Τα παιδιά που ψάχνουν ένα καλύτερο αύριο, τα ερωτήματα και οι δομές που γέμισαν

«Τα παιδιά είναι η μόνη μορφή αθανασίας, για την οποία μπορούμε να είμαστε σίγουροι», είχε αναφέρει κάποτε ο Βρετανός ηθοποιός, Πήτερ Ουστίνωφ. Ένα απόφθεγμα, το οποίο αντικατοπτρίζει τη στυγνή πραγματικότητα, καθώς τα παιδιά, είναι το μέλλον όλων μας. Ως εκ τούτου, όλα τα παιδιά δεν έχουν την ίδια τύχη. Είναι και αυτά τα παιδιά, που η μοίρα, η τύχη ή το παιχνίδι της ζωής, τους τα έφερε όλα ανάποδα, ώστε τα πρώτα τους χρόνια να πρέπει να τα βαδίσουν ολομόναχα, χωρίς να έχουν ένα πατέρα, μια μητέρα ή κάποιο συγγενικό τους πρόσωπο, για να τα πάρει από το χέρι και να τους δείξει το μονοπάτι της ζωής...

Ο τριψήφιος αριθμός ασυνόδευτων παιδιών που φθάνουν στην Κύπρο για το 2021, προκαλεί από μόνος του πονοκέφαλο, ανησυχία αλλά και έντονο προβληματισμό. Είναι ενδεικτικό από τα στατιστικά στοιχεία που καταγράφηκαν, ότι οι αυξημένες ροές τα τελευταία χρόνια, έφεραν διόγκωση του προβλήματος, καθώς από το 2014 υπήρξαν 54 νέες αιτήσεις ασυνόδευτων παιδιών, ενώ το 2021 ο αριθμός σκαρφάλωσε στα 549 τα ασυνόδευτα παιδιά. Σημειώνεται ότι η πλειοψηφία αυτών των παιδιών είναι ηλικίας 16 με 17 ετών, εκ των οποίων τα πλείστα είναι αγόρια. Μάλιστα, οι χώρες προέλευσης των ασυνόδευτων παιδιών, είναι από Σομαλία και Κόγκο τα περισσότερα, αλλά και μεγάλη μερίδα από αυτά, προέρχονται από τη Συρία.

Όπως υπέδειξε η Υφυπουργός Κοινωνικής Πρόνοιας, Αναστασία Ανθούση, στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, θα γίνουν διεργασίες ώστε να επικεντρωθούν οι προσπάθειες στα δικαιώματα του παιδιού και ειδικά σε αυτά τα παιδιά, τους ασυνόδευτους ανήλικους δηλαδή, που είναι υπό τη φροντίδα των υπηρεσιών της κοινωνικής ευημερίας και του κράτους. «Έχουμε ευθύνη για να τους στηρίξουμε και τους δώσουμε την προοπτική για την επόμενη ημέρα», ανέφερε χαρακτηριστικά.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Στην Κύπρο κάθε μήνα 50 ασυνόδευτα παιδιά-Αρκετά κενά και ελλείψεις

Αλγεινή εντύπωση προκαλεί την ίδια ώρα το γεγονός ότι οι δημόσιες δομές και οι χώροι φιλοξενίας των παιδιών αυτών ασφυκτιούν, καθώς οι αριθμοί αποτελούν άλλη μια γροθιά στο στομάχι και καταδεικνύουν την τραγικότητα της κατάστασης που επικρατεί σήμερα. Στις δημόσιες δομές χωρητικότητας 120 θέσεων, είναι καλυμμένες οι 106, στο Hope for Children, 14 θέσεων, έχουν ήδη καλυφθεί, ενώ στον Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης, από τις 46 θέσεις, είναι καλυμμένες οι 42.

Είναι ηλίου φαεινότερο, ότι το πρόβλημα έχει διογκωθεί αρκετά και με την πάροδο του χρόνου, ίσως να είναι ακόμη χειρότερα τα πράγματα με τη συνεχή κάθοδο ασυνόδευτων παιδιών στο νησί μας...

Την ίδια ώρα ωστόσο, υπάρχει σωρεία ερωτημάτων, που μένουν αναπάντητα... Καταρχάς, ποιος διασφαλίζει την ασφάλεια αλλά και το μέλλον αυτών των παιδιών και εάν δεν θα τύχουν θύματα εκμετάλλευσης; Ποιος είναι αυτός που ελέγχει πού θα πάνε τα παιδιά μετά που φεύγουν από τις δομές διαμονής τους; Ίσως να πέφτουν θύματα trafficking ή εμπορίας; Με ποιο τρόπο γίνεται και εάν γίνεται ουσιαστικά, η κατάλληλη διαπαιδαγώγηση των ασυνόδευτων παιδιών για να βγουν και να ενσωματωθούν στην κοινωνία; 

Ερωτήματα τα οποία δεν έχουν μέχρι στιγμής απάντηση και το μέλλον αυτών των παιδιών παραμένει τόσο δυσοίωνο...

Σχεδόν καθημερινώς, η Αστυνομία ψάχνει τα ίχνη ανήλικων παιδιών, τα οποία απουσιάζουν από τον χώρο διαμονής τους... Μα ποιος νοιάστηκε γι' αυτά και ποιος γνωρίζει που βρίσκονται... Επειδή το όνομα δεν είναι γραμμένο στα ελληνικά ωστόσο και είναι «ξένο», ποιος νοιάστηκε για να τα ψάξει; Χθες ήταν ο Αχμέτ, σήμερα η Αϊσιέ και αύριο η Πάντσεβα... Όταν θα είναι δικό μας, τότε ίσως ξυπνήσουμε από τον λήθαργο...