«Το ίδρυμα είναι μόνιμο και αιώνιο μνημόσυνο για τη Μαργαρίτα»

07:11 - 07 Δεκεμβρίου 2020

ΤΟΠΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ

«Βάλε κι εσύ τη Μαργαρίτα στη ζωή σου…» Αυτό, είναι το μότο ενός από τα παλαιότερα ιδρύματα για άτομα με νοητική αναπηρία στην Κύπρο. Ένα ίδρυμα, που μετρά 28 χρόνια ζωής και συνεχώς μεγαλώνει, προσφέροντας χαρά, αγάπη και στοργή σε άτομα με νοητική αναπηρία, αλλά και στήριξη στους γονείς τους.

Το ίδρυμα Μαργαρίτα Λιασίδου, ιδρύθηκε το 1992, στην Κολώνη της Πάφου, από την Ισμήνη Λιασίδου Σαούλ, μητέρα της Μαργαρίτας, η οποία αντιμετώπιζε κάποιου είδους αναπηρία και έφυγε από τη ζωή το 1985, στα 33 της χρόνια.

Η Μαργαρίτα, ήταν ένα παιδί που έπαιζε πιάνο και ασχολείτο με τη μουσική, όπως και η μητέρα της, η οποία ήταν καθηγήτρια πιάνου, όπως περιγράφει στον REPORTER, η ψυχολόγος ειδικευόμενη στη συνθετική ψυχοθεραπεία και διευθύντρια του ιδρύματος Νιόβη Μιχαήλ Φακοντή.

«Η Μαργαρίτα έφυγε λόγω κάποιου είδους αναπηρίας, την οποία η Ισμήνη δεν ξεκαθαρίζει στο βιβλίο που έγραψε για την κόρη της. Αυτά που γνωρίζουμε είναι ότι έπαιζε πιάνο, ασχολείτο με την μουσική και γενικά ήταν χαρισματικό παιδί. Έτσι, επτά χρόνια μετά το θάνατο της Μαργαρίτας, η Ισμήνη αποφάσισε να δημιουργήσει το ίδρυμα ως μόνιμο και αιώνιο μνημόσυνο για το παιδί της, αλλά και ως μόνιμη πηγή βοήθειας στους πάσχοντες συνανθρώπους μας.

Πέραν από ένα μνημόσυνο για την κόρη της, ήταν και μια δική της, προσωπική ανησυχία μέχρι και πριν φύγει από τη ζωή το 2012. Δηλαδή, τι θα απογίνουν αυτά τα παιδιά αν φύγουν οι γονείς τους από τη ζωή. Μέχρι τα 18 τους, τα άτομα με αναπηρία πηγαίνουν σε σχολείο. Το πρόβλημα είναι μετά τα 18. Αυτός είναι και ο σκοπός του ιδρύματος. Να παρέχει φροντίδα σε αυτούς τους ανθρώπους, όταν ενηλικιωθούν».

Ως άνθρωπο, την Ισμήνη Λιασίδου, την γνώρισε λίγο πριν φύγει από τη ζωή και για την Νιόβη, ήταν μια γυναίκα πρότυπο. Όποιο στόχο έβαζε στη ζωή της, τον πετύχαινε κι αυτό φαίνεται, μέσα από όσα άφησε ως παρακαταθήκη της.

«Το ίδρυμα χτίστηκε σε χώρο που παραχώρησε η Μητρόπολη Πάφου, τόσο με την οικονομική στήριξη της ιδρύτριας, όσο και άλλων ιδρυτικών στελεχών. Αφότου έφυγε από τη ζωή η Ισμήνη, η διαχείριση πέρασε στα χέρια ενός διοικητικό συμβούλιο με πρόεδρο τον Μητροπολίτη Πάφου Γεώργιο, το οποίο είναι κάτι που μας τιμά και τον ευχαριστούμε».

Τα δύο προγράμματα που τρέχουν στο ίδρυμα
Σκοπός του ιδρύματός «Μαργαρίτας Λιασίδου», το οποίο τρέχει δύο προγράμματα, είναι η στέγαση, η απασχόληση, η φροντίδα, η προστασία, η ψυχαγωγία και η αθλητική άσκηση των ατόμων με νοητική αναπηρία.

Το πρώτο πρόγραμμα είναι το κέντρο ενηλίκων διημερεύουσας φροντίδας, που λειτουργεί από τις 7:30 μέχρι τις 15:00, Δευτέρα με Παρασκευή και εξυπηρετεί συνολικά 35 άτομα με νοητική αναπηρία, τα οποία έκλεισαν το 18^ο έτος της ηλικίας τους.

«Αυτό που μας τιμά, τόσο εμάς, όσο και ολόκληρη την Πάφο, είναι το δεύτερο πρόγραμμα, το οποίο δημιουργήσαμε πριν από επτά μήνες και λέγεται κατοικία υποστηριζόμενης διαβίωσης. Αυτό το πρόγραμμα εξυπηρετεί πέντε άτομα με νοητική αναπηρία, οι γονείς των οποίων είτε έχουν φύγει από τη ζωή, είτε είναι ηλικιωμένοι και έχουν προβλήματα υγείας, με αποτέλεσμα να μην μπορούν να ανταπεξέλθουν στην εξυπηρέτηση τους. Αυτό το πρόγραμμα είναι 24 ώρες το 24ωρο, επτά φορές την εβδομάδα.

Το συγκεκριμένο πρόγραμμα, δημιουργήθηκε μετά από διαγωνισμό του τμήματος κοινωνικής ενσωμάτωσης και αφότου είδαμε την ανάγκη που υπήρχε για 24ωρη φροντίδα κάποιων ατόμων. Δημιουργήσαμε μια κατοικία, παίρνοντας κάποιους χώρους του ήδη υφιστάμενου κτιρίου και φτιάξαμε μια ανεξάρτητη κατοικία ξεχωριστή από το ίδρυμα, στην οποία διαμένουν πλέον πέντε φίλοι, πέντε αδέλφια. Μια νέα οικογένεια. Είμαστε η προέκταση της οικογένειας τους. Θέλουμε να αποκτήσουν τα δικαιώματά τους αυτοί οι άνθρωποι και να μπορούν να ζουν, όπως ζει οποιοσδήποτε άλλος άνθρωπος, γι’ αυτό δημιουργήθηκε αυτό το πρόγραμμα».

Παράλληλα δεν σταματούν εδώ, αφού στόχος τους είναι στο μέλλον να κτίσουν κι άλλες κατοικίες, ώστε να διασφαλίσουν τη ζωή αυτών των ανθρώπων, αλλά και των επόμενων που θα έρθουν. Θέλουν να γίνουν μια μεγάλη αγκαλιά, που θα υποδέχεται όποιον τους χρειάζεται.

Η στήριξη των γονιών και η εργοδότηση ατόμων με αναπηρία
Πέραν των δύο προγραμμάτων, το ίδρυμα τρέχει διάφορες δράσεις, στις οποίες απασχολούνται τα άτομα με αναπηρία.

Ένα απ’ αυτά είναι το πρόγραμμα θεραπειών, όπου παρέχονται εξιδεικευμένες υπηρεσίες από το επιστημονικό προσωπικό, το οποίο αποτελείται από ψυχολόγο, εργοθεραπευτή, λογοθεραπευτή, φυσιοθεραπευτή, γυμναστή και εκπαιδεύτρια κοινωνικής προσαρμογής.

«Έχουμε το πρόγραμμα πρόληψης, στήριξης και ψυχοεκπαίδευσης των οικογενειών, το οποίο ονομάζεται «Madre», που στα ιταλικά σημαίνει μητέρα. Μέσα από αυτό το πρόγραμμα, δίνουμε χέρι βοηθείας στις οικογένειες και ιδιαίτερα τις μητέρες, ώστε να μπορούν να διαχειριστούν κάποιες καταστάσεις που θα συμβούν στο σπίτι.

Υπάρχει επίσης η “Γλυκιά Μαργαρίτα”, που ουσιαστικά είναι ένα εργαστήρι γλυκών, στο οποίο εκπαιδεύσαμε άτομα με αναπηρία για να φτιάχνουν γλυκά του κουταλιού, τα οποία στη συνέχεια πωλούνται, για οικονομική ενίσχυση του ιδρύματος. Δυστυχώς, το συγκεκριμένο πρόγραμμα βρίσκεται σε αναστολή, λόγω της κατάστασης με τον κορωνοϊό».

Είναι ακόμα το πρόγραμμα «Εργοδότηση με στήριξη», το οποίο λειτουργεί από το 2001 και σε αυτό συμμετέχουν τα άτομα με αναπηρία για να μπορέσουν να μπουν στην αγορά εργασίας. Αφού περνούν από ειδική εκπαίδευση για κοινωνική προσαρμογή, ακολούθως μέσω ενός ατόμου που λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο ίδρυμα και τους εργοδότες, βρίσκουν δουλειά, πάντα όμως υπό επίβλεψη.

Τρέχουν εξάλλου μια σειρά από άλλες δραστηριότητες, όπως το πρόγραμμα αθλητισμού, όπου άτομα από το ίδρυμα πηγαίνουν στους ειδικούς Ολυμπιακούς και έχουν φέρει πάρα πολλές διακρίσεις, το πρόγραμμα χειροτεχνιών, όπου φτιάχνουν καρέκλες και καλάθια και τώρα την περίοδο του κορωνοϊού, μάσκες, οι οποίες πωλούνται για οικονομική ενίσχυση του ιδρύματος.

«Αντικαταστήσαμε τις αγκαλιές με λόγια…»
Η παραγωγή μασκών για τον κορωνοϊό, είναι μια ενέργεια που βοηθά τα άτομα με νοητική αναπηρία να προσφέρουν στο συνάνθρωπό τους σε μια δύσκολη για όλους περίοδο. Μια περίοδο που επηρέασε πάρα πολύ και τα άτομα με νοητική αναπηρία, τα οποία στερούνται πράγματα, που τους προσφέρουν αγάπη και χαρά. Όπως για παράδειγμα μια αγκαλιά.

«Η κατάσταση με τον κορωνοϊό επηρέασε πάρα πολύ τα παιδιά, γιατί δεν είχαμε την τυπική επαφή, όπως ασπούμε να κάνουμε κάποια μαθήματα και τέλος. Τα νιώθουμε σαν αδέλφια μας αυτά τα παιδιά.

Τους δίνουμε αγάπη, τους δίναμε την αγκαλιά, κάτι που πλέον δεν μπορούμε να κάνουμε λόγω της κατάστασης. Ιδιαίτερα μετά την καραντίνα που απαγορεύσαμε τις αγκαλιές και τα φιλιά, για τη δική τους ασφάλεια και βλέπεις τη διαφορά. Προσπαθούμε μέσα από τα λόγια να αντικαταστήσουμε την αγκαλιά. Ότι λέγαμε πριν με την αγκαλιά, τους τη μεταδίδουμε με τα λόγια.

Επίσης, εντάξαμε περισσότερο τη μουσική στη ζωή τους για να ξεπεράσουν αυτή την κατάσταση και είναι κάτι που τους βοήθησε».

Μια τραγική εμπειρία της άλλαξε τη ζωή
Σε προσωπικό επίπεδο, η Νιόβη Μιχαήλ, ένιωσε την ανάγκη να προσφέρει στα άτομα με νοητική αναπηρία και γενικότερα να βοηθά τον συνάνθρωπό της, μετά από μια τραγική εμπειρία που βίωσε, πριν από αρκετά χρόνια, την οποία ωστόσο θέλησε να κρατήσει για τον εαυτό της.

Αρχικά υπήρξε εθελόντρια στο ίδρυμα, ακολούθως ψυχολόγος και τα τελευταία έξι χρόνια εκτελεί χρέη διευθύντριας.

«Η δική μου ανάγκη για να βοηθήσω προέκυψε από μια τραγική εμπειρία που βίωσα πριν αρκετά χρόνια, η οποία με έκανε να δω τη ζωή διαφορετικά και για την οποία προτιμώ να μην μιλήσω. Κατάλαβα μέσα από αυτή την εμπειρία, την αγάπη μου για τον άνθρωπο. Μπορώ να μπω εύκολα στη θέση του άλλου, αλλά και λόγω του δυναμισμού που με διακατέχει, νιώθω ότι είμαι εδώ και μπορώ να στηρίζω αυτά τα άτομα για να κάνουμε ότι είναι δυνατόν, ώστε να κερδίσουν τα δικαιώματά τους, τα οποία αξίζουν.

Εγώ πλέον θεωρώ το ίδρυμα οικογένεια μου. Αυτά τα άτομα, μπορεί να μην τα θεωρώ παιδιά μου, λόγω της ηλικίας, γιατί είμαστε κοντά ηλικιακά, αλλά τα θεωρώ αδέλφια μου. Τα παιδιά στην κατοικία που μένουν μόνιμα, για τα οποία ψωνίζω, τα νιώθω σαν τα παιδιά μου που έφυγαν από το σπίτι. Όχι μόνο εγώ, αλλά το ίδιο νιώθουμε όλοι όσοι εργαζόμαστε εδώ».

Θέλησε παράλληλα να ευχαριστήσει το διοικητικό συμβούλιο για τη στήριξη και την εμπιστοσύνη που της δείχνει να βρίσκεται στη διεύθυνση του ιδρύματος, αλλά και όσους εργάζονται στον ίδιο χώρο, αφού χωρίς εκείνους οι στόχοι που τέθηκαν δεν θα επιτυγχάνονταν.

Έστειλε παράλληλα το δικό της μήνυμα σε όλο τον κόσμο, για τη δύσκολη κατάσταση που βιώνουμε λόγω του κορωνοϊού.

«Η ζωή είναι πολύ σημαντική και πρέπει να ζούμε όλες τις στιγμές, όμορφα, ανεξαρτήτως των συνθηκών που υπάρχουν. Να πιστεύουμε ότι το αύριο θα είναι πιο θετικό».

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:

«Το ίδρυμα είναι μόνιμο και αιώνιο μνημόσυνο για τη Μαργαρίτα»

Ροη Ειδησεων

Κατοικία 3ων υπνοδ. στον Στρόβολο

Διαμέρισμα 2 υπνοδ. στην Λακατάμια

Διαμέρισμα 3ων υπνοδ. στο Αλεθρικό

Διαμέρισμα 2 υπνοδ. στην Τερσεφάνου

Δειτε Επισης