Ψάχνοντας την αλήθεια για τον βιολογικό της πατέρα μέσα στις δικαστικές αίθουσες
19:15 - 24 Ιανουαρίου 2020
Δικαστικές μάχες έδωσε τα τελευταία χρόνια γυναίκα, η οποία αιτείτο την εκταφή των οστών προσώπου που απεβίωσε το 1978 και όπως της είχε πει ο πατέρας της, αυτός ήταν ο βιολογικός της πατέρας.
Ως εκ τούτου, η γυναίκα άρχισε να αναζητά πληροφορίες για να μάθει την αλήθεια, ενώ αιτήθηκε στο Δικαστήριο εκταφή οστών, ώστε να εξακριβωθεί με τον μέθοδο του DNA.
Αρχικά η αιτήτρια καταχώρησε αίτηση στο Επαρχιακό Δικαστήριο Αμμοχώστου, ζητώντας την εκταφή οστού του εν λόγω αποβιώσαντος, με σκοπό να αποσταλεί για διεξαγωγή εξετάσεων DNA, ώστε να διαπιστωθεί κατά πόσο επρόκειτο για τον πατέρας της.
Το Δικαστήριο αφού άκουσε και την άλλη πλευρά, το Δήμο Παραλιμνίου, αλλά και κληρονόμους του εν λόγω αποβιώσαντος, απέρριψε το 2014 την αίτηση της, θεωρώντας ότι αυτή περιβαλλόταν από γενικότητα και αοριστία. Επισημάνθηκε δε, ότι δεν μπορούσε να διαταχθεί η εκταφή ενός προσώπου που κανένας δεν γνωρίζει πού είναι θαμμένος ή αν έχει τάφο.
«Κανένας δεν φαίνεται να γνωρίζει πού ευρίσκεται θαμμένος ο αποβιώσαντας Α.Κ. ούτε ακόμα και η αιτήτρια. Με δεδομένο ότι έχουν παρέλθει από το θάνατο του 36 χρόνια σε συνδυασμό με το γεγονός ότι έχουν διενεργηθεί εκταφές στο παλαιό κοιμητήριο, στο οποίο γινόντουσαν οι ταφές πριν το 2002 και κανένας δεν γνωρίζει πραγματικά πού είναι θαμμένος ο αποβιώσαντας Α.Κ., θα ήταν παρακινδυνευμένη η έκδοση διατάγματος εκταφής».
Στο μεταξύ το 2011 είχε προηγηθεί αίτηση στο Οικογενειακό Δικαστήριο Αμμοχώστου, όπου η γυναίκα ζήτησε και πάλι την αναγνώριση του αποβιώσαντα ως του βιολογικού της πατέρα, ενώ αιτήθηκε και πάλι την εκταφή των οστών του για εξετάσεις DNA. Ωστόσο, το αίτημα της απορρίφθηκε εκ νέου.
Στην συνέχεια η αιτήτρια άσκησε έφεση με την οποία υποστήριξε πως «εσφαλμένα το πρωτόδικο Δικαστήριο δεν επέτρεψε τη διεξαγωγή αιματολογικών εξετάσεων, εσφαλμένα απέρριψε την αίτηση για εκταφή και εσφαλμένα κατέληξε σε διαπίστωση ότι απέτυχε να αποδείξει ότι ο αποβιώσαντας ήταν ο βιολογικός της πατέρας».
Η αφετηρία της επίδικης ιστορίας
Όπως καταγράφεται στην απόφαση του Δικαστηρίου που εξέτασε την έφεση της αιτήτριας, η αφετηρία της επίδικης ιστορίας ήταν οι δηλώσεις του συζύγου της μητέρας της, δηλαδή του πατέρα της, λίγες ημέρες πριν αυτός αποβιώσει, όπου της είπε πως ο βιολογικός της πατέρας ήταν ο αποβιώσαντας.
Της είχε πει ότι έτσι του είπαν κάποιοι φίλοι του, όχι όμως η σύζυγος του. Μετά τη δήλωση αυτή, η γυναίκα αναζήτησε πληροφορίες από γέροντες, οι οποίοι της ανέφεραν ότι υπήρχαν φήμες στο χωριό ότι ο πατέρας της ήταν ο αποβιώσαντας.
Η εγγονή της ανέφερε ότι μερικούς μήνες πριν το θάνατο του συζύγου της μητέρας της αιτήτριας, επικοινώνησε μαζί της ένας θείος του συζύγου της και της είπε ότι η γιαγιά της ήταν η κόρη του αποβιώσαντα.
Ένας ηλικιωμένος μάρτυρας που βρέθηκε στο Δικαστήριο για να μαρτυρήσει και ο οποίος γνωρίζει την αιτήτρια από μικρή, ανέφερε πως άκουγε από τους μεγαλύτερους του πως αυτή ήταν εκτός γάμου κόρη του αποβιώσαντα. Ο ίδιος μάρτυρας δέχθηκε βέβαια ότι στα παλιά χρόνια όταν γεννιόταν ένα παιδί εκτός γάμου, πάντοτε δημιουργούνταν φήμες.
Άλλος μάρτυρας ανέφερε πως η αιτήτρια δεν ήταν η κόρη του πατέρα της και πως διάφοροι γνωστοί έλεγαν πως μοιάζει με τον αποβιώσαντα, αναφερόμενος σε «φήμες και κουτσομπολιά».
Το Δικαστήριο έκρινε πως δεν υπήρχε καμιά ουσιαστική μαρτυρία ενώπιον του που να καταδεικνύει πως ο αποβιώσαντας ήταν ο πατέρας της, υποδεικνύοντας πως «η μαρτυρία ήταν γενική και αόριστη και στηριζόταν απλώς σε φήμες». Ως εκ τούτου, απέρριψε την έφεση της.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ:
