«Άτομο μου είχε πει ότι δεν κάνουμε παρέα, γιατί είναι κολλητική η πάθησή σου»
06:57 - 17 Ιανουαρίου 2021
Για είκοσι χρόνια ζει στο σώμα του η ασθένεια με τα χίλια πρόσωπα. Το ένα πρωί, μπορεί να ξυπνήσει εντελώς υγιής και την επομένη να δυσκολεύεται να μετακινηθεί. Τη μια στιγμή μπορεί να νιώθει καλά και την άλλη να μην μπορεί να κουνήσει τα άκρα του.
Υπάρχουν στιγμές μέσα στη μέρα, που δεν μπορεί να αποδώσει στη δουλειά κι άλλες που αδυνατεί να διατηρήσει την ισορροπία του, μα έμαθε να ζει με αυτές τις στιγμές και να τις διαχειρίζεται, όσο κι αν πολλές φορές ένιωσε τα βλέμματα γύρω του να τον κοιτάζουν περίεργα. Ακόμα και ένας φίλος του, μετά την διάγνωση του, του είπε πως «δεν θα κάνουμε πια παρέα, γιατί είναι κολλητική η πάθησή σου».
Ο κ. Σάββας Χριστοδούλου, 63 ετών, από τον κατεχόμενο Τράχωνα Λευκωσίας, πάσχει από πολλαπλή σκλήρυνση, από το 2000. Πρόκειται για μια ασθένεια την οποία ακόμη και σήμερα, κάποιοι προσπαθούν να κρατήσουν κρυφή από τους γύρω τους, φοβούμενοι τις συνέπειες στο οικογενειακό και εργασιακό περιβάλλον.
Η διάγνωση της πολλαπλής σκλήρυνσης και η απόκρυψη της
Ο κ. Σάββας, ο οποίος είναι πρόεδρος του Παγκύπριου Συνδέσμου Πολλαπλής Σκλήρυνσης, διαγνώστηκε με την ασθένεια, το 2000, όταν ήταν 42 ετών.
«Θυμάμαι ότι τότε είχε ξεκινήσει ένα μόνιμο μούδιασμα στο δεξί μου χέρι. Όταν λέω μόνιμο μούδιασμα, δεν εννοώ το μούδιασμα που μπορεί να μας πιάσει όλους και να μας περάσει μετά από λίγα λεπτά, αλλά ένα μούδιασμα που ήταν σε 24ωρη βάση. Ρώτησα λοιπόν ένα φίλο μου, γιατρό, και μου είπε να δεις ένα νευρολόγο.
Πήγα σε κάποιο νευρολόγο, ο οποίος θεωρείτο τότε γνώστης της πολλαπλής σκλήρυνσης. Βλέποντάς και εξετάζοντάς με, μου είπε ότι πολύ πιθανόν να πάσχω από αυτή την πάθηση, αλλά έπρεπε να κάνω MRI.
Σε χρόνο ρεκόρ, έκανα MRI στον εγκέφαλο και έδειξε αυτές τις λεγόμενες κηλίδες στον εγκέφαλο και επιβεβαιώθηκε ο φόβος για πολλαπλή σκλήρυνση».
Γυρίζοντας το μυαλό του 21 χρόνια πίσω, ο κ. Χριστοδούλου θυμάται πως η πρώτη περίοδος μετά τη διάγνωση ήταν πολύ δύσκολη, ωστόσο δεν πτοήθηκε και δεν σοκαρίστηκε, αλλά αποφάσισε να το κρύψει από την οικογένειά του.
«Μετά τη διάγνωση ήταν μια περίοδος πολύ δύσκολη. Σε προσωπικό επίπεδο δεν είχα σοκαριστεί, δεν είχα εκπλαγεί, γιατί εγώ έχω πολιομυελίτιδα, από λίγο πριν περπατήσω και έτσι είχα αναπηρία από ηλικία ενός έτους. Παρόλα αυτά, προσπάθησα να το κρύψω από την οικογένεια μου και τη δουλειά μου, ώστε να μην πάθουν αυτοί το σοκ.
Κατάφερα να το κρύψω για έξι μήνες, αλλά όταν το έμαθαν, η αντίδρασή τους ήταν η αναμενόμενη. Στεναχωρήθηκαν, ανησύχησαν και λοιπά. Ακολούθως μαθεύτηκε και στο χώρο της εργασίας μου, από μένα, αλλά μπορώ να πω ότι βρήκα πολύ θετική ανταπόκριση, όπως και από την οικογένεια μου φυσικά».