Νενίκηκας Ερντογάν;

Μου είναι αφόρητα δύσκολο και επίπονο να γράφω και να μιλάω για την Κωνσταντινούπολη και ακόμη περισσότερο για την Αγία Σοφία. Οι τελευταίες εξελίξεις αναφορικά με την απόφαση του Ερντογάν για τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί καρφώθηκαν  σαν αδέσποτη σφαίρα στις καρδιές των απανταχού Χριστιανών συνιστώντας αδιαμφισβήτητη απόδειξη μιας ανταγωνιστικής διάθεσης  των Τούρκων έναντια στο Ευρωπαϊκό κατεστημένο. Ουσιαστικά μόλις από το 1935, έπειτα από θαρραλέα απόφαση του Κεμάλ Αττατούρκ η Αγία Σοφία μετατράπηκε από τζαμί σε μουσείο στα πλαίσια εκσυγχρονισμού του νεοσύστατου κοσμικού τουρκικού κράτους. ‘Έκτοτε  η Αγία Σοφία αποτελεί ένα μνημείο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς υπό την αιγίδα της  Unesco.
 
Με προβληματίζει αφάνταστα η συγκαταβατική θέση ενός διεθνούς οργανισμού και η αδράνεια του μπροστά στις εξισλαμιστικές  πρακτικές μιας ευρύτερης επεκτατικής πολιτικής ενός Τούρκου ηγέτη, που κάθε άλλο παρά τυχαία ενεργεί. Ο Ερντογάν χρησιμοποιεί με μαεστρία το θρησκευτικό στοιχείο και συναίσθημα  ως μέσο, προκειμένου να ικανοποιηθεί η αδηφάγα επιθυμία του για την εδραίωση μιας ιμπεριαλιστικής πολιτικής. Ο Τούρκος ηγέτης ποτέ δε συμπάθησε το κεμαλικό εκσυγχρονιστικό στοιχείο και ο στόχος του εξαρχής ήταν να διακόψει αυτό που ξεκίνησε ο Κεμάλ Αττατούρκ και να επαναφέρει το θεοκρατικό χαρακτήρα που ανέκαθεν χαρακτήριζε την  Τουρκία της Ανατολής.
 
Ακολουθώντας ‘’τη λογική του’’ δε θα έπρεπε να μας κάνει εντύπωση το γεγονός ότι η εμμονή  του να επαναφέρει τη χαμένη οθωμανική αίγλη στην Τουρκία  περιλαμβάνει και τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, καθώς και την κατασκευή άλλων δυο τζαμιών, ένα στο λεγόμενο όγδοο λόφο της Πόλης και ένα στην πλατεία Ταξίμ. Κάθε άλλο…δε θα γινόταν να μείνει η Αγία Σοφία  έξω από τα μεγαλεπήβολα πλην σατανικά  σχέδια του  συμπληρώνοντας  την τριλογία των τζαμιών που προστίθενται στη μουσουλμανική κοινότητα υπό την ηγεσία  του. Μάλιστα πριν από λίγες μέρες υπογράφηκε πρωτόκολλο από τους Τούρκους σύμφωνα με το οποίο βεβαιώνεται ότι δε χαθεί ο μνημειακός χαρακτήρας της Αγίας Σοφίας υπό την Αιγίδα πάντα της Unesco. Θα συμπλήρωνα  ότι το γεγονός αυτό κατατίθεται ‘’στα θετικά’’ της όλης υπόθεσης, καθώς κάτι τέτοιο συνεπάγεται ότι αφενός ένα μέρος μόνο  της Αγίας Σοφίας  Θα αξιοποιηθεί ως τζαμί, αφετέρου θα συνεχίζονται οι εργασίες για τη διατήρηση της Αγίας Σοφίας με βάση τα διεθνή πρότυπα και θα μπορούν σε αυτή να εισέρχονται όλοι οι τουρίστες χωρίς εισιτήριο, αφού θα λειτουργεί και ως τόπος λατρείας. Ωστόσο κρατάω τις επιφυλάξεις μου ως προς τη διατήρηση τωνμ τοιχογραφιών και αγιογραφιών, ειδικά στο σημείο που θα επιλεχθεί για να αξιοποιηθεί ως μουσουλμανικός τόπος λατρείας, ως τζαμί δηλαδή.
 
Από τούδε και στο εξής, αφού κατέθεσα τα τεκταινόμενα ως έχουν, επιτρέψτε μου να εκθέσω όσα σκέφτομαι και όσα αβίαστα πηγάζουν από μέσα μου. Καταρχάς η Αγία σοφία δεν είναι ουτε μνημείο , ούτε μουσείο, είναι Εκκλησία και μάλιστα η μεγαλύτερη που υπήρχε για  περίπου χίλια ολόκληρα χρόνια, από το 537 μέχρι το 1453 αποτελώντας το κέντρο και το σύμβολο  της Ορθοδοξίας και του Χριστιανισμού. Είτε το αποκαλούν μνημείο, είτε μουσείο ή ακόμη χειρότερα από εδώ και πέρα τζαμί, το ίδιο μας πληγώνει ως Χριστιανούς Ορθόδοξους.
 
 Δεν τρέφω αυταπάτες ότι οι ομόθρησκοι Ρώσοι θα προτάξουν τα στήθη τους, επειδή πληγώθηκε το βαθύ θρησκευτικό τους αίσθημα που τυγχάνει να ταυτίζεται με το δικό μας. Αν γίνει κάτι τέτοιο θα αφορά στη σύγκρουση μεγάλων οικονομικών συμφερόντων και όπως αναφέρει  και ο θυμόσοφος λαός κοντά στο βασιλικό ποτίζεται και η γλάστρα. Τουτέστιν  σε περίπτωση νίκης της Ρωσίας σε ένα πιθανό Ρωσοτουρκικό πόλεμο είναι βέβαιο ότι Αγία Σοφία θα αποτελέσει εκ νέου το μεγαλύτερο Χριστιανικό κέντρο λόγω της Ιστορίας της και μόνο.

Δε θα στηρίξω τα λεγόμενα   μου σε προφητείες που ίσως στο μέλλον παίξουν το ρόλο ‘’της αυτοεκπληρούμενης Προφητείας’’, συγχωρέσετε με, δε θα το κάνω, όχι από έλλειψη πίστης αλλά από βαθύτατο σεβασμό σε όσους έχουν εναποθέσει τις ελπίδες τους σε ένα θαύμα.
 
Και για να απαντήσω στο ερώτημα του τίτλου ‘’Νενίκηκας Ερντογάν’’;- που κάθε άλλο παρά ρητορικό είναι: Δεν νικώνται τα σύμβολα της Πίστεως, ακόμη και εάν εξοβελίζεται κάθε υλικό σημείο αναφοράς τους. Όχι δε νίκησες Ερντογάν απλά διεκδικείς  απελπισμένα και με κάθε μέσο παράταση ενός προδιαγεγραμμένου τέλους που ο ίδιος έθεσες εκ προοιμίου. ‘’Προ συντριβής ηγείται ύβρις, προ δε της πτώσεως υπερηφάνεια΄΄.
(Παλαιά Διαθήκη, Παροιμίαι ΙΣΤ’ 18 )
 
Στέλλα Τζιμπιλή
Υπ. Διδάκτωρ φιλοσοφίας-εκπαιδευτικός-συγγραφέας