«Είδα δύο παιδιά να τσακώνονται για σάπια μήλα που πετάχτηκαν στα σκουπίδια...»
07:27 - 19 Φεβρουαρίου 2020
Η κοινωνική κουζίνα που δημιούργησε το 2011, λειτουργεί για εννέα ολόκληρα χρόνια σε δεκαεπτά μέρη της Ελλάδας. Η χάρη της, έφθασε μέχρι τη Βαρκελώνη και την Αλικαρνασσό, από ανθρώπους που εμπνεύστηκαν από κ. Κωνσταντίνο.
Η χαρά η δική μας είναι ότι προσφέρουμε. Η επιβεβαίωση, είναι ότι όταν συναντήσουμε έναν άνθρωπο ξανά, είτε αυτός ο άνθρωπος βρίσκεται στο δρόμο, είτε είναι περαστικός, είτε έχει ανάγκη ένα πιάτο φαγητό, έρχεται σε αγκαλιάζει, σου μιλάει και έτσι γίνεστε φίλοι».
Γύρισε το χρόνο λίγο πίσω. Η ζωή του άλλαξε ξαφνικά το 2009. Τότε, η κρίση που κτύπησε την Ελλάδα, του έδειξε τα δόντια της. Παρότι είχε δουλέψει για 25 χρόνια ως ελεύθερος επαγγελματίας στους τομείς των τηλεπικοινωνιών και του τουριστικού μάρκετινγκ, ήταν από τους πρώτους που απολύθηκαν από τη δουλειά τους λόγω της κρίσης.
«Οι πρώτοι που έδιωξαν οι εταιρείες ήταν εκείνοι που εργάζονταν στους τομείς του μάρκετινγκ. Μαζί μου απολύθηκαν πολλοί άλλοι. Πάνω από 2,500 άτομα. Από εκεί και πέρα, άρχισε ο κατήφορος. Στα 45 μου χρόνια ένιωθα ότι μου έλεγαν ότι τέλειωσε η ζωή μου και ότι είμαι ένα παράσιτο. Έτσι αναγκάστηκα στα 47 μου χρόνια να γυρίσω στο σπίτι της μητέρας μου, γιατί αλλιώς θα έμενα στο δρόμο».
Αποφάσισα να μαγειρεύω και να τρώω μαζί με τους ανθρώπους. Φυσικά αυτοί που το έχουν ανάγκη είναι προτεραιότητα. Η κατσαρόλα με τα αρώματά της, τις μυρωδιές της και το κουπί της, ήθελε να ενώσει όλους αυτούς τους ανθρώπους».
Και μάλλον ο κ. Κωνσταντίνος τα κατάφερε!
«Πήρα μια κατσαρόλα, ένα τραπεζάκι και ένα γκαζάκι…»
Το πρώτο του μαγείρεμα ήταν το 2011, σε μια λαϊκή αγορά στο Αιγάλεω…
«Πήγα στη λαϊκή έχοντας τέσσερα ευρώ στην τσέπη. Έστησα ανάμεσα σε έναν που πουλούσε πατάτες κι ένα που πουλούσε κρεμμύδια. Έβαλα μια κατσαρόλα, ένα γκαζάκι και ένα τραπεζάκι. Πήγα σ’ αυτόν που πουλούσε πατάτες και του είπα θέλω να αγοράσω μια πατάτα. Δεν του ζήτησα να μου τη χαρίσει. Μου λέει τι θα κάνεις μια πατάτα; Του έβγαλα το κέρμα των δύο ευρώ και επέμενε να του πω τι θα κάνω με τη μια πατάτα. Του είπα θα αγοράσω από εσένα μια πατάτα, από τον δίπλα ένα κρεμμύδι, από τον παραδίπλα ένα κολοκυθάκι.
Μπορεί κάποιος να τον φαντάζεται ως έναν βραβευμένο μάγειρα, παρόλ’ αυτά παραδέχεται πως πριν τη δημιουργία της κοινωνικής κουζίνας «Άλλος Άνθρωπος», δεν είχε σχέση με τη μαγειρική.
«Δεν ξέρω να μαγειρεύω για δύο άτομα. Ξέρω να μαγειρεύω για 200, 500, 1000, 10000 άτομα. Για ανθρώπους που είναι άστεγοι, περαστικοί. Για ανθρώπους που είναι μόνοι».
Η μοναξιά, λέει ο κ. Κωνσταντίνος, είναι ίσως η μεγαλύτερη αστεγία. Αν επεξεργαστείς αυτό το ρητό, αντιλαμβάνεσαι πως είναι πέρα για πέρα αληθινό…
«Δεν τον θυμόμουν, ήρθε σήμερα και με φίλησε»
Ο κ. Κωνσταντίνος τόσα χρόνια στην κοινωνική του κουζίνα έζησε πολλές ιστορίες. Κάθε μέρα λέει, κρύβει και μια καινούργια ιστορία…
«Σήμερα είμαι στην Καστοριά. Ήρθε μια ομάδα από ασυνόδευτα παιδιά, πρόσφυγες. Ήρθε ένα παιδί και με φίλησε. Εγώ δεν τον γνώρισα. Σήμερα είναι 19 ετών. Είχαμε μαγειρέψει μαζί όταν ήταν 14 ετών στη Μόρια και κλαίγαμε μαζί. Εκείνο το διάστημα μαγειρεύαμε εννιά χιλιάδες μερίδες τη μέρα για ενάμιση χρόνο. Αυτό ήταν συγκλονιστικό.
Μια άλλη ιστορία ήταν όταν ήρθε μια γιαγιά στο Πεδίο του Άρεως που μαγειρεύαμε. Κρατούσε μισό κιλό ψωμί, μου έκοψε το μισό και έφυγε κλαίγοντας γιατί δεν είχε να μου προσφέρει κάτι άλλο.
Θυμάμαι ακόμα, δύο άστεγους, ένα άνδρα και μια γυναίκα που βοηθούσαν στην κουζίνα μου. Μια μέρα ο άνδρας μου είπε ότι θέλει να έρχεται καθημερινά και του είπα έλα. Αυτός ο άνθρωπος σήμερα έχει βρει δουλειά, τον βοηθήσαμε οικονομικά, νοίκιασε το πρώτο του σπίτι, μετά βρήκε μια άλλη δουλειά, σε ένα σουβλατζίδικο και δουλεύει κανονικά μέχρι σήμερα».
Ο «Άλλος Άνθρωπος» δεν έχει νομική μορφή και δεν θέλει να στηρίζεται από κανένα οργανισμό, φορέα ή κράτος, ξεκαθάρισε ο κ. Κωνσταντίνος.
«Δεν θέλουμε να στηριζόμαστε ούτε σε εκκλησίες, ούτε σε δήμους, ούτε σε κράτη, ούτε σε Ευρωπαϊκές Ενώσεις. Δεν έχουμε σφραγίδα και δεν χρειαζόμαστε σφραγίδα. Η αγάπη δεν χρειάζεται σφραγίδα, αλλά εμπιστοσύνη. Τόσα χρόνια στηρίζεται από τον άνθρωπο. Τώρα υπάρχει ένα έξοδο μεγάλο. Έχουμε το χώρο του «Άλλου Ανθρώπου», που δημιουργήθηκε το 2014. Είναι μια αποθήκη, όπου έρχονται 150 περίπου άνθρωποι κάθε μέρα, όπου κάνουν μπάνιο, τρώνε πρωινό, πίνουν καφέ, σιδερώνουν, πλένουν, γίνεται διδασκαλία δύο φορές την εβδομάδα, υπάρχει ψυχολόγος, δικηγόρος, γεωπόνος. Όλα δωρεάν. Αυτό τον χώρο τον ενοικιάζουμε. Δεν θέλαμε να μας τον χαρίσουν».
Σήμερα ο χώρος του «Άλλου Ανθρώπου», χρωστά δέκα ενοίκια των 550 ευρώ και τους ειδοποίησαν οι ιδιοκτήτες πως πρέπει να πληρώσουν. Γι’ αυτό δημιούργησαν ένα λογαριασμό, στον οποίο ο καθένας μας μπορεί να συνεισφέρει οικονομικά.
Ο λογαριασμός που ο καθένας μπορεί να προσφέρει: ΕΘΝΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ 084/609402-35 και IBAN GR780110080000008460940235, στο όνομα Πολυχρονοπούλου Παναγούλα του Μιχαήλ.
«Όσα περισσότερα χρήματα μαζέψουμε, τόσο περισσότερα χρήματα σε ενοίκια θα δώσουμε για να μην ανησυχούμε κάθε μήνα, αν θα μπορούμε να το πληρώσουμε. Αυτός ο λογαριασμός που έχουμε ανακοινώσει, είναι για τα ενοίκια. Κάθε μήνα χρειαζόμαστε 2500-3000 χιλιάδες για την αποθήκη. Όλα αυτά τα χρήματα βγαίνουν από ανθρώπους που δίνουν χρήματα, όχι από επιδοτήσεις».
Ο κ. Κωνσταντίνος, είναι σήμερα 56 χρόνων. Κοιμάται στον χώρο του «Άλλου Ανθρώπου», τρώει στην κοινωνική του κουζίνα, όπως και πολλοί άλλοι άνθρωποι…
«Δεν έχω τίποτα στο όνομα μου, αλλά ο πιο πλούσιος άνθρωπος στον κόσμο δεν έχει όσα έχω εγώ. Για μένα ο «Άλλος Άνθρωπος» είναι ένας χώρος όπου κοιμάμαι, το αυτοκίνητο που κινούμε, τα εισιτήρια που μου πληρώνουν για να πάω να μαγειρέψω σε άλλες χώρες στην Ελλάδα, τα εισιτήρια που μου πληρώνουν για να πάω στο εξωτερικό.
Το χειρότερο όμως, ήταν που με κάλεσαν το 2015 από την Ευρωπαϊκή Ένωση για να με βραβεύσουν ως πολίτη της χρονιάς. Δεν πήγα, γιατί αισθανόμουν ότι με κορόιδευαν. Αυτοί που επέβαλαν τη λιτότητα στα κράτη και με δημιούργησαν εμένα, με βραβεύουν κιόλας; Με κορόιδευαν δηλαδή. Είμαι πολύ ευλογημένος και πολύ τυχερός απ’ όσα είχα».
Ένας άνθρωπος που βίωσε τη ζωή απ’ όλες σχεδόν τις σκοπιές, σίγουρα έχει διδαχθεί πολλά. Έτσι κι ο κ. Κωνσταντίνος, ο οποίος θέλησε να στείλει μηνύματα σε όλους…