Η νέα εκδοχή του μεταναστευτικού
19:26 - 11 Ιουνίου 2020
Η ποιοτική και ποσοτική ανάλυση του μεταναστευτικού ρεύματος, σε συνδυασμό με τα ευρύτερα πολιτικά δεδομένα και τις στρατηγικές επιδιώξεις των εμπλεκομένων, οδηγεί σε συμπεράσματα που θα έπρεπε να θορυβήσουν την κυβέρνηση, η οποία έχει την ευθύνη της διαχείρισης του ζητήματος.
Για πολλά χρόνια, πρόσφυγες κυρίως από τη Συρία προσπαθούσαν, μέσω Κύπρου και Ελλάδος, να περάσουν με μικρές βάρκες στο έδαφος της ΕΕ. Πολλά ήταν τα ατυχήματα και πολλές οι ζωές που χάθηκαν στη θάλασσα. Οικογένειες, μικρά παιδιά, άνθρωποι κάθε ηλικίας, χάθηκαν στον δρόμο της αναζήτησης ενός καλύτερου αύριο. Οι εικόνες έκαναν το γύρο του κόσμου, με πιο χαρακτηριστικές αυτές με τα άψυχα σώματα στις ακτές των ελληνικών νησιών. Άνθρωποι σε απόγνωση εναπόθεταν τις ελπίδες τους μέσα στα σαπιοκάραβα, επιδιώκοντας το ελάχιστο, την επιβίωση. Οι ιστορίες αμέτρητες και συγκλονιστικές που επιβεβαίωναν ότι επρόκειτο για πραγματικές περιπτώσεις πολιτικών προσφύγων που είχαν δικαίωμα να αιτηθούν πολιτικό άσυλο, καθώς κανένας γονιός δεν θα έβαζε το παιδί του σε βάρκα διακυνδυνεύοντας τη ζωή του, εάν το ρίσκο παραμονής του στη χώρα του δεν είναι μεγαλύτερο από αυτό της διαφυγής.
Εδώ και λίγα χρόνια, όμως, η κατάσταση έχει αλλάξει. Αυξητική τάση παρατηρείται στις “αφίξεις” στο νησί μας που αφορούν κυρίως άντρες ηλικίας 20 ως 40 ετών, οι οποίοι ταξιδεύουν μόνοι από διάφορες χώρες. Έρχονται κυρίως μέσω της γραμμής αντιπαράταξης, περνώντας στις ελεύθερες από διάφορα αφύλακτα σημεία. Όλοι αιτούνται άσυλο, αλλά ενδεχομένως λίγοι να το δικαιούνται. Πρόκειται πλέον για οικονομικούς και όχι πολιτικούς πρόσφυγες οι οποίοι είναι χρήσιμοι για μια οικονομία όταν τους χρειάζεται, αλλά όχι όταν δεν υπάρχουν δουλειές και όταν το κράτος, ιδιαίτερα τώρα λόγω των επιπτώσεων του κορωνοϊού, δεν μπορεί να τους συντηρεί.
Η ποιοτική και ποσοτική διαφοροποίηση του μεταναστευτικού ρεύματος προς την Κύπρο, εύλογα δημιουργεί ερωτήματα. Ο προβληματισμός αφορά την πιθανότητα να έρχονται στοχευμένα μέσω κατεχομένων, ξεκινώντας από την Τουρκία πολλές φορές, με συγκεκριμένο σχέδιο και επιδιώξεις. Η δημογραφική αλλοίωση είναι πλέον υπαρκτός κίνδυνος. Επιπλέον, δεν περνούν απαρατήρητα τα επεισόδια εντός και εκτός των χώρων φιλοξενίας. Ακόμη, όμως, πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι οι κρατικές υπηρεσίες δεν διαψεύδουν πληροφορίες ότι ανάμεσα στους μετανάστες που έφθασαν στις ελεγχόμενες από την Κυπριακή Δημοκρατία περιοχές, υπάρχουν πρόσωπα με “ύποπτο” παρελθόν.
Όσοι δεν βλέπουν τις σοβαρές διαστάσεις που προσλαμβάνει το θέμα, απλά εθελοτυφλούν ή έχουν άλλους λόγους να μην θέλουν να δουν την πραγματικότητα. Η κυβέρνηση Αναστασιάδη, μετά από 7,5 χρόνια διακυβέρνησης, δεν έχει πλέον καμία δικαιολογία για να κρύβεται. Αυτό που χρειάζεται είναι μέτρα ελέγχου και πρόληψης. Αλλά κυρίως, μια ξεκάθαρη μεταναστευτική πολιτική που θα σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, το διεθνές δίκαιο, όπως επίσης την οντότητα, τον χαρακτήρα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Για πολλά χρόνια, πρόσφυγες κυρίως από τη Συρία προσπαθούσαν, μέσω Κύπρου και Ελλάδος, να περάσουν με μικρές βάρκες στο έδαφος της ΕΕ. Πολλά ήταν τα ατυχήματα και πολλές οι ζωές που χάθηκαν στη θάλασσα. Οικογένειες, μικρά παιδιά, άνθρωποι κάθε ηλικίας, χάθηκαν στον δρόμο της αναζήτησης ενός καλύτερου αύριο. Οι εικόνες έκαναν το γύρο του κόσμου, με πιο χαρακτηριστικές αυτές με τα άψυχα σώματα στις ακτές των ελληνικών νησιών. Άνθρωποι σε απόγνωση εναπόθεταν τις ελπίδες τους μέσα στα σαπιοκάραβα, επιδιώκοντας το ελάχιστο, την επιβίωση. Οι ιστορίες αμέτρητες και συγκλονιστικές που επιβεβαίωναν ότι επρόκειτο για πραγματικές περιπτώσεις πολιτικών προσφύγων που είχαν δικαίωμα να αιτηθούν πολιτικό άσυλο, καθώς κανένας γονιός δεν θα έβαζε το παιδί του σε βάρκα διακυνδυνεύοντας τη ζωή του, εάν το ρίσκο παραμονής του στη χώρα του δεν είναι μεγαλύτερο από αυτό της διαφυγής.
Εδώ και λίγα χρόνια, όμως, η κατάσταση έχει αλλάξει. Αυξητική τάση παρατηρείται στις “αφίξεις” στο νησί μας που αφορούν κυρίως άντρες ηλικίας 20 ως 40 ετών, οι οποίοι ταξιδεύουν μόνοι από διάφορες χώρες. Έρχονται κυρίως μέσω της γραμμής αντιπαράταξης, περνώντας στις ελεύθερες από διάφορα αφύλακτα σημεία. Όλοι αιτούνται άσυλο, αλλά ενδεχομένως λίγοι να το δικαιούνται. Πρόκειται πλέον για οικονομικούς και όχι πολιτικούς πρόσφυγες οι οποίοι είναι χρήσιμοι για μια οικονομία όταν τους χρειάζεται, αλλά όχι όταν δεν υπάρχουν δουλειές και όταν το κράτος, ιδιαίτερα τώρα λόγω των επιπτώσεων του κορωνοϊού, δεν μπορεί να τους συντηρεί.
Η ποιοτική και ποσοτική διαφοροποίηση του μεταναστευτικού ρεύματος προς την Κύπρο, εύλογα δημιουργεί ερωτήματα. Ο προβληματισμός αφορά την πιθανότητα να έρχονται στοχευμένα μέσω κατεχομένων, ξεκινώντας από την Τουρκία πολλές φορές, με συγκεκριμένο σχέδιο και επιδιώξεις. Η δημογραφική αλλοίωση είναι πλέον υπαρκτός κίνδυνος. Επιπλέον, δεν περνούν απαρατήρητα τα επεισόδια εντός και εκτός των χώρων φιλοξενίας. Ακόμη, όμως, πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός ότι οι κρατικές υπηρεσίες δεν διαψεύδουν πληροφορίες ότι ανάμεσα στους μετανάστες που έφθασαν στις ελεγχόμενες από την Κυπριακή Δημοκρατία περιοχές, υπάρχουν πρόσωπα με “ύποπτο” παρελθόν.
Όσοι δεν βλέπουν τις σοβαρές διαστάσεις που προσλαμβάνει το θέμα, απλά εθελοτυφλούν ή έχουν άλλους λόγους να μην θέλουν να δουν την πραγματικότητα. Η κυβέρνηση Αναστασιάδη, μετά από 7,5 χρόνια διακυβέρνησης, δεν έχει πλέον καμία δικαιολογία για να κρύβεται. Αυτό που χρειάζεται είναι μέτρα ελέγχου και πρόληψης. Αλλά κυρίως, μια ξεκάθαρη μεταναστευτική πολιτική που θα σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, το διεθνές δίκαιο, όπως επίσης την οντότητα, τον χαρακτήρα και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας.