Ο Τραμπ, ο θάνατος Σουλεϊμανί και οι σκληροπυρηνικοί της Τεχεράνης
06:42 - 16 Ιανουαρίου 2020
Πληθαίνουν τα τελευταία εικοσιτετράωρα οι διεθνείς αναλύσεις που επιχειρούν να ρίξουν φως στις επιπτώσεις που είχε η δολοφονία του Ιρανού στρατηγού Κασέμ Σουλεϊμανί στο εσωτερικό του Ιράν, δύο σχεδόν εβδομάδες μετά την εξουδετέρωσή του από τις ΗΠΑ.
Με το αρχικό σοκ του θανάτου του Σουλεϊμανί να έχει αντικατασταθεί από εκείνο της κατάρριψης του πολιτικού αεροσκάφους των ουκρανικών αερογραμμών, τα ξένα ΜΜΕ προσπαθούν να αποκρυπτογραφήσουν ποιες δυνάμεις έχουν ευνοηθεί και ποιες έχουν αποδυναμωθεί στην Τεχεράνη, πώς αυτό επηρεάζει τις ΗΠΑ και αν ο αντίκτυπος αυτός είναι συμβατός με τους αμερικανικούς στόχους.
Η Financial Times σχολιάζει ότι ο θυμός των Ιρανών έχει μετατοπιστεί από τις ΗΠΑ στην ηγεσία της ίδιας τους της χώρας. Ο θάνατος του Σουλεϊμανί από αμερικανικό drone φαινόταν να είχε συσπειρώσει τους Ιρανούς γύρω την ηγεσία τους, όμως τις τελευταίες ημέρες, μετά την παραδοχή πως ιρανικοί πύραυλοι σκότωσαν 176 αμάχους, ανάμεσά τους και 82 Ιρανούς, τα πλήθη βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για το αρχικό κουκούλωμα, σημειώνει.
«Το ισλαμικό καθεστώς βρέθηκε μεταξύ της αυξανόμενης πίεσης από τις αμερικανικές κυρώσεις και της λαϊκής δυσφορίας. Οι πρόσφατες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις δεν έχουν, μέχρι στιγμής, αποκτήσει το μέγεθος αυτών που γίνονταν πριν από δύο μήνες, όταν οι περικοπές στις επιχορηγήσεις καυσίμων προκάλεσαν αναταραχή. Κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου υπήρχαν διαδηλώσεις υπέρ της Κυβέρνησης έξω από τη βρετανική πρεσβεία, μετά την παρουσία του Πρέσβη σε αγρυπνία για τα θύματα του αεροπορικού δυστυχήματος», εξηγεί περαιτέρω.
Τα συνθήματα των διαδηλωτών στις διαμαρτυρίες για το αεροπλάνο ήταν πολύ προκλητικά. Είχαν ως στόχο όχι μόνο τον ανώτατο ηγέτη Αγιατολάχ Αλί Καμενέι αλλά και τους Φρουρούς της Επανάστασης, που δεν αποτελούν συνήθως στόχο, συνεχίζει η FT. Τον Νοέμβριο οι διαδηλωτές είχαν ένα αντικαθεστωτικό τόνο, καθώς έσμιξε ο θυμός τους για τις αμερικανικές κυρώσεις με τον εκνευρισμό για τη διαφθορά. Οι Αρχές κατάφεραν να ελέγξουν αυτές τις διαμαρτυρίες με αποκλεισμό του διαδικτύου και βίαιη καταστολή, κατά την οποία πέθαναν περισσότεροι από 300 άνθρωποι. Ο θάνατος περισσότερων από 50 ανθρώπων στην κηδεία του Σουλεϊμανί θύμωσε εκ νέου τον κόσμο, εν μέσω του πένθους των Ιρανών για τον στρατηγό. Και τώρα η προσπάθεια για παραπλάνηση σε σχέση με την αεροπορική τραγωδία, προκάλεσε πραγματική οργή.
Παραδόξως, όμως, το τελευταίο περιστατικό είναι πιο πιθανόν να αποδυναμώσει τους μετριοπαθείς, όπως τον Πρόεδρο Χασάν Ροχανί, που ηγήθηκε της πυρηνικής συμφωνίας το 2015. Για τον κ. Ροχανί, που προεδρεύει, επίσης, του Ανωτάτου Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας του Ιράν, το γεγονός ότι ο στρατός τού απέκρυψε την μοίρα του αεροσκάφους αποτελεί ταπείνωση. Οι Ιρανοί μπορεί να το εκλάβουν ως ένδειξη πως δεν λαμβάνεται υπόψη σε σημαντικά ζητήματα ασφάλειας, υποδεικνύει η ανάλυση.
Γι’ αυτό τον λόγο, παρόλο που η κατάρριψη του αεροσκάφους ήταν μεγάλο πισωγύρισμα για τους Φρουρούς της Επανάστασης λίγο μετά τον θάνατο του Σουλεϊμανί, μπορεί ο αντίκτυπος να είναι μικρότερος για τους σκληροπυρηνικούς του καθεστώτος. Όπως γράφει η FT, ο Λευκός Οίκος δεν πρέπει να θεωρεί πως η πολιτική της μάξιμουμ πίεσης, η οποία έχει ως στόχο να εξαναγκάσει την Τεχεράνη να επαναδιαπραγματευτεί την πυρηνική συμφωνία, έχει φέρει το καθεστώς κοντά στην κατάρρευση.
«Οι περισσότεροι Ιρανοί δεν βλέπουν κάποια εναλλακτική στην υφιστάμενη ηγεσία. Παρά ταύτα, η Τεχεράνη δεν μπορεί να δέχεται αυτές τις πολλαπλές πιέσεις για πάντα», προσθέτει. Όπως αναφέρει περαιτέρω, μπορεί η δολοφονία του Σουλεϊμανί να έσβησε, για τώρα, την πιθανότητα συνομιλιών με τις ΗΠΑ, όμως το Ιράν θα πρέπει να επιστρέψει στις δεσμεύσεις του 2015, καθώς το Η.Β., η Γαλλία και η Γερμανία ενεργοποίησαν τον μηχανισμό, μία ένδειξη ότι χάνουν την υπομονή τους.
«Η Τεχεράνη πρέπει να αποφύγει περαιτέρω επιθέσεις σε αμερικανικά συμφέροντα από τους εντολοδόχους της στη Μέση Ανατολή, που οι σκληροπυρηνικοί αφήνουν να νοηθεί ότι θα γίνουν άμεσα. Η καταστροφή με το ουκρανικό αεροσκάφος ήταν αποτέλεσμα του γεγονότος πως οι ΗΠΑ και το Ιράν κορύφωσαν τις εντάσεις στην περιοχή. Οι 176 αθώες ζωές που χάθηκαν πρέπει να αποτελέσουν μήνυμα προς όλες τις πλευρές για να βρουν τρόπους να επιστρέψουν στον δρόμο της διπλωματίας. Θα ήταν μία ασυγχώρητη τραγωδία εάν αποδειχθεί τελικά πως ήταν οι πρώτοι από πολλούς θανάτους», καταλήγει η Financial Times.
Με το αρχικό σοκ του θανάτου του Σουλεϊμανί να έχει αντικατασταθεί από εκείνο της κατάρριψης του πολιτικού αεροσκάφους των ουκρανικών αερογραμμών, τα ξένα ΜΜΕ προσπαθούν να αποκρυπτογραφήσουν ποιες δυνάμεις έχουν ευνοηθεί και ποιες έχουν αποδυναμωθεί στην Τεχεράνη, πώς αυτό επηρεάζει τις ΗΠΑ και αν ο αντίκτυπος αυτός είναι συμβατός με τους αμερικανικούς στόχους.
Η Financial Times σχολιάζει ότι ο θυμός των Ιρανών έχει μετατοπιστεί από τις ΗΠΑ στην ηγεσία της ίδιας τους της χώρας. Ο θάνατος του Σουλεϊμανί από αμερικανικό drone φαινόταν να είχε συσπειρώσει τους Ιρανούς γύρω την ηγεσία τους, όμως τις τελευταίες ημέρες, μετά την παραδοχή πως ιρανικοί πύραυλοι σκότωσαν 176 αμάχους, ανάμεσά τους και 82 Ιρανούς, τα πλήθη βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για το αρχικό κουκούλωμα, σημειώνει.
«Το ισλαμικό καθεστώς βρέθηκε μεταξύ της αυξανόμενης πίεσης από τις αμερικανικές κυρώσεις και της λαϊκής δυσφορίας. Οι πρόσφατες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις δεν έχουν, μέχρι στιγμής, αποκτήσει το μέγεθος αυτών που γίνονταν πριν από δύο μήνες, όταν οι περικοπές στις επιχορηγήσεις καυσίμων προκάλεσαν αναταραχή. Κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου υπήρχαν διαδηλώσεις υπέρ της Κυβέρνησης έξω από τη βρετανική πρεσβεία, μετά την παρουσία του Πρέσβη σε αγρυπνία για τα θύματα του αεροπορικού δυστυχήματος», εξηγεί περαιτέρω.
Τα συνθήματα των διαδηλωτών στις διαμαρτυρίες για το αεροπλάνο ήταν πολύ προκλητικά. Είχαν ως στόχο όχι μόνο τον ανώτατο ηγέτη Αγιατολάχ Αλί Καμενέι αλλά και τους Φρουρούς της Επανάστασης, που δεν αποτελούν συνήθως στόχο, συνεχίζει η FT. Τον Νοέμβριο οι διαδηλωτές είχαν ένα αντικαθεστωτικό τόνο, καθώς έσμιξε ο θυμός τους για τις αμερικανικές κυρώσεις με τον εκνευρισμό για τη διαφθορά. Οι Αρχές κατάφεραν να ελέγξουν αυτές τις διαμαρτυρίες με αποκλεισμό του διαδικτύου και βίαιη καταστολή, κατά την οποία πέθαναν περισσότεροι από 300 άνθρωποι. Ο θάνατος περισσότερων από 50 ανθρώπων στην κηδεία του Σουλεϊμανί θύμωσε εκ νέου τον κόσμο, εν μέσω του πένθους των Ιρανών για τον στρατηγό. Και τώρα η προσπάθεια για παραπλάνηση σε σχέση με την αεροπορική τραγωδία, προκάλεσε πραγματική οργή.
Παραδόξως, όμως, το τελευταίο περιστατικό είναι πιο πιθανόν να αποδυναμώσει τους μετριοπαθείς, όπως τον Πρόεδρο Χασάν Ροχανί, που ηγήθηκε της πυρηνικής συμφωνίας το 2015. Για τον κ. Ροχανί, που προεδρεύει, επίσης, του Ανωτάτου Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας του Ιράν, το γεγονός ότι ο στρατός τού απέκρυψε την μοίρα του αεροσκάφους αποτελεί ταπείνωση. Οι Ιρανοί μπορεί να το εκλάβουν ως ένδειξη πως δεν λαμβάνεται υπόψη σε σημαντικά ζητήματα ασφάλειας, υποδεικνύει η ανάλυση.
Γι’ αυτό τον λόγο, παρόλο που η κατάρριψη του αεροσκάφους ήταν μεγάλο πισωγύρισμα για τους Φρουρούς της Επανάστασης λίγο μετά τον θάνατο του Σουλεϊμανί, μπορεί ο αντίκτυπος να είναι μικρότερος για τους σκληροπυρηνικούς του καθεστώτος. Όπως γράφει η FT, ο Λευκός Οίκος δεν πρέπει να θεωρεί πως η πολιτική της μάξιμουμ πίεσης, η οποία έχει ως στόχο να εξαναγκάσει την Τεχεράνη να επαναδιαπραγματευτεί την πυρηνική συμφωνία, έχει φέρει το καθεστώς κοντά στην κατάρρευση.
«Οι περισσότεροι Ιρανοί δεν βλέπουν κάποια εναλλακτική στην υφιστάμενη ηγεσία. Παρά ταύτα, η Τεχεράνη δεν μπορεί να δέχεται αυτές τις πολλαπλές πιέσεις για πάντα», προσθέτει. Όπως αναφέρει περαιτέρω, μπορεί η δολοφονία του Σουλεϊμανί να έσβησε, για τώρα, την πιθανότητα συνομιλιών με τις ΗΠΑ, όμως το Ιράν θα πρέπει να επιστρέψει στις δεσμεύσεις του 2015, καθώς το Η.Β., η Γαλλία και η Γερμανία ενεργοποίησαν τον μηχανισμό, μία ένδειξη ότι χάνουν την υπομονή τους.
«Η Τεχεράνη πρέπει να αποφύγει περαιτέρω επιθέσεις σε αμερικανικά συμφέροντα από τους εντολοδόχους της στη Μέση Ανατολή, που οι σκληροπυρηνικοί αφήνουν να νοηθεί ότι θα γίνουν άμεσα. Η καταστροφή με το ουκρανικό αεροσκάφος ήταν αποτέλεσμα του γεγονότος πως οι ΗΠΑ και το Ιράν κορύφωσαν τις εντάσεις στην περιοχή. Οι 176 αθώες ζωές που χάθηκαν πρέπει να αποτελέσουν μήνυμα προς όλες τις πλευρές για να βρουν τρόπους να επιστρέψουν στον δρόμο της διπλωματίας. Θα ήταν μία ασυγχώρητη τραγωδία εάν αποδειχθεί τελικά πως ήταν οι πρώτοι από πολλούς θανάτους», καταλήγει η Financial Times.
