Θα περάσουμε μόνοι μας ένα Πάσχα, περνούν μόνοι τους όλη τους τη ζωή...
16:25 - 17 Απριλίου 2020

Όσο πλησιάζει η Κυριακή όλο και περισσότερο το αντιλαμβανόμαστε. Η πραγματικότητα αποκρυσταλλώνεται μπροστά μας. Δεν θα υπάρξουν εξαιρέσεις. Δεν θα γίνουν αποδεκτές εξαιρέσεις. Κάποιοι από εμάς ή κάποια από τα αγαπημένα μας πρόσωπα θα περάσουν το φετινό Πάσχα εντελώς μόνοι.
Εκεί, στο εσωτερικό του σπιτιού μας. Στο πιο ασφαλές καταφύγιο. Όπου κανείς δεν μπορεί να μας μεταδώσει τον ιό και δεν μπορούμε να τον μεταδώσουμε σε κανένα. Άνθρωποι μονάχοι, κρίκοι μιας αναπόφευκτης αλυσίδας που παλεύουμε εβδομάδες τώρα να σπάσουμε.
Για τους ανθρώπους που φέτος θα μείνουν για πρώτη φορά μακριά από τους δικούς τους το συναίσθημα είναι πρωτόγνωρο. Υπάρχουν, όμως, κάποιοι άλλοι, που το βιώνουν κάθε Πάσχα, κάθε Χριστούγεννα, κάθε μέρα.
*****
Εκεί, στο εσωτερικό του σπιτιού μας. Στο πιο ασφαλές καταφύγιο. Όπου κανείς δεν μπορεί να μας μεταδώσει τον ιό και δεν μπορούμε να τον μεταδώσουμε σε κανένα. Άνθρωποι μονάχοι, κρίκοι μιας αναπόφευκτης αλυσίδας που παλεύουμε εβδομάδες τώρα να σπάσουμε.
Για τους ανθρώπους που φέτος θα μείνουν για πρώτη φορά μακριά από τους δικούς τους το συναίσθημα είναι πρωτόγνωρο. Υπάρχουν, όμως, κάποιοι άλλοι, που το βιώνουν κάθε Πάσχα, κάθε Χριστούγεννα, κάθε μέρα.
*****
Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
σαν το ξεχασμένο στάχυ
ο κόσμος γύρω άδειος κάμπος
κι αυτοί στης μοναξιάς το θάμπος
σαν το ξεχασμένο στάχυ
άνθρωποι μονάχοι
σαν το ξεχασμένο στάχυ
ο κόσμος γύρω άδειος κάμπος
κι αυτοί στης μοναξιάς το θάμπος
σαν το ξεχασμένο στάχυ
άνθρωποι μονάχοι
*****
Ίσως κάποιοι να την διάλεξαν την μοναξιά τους. Τους περισσότερους, όμως, ήρθε κάποια στιγμή και τους βρήκε. Για κάποιους η στιγμή είναι ευκρινέστατη. Για άλλους ένα θολό ερωτηματικό.
Μπορεί να μην έχουν κάποιο πρόσωπο κοντινό τους. Μπορεί, ακόμη χειρότερα, να είναι θύματα της αδιαφορίας των δικών τους ανθρώπων. Μπορεί να απομονώθηκαν από την μοίρα ή μπορεί να απομονώθηκαν από άκαρδους ανθρώπους.
Άνθρωποι μονάχοι. Δίπλα μας αλλά μακριά μας.
Μόνοι στα γηροκομεία, στις εποχές που επιτρεπόταν το επισκεπτήριο. Μόνοι στα νοσοκομεία, να μιλούν μόνο με τους νοσηλευτές. Μόνοι, πάνω από το τηλέφωνο, περιμένοντας τα παιδιά τους να τηλεφωνήσουν από το εξωτερικό. Μόνοι σε μια ξένη χώρα, χωρίς υποστηρικτικό περιβάλλον. Μόνοι μέσα στη φτώχια τους…
*****
Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
όπως του πελάγου οι βράχοι
ο κόσμος θάλασσα που απλώνει
κι αυτοί βουβοί σκυφτοί και μόνοι
ανεμοδαρμένοι βράχοι
άνθρωποι μονάχοι
Μπορεί να μην έχουν κάποιο πρόσωπο κοντινό τους. Μπορεί, ακόμη χειρότερα, να είναι θύματα της αδιαφορίας των δικών τους ανθρώπων. Μπορεί να απομονώθηκαν από την μοίρα ή μπορεί να απομονώθηκαν από άκαρδους ανθρώπους.
Άνθρωποι μονάχοι. Δίπλα μας αλλά μακριά μας.
Μόνοι στα γηροκομεία, στις εποχές που επιτρεπόταν το επισκεπτήριο. Μόνοι στα νοσοκομεία, να μιλούν μόνο με τους νοσηλευτές. Μόνοι, πάνω από το τηλέφωνο, περιμένοντας τα παιδιά τους να τηλεφωνήσουν από το εξωτερικό. Μόνοι σε μια ξένη χώρα, χωρίς υποστηρικτικό περιβάλλον. Μόνοι μέσα στη φτώχια τους…
*****
Υπάρχουν άνθρωποι που ζουν μονάχοι
όπως του πελάγου οι βράχοι
ο κόσμος θάλασσα που απλώνει
κι αυτοί βουβοί σκυφτοί και μόνοι
ανεμοδαρμένοι βράχοι
άνθρωποι μονάχοι
*****
Ίσως να μας φαίνεται δύσκολο. Ένα Πάσχα χωρίς οικογένεια και φίλους. Ένα Πάσχα χωρίς τις σούβλες και τα τραπέζια και τα likes στα social media. Γι’ αυτούς, όμως, δεν είναι μια Κυριακή της Ανάστασης. Είναι ένας μόνιμος Γολγοθάς.
Δεν έχει ημερομηνία λήξεως η μοναξιά τους. Δεν είναι η εξαίρεσή μας, είναι ο κανόνας τους. Είναι πάντα μόνοι. Η πανδημία δεν αλλάζει την αλήθεια τους.
Είναι γι’ αυτούς που γίνονται οι ανακοινώσεις τις γιορτές, που τους ανοίγουν άγνωστοι τα σπίτια τους για να περιτριγυρίζονται από ανθρώπους και να φάνε ένα πιάτο καλό φαΐ. Είναι γι’ αυτούς που στεναχωριόμαστε σαν ακούσουμε την ιστορία τους, μέχρι κάτι άλλο να μας αποσπάσει την προσοχή.
Δεν έχει ημερομηνία λήξεως η μοναξιά τους. Δεν είναι η εξαίρεσή μας, είναι ο κανόνας τους. Είναι πάντα μόνοι. Η πανδημία δεν αλλάζει την αλήθεια τους.
Είναι γι’ αυτούς που γίνονται οι ανακοινώσεις τις γιορτές, που τους ανοίγουν άγνωστοι τα σπίτια τους για να περιτριγυρίζονται από ανθρώπους και να φάνε ένα πιάτο καλό φαΐ. Είναι γι’ αυτούς που στεναχωριόμαστε σαν ακούσουμε την ιστορία τους, μέχρι κάτι άλλο να μας αποσπάσει την προσοχή.
*****
Άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, ξεχασμένα
άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, σαν εσένα, σαν εμένα...
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, ξεχασμένα
άνθρωποι μονάχοι σαν ξερόκλαδα σπασμένα
σαν ξωκλήσια ερημωμένα, σαν εσένα, σαν εμένα...
*****
Πολλοί ανάμεσα μας είναι απογοητευμένοι με την ιδέα πως θα περάσουν το φετινό Πάσχα μόνοι. Είναι στεναχωρημένοι που θα αναγκαστούν να αφήσουν τους δικούς τους ανθρώπους να περάσουν το φετινό Πάσχα μόνοι. Όμως για όλους αυτούς υπάρχει ένα αύριο διαφορετικό. Δεν μπορεί να ειπωθεί το ίδιο για τους αιώνια μόνους.
Αυτό το Πάσχα, ενώ τρώμε μόνοι μας με την οικογένεια στην άλλη άκρη της οθόνης, ας αναλογιστούμε για μια στιγμή πως υπάρχουν άνθρωποι που είναι πάντοτε μονάχοι…
Πολλοί ανάμεσα μας είναι απογοητευμένοι με την ιδέα πως θα περάσουν το φετινό Πάσχα μόνοι. Είναι στεναχωρημένοι που θα αναγκαστούν να αφήσουν τους δικούς τους ανθρώπους να περάσουν το φετινό Πάσχα μόνοι. Όμως για όλους αυτούς υπάρχει ένα αύριο διαφορετικό. Δεν μπορεί να ειπωθεί το ίδιο για τους αιώνια μόνους.
Αυτό το Πάσχα, ενώ τρώμε μόνοι μας με την οικογένεια στην άλλη άκρη της οθόνης, ας αναλογιστούμε για μια στιγμή πως υπάρχουν άνθρωποι που είναι πάντοτε μονάχοι…
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Αυτό το Πάσχα θα είναι αλλιώς…
