Ένα θαύμα για τη γιαγιά την Ντίνα και για μας...

16:31 - 05 Απριλίου 2020

ΤΟΠΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Το πρωί ξεκινήσαμε με πλάνο να βγάλουμε ένα ρεπορτάζ κάπως έτσι: Κυριακή 5 Απριλίου, μεταξύ των ωρών 10.15 - 12.15. Περιήγηση σε περιοχές των Δήμων Λευκωσίας, Στροβόλου, Αγίου Δομετίου και Έγκωμης. Σημεία αναφοράς: Πλατεία Ελευθερίας, οδός Λήδρας, λεωφόρος Μακαρίου.

Στόχος: Να καταγράψουμε τι είδαμε και τι δεν είδαμε να κινείται στην πόλη.

Και τα νούμερα είχαν ως εξής:

Αυτοκίνητα: 51

Πεζοί: 54

Πεζοί με κατοικίδιο: 10

Μηχανάκια: 12 (τα 8 delivery) Ποδηλάτης:1

Περιπολικά: 3

Σιωπή και δέος
Θα μπορούσαμε να είχαμε μείνει ως εδώ. Τη γενική εικόνα θα τη δίναμε και θα ήταν ενδεικτική. Με μια λέξη: Δέος! Με δυο: Απόλυτη σιωπή. Και με περισσότερες: Μόνο τα φύλλα κουνιούνται στην πόλη.

Την πόλη, όμως, δεν την κάνουν τα νούμερα. Μπορεί εν πολλοίς να την καθορίζουν, αλλά τον ρόλο για να την ορίζουν έχουν οι άνθρωποι και σήμερα δεν είδαμε πάνω από 80 σε δυο ώρες περιήγησης με το αυτοκίνητο σε βασικές οδικές αρτηρίες, σημεία αναφοράς και γειτονιές.

Νεκρή η πόλη

Ήταν νεκρή η πόλη. Απερίγραπτο το δέος. Τρόμαζε η σιωπή. Η εξής εικόνα κυριαρχούσε σε όλες ανεξαιρέτως τις γειτονίες του Στροβόλου, της Έγκωμης, των Αγίων Ομολογητών και του Αγίου Δομετίου: Αυλόπορτες κλειστές, ανοικτό το παράθυρο, η κουρτίνα να πεταρίζει, άνθρωποι πουθενά. Σε καμία περίπτωση πρωινή μάζωξη για καφέ στις βεράντες, ούτε και μια γειτόνισσα στο κάγκελο για κουβεντολόι, κανένα μωρό να παίζει στην αυλή. Το ίδιο και στις πολυκατοικίες. Στη γειτονιά μου περιτριγυρίζομαι από τρεις. Πέρασα από δεκάδες μέσα στις δυο ώρες της οδικής μου περιήγησης, στην οποία περιέλαβα και δυο φοιτητικές εστίες. Δεν είδα περισσότερα από δέκα άτομα στα μπαλκόνια τους, ένα ή δυο στο καθένα από αυτά. Δεν συνάντησα κανένα φοιτητή στις δυο εστίες.

Μείναμε σπίτι
Οι πολίτες πειθάρχησαν. Δεν πρέπει να είμαστε απόλυτοι όταν γράφουμε, όμως, σ’ αυτή την περίπτωση νιώθουμε την ανάγκη να το κάνουμε, θέλοντας να αποδώσουμε δικαίως τα εύσημα στον κόσμο της πόλης. Εξάλλου, αυτή ήταν η εικόνα που αντικρύσαμε το δεδομένο χρονικό διάστημα σε συγκεκριμένες περιοχές. Εξαιρέσεις που να μας ενοχλήσουν δεν είδαμε και μένουμε στο θετικότερο του αναμενόμενου: Μείναμε σπίτι.

Λίγοι στα περίπτερα

Αυτό βγαίνει και από την εικόνα που μας έδωσαν σε περίπτερα για το πώς κύλησε η μέρα από το πρωί μέχρι τις 12 το μεσημέρι. Μειωμένη κάπου στο 50% η κίνηση μέχρι τις 10, με κάποια καλυτέρευση προς το μεσημέρι.

Οι περισσότεροι πελάτες αγοράζουν εφημερίδα, γάλα, αλλά και έτοιμο καφέ. Δεν πιάνουν κουβέντα με τον περιπτερά, ρίχνουν φευγαλέες ματιές πίσω και γύρω τους μήπως κανείς έχει κοντέψει παραπάνω, πληρώνουν, απολυμαίνουν τα χέρια τους και φεύγουν γρήγορα. Πολύ λίγα παιδιά συνόδευσαν τους γονείς τους στην πρωινή επίσκεψη στα περίπτερα, που με ικανοποίηση παρατηρήσαμε πως τηρούσαν τους κανονισμούς των αποστάσεων στο ταμείο και της απολύμανσης των χεριών και μπράβο τους.

Δούλεψε το delivery
Θα ανέμενε, πάντως, κανείς περισσότερες επισκέψεις από καταναλωτές στα μοναδικά σημεία πώλησης που παρέμεναν ανοικτά στη χώρα χθες, εάν εξαιρέσουμε την κατηγορία της κατ’ οίκον διανομής, που απετέλεσε αποτελεσματικότατη λύση εξυπηρέτησης για όλων των προφίλ τα νοικοκυριά, από μονήρη άτομα και φοιτητές μέχρι και οικογένειες.

Ενδεικτικό αυτού ήτανε χθες το πρωί το γεγονός ότι σε πλείστες περιπτώσεις σε φώτα τροχαίας βασικών αρτηριών δεν συναντούσες παρά μόνο ντελιβεράδες σε μηχανάκια, την ώρα που βαριόσουν να περιμένεις να δεις αυτοκίνητο να περνά.

Μια γιαγιά στο μπαλκόνι
Οδηγήσαμε σε δεκάδες γειτονιές. Θα κατεβαίναμε να μιλήσουμε με κόσμο, τηρουμένων των αποστάσεων πάντα (!), μα κόσμο δεν βρήκαμε. Μόνο στο ένα από τα περίπτερα ανταλλάξαμε δυο κουβέντες με μια κυρία που είχε βγάλει τα δυο σκυλιά της για βόλτα και μας συνέστησε, τι άλλο, υπομονή.

Η ματιά να παίζει δεξιά, αριστερά και πάλι μπροστά και πίσω, κανείς πουθενά, μέχρι που ψηλά επάνω, στον δεύτερο του διώροφου κτιρίου, εντοπίζουμε μια γιαγιά στο μπαλκόνι. Θρίαμβος! Κατεβαίνουμε, ασφαλώς, τη χαιρετάμε και μας χαιρετά.

Το θαύμα θα γίνει

Δεν της λέμε πως είμαστε δημοσιογράφοι, πως γυρεύουμε άνθρωπο, έστω και ένα, να μας πει μια κουβέντα - πώς περνά, αν φοβάται, πώς προστατεύεται. Δεν χρειάζεται, εξάλλου, μιλάει αυτή. Πάνω εκείνη, κάτω εγώ: «Κόρη μου άκουσέ με προσεκτικά. Να πας να μπεις στο Facebook» - δύναμη η γιαγιά η Ντίνα - και να διαβάσεις για τον Άγιο Φιλούμενο τον Κύπριο. Γεννήθηκε στην Ορούντα. Έκανε θαύματα πολλά. Και να πιστέψεις. Θα κάμει το θαύμα του και αυτή τη φορά. Θα το δεις, θα με θυμηθείς και να έλθεις μετά να με δεις».

Τη διαβεβαιώνω πως θα διαβάσω στο Facebook για τον άγιο, αλλά γιατί ειδικά γι’ αυτόν; Απορεί με την απορία μου. Σχεδόν με κεραυνοβολεί: «Είναι Κύπριος και θα μας βοηθήσει».

Είναι σίγουρη, θεωρεί άσκοπο να μας κρατάει κι άλλο και μας νεύει «γεια». Τα λόγια είναι περιττά. Το «θαύμα» θα γίνει, με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο, και αυτή τη φορά. Και ύστερα, θα μιλάμε και θα λέμε τι κάναμε και πώς αντέξαμε εκείνη την άνοιξη του 2020.

Να είσαι καλά, γιαγιά Ντίνα, για τη σιγουριά, καλά να είμαστε όλοι να το παλέψουμε και θ’ αντέξουμε!

Ένα θαύμα για τη γιαγιά την Ντίνα και για μας...

Ροη Ειδησεων

Διαμέρισμα 3ων υπνοδ. στη "Χρυσοπολίτισσα"

Δύο ισόγεια καταστήματα στη Λάρνακα

Ημιτελής κατοικία στον Στρόβολο

Κτίριο μικτής χρήσης στη Λακατάμια

Δειτε Επισης