Η ηθοποιός που έκανε τέχνη τον καφέ, η ρομαντική ιστορία και η μάχη ανάκαμψης

06:50 - 31 Μαΐου 2020

ΤΟΠΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΠΡΟΣΩΠΑ

Η ιδέα γεννήθηκε σ’ ένα ταξίδι στο Παρίσι. Τα χρωματιστά λιλιπούτεια μπιστρό της Μονμάρτης, τους συνεπήραν. Όταν ωρίμασε μέσα τους αποφάσισαν, να επεκτείνουν την οικογενειακή επιχείρηση του παραδοσιακού ζαχαροπλαστείου REX στη Λευκωσία, ανοίγοντας ένα μικρό χώρο για καφέ και γλυκά.

Έτσι δημιούργησαν το 2015 το Le Petit Rex, στη Λεωφόρο Αρχαγγέλου. Ένα καφέ-ζαχαροπλαστείο, με γαλλική αύρα, αθηναϊκά έθιμα και κυπριακή κουλτούρα φιλοξενίας. Η μοναδική σφραγίδα του μαγαζιού, αποτελεί το λόγο επιτυχίας του.

Η ψυχή του χώρου, είναι η ηθοποιός Μαρία Πογιατζή που μίλησε στον REPORTER με αφορμή το ισχυρό πλήγμα που δέχθηκαν οι χώροι εστίασης, λόγω της πανδημίας.

«Είναι μεγάλο πλήγμα για οποιαδήποτε επιχείρηση, σε μια μέρα απλώς να βάλει το κλειδί και να κλείσει…Τα έξοδα τρέχουν. Ήμασταν σε περίοδο που ακολουθούσε το Πάσχα και είχαμε προετοιμαστεί για μια γεμάτη και αποδοτική περίοδο. Το θέμα είναι, ότι κι εμείς και οι υπάλληλοι μας, έχουμε οικογένειες έτσι έπρεπε να πράξουμε ανάλογα, με αίσθημα ευθύνης για την ασφάλεια όλων μας. Κλείσαμε χωρίς δεύτερη σκέψη, για δύο μήνες.

Το θέμα, όμως είναι τι κάνει το κράτος για τις μικρές επιχειρήσεις. Το κράτος μας βοηθά μεν με το επίδομα, αν και εγώ ακόμη να το πάρω επειδή έγινε λάθος, το οποίο ελπίζουμε να διορθωθεί. Η επιλογή για την επιβίωση των μικρών επιχειρήσεων είναι πλέον ο δανεισμός. Μπορεί να συζητείται να είναι χαμηλότοκο και ευχαριστούμε γι’ αυτό, αλλά δεν παύει να είναι ένα δάνειο, το οποίο θα πρέπει να αποπληρώσουμε. Θεωρώ, πως έπρεπε να στηριχθούν περισσότερο οι μικρές επιχειρήσεις, επειδή θα υπάρχει ζημιά και σίγουρα θα ήμασταν όλοι λιγότερο αγχωμένοι, αν αυτά τα μέτρα οριστικοποιούνταν πιο νωρίς».

Το Le Petit Rex, άνοιξε δειλά, δειλά μέσα Μαΐου και αρχικά έκανε μόνο delivery.

«Το μαγαζί έκανε μόνο delivery, σίγουρα με πολύ μειωμένο τζίρο. Εμείς στο χώρο μας, δεν πουλάμε μόνο προϊόντα, αλλά πουλάμε «ατμόσφαιρα», «διάθεση» και «μια διαφορετική εμπειρία». Στις 21 του μήνα, λειτουργήσαμε το μικρό εξωτερικό χώρο, τοποθετώντας 7 τραπέζια. Δουλεύουμε ακόμα με μειωμένο ωράριο, αφού μια εκ των συναδέλφων είναι σε ειδική άδεια φροντίδας παιδιού. Το μαγαζί ανοίγει στις 7:30 το πρωί και κλείνει στις 18:00 το απόγευμα.

Ο κόσμος άρχισε να έρχεται. Λόγω όμως της καραντίνας, που όλοι έχουμε ζήσει, προτιμά να μην κάτσει σε καφετέριες τόσο. Εμείς είμαστε ευχαριστημένοι από τη μέρα που ανοίξαμε, δεδομένων των συνθηκών. Το μαγαζί μας, δεν είναι απρόσωπο έχει ένα χαρακτήρα και έτσι, δημιουργήσαμε ένα σταθερό πελατολόγιο. Έχουμε αναπτύξει στενές σχέσεις με τους πελάτες μας… Τους γνωρίζουμε με το μικρό τους όνομα. Σιγά, σιγά όλοι επιστρέφουν. Σίγουρα, όμως θέλουμε χρόνο για ν’ ανακάμψουμε. Τα πρωινά τις καθημερινές και το Σάββατο, εδώ γινόταν το αδιαχώρητο. Αυτό ακόμα δεν γίνεται, αλλά σε σχέση με τα δεδομένα και την κατάσταση που επικρατεί, είμαστε ευχαριστημένοι».

Η Μαρία και ο σύζυγός της, όπως και οι υπόλοιποι ιδιοκτήτες, μικρών και μεγάλων χώρων εστίασης, περιμένουν να τεθούν σε εφαρμογή τα μέτρα στήριξης που εξήγγειλε η Κυβέρνηση, ώστε να «αναπνεύσουν».

«Θέλουμε να πιστεύουμε ότι η στήριξη από το κράτος θα εφαρμοστεί το συντομότερο, για να μην αναγκαστεί καμιά επιχείρηση να αποδεσμεύσει προσωπικό. Εμείς από την μεριά μας θα κάνουμε ότι μπορούμε για να μην στερηθούμε καμία θέση εργασίας. Η αλήθεια όμως, είναι ότι τα μαθηματικά είναι στυγνά και ότι αν δεν τύχει η οικονομία άμεσης στήριξης, δυστυχώς θα μείνει κόσμος εκτεθειμένος.
Το δικό μας μαγαζί ξεκίνησε το 2015 με ένα και μόνο άτομο ως προσωπικό, εμένα που είχα και την βοήθεια του συζύγου μου. Τώρα έχουμε 5 άτομα προσωπικό. Είναι μεγάλη η χαρά και η ικανοποίηση, να μπορείς να προσφέρεις εργασία και προοπτική στους συνανθρώπους σου και σε καμία περίπτωση, δεν θα θέλαμε να αναγκαστούμε να μειώσουμε προσωπικό. Πιστεύουμε πάρα πολύ στην δύναμη της ομάδας και η πίστη αυτή μέχρι στιγμής μας έδωσε επιτυχία».

Πώς ξεκίνησαν όλα…
«Η ιστορία του χώρου μας, είναι πολύ ρομαντική. Πάντα έλεγα πως ήθελα να ανοίξω μια επιχείρηση. Όταν ήμουν φοιτήτρια έλεγα ότι θα ήταν ένα εστιατόριο. Σ’ ένα ταξίδι με τον σύζυγό μου τον Άντρο στο Παρίσι, ήρθε η έμπνευση. Εντυπωσιαστήκαμε με την πόλη και με τα υπέροχα bistrot της, χώρους με λίγα τετραγωνικά και πολλή ζεστασιά.

Μετά από λίγο καιρό ήρθε ο άντρας μου και μου είπε την ιδέα του να ανοίξουμε ένα μαγαζί. Το παραδοσιακό ζαχαροπλαστείο REX είναι επιχείρηση της οικογένειας. Έτσι είπαμε να δώσουμε την νότα της επόμενης γενιάς, σε μια παρεμφερή επιχείρηση.

Ο άντρας μου με ρώτησε, “είσαι μέσα;”. Του είπα, “είμαι μαζί σου ότι θέλεις, αλλά εμένα είναι άλλο το επάγγελμά μου, δεν γνωρίζω πολλά”. Ψάξαμε πολύ τα bistrot στη Μονμάρτη. Ο άντρας μου βρήκε ένα κόκκινο και μας άρεσε πάρα πολύ. Ξεκίνησε να φτιάχνει το χώρο μόνος του. Εγώ πήγαινα να του πάρω μόνο φαΐ, επειδή εκείνη την περίοδο έκανα πρόβες για μια θεατρική παράσταση και δούλευα μέχρι τα μεσάνυχτα.

Ενώ αρχικά θα ήταν ζαχαροπλαστείο, ο Άντρος είχε την ιδέα ότι πρέπει να μπει και καφές. Μετά είπαμε να έχουμε και αλμυρά. Μόλις ολοκληρώθηκε ο χώρος, λέω του “στην Αθήνα και ειδικά στην Κυψέλη είναι γεμάτο τέτοια μικρά μαγαζάκια, πρέπει να βάλουμε καρέκλες και τραπεζάκια”. Μου έλεγε μου, “μα πού να μπουν καρέκλες, είναι πολύ μικρός ο χώρος”. Τελικά βάλαμε και καθίσματα. Μόλις καθίσει ο πελάτης του φέρνουμε ένα βάζο με νερό και δύο ποτήρια, που είναι κάτι που γίνεται σε μαγαζάκια στην Αθήνα και μου αρέσει. Το θεωρώ ως ένα όμορφο καλωσόρισμα, που ξεκινά να ικανοποιεί ανάγκες του πελάτη με το που μπει στον χώρο.

Ανοίξαμε στις 15 Σεπτεμβρίου του 2015. Είπε μου ο άντρας μου “είναι έτοιμο τα μαγαζί, αύριο ανοίγεις”. Εγώ ήμουν στην πρόβα μέχρι τις δύο το πρωί. Άνοιξα το πρωί το μαγαζί και ήρθε μία κυρία, που είναι μέχρι σήμερα πελάτισσα και ζήτησε ένα καπουτσίνο. Έκαμα της μια αηδία, τύπου καπουτσίνο. Της είπα ότι απολογούμαι. Μετά από δεκαπέντε μέρες λέει μου, “επιτέλους έμαθες, ένα καπουτσίνο να πιούμε, πόση υπομονή να κάνω”. Εστήριξέ με πάρα πολλά, η αλήθεια. (γέλια)

Η πορεία μας εξελίχθηκε ραγδαία, με μεγάλη επιτυχία. Ο κόσμος μας προσέγγισε πολύ θετικά, αλλά και εμείς δουλέψαμε πολύ σκληρά».

Αντιλαμβάνεσαι ότι τίποτα δεν αφέθηκε στην τύχη σ’ αυτό το μαγαζί, όταν ακούς τη μουσική που παίζει.

«Δεν είναι τυχαία η μουσική στο χώρο. Είπαμε ότι θα βάλουμε τζαζ. Για χρόνια παίζαμε μόνο τζαζ και τώρα προσθέσαμε γνωστές τζαζ διασκευές και όποια μουσική πιστεύουμε ότι προσθέτει στην εμπειρία, στον χώρο μας.

Στο μαγαζί περνώ πάρα πολύ ωραία. Είναι κομμάτι της ζωής μου. Λατρεύω την επαφή με τον κόσμο. Δύο μήνες που ήμουν κλεισμένη σπίτι, ήταν φρικτό για μένα. Είμαι συνηθισμένη να επικοινωνώ με τον κόσμο, να μοιραζόμαστε τους προβληματισμούς μας, να κάνουμε αστεία».

Το θέατρο και το μεγάλο παράπονο…
Η Μαρία είναι ηθοποιός, γνωστή από τη σειρά ρου ΡΙΚ Καμώματα τζι αρώματα.

«Σπούδασα θεατρικές σπουδές στο Ναύπλιο και μετά ηθοποιός στο Σατυρικό Θέατρο. Ξεκίνησα καλά, αλλά στην πορεία, δεν πήγαν όλα όπως θα ήθελα. Θέλει πολλές θυσίες, το να είσαι ηθοποιός. Πέραν από το ταλέντο θέλει σκληρή δουλειά, πειθαρχία και επιμονή. Στην τηλεόραση έκανα διάφορα γκεστ. Η μόνιμη μου σειρά, ήταν τα καμώματα τζ αρώματα. Μετά έμεινα έγκυος την κόρη μου και διακόπηκε η συνεργασία. Κάνω κάποια γκεστ τώρα στην ίδια σειρά.

Στο θέατρο έπαιξα στο Σατυρικό και το Θέατρο Ένα, σε διάφορα ιδιωτικά και ομάδες. Φέτος ειδικά μετά την πανδημία, δεν θεωρώ πως θα έχω δουλειά. Λείπει μου πάρα πολύ το θέατρο, επειδή είχα απανωτές και τις δύο εγκυμοσύνες μου και έχει καιρό να παίξω. Και στα Καμώματα περνούσα υπέροχα, αλλά στο θέατρο είναι άλλη ικανοποίηση.

Στο χώρο πολλές φορές, αναγκάζεσαι ως νέος ηθοποιός, να ανεχθείς κάποια πράγματα. Ίσως στην περίπτωση μου το μαγαζί με βοήθησε, να μην τα ανεχτώ και να μην υποκύψω απέναντι σε αυτά. Δεν ξέρω αν με αντέχει το θέατρο, επειδή έχω απαιτήσεις. Όταν δουλεύεις δώδεκα με δεκαπέντε ώρες έχεις απαιτήσεις. Δεν μου αρέσει να με εκμεταλλεύονται. Μου αρέσουν πάρα πολύ συνεργασίες που περιβάλλονται από αλληλοσεβασμό και εκτίμηση και που σκοπός είναι το ταξίδι που μπορεί ο ηθοποιός να προσφέρει στον θεατή και όχι η κερδοσκοπία. Αν ο χώρος της τέχνης μας, ήταν ένας χώρος με κατοχυρωμένα εργασιακά δικαιώματα, τότε θα υπήρχε πολύ λιγότερος χώρος για κερδοσκοπία και εκμετάλλευση.

Μόνοι μας βγάζουμε τα μάτια μας οι ηθοποιοί, στην απόγνωσή μας να κάνουμε αυτό που αγαπούμε. Οι ηθοποιοί εξ ανάγκης δέχονται να δουλέψουν με πολύ λίγα χρήματα το επεισόδιο ή για 500 ευρώ στο θέατρο, πιστεύοντας ότι έτσι θα «αγοράσουν» φτηνά την πιθανή ευκαιρία να διακριθούν. Πώς μπορεί να ζήσει κάποιος με 500 ευρώ το μήνα; Γι’ αυτό οι ηθοποιοί έφτασαν στην κατάσταση, που έφτασαν με τον κορωνοϊό. Η ανοχή και η φιλοδοξία για να πάρουμε συμμετοχές, που να μας επιτρέψουν να γίνουμε αποδεκτοί και να βιοποριστούμε μέσα από την τέχνη μας, γίνονται τελικά συνήθεια και ευκαιρία εκμετάλλευσης.

Κάποιοι υποτιμούν τους ηθοποιούς. Όταν προάγεις τον πολιτισμό, δεν μπορείς να λες στους ηθοποιούς “εάν δεν είσαι εσύ, θα είναι κάποιος άλλος… Περιμένουν σειρά…”. Καλό είναι και οι συντεχνίες να γίνουν μια γροθιά και να στηρίξουν τον ηθοποιό και να βοηθήσουν να δημιουργηθεί μια αξιοπρεπής βάση στην εργοδότηση του ηθοποιού. Και λέω αξιοπρεπή, γιατί είναι πολύ σκληρό ν' ακούς ότι κάποιοι ηθοποιοί πραγματικά δεν είχαν να φάνε.

Έχει και το κράτος την ευθύνη να δημιουργήσει ένα πιο υγιές περιβάλλον για τους ηθοποιούς, με χορηγίες και επιδοτήσεις και να προωθήσει τον πολιτισμό μέσα από πάρα πολλές παραστάσεις. Το κράτος κρατά το κλειδί, για ν’ ανοίξει αυτό το πνευματικό παράθυρο για την κυπριακή κοινωνία. Όταν δημιουργηθεί η άνεση για τους ηθοποιούς να εργάζονται και να ανταμείβονται δίκαια, θα δούμε ότι θα γίνονται πολύ περισσότερες και καλύτερες παρατάσεις, που θα μπορούν να προσελκύουν και περισσότερο κόσμο».

Ο διάσημος παπάς…
Η Μαρία, είναι η κόρη του γνωστού αθλητικογράφου Ανδρέα Πογιατζή, ο οποίος όπως λέει είναι το δεξί τους χέρι στο μαγαζί.

«Τα τελευταία χρόνια ξέρουμε ότι είναι διάσημος ο παπάς μας ή ευρέως γνωστός θα έλεγα καλύτερα. Πριν δεν υπήρχαν τα social media για να γνωρίζουμε πόσο γνωστός είναι. Για μας έκανε μια δουλειά, όπως έκαναν και οι άλλοι πατεράδες. Στην πορεία ανακαλύψαμε εγώ και ο αδελφός μου, ότι ο παπάς μας είναι τόσο γνωστός στον κόσμο.

Είμαστε ολόιδιοι με τον παπά μου, έχουμε πολλά κοινά χαρακτηριστικά. Δεθήκαμε πάρα πολύ όταν πήγα για σπουδές. Εκεί κατάλαβα πόσο μεγάλη απώλεια ήμουν για τον παπά μου και πόσο του έλειπα. Ο άντρας μου, μου λέει, “έβλεπα την μάμα σου τζι επήρα σε, τζιαι τελικά εφκήκες μου ο ίδιος ο παπάς σου”. (γέλια)

Στην αρχή, μόλις ανοίξαμε το μαγαζί δεν είχαμε πλυντήριο πιάτων. Μας βοηθούσε πάρα πολύ. Έχει πλύνει πολλά πιάτα και ποτήρια… Στηρίζουν με πάρα πολλά γενικά σε ότι αποφασίσω στην ζωή μου, τόσο ο ίδιος όσο και η μητέρα μου. Του αρέσει πάρα πολύ που είμαι ηθοποιός και χαίρεται ιδιαίτερα, όποτε με βλέπει στην ενεργό δράση.

Μην νομίζεις ότι είναι πάντα θετικό να έχεις γνωστό πατέρα. Κάποιοι λένε “την κόρη του Πογιατζή την κανόνισε ο παπάς της”. Ενοχλεί με να λεν “εκανόνισεν την ο παπάς της να παίξει στο ΡΙΚ”, ενώ στην πραγματικότητα όταν με προσέλαβαν δεν ήξεραν ποια είμαι. Μετά έμαθαν ότι ήμουν κόρη του. Δουλεύουμε πάρα πολλά σκληρά, για να πρέπει να μου κάνει χάρη κάποιος. Το θεωρώ υποτιμητικό να προσπαθεί να προσδώσει κάποιος την όποια διάκριση ενός ανθρώπου, σε κάποιον τρίτο.

Έχω πίστη γενικά στην ζωή μου και πιστεύω πως σύντομα θα ζήσουμε καλύτερες μέρες τόσο ως επιχειρήσεις όσο και ως ηθοποιοί. Εύχομαι πραγματικά αυτή η σκληρή εμπειρία στον χώρο του θεάτρου (με τον κορωνοϊό), να ήταν ένα ηχηρό καμπανάκι που θα οδηγήσει στην κατοχύρωση του επαγγέλματος του ηθοποιού».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

Η ηθοποιός που έκανε τέχνη τον καφέ, η ρομαντική ιστορία και η μάχη ανάκαμψης

Ροη Ειδησεων

Διαμέρισμα 2 υπνοδ. στη Λάρνακα

Εξοχική κατοικία 3ων υπνοδ. στο Παραλίμνι

Διαμέρισμα 3ων υπνοδ. στο Στρόβολο

Διαμέρισμα 1 υπνοδ. στο Γέρι

Δειτε Επισης