«Ζήτησε να μπουν ένας ένας μπροστά στη κάμερα, δάκρυζε... Μίλησαν για την αγάπη»
06:53 - 21 Δεκεμβρίου 2020
«Σήμερα δοκίμασα κάτι, έκανα βιντεοκλήση μέσω viber για έναν άρρωστο, που είναι 25 μέρες μέσα. Είναι 82 χρόνων. Μιλούσε τηλεφωνικά με τα παιδιά του, αλλά δεν τους έβλεπε. Ήταν πολύ συγκινητικό, δάκρυζε. Ήταν τα εγγονάκια του όλα εκεί. Εγύρεψε τα όλα ένα, ένα. Ζήτησε να μπουν ένας, ένας μπροστά στη κάμερα για να τους δει. Μίλησαν περισσότερο για την αγάπη. Τους έλεγε ότι τους αγαπά και έλεγε στα εγγονάκια του ότι τα λατρεύει. Στο τέλος λέει τους, “αγαπώ σας όλους”», αναφέρει και κάνει παύση...
«Έχει κάποια χρόνια προβλήματα, αλλά από θέμα κορωνοϊού, ευτυχώς είναι καλή η κατάστασή του. Νομίζω θα τα καταφέρει ο κ. Σ.», προσθέτει και νιώθει την ανάγκη, να μεταφέρει την αγωνία των ηλικιωμένων που νοσηλεύονται. «Αυτό που είναι δύσκολο, είναι ότι δεν μπορεί κανένας να έρθει να τους δει. Έχει παππούδες που δεν μπορούν να μιλήσουν στο τηλέφωνο. Παίρνουν εμάς τα παιδιά τους και τα ενημερώνουμε. Κάποιες φορές τους λέμε, είναι καλά σήμερα ο δικός σας, πάει καλά… και την άλλη μέρα ακούει ότι ο παπάς του εχάθηκε. Κάποιες φορές τα βάζουν και μαζί μας, λένε ότι τους κοροϊδεύουμε, αλλά δυστυχώς επειδή προσβάλλει το αναπνευστικό, είναι απρόβλεπτη η αρρώστια. Μπορεί τη μια στιγμή να είναι καλά ο ασθενής και το άλλο δευτερόλεπτο να ανατραπούν όλα.
Οι πλείστοι αγωνιούν για το πότε θα φύγουν από το νοσοκομείο και πότε θα δουν τους δικούς τους. Κάποτε διερωτώνται κιόλας, “γιατί δεν έρχονται οι δικοί μας να μας δουν, γιατί εν τους αφήνεται να έρθουν;”. Το πιο δύσκολο είναι που δεν έχουν ένα δικό τους δίπλα να τους κρατά το χέρι. Εάν έχει κάποιος ένα δικό του δίπλα και του κρατά το χέρι την ώρα που φεύγει, πιστεύω ότι νιώθει το».
«Τυχαίνει να έζησα και από τις δύο πλευρές τον κορωνοϊό. Ήμουν θετικός στη δεύτερη φάση και χρειάστηκε να νοσηλευτώ κιόλας. Πέρασα όλα τα συμπτώματα και ειδικά τους πονοκεφάλους, το έντονο ρίγος και τους πυρετούς. Γι’ αυτό λέω στον κόσμο, ο ιός είναι εδώ και υπάρχει. Δεν κόλλησα τον ιό από το νοσοκομείο, αλλά από την κοινότητα. Νοσηλεύτηκα για τρεις μέρες, επειδή στη φάση των πυρετών, μειωνόταν ο κορεσμός του οξυγόνου μου. Έτσι πέρασα και τα συναισθήματα του πως νιώθει ο ασθενής, που είναι περιορισμένος στο δωμάτιο. Δεν φοβήθηκα όταν έμαθα ότι είμαι θετικός, αλλά ταλαιπωρήθηκα. Αρχικά ξεκίνησα με ήπιο βήχα και μετά άρχισε ρίγος και σταδιακά οι συχνοί πυρετοί. Άρχισα Δευτέρα και την Τρίτη ανέβασα πυρετό 37,9. Ειδοποίησα το νοσοκομείο και έκανα τεστ. Την Τετάρτη άρχισαν οι πυρετοί, ήταν η χειρότερη μέρα, μετά είχα αγευσία και έντονους πονοκεφάλους».
«Επειδή ήμουν προϊστάμενος στο χειρουργείο, όταν έκλεισε μεταφέρθηκα στο παιδιατρικό που μετατράπηκε σε θάλαμο covid από τον Μάρτιο. Σιγά, σιγά έκλεισαν όλα τα τμήματα του νοσοκομείου και συμμετείχαμε όλα τα τμήματα και στην πρώτη φάση και τώρα. Είμαστε σύνολο στους θαλάμους covid 132 άτομα, νοσηλευτικό προσωπικό. Στο Νοσοκομείο Αναφοράς, στο τμήμα μου θετικοποιήθηκαν στην covid 24 άτομα, από το νοσηλευτικό προσωπικό.
Η πρώτη φάση, ήταν δύσκολη στην αρχή για εμάς, γιατί οι πληροφορίες που δεχόμασταν σχετικά με την covid ήταν καθημερινές και άλλαζαν από λεπτό σε λεπτό. Ως νοσοκομείο δεχόμασταν πίεση, επειδή έπρεπε να γίνουμε Αναφοράς. Φόβο δεν μπορούμε να πούμε ότι νιώσαμε τόσο πολύ, όσο ένταση και αγωνία για το άγνωστο και το τι θα αντιμετωπίζαμε.
Σε αυτή την δεύτερη φάση είναι διαφορετικά... Χάνουμε συνέχεια κόσμο και αυτό επειδή ο ιός κτύπησε μεγάλες ηλικίες και έχουμε περισσότερους θανάτους. Πριν ήταν και το lockdown και ο κόσμος δεν τολμούσε να πάει σε οίκο ευγηρίας, ούτε σε νοσοκομείο ενώ τώρα πολύς κόσμος δεν πιστεύει ότι υπάρχει ο ιός, δεν ξέρω τι τον οδήγησε να πιστεύει αυτό το πράμα».
Πλέον οι νοσηλευτές και οι γιατροί στο Νοσοκομείο Αναφοράς, δεν προλαβαίνουν να κάνουν το τελετουργικό αποχαιρετισμού των ασθενών, που βγαίνουν νικητές και καταφέρνουν να πάρουν εξιτήριο. Στην πρώτη φάση, τους αποχαιρετούσαν με χειροκροτήματα στους διαδρόμους. Σε αυτήν ο φόρτος εργασίας, είναι τεράστιος και τη χαρά για τα εξιτήρια, επισκιάζουν οι καθημερινοί θάνατοι ηλικιωμένων, που σβήνουν ο ένας μετά τον άλλον.
«Είναι δύσκολο, έχει πολλούς ηλικιωμένους, που αναρρώνουν πιο δύσκολα. Μέχρι χθες, ο πιο μικρός στο θάλαμό μου ήταν 78 χρονών. Προσπαθούμε να τους φροντίσουμε, όσο γίνεται καλύτερα. Είναι πολλά διαφορετικά τα πράγματα τώρα. Είμαστε σε άλλους ρυθμούς, στη δεύτερη φάση της πανδημίας. Είναι πιο δύσκολο… Στην πρώτη φάση η δυσκολία ήταν η αρχή, η προσαρμογή με τον κορωνοϊό. Τώρα επειδή έχουμε όλες αυτές τις απώλειες, είναι πραγματικά πάρα πολύ δύσκολο και για μας. Στεναχωριόμαστε και δεν ξέρω πραγματικά, με όλους αυτούς τους ανθρώπους που χάνουμε, πως θα είμαστε όταν τελειώσει όλο αυτό. Πραγματικά εν ξέρω πως θα είμαστε. Εμείς προσπαθούμε για το καλύτερο. Δεν νομίζω να έχει άτομα, που να μην επηρεάζονται».
«Εν κρίμα που ο κόσμος σε αυτή τη φάση της πανδημίας, είναι πιο δύσπιστος. Δεν πιστεύει στον κορωνοϊό και είναι πολλά πιο χαλαρός από την πρώτη. Εν πολλά κρίμα, επειδή ο ιός εν δαμέ, υπάρχει...
Είχα και εγώ πολλούς φίλους που δεν πίστευαν. Με ρωτούσαν και είχαν απορίες. Κάποιοι μου έλεγαν “σιγά, δεν υπάρχει”. Μετά που το έπαθα εγώ και όταν νοσηλεύτηκα άλλαξαν τα δεδομένα τους. Πείστηκαν ότι κάτι συμβαίνει.
Δυστυχώς όμως, οι πλείστοι δεν πιστεύουν, από λάθος δικό τους κατ’ εμένα. Εγώ προκαλώ όποιον δεν πιστεύει, να έρθει εδώ και είμαι πρόθυμος να τον ντύσω και να τον βάλω μέσα να δει τι κάμνουμε για να νιώσει πραγματικά τι συμβαίνει εδώ στο νοσοκομείο. Όχι μόνο στο Αναφοράς και στο Νοσοκομείο Λεμεσού και σε αυτό της Λευκωσίας. Ειδικά στις Μονάδες Αυξημένης Φροντίδας και στη ΜΕΘ, είναι ακόμα πιο δύσκολα τα πράματα και είναι ακόμα πιο πολλές ώρες οι συνάδελφοι μας, ντυμένοι με τη στολή».
«Δεν έχουμε θέμα που δεν ασχολείται κανένας μαζί μας. Εγώ το έλεγα και στην πρώτη φάση, που μας αποκαλούσαν ήρωες. Δεν είμαστε ήρωες, απλά κάμνουμε τη δουλειά μας και έτυχε να είμαστε στην πρώτη γραμμή. Τώρα εάν μας ονόμαζαν ήρωες και τώρα μας ονομάζουν κάτι άλλο, δεν το γνωρίζω. Εμείς κάνουμε τη δουλειά μας, ίσως πιο έντονα τώρα.
Θα δουλέψουμε τις γιορτές, αλλά έτσι κι αλλιώς εμείς δουλεύαμε στις γιορτές, χρόνια τώρα. Δεν άλλαξε κάτι, θα δουλεύουμε και φέτος. Απλά τώρα που είναι ο covid, μπορεί να μην κάτσουμε δύο αργίες. Ότι μας πουν θα το κάνουμε. Όταν υπάρχει ανάγκη πρέπει να ανταποκριθούμε. Είναι το καθήκον μας, είναι το πιο λίγο που μπορούμε να κάνουμε.
Θέλω να ευχηθώ σε όλο τον κόσμο, καλές γιορτές. Θα είναι διαφορετικά τα Χριστούγεννα φέτος... Τους εύχομαι, πάντα με υγεία. Θέλω να τους πω να προσέχουν, όταν θα μαζευτούν στα σπίτια. Είναι καλύτερα να μείνουν οικογένειες, που συναντιώνται καθημερινά και να μην μαζευτούν πάνω από δέκα άτομα. Τα μέτρα για κάποιο λόγο μπαίνουν. Καλύτερα να μείνουμε με τα άτομα που βλέπαμε καθημερινά και κάποτε θα τελειώσει τούτο και θα κάνουμε όλοι μαζί τα επόμενα Χριστούγεννα».
Εκτός από τον νοσηλευτή Μάριο Πολυδώρου, μιλήσαμε και με πολλούς άλλους επαγγελματίες υγείας και αυτή είναι η πρώτη από σειρά συνεντεύξεων του REPORTER, από τους πρωταγωνιστές της πρώτης γραμμής. Από αυτούς που στην πρώτη φάση θεωρούσαμε όλοι ήρωες και τους χειροκροτούσαμε στα μπαλκόνια. Από αυτούς, που κάποιοι κάνουμε τώρα πως δεν υπάρχουν ή ακόμα χειρότερα πως είναι μέρος μιας παγκόσμιας συνωμοσίας, που στόχο έχει να διαταράξει την καθημερινότητά μας.
Ροη Ειδησεων
Πριν 5 λεπτά | ΠΑΡΑΞΕΝΑ
ΒΙΝΤΕΟ: Η ψηλότερη και η κοντύτερη γυναίκα στον κόσμο συναντήθηκαν και βρήκαν πολλά κοινάΠριν 14 λεπτά | ΤΟΠΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Αναμένει ολοκληρωμένη πρόταση για αξιολόγηση εκπαιδευτικών η ΟΕΛΜΕΚΠριν 15 λεπτά | Υπηρεσίες
Mindset Talks 7: Ένα διήμερο συνέδριο προσωπικής και επιχειρηματικής ανάπτυξης και δικτύωσης στην ΠάφοΠριν 17 λεπτά | Υπηρεσίες
Η εξέλιξη της S. Kaniklides (Cyprus) Limited από την ίδρυσή της μέχρι σήμεραΠριν 20 λεπτά | ΤΟΠΙΚΕΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Στα σκαριά κίνητρα για προσέλκυση ΣΥΟΠ από Υπουργείο Άμυνας-Οι προτάσεις που βρίσκονται στο τραπέζιΠριν 26 λεπτά | Companies
ExxonMobil-Qatar Energy to drill two more wells in Cyprus' EEZΠριν 29 λεπτά | Ανάπτυξη Γης - Κατασκευές
Ζητούν και τα ρέστα οι απεργοί στο σκυρόδεμα-«Δεν έχω μαγικό κουμπί» διαμηνύει ο Γιάννης Παναγιώτου
