Αν απουσιάζει η δικαιοσύνη, τι άλλο είναι η πολιτική εξουσία, παρά οργανωμένη ληστεία;

Αν απουσιάζει η δικαιοσύνη, τι άλλο είναι η πολιτική εξουσία, παρά οργανωμένη ληστεία;

Ιερός Αυγουστίνος, 354-430 μ.Χ.

Για το Κυπριακό Επενδυτικό Πρόγραμμα έχουν γραφτεί πολλά (και λεχθεί ακόμα περισσότερα). Ό,τι γράφτηκε ή ειπώθηκε όμως στο παρελθόν, ωχριά μπροστά στον εξευτελισμό που υπέστη ολόκληρη η Κύπρος από τον πρόεδρο της Βουλής, Δημήτρη Συλλούρη, στο video αποκάλυψη του τηλεοπτικού σταθμού Al Jazeera στις 12 Οκτωβρίου του 2020. Στο 57 λεπτών ντοκιμαντέρ, ο πρόεδρος της βουλής κλείνοντας το μάτι, παραδίδει μαζί με τους υπόλοιπους που εμφανίζονται στο ρεπορτάζ μαθήματα διαφθοράς, επεξηγώντας τους τρόπους με τους οποίους μπορούν να προσπεράσουν κάθε εμπόδιο και να εξασφαλίσουν κυπριακό διαβατήριο, παρότι ο υποτιθέμενος αιτητής είχε προηγούμενα καταδικαστεί για εγκλήματα διαφθοράς.

Το “καρτέλ” των διαβατηρίων ήταν γνωστό για χρόνια στην Κύπρο. Παρά τις συνεχείς ωστόσο προειδοποιήσεις από ξένα μέσα ενημέρωσης, Ευρωπαϊκούς θεσμούς και την εγχώρια αντιπολίτευση από το 2016, η βόμβα έσκασε μόλις τον περασμένο Αύγουστο, με τη δημοσίευση του αραβικού σταθμού φακέλων που αφορούσαν περί τα 2500 άτομα που πολιτογραφήθηκαν από το 2017 μέχρι το 2019 και από τα οποία 100 τουλάχιστο αιτήσεις (βάσει σχετικών αποδεικτικών στοιχείων) θα έπρεπε να είχαν απορριφθεί… Το τελευταίο δυστυχώς ρεπορτάζ του Al Jazeera, αποτελεί ένα σύγχρονο μνημείο της κυπριακής διαφθοράς, η οποία και κατά τα τελευταία χρόνια, έχει φτάσει σε δυσθεώρητα ύψη. Το μήνυμα που έχουν μεταδώσει πλέον σε ολόκληρο τον κόσμο για την ημικατεχόμενη μας πατρίδα, είναι πως στον τόπο μας μπορεί να υπάρχουν νόμοι, όμως λίγοι υψηλόβαθμοι αιρετοί αξιωματούχοι μπορούν να τους παρακάμπτουν κατά το δοκούν. Είδαμε μάλιστα κύπριο γνωστό δικηγόρο να λέει “This is Cyprus” και να μας εξηγεί ότι “κανένα διαβατήριο στην Κύπρο από όσα έχουν εκδοθεί δεν είναι απολύτως καθαρό”. Και το συμπέρασμα; Κυπριακή Δημοκρατία: Μια διεφθαρμένη κρατική οντότητα. Κύπρος: Μια διεφθαρμένη κοινωνία.

Η ουσία είναι πως η κυβέρνηση δεν έχει δυστυχώς καταφέρει να διαχειρισθεί ορθά (για να μην πούμε πως έχει καταχρασθεί) το Κυπριακό Επενδυτικό Πρόγραμμα. Ο ίδιος ο πρόεδρος του ΔΗΣΥ, δήλωσε χαρακτηριστικά πως “…υπήρξαν φαινόμενα κακής διαχείρισης και καταχρηστικής εκμετάλλευσης που υπονόμευσαν την αξιοπιστία του προγράμματος, έπληξαν το κύρος της χώρας και δεν άφηναν καμία άλλη επιλογή..” δικαιολογώντας την απόφαση του υπουργικού συμβουλίου να καταργήσει το πρόγραμμα την επόμενη μέρα. Δεν μας είπε όμως, “…κακής διαχείρισης και καταχρηστικής εκμετάλλευσης…” από ποιους κ. Νεοφύτου; Η δυνατότητα ορθής διαχείρισης του προγράμματος (όπως έχουν πράξει τόσες άλλες χώρες στην Ευρώπη και αλλού), δεν περνάει τελικά από το μυαλό τους.

Ως αποτέλεσμα λοιπόν των πιο πάνω φτάσαμε μια μέρα αργότερα και μέσα σε ένα γενικότερο κλίμα πανικού, να σπεύδουν να ακυρώσουν το πρόγραμμα, χωρίς να υπολογίζουν τη ζημιά που η ενέργεια αυτή ενδεχομένως να επιφέρει στην οικονομία του τόπου. Και θα πρέπει να θυμίσουμε εδώ πως η συμβολή του ΚΕΠ δεν εστιάζεται τόσο στις άμεσες επενδύσεις που δημιουργούνται από το πρόγραμμα (παρόλη τη μεγάλη σημασία που έχουν και αυτές) αλλά στα σταδιακά οφέλη που μπορεί να αποκομίσει η οικονομία του τόπου προβάλλοντας τη χώρα στο εξωτερικό ως ένα ασφαλή επενδυτικό προορισμό.

Για ακόμα μια φορά η οικονομία και οι πολίτες αυτού του τόπου θα κληθούν να πληρώσουν τα σπασμένα. Η κυβέρνηση θα έπρεπε αντί να τιμωρεί ολόκληρη την κυπριακή οικονομία καταργώντας το πρόγραμμα, να τιμωρήσει επιτέλους τους ένοχους! Όποιοι και αν είναι αυτοί, σε όποιο κοινωνικό, πολιτικό ή οικονομικό κύκλο και αν ανήκουν, καθότι είναι η πεποίθηση μου πως το Κυπριακό Επενδυτικό Πρόγραμμα έφερε στην επιφάνεια ένα μέρος μόνο της διαφθοράς που έχει εκταθεί σε ολόκληρο το φάσμα της Κυπριακής Κοινωνίας.

Αυτό που θα πρέπει να γίνει, έστω και τώρα, είναι η βουλή να αναλάβει τις ευθύνες που της αναλογούν ως σώμα και να άρει πάραυτα την ασυλία σε όλα τα εμπλεκόμενα μέλη της, ώστε η Γενική Εισαγγελία να κάνει το δικό της καθήκον στη διερεύνηση όλων των πιθανών ποινικών αδικημάτων. Ο δικηγορικός σύλλογος ας προστατεύσει επιτέλους το κύρος του προβαίνοντας σε πειθαρχική έρευνα και λαμβάνοντας όλα τα απαραίτητα μέτρα έναντι όλων των μελών του που καταχρώνται της επαγγελματικής τους ιδιότητας. Και στο τέλος της μέρας θα πρέπει να διερωτηθούμε. Η σπίλωση και ο διασυρμός μιας ολόκληρης χώρας η οποία μάλιστα δίνει τον δικό της αγώνα επιβίωσης έναντι του Τούρκου κατακτητή, δεν επιφέρει κανένα τίμημα…;

Και η Κυπριακή κοινωνία όμως… Δεν είναι άμοιρη ευθυνών. Ο κάθε λαός παίρνει, νομοτελειακά, τους ηγέτες που του αξίζουν. Είναι οι ελεύθεροι πολίτες αυτού του δύσμοιρου τόπου που έχουν τη δύναμη να εκλέξουν το οποιοδήποτε μέλος της κοινωνίας (με τα ιδιαίτερα χαρίσματα και τα χαρακτηριστικά του), σε θέσεις εξουσίας. Εξουσίας όμως, προς εξυπηρέτηση των πολιτών και του δημοσίου συμφέροντος…

Οι λαοί που εκλέγουν διεφθαρμένους πολιτικούς, κλέφτες, απατεώνες και προδότες δεν είναι θύματα αλλά συνένοχοι.

Τζωρτζ Όργουελ, 1903-1950, Βρετανός συγγραφέας.

Μάριος Ορφανός

Μέλος Εκτελεστικού Γραφείου & Πρόεδρος Επιτροπής Εσωτερικών ΔΗΚΟ