θεωρώ ότι οι καιρικές συνθήκες είναι συνήθως ευνοϊκές και γι’ αυτό τον λόγο όταν δεν είναι καλές, καλύτερα να μην παίρνουμε το ρίσκο. Οι πλείστοι που την πατούν και παθαίνουν ατύχημα είναι στην προσπάθεια τους να κάνουν show και να δείξουν σε κάποιο άλλο ότι γνωρίζουν άπταιστα να χειρίζονται τα παραμοτέρ. Όταν υπερεκτιμάς τις δυνατότητες σου, τότε είναι εκεί που την παθαίνεις».

Οι έλεγχοι της Πολιτικής Αεροπορίας

Καθοριστικό ρόλο στην ομαλή πτήση των αλεξίπτωτων πλαγιάς, φέρει και η Πολιτική Αεροπορία, καθώς όπως σημείωσε ο κ. Σοφοκλέους, «η πολιτική αεροπορία της Κύπρου είναι από τις μοναδικές στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που απαιτεί να εγγράψεις τον εξοπλισμό σου για τα παραμοτέρ που απαιτεί και είναι μέσα στη νομοθεσία. Στις περισσότερες χώρες, έχουν τις εκπαιδευτικές περιοχές και βρίσκονται εκεί όλοι οι χειριστές».

Την ίδια ώρα ωστόσο, «δεν μπορεί η πολιτική αεροπορία να ελέγξει το αλεξίπτωτο σαν εξοπλισμό που είναι το κυρίως και βασικό κομμάτι, διότι η μηχανή είναι μόνο για να σε ανεβάζει ψηλά και να σε διατηρεί στο ύψος σου. Έτσι εμείς στέλνουμε σε εγκεκριμένα εργοστάσια τις μηχανές, όπου κάνουν και τους απαραίτητους ελέγχους. Στην Κύπρο, θεωρώ ότι δεν έχουμε κανένα που να χρησιμοποιεί αλεξίπτωτο δέκα χρόνων, καθώς κανείς δεν θέλει να θέσει σε κίνδυνο την ακεραιότητα του. Οι πλείστοι τα αλλάζουν στα δυο με τρία χρόνια».