Η βαριά άρρωστη ΕΔΕΚ, η εκτροπή και ο… γιατρός που δεν μπορεί να την σώσει
10:28 - 17 Φεβρουαρίου 2020
Τις τελευταίες ημέρες ένα ιστορικό κόμμα ταλανίζεται από μια άνευ προηγουμένου εσωτερική διαμάχη, πρωτόγνωρη για τα κυπριακά δεδομένα υπό την έννοια πως δεν υπάρχει ανάλογο προηγούμενο εμπλοκής της αστυνομίας, αλλά και του ίδιου του Γενικού Εισαγγελέα, σε παρόμοιας υφής κρίσεις που ξέσπασαν κατά καιρούς σχεδόν σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις του νησιού.
Η διαγραφή του Δημήτρη Παπαδάκη από το Πειθαρχικό Συμβούλιο της ΕΔΕΚ και η μετωπική σύγκρουση του ευρωβουλευτή με την ηγεσία του Κινήματος, και δη τον πρόεδρο του κόμματος Μαρίνο Σιζόπουλο, έχει εκ των πραγμάτων ξεπεράσει τα στενά όρια της εσωκομματικής αντιπαράθεσης, καθώς έχει προσλάβει πρωτοφανείς διαστάσεις, τόσο σε ό,τι αφορά τη σφοδρότητα όσο και το περιεχόμενο της.
Ούτε καν στο ΔΗΚΟ, όπου οι εσωτερικές προστριβές, οι ίντριγκες, οι διαγραφές, οι αποχωρήσεις και γενικά η εσωστρέφεια αποτελούν διαχρονικά μέρος της ιστορίας του, δεν υπήρξαν ποτέ τέτοιου είδους κωμικοτραγικές, όπως εξελίσσονται, καταστάσεις, τέτοιας έντασης συγκρούσεις που να εκφεύγουν ως προς τα κίνητρα από τα οποία εκκολάπτονται, των εμφύλιων παραταξιακών διαφορών και να βάζουν εκ της διαγραφείσας πορείας τους στην εξίσωση, θεσμούς όπως ο Γενικός Εισαγγελέας και η Αστυνομία.
Δεν εξετάζουμε ούτε και είμαστε οι αρμόδιοι ν’ αποφανθούμε ποια εκ των δύο πλευρών έχει επί της ουσίας το δίκαιο με το μέρος της στην όλη ιστορία. Αλλά η εξέλιξή της, μας καθιστά απόλυτα πεπεισμένους πως εδώ πρόκειται καθαρά για την κορυφή του παγόβουνου μιας υποβόσκουσας βεντέτας των δύο πρωταγωνιστών της υπόθεσης, μια διαδικασία ξεκαθαρίσματος προσωπικών λογαριασμών, από την οποία μόνο χαμένη θα βγει η ΕΔΕΚ ως πολιτική οντότητα και ως ένα κόμμα που εδώ και αρκετά χρόνια παλεύει με νύχια και με δόντια να διατηρήσει τον καθοριστικό του ρόλο στο πολιτικό σύστημα της χώρας, εντός και εκτός Βουλής.
Όλα όσα τεκταίνονται τις τελευταίες ημέρες στην ΕΔΕΚ, μόνο περηφάνεια δεν προκαλούν στους υποστηρικτές του Κινήματος, ουδόλως συνάδουν με την ιστορία της. Αντιθέτως, συνιστούν βαθιά μαχαιριά, που όπως όλα δείχνουν οι πληγές οι οποίες θα αφήσει στο κόμμα θα είναι ανεπούλωτες και ενδεχομένως καθοριστικές για την παραπέρα πορεία του.
Η ΕΔΕΚ είναι αυτή τη στιγμή ένα κόμμα βαριά άρρωστο, υπάρχει, όπως θα έλεγε και ο ιστορικός της ηγέτης Βάσσος Λυσσαρίδης, εκτροπή. Με την μεγαλύτερη ατυχία των Σοσιαλιστών να έγκειται στο γεγονός πως, πρακτικά ομιλούντες, δεν υπάρχει και ο… γιατρός για να την σώσει.
Η διαγραφή του Δημήτρη Παπαδάκη από το Πειθαρχικό Συμβούλιο της ΕΔΕΚ και η μετωπική σύγκρουση του ευρωβουλευτή με την ηγεσία του Κινήματος, και δη τον πρόεδρο του κόμματος Μαρίνο Σιζόπουλο, έχει εκ των πραγμάτων ξεπεράσει τα στενά όρια της εσωκομματικής αντιπαράθεσης, καθώς έχει προσλάβει πρωτοφανείς διαστάσεις, τόσο σε ό,τι αφορά τη σφοδρότητα όσο και το περιεχόμενο της.
Ούτε καν στο ΔΗΚΟ, όπου οι εσωτερικές προστριβές, οι ίντριγκες, οι διαγραφές, οι αποχωρήσεις και γενικά η εσωστρέφεια αποτελούν διαχρονικά μέρος της ιστορίας του, δεν υπήρξαν ποτέ τέτοιου είδους κωμικοτραγικές, όπως εξελίσσονται, καταστάσεις, τέτοιας έντασης συγκρούσεις που να εκφεύγουν ως προς τα κίνητρα από τα οποία εκκολάπτονται, των εμφύλιων παραταξιακών διαφορών και να βάζουν εκ της διαγραφείσας πορείας τους στην εξίσωση, θεσμούς όπως ο Γενικός Εισαγγελέας και η Αστυνομία.
Δεν εξετάζουμε ούτε και είμαστε οι αρμόδιοι ν’ αποφανθούμε ποια εκ των δύο πλευρών έχει επί της ουσίας το δίκαιο με το μέρος της στην όλη ιστορία. Αλλά η εξέλιξή της, μας καθιστά απόλυτα πεπεισμένους πως εδώ πρόκειται καθαρά για την κορυφή του παγόβουνου μιας υποβόσκουσας βεντέτας των δύο πρωταγωνιστών της υπόθεσης, μια διαδικασία ξεκαθαρίσματος προσωπικών λογαριασμών, από την οποία μόνο χαμένη θα βγει η ΕΔΕΚ ως πολιτική οντότητα και ως ένα κόμμα που εδώ και αρκετά χρόνια παλεύει με νύχια και με δόντια να διατηρήσει τον καθοριστικό του ρόλο στο πολιτικό σύστημα της χώρας, εντός και εκτός Βουλής.
Όλα όσα τεκταίνονται τις τελευταίες ημέρες στην ΕΔΕΚ, μόνο περηφάνεια δεν προκαλούν στους υποστηρικτές του Κινήματος, ουδόλως συνάδουν με την ιστορία της. Αντιθέτως, συνιστούν βαθιά μαχαιριά, που όπως όλα δείχνουν οι πληγές οι οποίες θα αφήσει στο κόμμα θα είναι ανεπούλωτες και ενδεχομένως καθοριστικές για την παραπέρα πορεία του.
Η ΕΔΕΚ είναι αυτή τη στιγμή ένα κόμμα βαριά άρρωστο, υπάρχει, όπως θα έλεγε και ο ιστορικός της ηγέτης Βάσσος Λυσσαρίδης, εκτροπή. Με την μεγαλύτερη ατυχία των Σοσιαλιστών να έγκειται στο γεγονός πως, πρακτικά ομιλούντες, δεν υπάρχει και ο… γιατρός για να την σώσει.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: