Συγκλονίζει η ιστορία της Μπεκχάλ Μαχμούντ-Έγινε μία άλλη για ένα έγκλημα τιμής…

Κάθε φορά που κάποιος ρωτά την 36χρονη Μπεκχάλ Μαχμούντ από πού είναι, εκείνη απαντά οτιδήποτε άλλο εκτός από την αλήθεια. «Λέω ότι είμαι Ιταλίδα ή ότι οι γονείς μου είναι Πολωνοί – οτιδήποτε… Δεν μπορώ να πω τίποτα για το παρελθόν μου, γιατί αν κάποιος ήξερε ποιά πραγματικά ήμουν, η ζωή μου θα κινδύνευε. Έτσι, αν ακούσω κάποιον να μιλά τη μητρική μου γλώσσα, γυρίζω την πλάτη και απομακρύνομαι. Αν βρίσκομαι σε ένα σούπερ μάρκετ,  παρατάω τα ψώνια μου και φεύγω. Αν βρίσκομαι σε μέσα μαζικής μεταφοράς, κατεβαίνω. Αν δω άλλους Ιρακινούς Κούρδους  σε ένα καφέ, εξαφανίζομαι. Τρέμω μήπως κάποιος με ρωτήσει: "Πώς τη λένε τη μαμά σου; Τον  μπαμπά σου; Από ποια περιοχή είσαι;"»…
 
«Η ζωή μου θα είναι πάντα σε κίνδυνο»
Η Μπεκχάλ ζει σε καθεστώς προστατευόμενου μάρτυρα για περισσότερα από 13 χρόνια - από τότε που ο πατέρας και ο θείος της καταδικάστηκαν για τη «δολοφονία τιμής» της μικρότερης αδερφής της  Μπανάζ σε ηλικία 20 ετών. Την περασμένη εβδομάδα, η νέα μίνι δραματική σειρά  του ITV «Honour», η οποία είναι βασισμένη στην δική της αληθινή ιστορία την έκανε να θυμηθεί: τον σοκαριστικό φόνο της αδελφής  της πριν μία δεκαπενταετία καθώς και την γενναία απόφασή της να καταθέσει αποδεικτικά στοιχεία σε βάρος του πατέρα της τα οποία συνέβαλαν καθοριστικά στην απόδοση της δικαιοσύνης. «Ήταν πολύ οδυνηρό  για μένα να το παρακολουθώ κι έκλαιγα με αναφιλητά. Η "ενσάρκωση" του εαυτού μου από την ηθοποιό Ριάν Μπαρέτο  ήταν ανατριχιαστικά  ακριβής... Ήταν σαν να ξαναζούσε ολόκληρη τη δοκιμασία για δεύτερη φορά».

Τον Ιανουάριο του 2006 η Μπανάζ, η οικογένεια της οποίας κατοικούσε στο Νότιο Λονδίνο, βασανίσθηκε, βιάσθηκε και στραγγαλίστηκε με σκοινί από κάποιους άνδρες με εντολή του πατέρα και του θείου της επειδή  «ντρόπιασε» την οικογένειά της.

Μόλις λίγους μήνες νωρίτερα, είχε καταφέρει  να «δραπετεύσει» από έναν κανονισμένο  από την οικογένειά της  γάμο  και ολοκληρώνοντας την «ατιμία» λόγους μήνες μετά όταν εξαιτίας του έρωτά της με έναν Ιρακινό  της δικής της επιλογής. Το πτώμα της βρέθηκε από την αστυνομία σε μια βαλίτσα, θαμμένη δυο μέτρα κάτω από το αίθριο ενός εγκαταλελειμμένου κτιρίου  στο Μπέρμιγχαμ, τρεις μήνες μετά τη δήλωση εξαφάνισής της που έκανε ο 29χρονος φίλος της Ραχμάτ Σουλεμανί στην Αστυνομία. Τον Ιούνιο του 2007, ο 58χρονος  πατέρας της  Μπαμπακίρ Μαχμούντ και ο 57χρονος θείος της Αρί Μαχμούντ κρίθηκαν ένοχοι για  τη δολοφονία της Μπανάζ. Ένας τρίτος κατηγορούμενος, ο Μοχάμεντ Χάμα, 30 ετών, ομολόγησε την ενοχή του. Όλοι τους, καταδικάσθηκαν σε ισόβια κάθειρξη.

Η Μπεκχάλ -θεωρείται ότι είναι η πρώτη γυναίκα στα βρετανικά  νομικά χρονικά  που έδωσε στοιχεία εναντίον μελών της οικογένειάς της σε μια δίκη δολοφονίας για «λόγους τιμής» - διακινδύνευσε την  προσωπική της ασφάλεια για να  καταθέσει στο Δικαστήριο  πώς έφυγε από το σπίτι σε ηλικία 16 ετών για να ξεφύγει από τους ξυλοδαρμούς του πατέρα της. Δίνοντας αποδεικτικά στοιχεία  πίσω από μια οθόνη, αποκάλυψε πώς  η ίδια είχε επιζήσει από μια απόπειρα κατά της ζωής της  επειδή είχε επίσης «ντροπιάσει» την οικογένειά της αρνούμενη έναν κανονισμένο από τον πατέρα της  γάμο.

Η πρώτη φορά που Μπεκχάλ έδωσε τη μοναδική της συνέντευξη  μετά τις καταδίκες ήταν  πριν από 13 χρόνια στο αστυνομικό τμήμα του Λιούισαμ.  Φορώντας ένα χιτζάμπ  και μαύρο πέπλο για να προστατεύσει την ταυτότητά της,  είπε: «Η ζωή μου θα είναι πάντα σε κίνδυνο. Υπάρχουν άνθρωποι στην κοινότητά μου που θέλουν να με δουν νεκρή  και δεν θα  ησυχάσουν  έως ότου το πετύχουν». Σήμερα, η Μπεκχάλ  - που ζει με  νέα ταυτότητα - αποκαλύπτει πως η ζωή της εξακολουθεί να βρίσκεται  σε κίνδυνο.  Έχει απομακρυνθεί και αποξενωθεί εντελώς  από την οικογένειά της και δεν τους έχει μιλήσει  ποτέ μετά τη δολοφονία της Μπανάζ.  Είναι τόσο μεγάλη  η απειλή για την ασφάλειά της που δεν μπορεί να πει πουθενά εάν εργάζεται, αν είναι παντρεμένη ή  αν έχει παιδιά: «Προσπαθώ να μην ζω κάθε λεπτό της ημέρας με φόβο και υπήρξαν στιγμές χαράς στη ζωή μου, αλλά τα τελευταία χρόνια ήταν πολύ δύσκολα. Κοιτάζω πάντα πάνω από τον ώμο μου», λέει η Μπεκχάλ.  «Μου λείπει πολύ η οικογένειά μου, αλλά το μόνο που έχω από την παλιά μου ζωή είναι μερικές φωτογραφίες  της Μπανάζ  κι ένα μαντήλι της μαμάς μου - μαύρο με λίγο ασημί- που δεν πλένω ποτέ.  Κάθε τόσο  το βγάζω από ένα συρτάρι και το μυρίζω για να μου τη θυμίζει. Δεν μπορώ να έχω καμία επαφή με την οικογένειά μου γιατί είναι πολύ επικίνδυνο, όχι μόνο για μένα αλλά και για αυτούς. Θα έθετα σε κίνδυνο τη μαμά και τις αδερφές μου αν εγώ, το ίδιο κορίτσι που  “ντρόπιασα”  την οικογένεια, επέστρεφα στη ζωή τους». Όσο για τα συναισθήματά της απέναντι στους δολοφόνους πατέρα και θείο της η Μπανάζ παραδέχεται: «Είμαι  τρομοκρατημένη από το πόσο γρήγορα περνούν  τα χρόνια και  τρέμω την ημέρα που  θα αποφυλακισθούν. Αν είχα την επιλογή, θα τους άφηνα  άλλα 23 χρόνια στη φυλακή. Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι στην κοινότητά μου που εξακολουθούν να με θέλουν νεκρή  επειδή πιστεύουν ότι η φήμη των Κούρδων έχει αμαυρωθεί λόγω τού τι συνέβη. Μερικές φορές φαντάζομαι να  βλέπω  τη μητέρα μου ξανά, να με αγκαλιάζει και να με φιλάει. Ωστόσο, δεν μπορώ ποτέ να ξεχάσω ότι στάθηκε δίπλα στον πατέρα μου υποστηρίζοντάς τον».

Πηγή: Πρώτο Θέμα