«Όταν ήμουν 15 ετών έπεσα σε κώμα, όταν επανήλθα καθηλώθηκα σε τροχοκάθισμα»
07:02 - 26 Δεκεμβρίου 2020
«Μετά που καθηλώθηκα σε τροχοκάθισμα, ένιωσα ποιο ευγνώμων για την οικογένεια μου, γιατί προηγουμένως έβαζα τους φίλους μου πάνω απ’ όλα. Όταν έμεινα σε αναπηρικό, έγινε το ανάποδο. Πρέπει να σοκαριστούμε για να καταλάβουμε τι συμβαίνει. Αν με ρωτούσες αν θα γύριζα το χρόνο πίσω, θα σου έλεγα, αν έχω το σκεπτικό που έχω τώρα και το μετέφερνα πίσω στο χρόνο, θα έλεγα ναι. Αλλιώς δεν θα ήθελα να γυρίσω το χρόνο πίσω. Αυτά όλα που έμαθα από αυτή την περιπέτεια και αυτά όλα που βίωσα δεν θα ήθελα να τα χάσω».
Την ώρα που ακούς αυτά τα λόγια, η καρδιά σου παγώνει και το μυαλό σου γυρίζει πίσω, σε όλες εκείνες τις στιγμές που ένιωσες ότι δεν έχεις τίποτα. Σε όλες εκείνες τις στιγμές που είπες “γιατί σε μένα”, όταν ήρθαν στη ζωή σου δυσκολίες, οι οποίες μπροστά σε αυτές που ακούνε τα αυτιά σου, μοιάζουν με σταγόνα στον ωκεανό.
«Ήταν σαν μια βόμβα στον νωτιαίο μυελό»
Ο άνθρωπος απέναντί σου, στην προκειμένη περίπτωση ο 22χρονος Θεοχάρης Πετρίδης από τη Λευκωσία, από τα δεκαπέντε του χρόνια βρίσκεται καθηλωμένος σε τροχοκάθισμα, μετά από μια περιπέτεια της υγείας του. Ποτέ όμως δεν τα παράτησε. Ποτέ δεν είπε γιατί σε μένα. Ποτέ δεν ζήτησε πίσω την παλιά του ζωή. Το βλέπει αλλιώς. Κι όταν τον ακούς, μπαίνεις στο τρυπάκι να σκεφτείς, ότι τη ζωή πρέπει να την βλέπουμε με αισιοδοξία κι όχι με μιζέρια.
Ο άνθρωπος απέναντί σου, στην προκειμένη περίπτωση ο 22χρονος Θεοχάρης Πετρίδης από τη Λευκωσία, από τα δεκαπέντε του χρόνια βρίσκεται καθηλωμένος σε τροχοκάθισμα, μετά από μια περιπέτεια της υγείας του. Ποτέ όμως δεν τα παράτησε. Ποτέ δεν είπε γιατί σε μένα. Ποτέ δεν ζήτησε πίσω την παλιά του ζωή. Το βλέπει αλλιώς. Κι όταν τον ακούς, μπαίνεις στο τρυπάκι να σκεφτείς, ότι τη ζωή πρέπει να την βλέπουμε με αισιοδοξία κι όχι με μιζέρια.
«Στα δεκαπέντε μου χρόνια διαπιστώθηκε ότι είχα μια δυσπλασία αγγείων στον νωτιαίο μυελό. Έγινε ξαφνικά χωρίς να το περιμένω. Μια μέρα ένιωσα απλά κάτι πόνους στην πλάτη και μεταφέρθηκα στις πρώτες βοήθειες. Μέχρι εκείνη τη μέρα δεν είχα οποιαδήποτε ένδειξη ότι υπήρχε αυτό το πρόβλημα, αλλά όταν το εντόπισαν οι γιατροί μου είπαν ότι γεννήθηκα με αυτό. Μου είχαν πει χαρακτηριστικά ότι ήταν σαν μια βόμβα στον νωτιαίο μυελό, που ήταν έτοιμη να σκάσει.
Έπειτα από αυτό, έμεινα στην Εντατική, γιατί είχα πέσει σε κώμα για μια εβδομάδα. Όταν επανήλθα, δεν μπορούσα στην αρχή να αντιληφθώ ότι μου συμβαίνει αυτό το πράγμα, αλλά δεν το πήρα άσχημα είναι η αλήθεια» .
Η αντίδρασή του, εξέπληξε το ιατρικό προσωπικό της Εντατικής, το οποίο ανέλαβε το βάρος να τον ενημερώσει ότι δεν θα περπατούσε ξανά. Η διάγνωση, ήταν τετραπληγία.
«Δεν ξέρω γιατί το πήρα τόσο ήρεμα. Και οι άνθρωποι μέσα στην Εντατική είχαν την ίδια απορία, αλλά πραγματικά δεν ξέρω. Νομίζω ότι ο κάθε άνθρωπος μέσα του έχει τη δύναμη και όταν του συμβεί κάτι πολύ σοβαρό την βγάζει προς τα έξω. Πιστεύω ότι επειδή είχα και τους δικούς μου συνεχώς δίπλα μου, στόχευα να γίνω καλύτερα και καλύτερα και καλύτερα.
Το πρώτο διάστημα όταν επέστρεψα στο σπίτι ήταν λίγο παράξενα, είχα κάποιες αμφιβολίες για το πως θα ήταν τα πράγματα, πως θα σηκωνόμουν, πως θα ξάπλωνα και λοιπά. Αυτό με πήρε κάπως από κάτω, επειδή στο νοσοκομείο ήξερα ότι είχα τους νοσοκόμους, ενώ στο σπίτι είχα τους δικούς μου και ανησυχούσα για το πως θα εξυπηρετούμουν.
Μετά το περιστατικό ένιωσα όμως ποιο ευγνώμων για την οικογένεια μου, γιατί προηγουμένως έβαζα τους φίλους μου πάνω απ’ όλα. Όταν έμεινα σε αναπηρικό, έγινε το ανάποδο. Πρέπει να σοκαριστούμε για να καταλάβουμε τι συμβαίνει. Αν με ρωτούσες αν θα γύριζα το χρόνο πίσω, θα σου έλεγα, αν έχω το σκεπτικό που έχω τώρα και το μετέφερνα πίσω στο χρόνο, θα έλεγα ναι. Αλλιώς δεν θα ήθελα να γυρίσω το χρόνο πίσω. Αυτά όλα που έμαθα και αυτά όλα που βίωσα δεν θα ήθελα να τα χάσω. Αλλάζοντας εξωτερικά, αλλάζεις και εσωτερικά».
Σήμερα, η ζωή του Θεοχάρη μπήκε σε μια σειρά. Τέλειωσε την τεχνική σχολή, πέρασε στο ΑΞΙΚ, αλλά αποφάσισε ότι δεν είναι αυτό που θέλει να κάνει. Πλέον συμμετέχει σε ένα σύλλογο, στο Κέντρο Νεότητος Παναγίας του Σουμελά και κάνουν διάφορες δραστηριότητες, βοηθώντας τη νεολαία».
Η άρνηση για φροντίδα και πώς άλλαξε η ζωή του
Πάντα όμως υπήρχε κάτι που τον προβλημάτιζε. Σκεφτόταν συνεχώς πως δυσκόλευε τη ζωή των δικών του ανθρώπων. Κάπου πριν από περίπου δύο χρόνια, λοιπόν, μπήκε στη ζωή του το πρόγραμμα φροντίδας της Οργάνωσης Παραπληγικών.
Πάντα όμως υπήρχε κάτι που τον προβλημάτιζε. Σκεφτόταν συνεχώς πως δυσκόλευε τη ζωή των δικών του ανθρώπων. Κάπου πριν από περίπου δύο χρόνια, λοιπόν, μπήκε στη ζωή του το πρόγραμμα φροντίδας της Οργάνωσης Παραπληγικών.
«Γνώριζα ότι υπήρχε αυτό το πρόγραμμα φροντίδας, αλλά στην αρχή δεν το ήθελα. Σκεφτόμουν ότι δεν μου χρειάζεται ή σκεφτόμουν ακόμα, γιατί να έρθει ένας ξένος στο σπίτι μου. Είμαι και λίγο ξεροκέφαλος. Τελικά έκανα ένα χειρουργείο για τενοντομεταφορά και κατάλαβα όταν βγήκα από το χειρουργείο ότι μπορεί να με βοηθήσει αυτό το πρόγραμμα.
Ήταν πολύ δύσκολη η κατάστασή μου, φορούσα συνεχώς νάρθηκα. Τότε σκέφτηκα ότι θα είχε μεγάλο φόρτο η οικογένειά μου και τελικά μπήκα στο πρόγραμμα φροντίδας. Ήταν κάτι που άλλαξε πολύ τη ζωή μου, γιατί για πέντε χρόνια βασιζόμουν πολύ στη μητέρα μου και τα αδέλφια μου. Αν ήθελα να πάω κάπου δεν είχαν τον Γιάννο, τον φροντιστή μου. Μπορεί να ήθελα να πάω για παράδειγμα για θεραπεία, αλλά για να γίνει αυτό θα έπρεπε να βάλει άδεια ο αδελφός μου ας πούμε».
Πώς προέκυψε το πρόγραμμα φροντίδας και ο στόχος του
Όπως ανέφερε από την πλευρά της στον REPORTER, η Τούλα Καρατζιά, αντιπρόεδρος της Οργάνωσης Παραπληγικών, το πρόγραμμα κατ' οίκον φροντίδας ξεκίνησε το 2018, μετά από σειρά διαβουλεύσεων που έγιναν με αρμόδιους φορείς.
Όπως ανέφερε από την πλευρά της στον REPORTER, η Τούλα Καρατζιά, αντιπρόεδρος της Οργάνωσης Παραπληγικών, το πρόγραμμα κατ' οίκον φροντίδας ξεκίνησε το 2018, μετά από σειρά διαβουλεύσεων που έγιναν με αρμόδιους φορείς.
«Βλέπαμε τα διάφορα προβλήματα που υπήρχαν για τα άτομα με αναπηρία. Μέχρι τότε εργοδοτούσαμε άτομα από τρίτες χώρες, αλλά υπήρχαν πολλά προβλήματα. Άλλη κουλτούρα, άλλες συνήθειες. Μετά από πάρα πολλές διαβουλεύσεις, μας ενημέρωσε η υπουργός Εργασίας Ζέτα Αιμιλιανίδου, την οποία ευχαριστούμε, για ένα ευρωπαϊκό κονδύλι, το οποίο μπορούσαμε να λαμβάνουμε και να εργοδοτούμε άνεργα άτομα. Έπρεπε όμως για να μας δώσουν το κονδύλι, που ανέρχεται στα δύο εκατομμύρια, κάθε δύο χρόνια, να εξηγούμε πως διαχειριζόμαστε τα λεφτά και να υπάρχει ορθό πλάνο.
Έτσι χρειάστηκαν πολλές ώρες δουλειάς για να τα υπολογίσουμε όλα και να δούμε πόσα άτομα μπορούμε να εργοδοτήσουμε. Επιλέξαμε εβδομήντα περίπου άτομα παγκύπρια και τα πήραμε για εκπαίδευση, η οποία διήρκησε 100 ώρες. Από αυτές, τις 75 ώρες έκαναν εκπαίδευση φροντιστή και 25 ώρες πρακτική εξάσκηση».
Για τα άτομα με τετραπληγία αποφασίστηκε όπως η φροντίδα είναι εξάωρη, ενώ στα άτομα με παραπληγία τρίωρη. Επιπρόσθετα, το εξάωρο μπορεί να το καθορίζει το ίδιο το άτομο. Κάποιοι για παράδειγμα μπορεί χρειάζονται βοήθεια το απόγευμα, άλλοι το πρωί και άλλοι να μοιράζουν το χρόνο σε δύο τρίωρα. Επιπλέον, το συγκεκριμένο σχέδιο είναι εξαήμερο και ισχύει ολόχρονα.
Επίσης υπάρχει και δωδεκάωρο on call, από τις δώδεκα το μεσημέρι μέχρι τις δώδεκα το βράδυ κι όταν χρειάζεται κάποιος κάτι, πηγαίνει άτομο από το προσωπικό και το βοηθά.
«Στόχος και αρχή μας είναι την οικογένεια μας να την εμπλέκουμε όσο λιγότερο γίνεται. Η προσπάθειά μας είναι να γίνεται ανεξάρτητο το άτομο. Όταν έρθει ένα τόσο σοβαρό γεγονός ανατρέπει την καθημερινότητα μιας οικογένειας, γι’ αυτό και το πρόγραμμα φροντίδας έρχεται να βοηθήσει για να επανέλθουν στη ρουτίνα τους, για σύντομο χρονικό διάστημα. Αυτή η υπηρεσία έρχεται και προσπαθεί να βελτιώσει τη ζωή σου», εξήγησε η κ. Καρατζιά.
Ο Θεοχάρης συμπλήρωσε πως, «αυτό το πρόγραμμα δεν βοήθησε μόνο εμένα, αλλά και τη μητέρα μου, η οποία βρήκε δουλειά μετά από πέντε χρόνια. Σπαταλά το χρόνο της αλλού, αλλάζει περιβάλλον. Ενώ για πέντε χρόνια ήταν συνεχώς από πάνω μου να με βοηθά συνεχώς. Άρα δεν άλλαξε μόνο η δική μου ζωή, αλλά και η δική της».
Τα προβλήματα της προσβασιμότητας
Τόσο ο Θεοχάρης όσο και η κ. Καρατζιά, νιώθουν πολύ διαφορετικά με την υλοποίηση του προγράμματος κατ’ οίκον φροντίδας, το οποίο έλυσε αρκετά προβλήματα που υπήρχαν στη ζωή τους. Υπάρχουν όμως κάποια άλλα, που ακόμα ταλαιπωρούν τα άτομα με αναπηρία, όπως είναι αυτό της προσβασιμότητας σε όλους τους χώρους.
Τόσο ο Θεοχάρης όσο και η κ. Καρατζιά, νιώθουν πολύ διαφορετικά με την υλοποίηση του προγράμματος κατ’ οίκον φροντίδας, το οποίο έλυσε αρκετά προβλήματα που υπήρχαν στη ζωή τους. Υπάρχουν όμως κάποια άλλα, που ακόμα ταλαιπωρούν τα άτομα με αναπηρία, όπως είναι αυτό της προσβασιμότητας σε όλους τους χώρους.
«Το πρόγραμμα βοήθησε και στην προσβασιμότητα. Για παράδειγμα στα πεζοδρόμια που υπάρχουν εμπόδια, μας βοηθούν οι συνοδοί στο να ανεβοκατεβαίνουμε. Αλλά γενικά η εντύπωση μου είναι ότι το μεγάλο πρόβλημα είναι ο κόσμος και όχι οι υποδομές. Αν ο άλλος πηγαίνει και παρκάρει στα πεζοδρόμια, όχι μόνο δεν μπορούμε να περάσουμε, αλλά διατρέχουμε και κίνδυνο να πηγαίνουμε από το δρόμο», ανέφερε ο Θεοχάρης.
Το ίδιο επισήμανε και η κ. Τούλα, η οποία επισήμανε πως για την προσβασιμότητα υπάρχει νομοθεσία και πρέπει ο κόσμος να την τηρεί.
«Μετά που χτύπησα και έβλεπα οχήματα στα πεζοδρόμια, ανέφερα πολλές φορές περιστατικά στην Αστυνομία, αλλά κατάλαβα ότι ήταν λάθος η προσέγγισή μου. Ακολούθως άρχισα να τους πιάνω στο φιλότιμο και πετυχαίνει περισσότερο. Ο κόσμος όταν του πεις μια κουβέντα καταλαβαίνει καλύτερα από την καταγγελία.
«Μετά που χτύπησα και έβλεπα οχήματα στα πεζοδρόμια, ανέφερα πολλές φορές περιστατικά στην Αστυνομία, αλλά κατάλαβα ότι ήταν λάθος η προσέγγισή μου. Ακολούθως άρχισα να τους πιάνω στο φιλότιμο και πετυχαίνει περισσότερο. Ο κόσμος όταν του πεις μια κουβέντα καταλαβαίνει καλύτερα από την καταγγελία.
Θα ήθελα όμως να τονίσω ακόμα ένα πρόβλημα, που αφορά την επαγγελματική δραστηριότητα, η οποία όπως για όλους τους ανθρώπους, έτσι και για μας, είναι σημαντική. Πρέπει να υπάρχει ισοτιμία και όχι απλά να προσπαθούν να μας στηρίξουν με επιδόματα. Θέλουμε να μας αντιμετωπίζουν όπως οποιονδήποτε άλλο. Για παράδειγμα οι εργοδότες μπορεί να σκεφτούν δύο και τρεις φορές αν θα μας προσλάβουν. Δεν πιστεύω ότι πρέπει να υπάρχει διάκριση σε αυτό το θέμα».
Η αντιμετώπιση του κόσμου
Αυτή την διάκριση την βλέπουν πολλές φορές και στα μάτια του κόσμου, ο οποίος μπορεί να τους κοιτάξει περίεργα, με οίκτο ή με περιφρόνηση. Κάτι πάντως, που τον Θεοχάρη δεν τον ενοχλεί.
Αυτή την διάκριση την βλέπουν πολλές φορές και στα μάτια του κόσμου, ο οποίος μπορεί να τους κοιτάξει περίεργα, με οίκτο ή με περιφρόνηση. Κάτι πάντως, που τον Θεοχάρη δεν τον ενοχλεί.
«Δεν με ενοχλεί. Δεν ασχολούμαι αν ο άλλος κοιτάζει περίεργα. Βλέπω εκείνο που θέλω να δω. Στις πρώτες μου εξόδους, μετά το νοσοκομείο ήθελα να δω πως θα με έβλεπαν οι άλλοι, πως θα με αντιμετώπιζαν. Αλλά το έχω συνηθίσει.
Εγώ δεν σοκαρίστηκα τόσο πολύ από την αναπηρία μου, όσο με τη φιλία. Έφυγαν άτομα από κοντά μου που δεν το περίμενα και έμειναν άτομα κοντά μου που και πάλι δεν το περίμενα. Δεν τους κατηγόρησα ποτέ, γιατί μπήκα στη σκέψη τι θα έκανα εγώ αν ήμουν στη θέση τους. Μέσα από αυτό το κακό είδα ποιοι αξίζουν να είναι κοντά μου και ποιοι θέλουν να μείνουν κοντά μου».
Η κ. Καρατζιά από την άλλη, έχει την άποψη ότι, «εμείς θα κάνουμε τον κόσμο να νιώσει άνετα, να μας προσεγγίσει. Σίγουρα θα υπάρξουν και ανόητες ερωτήσεις. Θα σου πουν διάφορα πράγματα. Γενικά πιστεύω ότι δυστυχώς πολλές φορές δεν μεγαλώνουμε τα παιδιά μας σωστά. Αν ακούς τους γονείς σου να λένε «να τον μαύρο» ή τον ανάπηρο, το ίδιο θα κάνεις κι εσύ. Αλλά είναι αυτό που λέει ο Θεοχάρης. Εσύ επιλέγεις τι θα δεις και γενικά αν έπρεπε να βαθμολογήσω την κοινωνία θα της έβαζα 6 ή 7 από τα 10. Κάναμε μεγάλο άλμα σε σχέση με παλιά…»
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
- Η μάχη με τον καρκίνο, το θαύμα της Αγίας Μαρίνας και το δώρο στο Παιδογκολογικό
- «Όταν βρέχει, κάθουμαι έξω με την ομπρέλα... Φοούμαι ότι θα ππέσει που πάνω μου»
- «Έθαψα τον καλύτερο μου φίλο και ποδηλάτουν για τη Νικολέτα...»
- «Είπα του, γιατρέ μου αν μου απαγορεύσεις να ξανά τρέξω, άφησμε να φύγω...»
- «Πέθανα σχεδόν τρεις φορές αλλά τα κατάφερα… Είμαι πλέον αθάνατη…»
- Το αίμα στα ούρα που προμήνυε καρκίνο… «Έπρεπε να υποβληθώ σε ριζική κυστεκτομή»
- Τα δίδυμα που γεννήθηκαν πρόωρα, το κλάμα που έγινε δύναμη και η πρώτη αγκαλιά
Ροη Ειδησεων
Πριν 11 λεπτά | Υπηρεσίες
Η PIN-UP Global υποστήριξε το Leadership & HR Management ConferenceΠριν 11 λεπτά | ΤΟΠΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Ρίχνουν 128 εκατομμύρια σε υποδομές για την Υγεία-Ιδρύεται πρότυπο Παιδογκολογικό κέντροΠριν 15 λεπτά | ΠΑΡΑΞΕΝΑ
ΒΙΝΤΕΟ: Η ψηλότερη και η κοντύτερη γυναίκα στον κόσμο συναντήθηκαν και βρήκαν πολλά κοινάΠριν 24 λεπτά | ΤΟΠΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Αναμένει ολοκληρωμένη πρόταση για αξιολόγηση εκπαιδευτικών η ΟΕΛΜΕΚΠριν 25 λεπτά | Υπηρεσίες
Mindset Talks 7: Ένα διήμερο συνέδριο προσωπικής και επιχειρηματικής ανάπτυξης και δικτύωσης στην ΠάφοΠριν 27 λεπτά | Υπηρεσίες
Η εξέλιξη της S. Kaniklides (Cyprus) Limited από την ίδρυσή της μέχρι σήμεραΠριν 30 λεπτά | ΤΟΠΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Στα σκαριά κίνητρα για προσέλκυση ΣΥΟΠ από Υπουργείο Άμυνας-Οι προτάσεις που βρίσκονται στο τραπέζι
