Αυτοπεριορισμός πράξη ευθύνης VS Αντισυνταγματικότητα

Λάρνακα την 1η Απριλίου 2020

Αυτοπεριορισμός πράξη ευθύνης VS Αντισυνταγματικότητα

Το Άρθρο 183.1 του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας ορίζει ότι σε περίπτωση πολέμου ή ετέρου δημοσίου κινδύνου απειλούντος την ύπαρξη της Δημοκρατίας ή οποιοδήποτε τμήμα αυτής το Υπουργικό Συμβούλιο κέκτηται την εξουσία να προκηρύσσει με απόφαση του κατάσταση εκτάκτου ανάγκης.

Κατά την διάρκεια που ισχύει η κατάσταση εκτάκτου ανάγκης σύμφωνα με το Άρθρο 183.7 του Συντάγματος το Υπουργικό Συμβούλιο εάν κρίνει ότι απαιτείται άμεση ενέργεια εκδίδει διατάγματα αυστηρώς συναρτώμενα προς την κατάσταση εκτάκτου ανάγκης τα οποία έχουν ισχύ Νόμου μέχρι την λήξη της έκτακτης κατάστασης και τα οποία μπορούν να αναστέλλουν με προκήρυξη μέσω του Άρθρου 183.2 το άρθρον 7, μόνον καθ’ όσον αφορά εις θάνατον προκληθέντα εκ θεμιτής πολεμικής ενεργείας, η δευτέρα και τρίτη παράγραφος του άρθρου 10, τα άρθρα 11, 13, 16, 17, 19, 21, το εδάφιον (δ) της ογδόης παραγράφου του άρθρου 23 και τα άρθρα 25 και 27 του Συντάγματος.

Εν ολίγοις ανωτέρω προσπάθησα να μεταφέρω την βάση στην οποία κατά παρέκκλιση θεμελιωδών Συνταγματικών Δικαιωμάτων μπορούν να εκδίδονται διατάγματα περιοριστικά που εκδίδονται συχνά το τελευταίο διάστημα χωρίς η χώρα να έχει κηρυχτεί σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης όμως εν τη σοφία του ο Νομοθέτης τοποθέτησε και το Άρθρο 13 το οποίο και πάλιν αναστέλλεται μόνο σε περίπτωση κήρυξης εκτάκτου ανάγκης ως προκύπτει.

Πέραν του ως άνω Άρθρου το Άρθρο 11 του Συντάγματος καλύπτει το Δικαίωμα της ελευθερίας και της προσωπικής ασφάλειας όμως άρει το ως άνω θεμελιώδες δικαίωμα μέσω του Άρθρου 11.2(ε) σε σχέση με τον περιορισμό ατόμων προς παρεμπόδιση επεκτάσεως μεταδοτικών νόσων που απειλούν το Δημόσιο Συμφέρον.

Το εν λόγο Άρθρο έρχεται σε αντίθεση με το Άρθρο 14 το οποίο ορίζει ότι δεν μπορεί να απαγορευθεί η είσοδος στην Δημοκρατία σε κανένα Κύπριο κάτι που απασχόλησε πολλούς τις τελευταίες μέρες και κατά την ταπεινή μου άποψη δεν μπορεί να απαγορευτεί η είσοδος σε κανένα Κύπριο φοιτητή αλλά και σε κανένα Κύπριο γενικότερα ούτε και εάν η χώρα κηρυχτεί σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης αφού το εν λόγο άρθρο δεν εμπίπτει στο Άρθρο 183.2 του Συντάγματος.

Ως είναι γνωστό το Σύνταγμα αποτελεί τον υπέρτατο Νόμο του Κράτους και υπό τις περιστάσεις που ανέλυσα ανωτέρω μπορεί μόνο να περιοριστούν σε περίπτωση που αποδεδειγμένα είναι φορείς του ιού κάτι το οποίο είναι αδύνατο να γίνει άμεσα κατά την άφιξη στα αεροδρόμια ή λιμάνια της Κύπρου ή χωρίς την υποβολή σε εξέταση τυχαίων Δειγμάτων που θα λαμβάνονται, πέραν των ανωτέρω είναι άνευ αντικειμένου να εκδίδονται Διατάγματα με βάση τον Περί Λοιμοκάθαρσης Νόμο (Κεφ.260) αφού αυτά σε μεταγενέστερο στάδιο το πιθανότερο είναι να κριθούν από τα Κυπριακά Δικαστήρια ως Αντισυνταγματικά αφού περιορίζουν θεμελιώδη Συνταγματικά Δικαιώματα χωρίς την προηγούμενη απόφαση για κήρυξη της χώρας σε κατάσταση Έκτακτης Ανάγκης.

Πέραν των ανωτέρω όντας μάχιμος δικηγόρος αποτελεί πεποίθηση μου ότι το υπέρτατο αγαθό είναι η ελευθερία του ατόμου γενικότερα όμως είναι ξεκάθαρο ότι για να απολαμβάνουμε την ελευθερία μας πρέπει πρώτα να παραμείνουμε υγιείς εμείς αλλά και τα αγαπημένα μας πρόσωπα.

Δεν έχει καμία σημασία εάν εμπίπτουμε σε ηλικία που έχει χαμηλή θνησιμότητα όπως ορίζουν ιατρικοί χάρτες με αριθμούς και ποσοστά που αυτό το διάστημα κατακλύζουν το διαδίκτυο.

Τις πλείστες των περιπτώσεων εμείς οι μη ευπαθείς ομάδες είμαστε οι πρώτοι που θα μεταφέρουμε το αόρατο εχθρό στα σπίτια που αγαπάμε περισσότερο.

Εάν τώρα δεν μας απασχολούν οι δικοί μας άνθρωποι πρέπει να ξεκινήσουμε να σεβόμαστε τον εαυτό μας κάτι το οποίο δεν μπορεί να μας επιβάλει κανένας Νόμος και κανένα Διάταγμα, θέτοντας οι ίδιοι όρια και φραγμούς.

Έχουμε υποχρέωση να ελαχιστοποιήσουμε τις πιθανότητες να προσβληθούμε από τον αόρατο εχθρό μέσω του αυτοπεριορισμού.

Είναι δεδομένο ότι για να νικήσουμε αυτή την μάχη πρέπει να αρχίσουμε να συμπεριφερόμαστε σαν να έχουμε προσβληθεί από τον ιό ακόμη και αν δεν έχουμε συμπτώματα.

Αυτό θα μας δώσει την αυτονομία που τόσο έντονα αποζητούμε λόγο της έκρυθμης κατάστασης που βιώνει ο κόσμος μας όπου και να βρισκόμαστε ακόμη και στο σπίτι μας.

Η αυτονομία μας αυτή σε συνδυασμό με την αίσθηση της ευθύνης προς τον εαυτό μας πρώτα από όλα αλλά και στους αγαπημένους μας ανθρώπους θα μας οδηγήσει στην έξοδο του αυτοπεριορισμού αλλά και των έκτακτων απαγορεύσεων και μέτρων το συντομότερο.

Όπως είπε και ο πατέρας της Ιατρικής Ιπποκράτης Κάλλιον το προλαμβάνειν ή το θεραπεύειν.

Ας μείνουμε λοιπόν σπίτι όπου και αν βρισκόμαστε ας μείνουμε μακριά από τον ιό.

Πάρις Λοίζου

Δικηγόρος/Νομικός Συμβουλος