Το πρωί ναυαγοσώστης, το απόγευμα... νίντζα και το βράδυ σωματοφύλακας

Όταν ρωτήσεις κάποιον τι δουλειά κάνει, ότι και να ακούσεις δεν θα σου φανεί παράξενο. Μπορεί κατά καιρούς να αναδύονται νέα επαγγέλματα, που πριν είκοσι με τριάντα χρόνια δεν υπήρχαν και αναπτύχθηκαν λόγω της τεχνολογίας, ωστόσο και πάλι δεν μπορείς φανταστείς κάποιο επάγγελμα που όταν το ακούσεις, θα σου είναι εντελώς άγνωστο.

Αυτό συνέβαινε και στη δική μου περίπτωση, μέχρι που γνώρισα τον Ηλία Χαραλάμπους από το Παραλίμνι. Το επάγγελμα του, εικάζω, ότι για τους πλείστους, θα είναι άγνωστο.

Ο Ηλίας, είναι δάσκαλος νίντζα. Μην πάει το μυαλό σας σε ταινίες του Hollywood, όπου ένας μαυροφορεμένος μασκοφόρος, εμφανίζεται από το πουθενά και σκοτώνει ή τραυματίζει όσους βρεθούν στο διάβα του.
 
Ούτε ότι είναι ένας άνθρωπος με υπερφυσικές ικανότητες που μπορεί να πηδά από μεγάλα ύψη και στη συνέχεια να εξαφανίζεται ως δια μαγείας.
 
Η ενασχόληση του με τις πολεμικές τέχνες, ξεκινά το 1996, όταν άρχισε να ασχολείται με το καράτε και την πυγμαχία. Μαθητής λυκείου τότε, σε μια περίοδο που τα πλείστα παιδιά έκαναν προπονήσεις σε ομάδες ποδοσφαίρου, ο Ηλίας αποφάσισε να ακολουθήσει ένα διαφορετικό δρόμο.

Το καράτε και την πυγμαχία, τα συνέχισε μέχρι που έφυγε από το Παραλίμνι, για να σπουδάσει λογιστικά στη Λευκωσία. Εκεί ψάχτηκε για να συνεχίσει τις πολεμικές τέχνες που μάθαινε ενόσω ήταν μαθητής και τυχαία, εντόπισε μια σχολή ninjutsu, την πρώτη που είχε ανοίξει στην Κύπρο.

Η συγκεκριμένη σχολή, δίδασκε την τέχνη των νίντζα και των σαμουράι. Έτσι, ο Ηλίας αποφάσισε να ξεκινήσει μαθήματα. Το ninjutsu, τον εντυπωσίασε και ήθελε να μάθει όσα περισσότερα μπορούσε και να γίνει ο ίδιος δάσκαλος νίντζα.

«Λίγο καιρό αργότερα, συνάντησα τυχαία ένα δάσκαλο ninjutsu και άρχισα να ταξιδεύω συχνά στην Ελλάδα, για να μάθω όσο το δυνατόν περισσότερα για τη συγκεκριμένη πολεμική τέχνη».

Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του, επέστρεψε στο Παραλίμνι, όπου βρήκε δουλειά ως ναυαγοσώστης, στο δήμο Παραλιμνίου και παράλληλα συνέχισε τα μαθήματα ninjutsu.
 
«Πήγα και κάποιες φορές στην Ιαπωνία, όπου έκατσα εκεί για μεγάλα χρονικά διαστήματα και εκπαιδεύτηκα από τους master (2^η υψηλότερη βαθμίδα νίντζα) της τέχνης. Επίσης ασχολήθηκα στη διάρκεια της ζωής μου με Judo και Krav Maga. Το να γνωρίζεις διάφορες πολεμικές τέχνες σε βοηθά να καταλάβεις το πως σκέφτονται άλλοι άνθρωποι, που κάνουν κάτι διαφορετικό».

Ο τελευταίος μαθητής των πραγματικών νίντζα
Στα ταξίδια του στην Ιαπωνία, γνώρισε και τον Grand Master των νίντζα, ο οποίος σήμερα είναι 88 ετών, αλλά και τους έξι μαθητές του, οι οποίοι φέρουν τον βαθμό του Master.

«Ο Grand Master είναι ο τελευταίος διάδοχος που εκπαιδεύτηκε από τον τελευταίο πραγματικό νίντζα της Ιαπωνίας. Όσοι τον γνώρισαν, απλά εντυπωσιάστηκαν. Οι μαθητές του είναι επίσης μεγάλη σε ηλικία και έχει ο καθένας τον δικό του τρόπο να σε καθοδηγήσει και να σε εμπνεύσει, γιατί η κάθε τέχνη είναι ζωντανή. Ο κάθε δάσκαλος έχει πολλά χρόνια σε αυτή την τέχνη και αποκτά τον δικό του τρόπο να μεταδώσει πράγματα».

Έμαθε επίσης να χρησιμοποιεί και τα shuriken (αστεράκια), που ρίχνουν οι νίντζα και τα οποία αποτελούν σήμα κατατεθέν τους.

 

«Τα shuriken ήταν ένα από τα βασικά όπλα που χρησιμοποιούσαν, αφού με αυτά μπορούσαν να κερδίσουν μια μάχη πολύ εύκολα. Άρα και εγώ ακολουθώ την παράδοση και μαθαίνω στους μαθητές μου πως να τα ρίχνουν στους στόχους. Ακόμα και τα μικρά παιδιά μαθαίνουν τον τρόπο, για να εξασκηθούν».
 

Η σχολή στο Παραλίμνι που προσελκύει μικρούς και μεγάλους
Ο Ηλίας, εκπαιδεύει μαθητές από το 2006, όταν πήρε τη μεγάλη απόφαση να ανοίξει τη δική του σχολή στο Παραλίμνι, η οποία έχει αρκετούς εκπαιδευόμενους, από όλες τις ηλικίες. Από πέντε μέχρι πενήντα πέντε χρόνων.
 
Τα παιδικά γκρουπ είναι κάπως διαφορετικά από αυτά των μεγάλων, αφού λόγω ηλικίας κάποιες τεχνικές που διδάσκονται οι μεγάλοι, δεν μπορούν να τις διδαχθούν τα παιδιά, μέχρι να φθάσουν σε μια συγκεκριμένη ηλικία.
 
«Δίνουμε έμφαση στη γυμναστική και τους αγώνες. Επίσης τους μαθαίνουμε τα όπλα. Όπως ξύλα, σπαθιά και πολλά άλλα όπλα που χειρίζονταν οι νίντζα. Μαθαίνουν πώς να χειριστούν ένα όπλο, πως να πετάξουν αστεράκια, τόξα. Έχουμε μια πλειάδα όπλων που τα παιδιά τα μαθαίνουν σταδιακά και έχουν την ευκαιρία να συναγωνιστούν και με άλλες σχολές στην Κύπρο».

Η διαφορά του ninjutsu από άλλες πολεμικές τέχνες
Ποιες όμως είναι οι διαφορές του ninjutsu σε σύγκριση με άλλες πολεμικές τέχνες; Όπως εξήγησε ο Ηλίας, το ninjutsu είναι ένα κράμα από την τέχνη των νίντζα και των σαμουράι. Αποτελείται από εννέα σχολές, με τις πρώτες να έχουν δημιουργηθεί πριν από περίπου χίλια χρόνια στην Ιαπωνία. Κάθε σχολή, είναι εξάλλου, πολεμική τέχνη από μόνη της.
 
«Τρεις σχολές ήταν μόνο από νίντζα, τρεις ήταν μόνο σαμουράι και οι άλλες τρεις είχαν κοινές εκπαιδεύσεις από νίντζα και σαμουράι. Οι σαμουράι και οι νίντζα λειτουργούν πανομοιότυπα. Η μεγάλη τους διαφορά είναι στο χαρακτήρα των πολεμιστών. Οι σαμουράι ήταν οι αξιοπρεπείς και ευσεβείς πολεμιστές, που κατείχαν πολύ καλά την πολεμική τέχνη και ήταν ατρόμητοι, ενώ οι νίντζα ήταν πολεμιστές που ειδικεύονταν σε κατασκοπία και δολιοφθορές. Έκαναν πράγματα που οι σαμουράι τα θεωρούσαν προσβολή. Ήταν κάπως όπως το καλό και το κακό».

Ιδιαίτερα οι νίντζα, είναι πολύ παρεξηγημένοι, όπως εξήγησε ο Ηλίας και αυτό απορρέει κυρίως από τον τρόπο που παρουσιάζονταν από το Hollywood.
 
«Το Hollywood, μέσω του οποίου γνωρίσαμε τους νίντζα διαστρέβλωσε κάπως την πραγματικότητα για τους νίντζα. Δηλαδή, δεν ήταν άνθρωποι που είχαν υπερφυσικές ικανότητες, αλλά ήταν άνθρωποι που είχαν περισσότερες γνώσεις από τον οποιονδήποτε. Οι νίντζα ήταν οι πολεμιστές που ήθελαν να γνωρίζουν τα πάντα. Την μετεωρολογία, την φυσιολογία, τα δηλητήρια. Είχαν πολλές γνώσεις και ήξεραν για παράδειγμα πότε θα έπεφτε η ομίχλη, οπότε χτυπούσαν και εξαφανίζονταν. Ήταν τόσο καλά εκπαιδευμένοι, που οι υπόλοιποι τους θεοποιούσαν».

Εκπαίδευση από μάχες μέχρι και καιρικές συνθήκες
Μέρος της εκπαίδευσης των νίντζα, είναι πέραν του χειρισμού όπλων, η φυσιολογία, αλλά και η μετεωρολογία. Οι νίντζα πρέπει να γνωρίζουν τα πάντα πριν από κάποια μάχη.
 
«Είναι γι’ αυτό που ξεχωρίζει από άλλες τέχνες που έκανα. Δεν είναι μια πολεμική τέχνη που θα μάθεις απλά την αυτοάμυνα. Θα μάθεις για τη γη, το περιβάλλον, τη στρατηγική. Δεν μας ενδιαφέρει απλά η μάχη ένας προς ένα. Χρειάζεται να κατανοήσεις την κατάσταση, για να έχεις παραπάνω επιλογές. Δεν έχει απλά κτυπήματα, έχει πολλαπλά κτυπήματα, πάλη, αντί-πάλη, ενώ πρέπει να γνωρίζεις καλά και το έδαφος. Όλα είναι θέμα λεπτομέρειας».