Το αφήγημα των Τούρκων για τα Βαρώσια και η κατάρριψή του από τον Κ. Πετρίδη

Το ιδιοκτησιακό καθεστώς στην Αμμόχωστο διευκρινίστηκε επαρκώς και η πόλη ανήκει στους νόμιμους ιδιοκτήτες της, διαμηνύει μέσω γραπτής δήλωσής του ο υπουργός Εσωτερικών Κωνσταντίνος Πετρίδης, τοποθετούμενος επί των ισχυρισμών της τουρκικής πλευράς ότι η πόλη αποτελεί ιδιοκτησία του ΕΦΚΑΒ.
 
Στην γραπτή του δήλωση, ο Κωνσταντίνος Πετρίδης τονίζει πως η γη της Κύπρου άνηκε και ανήκει στους μόνιμους κατοίκους του τόπου, και όχι στους διάφορους κατακτητές, που θεωρούσαν ότι η κατάκτηση τους εξασφάλιζε και το δικαίωμα ιδιοκτησίας.
 
Παράλληλα, υπογραμμίζει πως οι Τούρκοι αποσιωπούν το γεγονός ότι το ιδιοκτησιακό καθεστώς είναι αδιαμφισβήτητα τεκμηριωμένο στα Κτηματικά Μητρώα και το αρχείο του Επαρχιακού Κτηματολογικού Γραφείου Αμμοχώστου, το οποίο κατέχουν αυτούσιο από το 1974, καθώς επίσης του Επαρχιακού Κτηματολογικού Γραφείου Κερύνειας, όπως επίσης και μέρος των Κτηματικών Μητρώων και αρχείων της Λευκωσίας, που κατέχουν από το 1963.
 
«Αν θέλουν να μιλήσουν σε μια σημερινή προσπάθεια διακρίβωσης, πρέπει να επιτρέψουν την ανοικτή χρήση των Μητρώων και Αρχείων αυτών, μέσα από τα οποία θα διαφανεί με σαφήνεια όλο το ιστορικό της ακίνητης ιδιοκτησίας της Κύπρου και οι πραγματικοί ιδιοκτήτες», διαμηνύει ο υπουργός Εσωτερικών.
 
«Η ιστορία της ακίνητης ιδιοκτησίας στην Κύπρο», τονίζει ο Κωνσταντίνος Πετρίδης», «δεν ξεκίνησε με την κατάληψη της Κύπρου το 1571 από την Οθωμανική αυτοκρατορία ούτε και το 1858 με την εισαγωγή του Οθωμανικού κώδικα γαιών, κατ’ αναλογία  του Ναπολεόντειου κώδικα στην Ευρώπη, ούτε βέβαια το 1878 με την ενοικίαση της Κύπρου στο Ηνωμένο Βασίλειο.
 
Η γη της Κύπρου άνηκε και ανήκει στους μόνιμους κατοίκους αυτού του τόπου και όχι στους διάφορους κατακτητές που θεωρούσαν ότι η κατάκτηση τους εξασφάλιζε και το δικαίωμα ιδιοκτησίας».
 
«Τα Κτηματικά Μητρώα και το Κτηματολογικό αρχείο της Κύπρου καταγράφουν την ιστορία αυτή και πρέπει όλοι να την σεβαστούν και όχι να την χρησιμοποιούν για να ερμηνεύουν όπως βολεύει άλλες ενέργειές τους», επισημαίνει.
 
«Η ιστορία του Κτηματολογίου της Κύπρου», καταλήγει, «πάει πίσω στο 470 π.χ. όπου συντάχθηκε η περίφημη ορειχάλκινη πλάκα του Ιδαλίου, η οποία βρίσκεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας και αποτελεί τον πρώτο γραπτό τίτλο ιδιοκτησίας,  με τον οποίο ο Βασιλιάς του Ιδαλίου Στασίκυπρος και οι κάτοικοι του Βασιλείου του Ιδαλίου έδωσαν στον γιατρό Ονήσιλο και στην οικογένειά του την γη μεταξύ Ιδαλίου και Αλαμπρατίας σε αντάλλαγμα για την περίθαλψη των τραυματιών στον πόλεμο με τους Πέρσες.
 
Ως εκ τούτου, τέτοιου είδους ισχυρισμοί δεν έχουν καμία υπόσταση. Το ιδιοκτησιακό καθεστώς στην Αμμόχωστο διευκρινίστηκε επαρκώς και η πόλη ανήκει στους νόμιμους ιδιοκτήτες της».
 
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ: Θέλουν και τίτλο ιδιοκτησίας των Βαρωσίων οι Τούρκοι-Το πλάνο τους για την πόλη

 

Η νομική αρωγή
Στο μεταξύ, μισό εκατομμύριο στερλίνες κατέθεσε η βρετανική κυβέρνηση σε κοινό λογαριασμό των Φαζίλ Κουτσιούκ και Ραούφ Ντενκτάς, ποσό που ήταν μέρος του 1,5 εκ. στερλινών με το οποίο θα γινόταν πλήρης και τελική εξόφληση όλων των απαιτήσεων της τουρκικής κοινότητας, περιλαμβανομένου του ΕΦΚΑΒ, με την προϋπόθεση ότι οι Τ/κ δεν θα είχαν οποιαδήποτε απαίτηση μετά από αυτή την πληρωμή.
 
Σύμφωνα με το δικηγόρο Αχιλλέα Δημητριάδη, η διευθέτηση αποδεικνύεται σε σχετικό παράρτημα της Συνθήκης Εγγυήσεων, ενώ υπάρχει και η απόδειξη της πληρωμής, και διερωτήθηκε τι έγιναν τα χρήματα.
 
Σε δηλώσεις του στο Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων(ΚΥΠΕ), με αφορμή τις δηλώσεις του Γενικού Διευθυντή του ΕΒΚΑΦ Ιμπραχίμ Φατίχ Μπεντέρ και τον ισχυρισμό του ότι τους ανήκει τεράστιο μέρος της περίκλειστης Αμμοχώστου (Βαρώσι), ο κ. Δημητριάδης υπενθύμισε την υπόθεση Ξενίδη Αρέστη όπου το ΕΦΚΑΒ ισχυριζόταν ότι του ανήκε η περιουσία της κ. Αρέστη, αλλά αυτό απορρίφθηκε από το δικαστήριο και στα προδικαστικά και επί της ουσίας.
 
Επίσης κάλεσε τους Βαρωσιώτες, που είναι ιδιοκτήτες περιουσίας στην περίκλειστη περιοχή, να κάνουν αιτήσεις στην «Επιτροπή Ακίνητης Ιδιοκτησίας» μόνο για αποκατάσταση και για απώλεια χρήσης. Με αυτόν τον τρόπο, όπως υπέδειξε, θα αναγκαστεί η τουρκική πλευρά να αποκαταστήσει αυτές τις περιουσίες.
 
Παράρτημα Y
Ο Γενικός Διευθυντής του ΕΒΚΑΦ ισχυρίστηκε πως τους τίτλους ιδιοκτησίας που έδειχναν ότι η γη ανήκε στα βακούφια τους είχαν βρει τυχαία σε ένα κτίριο στα Βαρώσια το 1990, ενώ ισχυρίστηκε ακόμη ότι υπάρχει έγγραφο που αποδεικνύει ότι οι Βρετανοί δεν είχαν δώσει 1,5 εκ. στερλίνες αγοράζοντας τις περιουσίες των βακουφίων, αλλά για την επιδιόρθωσή τους.
 
«Αυτός ο ισχυρισμός», είπε ο κ. Δημητριάδης, «συνοδεύεται και από ένα αφήγημα, το οποίο πρέπει να πω ότι σε μεγάλο μέρος του ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα εκτός από ένα σημείο. Το σημείο αυτό έχει να κάνει με τη Συνθήκη Εγκαθίδρυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας όπου το 1960 ως μέρος της διευθέτησης της ανεξαρτησίας, η αγγλική αποικιοκρατική κυβέρνηση έδωσε στην τ/κ κοινότητα, ένα τεράστιο για την τότε εποχή, ποσό, ενάμιση εκατομμύριο στερλίνες, προς πλήρη και τελική εξόφληση όλων των απαιτήσεων της τουρκικής κοινότητας, περιλαμβανομένου του υψηλού συμβουλίου του ΕΦΚΑΒ. Και ανέλαβαν επίσης οι Τ/κ ότι δεν θα είχαν οποιαδήποτε απαίτηση μετά από αυτή την πληρωμή».
 
Η πληρωμή αυτή έγινε και τα λεφτά πληρώθηκαν, είπε, και για χάριν της ιστορίας, την 1η Αυγούστου 1960 πήραν μισό εκατομμύριο στερλίνες ο Δρ. Κουτσιούκ και ο Ραούφ Ντενκτάς σε προσωπικό τους λογαριασμό. Το υπόλοιπο, 1 εκατομμύριο, πληρώθηκε αργότερα στην τουρκική κοινοτική συνέλευση.
 
Ο κ. Δημητριάδης έθεσε το ερώτημα τι έγινε με το μισό εκατομμύριο που δόθηκε στην τουρκική κοινότητα και στο Δρα Κουτσιούκ, ο οποίος ήταν ο Πρόεδρος του Υψηλού Συμβουλίου του ΕΦΚΑΒ. Είναι φανερό, συμπλήρωσε, ότι πληρώθηκαν αυτά τα λεφτά προς πλήρη εξόφληση των απαιτήσεων της τ/κ κοινότητας, αλλά φαίνεται ότι ουδέποτε έφθασαν σε αυτούς που έπρεπε να φθάσουν. «Είναι θέμα της τ/κ κοινότητας να ερευνήσει και να δει τι έγιναν αυτά τα λεφτά», συμπλήρωσε.
 
Όσον αφορά τη λεηλασία των περιουσιών του ΕΦΚΑΒ από την τότε αγγλική αποικιοκρατική κυβέρνηση, αυτό, κατά την άποψή του κ. Δημητριάδη, από δική του έρευνα φαίνεται να είναι σωστό.
 
Μάλιστα, συνέχισε, συστάθηκε και μια επιτροπή η οποία ερεύνησε αυτό το θέμα, γύρω στο 1958-1959 και πράγματι αποδείχθηκε ότι η αποικιοκρατική κυβέρνηση διαχειριζόταν την περιουσία του ΕΦΚΑΒ ως σαν να ήταν κυβερνητικό τμήμα.  Γι’ αυτό το λόγο, οι Τ/κ στις διαπραγματεύσεις της ανεξαρτησίας, ζητούσαν 4 εκ. στερλίνες. Αυτά οι Άγγλοι τα «παζάρεψαν»  σε 1,5 εκ. το οποίο και πληρώθηκε.
 
«Είναι για αυτόν το λόγο που αισθάνομαι ότι το αφήγημα για την Αμμόχωστο του ΕΦΚΑΒ έχει αυτό το πρόβλημα. Τα άλλα που έχουν να κάνουν με τους αριθμούς και το ότι αυτά δόθηκαν στα βακούφικα του Λαλά Μουσταφά Πασά, του Απτουλάχ Πασά και του Μπιλ Αλά, αυτά ενδεχόμενα να είναι σωστά.  «Ωστόσο όλα αυτά δεν αναιρούν το γεγονός του συμβιβασμού που έγινε το 1960», σημείωσε.
 
Το Appendix U είναι παράρτημα της Συνθήκης Εγκαθίδρυσης και αποτελείται από τις επιστολές που έγραψαν οι Δρ. Κουτσιούκ και Ραούφ Ντενκτάς προς τους Βρετανούς για να πάρουν τα χρήματα.
 
Στην επιστολή, τονίζεται ότι ο Βρετανός κυβερνήτης ενημερώνει τους κ. Κουτσιούκ και Ντενκτάς ότι η κυβέρνηση της Βρετανίας αποφάσισε να παραχωρήσει το ποσό των 1,5 εκ. στερλινών ως δωρεά προς την τουρκοκυπριακή κοινότητα για να χρησιμοποιηθεί για σκοπούς παιδείας, την ανάπτυξη της περιουσίας του ΕΦΚΑΒ, πολιτισμό και ό,τι είναι στη δικαιοδοσία του Τουρκοκυπριακής Συνέλευσης.
 
Στο άρθρο 2 (β) σημειώνεται ότι η βρετανική κυβέρνηση θα εμβάσει το ποσό των 500 χιλιάδων στερλινών σε κοινό (τραπεζικό) λογαριασμό των Κουτσιούκ και Ντενκτάς.
 
Ζητά όπως η τουρκική κοινότητα, περιλαμβανομένου του υψηλού συμβουλίου του ΕΦΚΑΒ δεν έχουν οποιαδήποτε οικονομική απαίτηση από τη βρετανική κυβέρνηση ή την κυβέρνηση της αποικίας της Κύπρου, που αναδύεται ή ενδεχομένως να προκύψει από ή εντός ή σε σχέση με είτε τη διοίκηση της Κύπρου ή την ίδρυση της Δημοκρατίας της Κύπρου ή με άλλο τρόπο και ότι τέτοιες αξιώσεις δεν θα γίνουν στη συνέχεια από ή για λογαριασμό της τουρκικής κοινότητας.
 
Παρατίθεται το σχετικό αυθεντικό απόσπασμα στα αγγλικά:
 
«I also have to request your confirmation that the Turkish community, including the High Council of Evkaf, have no financial claims against the government of the United Kingdom, or against the Government of the colony of Cyprus, arising or purporting to arise out of or in connection with either the administration of Cyprus or the establishment of the Republic of Cyprus or otherwise, and that no such claims will be made hereafter by or on behalf of the Turkish community».
 
Ο κ. Δημητριάδης τόνισε τη σημασία των σημείων ΄’ή με άλλον τρόπο’  και ότι ‘δεν θα γίνουν στη συνέχεια τέτοιες αξιώσεις από ή για λογαριασμό της τουρκικής κοινότητας’ και διερωτήθηκε πάνω σε τι στηρίζονται για τις σημερινές τους αξιώσεις. Το παράρτημα αυτό, αποδεικνύει τη νομική βάση της διευθέτησης και η απόδειξη είναι το γεγονός ότι αυτό έγινε, πρόσθεσε.
 
Αναφορικά με τη νομική διάσταση, είπε ο κ. Δημητριάδης, η δική του επαφή είχε να κάνει με την υπόθεση Ξενίδη Αρέστη όπου το 2004 και το 2005 το επιχείρημα αυτό τέθηκε ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου και εναντίον της κ. Ξενίδη Αρέστη με το ΕΦΚΑΒ να ισχυρίζεται ότι δήθεν του ανήκε η περιουσία της κ. Αρέστη.
 
Αυτό απορρίφθηκε από το δικαστήριο και στα προδικαστικά και επί της ουσίας «και κατά την άποψή μου συνιστά δεδικασμένο.
 
Έκτοτε η τουρκική πλευρά έχει διορθώσει το αφήγημά της και έχει κάνει και διαδικασίες στα κατεχόμενα, το ΕΦΚΑΒ εναντίον της υποτελούς διοίκησης όπου λέει, δήθεν, ότι έχει απόφαση δικαστηρίου που διαπιστώνει την ιδιοκτησία του ΕΦΚΑΒ για την περιφραγμένη πόλη». Αυτά, σημείωσε, βεβαίως δεν τα δεχόμαστε.
 
Αναμένουμε, είπε, στην υπόθεση που εκκρεμεί τώρα ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, όπου δόθηκε και νέα παράταση μέχρι τις 9 Σεπτεμβρίου «να εξεταστεί το θέμα του ΕΦΚΑΒ και θα αποδειχθεί για ακόμη μια φορά το ανεδαφικό των ισχυρισμών τους».
 
«Ελπίζω ότι σε αυτή την προσπάθεια», πρόσθεσε, «θα είναι αρωγός και η Κυπριακή Δημοκρατία η οποία ως χώρα της οποίας ο υπήκοος έχει προσφύγει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο δικαιούται να συμμετέχει».
 
«Η συμμετοχή της», σημείωσε, «δεν είναι τόσο σημαντική όσον αφορά τα νομικά επιχειρήματα τα οποία ήδη έχουν εξεταστεί αλλά έχει τεράστια σημασία όσον αφορά τον υπολογισμό  των αποζημιώσεων που έχουν να κάνουν με τις αξίες των περιουσιών στην περιφραγμένη πόλη». Είναι σημαντικό, σημείωσε, η ΚΔ να καταθέσει τις εκτιμήσεις του Κτηματολογίου για αυτήν την περιουσία που είναι μέσα στην περιφραγμένη πόλη.  Η τουρκική πλευρά παρουσιάζει τις αξίες της περιφραγμένης πόλης πολύ πιο χαμηλές από αυτές που υπολογίζουμε εμείς ότι είναι. Και ο λόγος είναι ότι εμείς βασιζόμαστε στις τιμές των ελεύθερων περιοχών και εκείνοι βασίζονται στις τιμές των κατεχόμενων περιοχών, συμπλήρωσε.
 
Επειδή μέχρι τώρα η πολιτική διεργασία δεν έχει φθάσει στο σημείο να συμφωνηθούν αυτές οι αξίες, πρέπει κάποιο δικαστήριο να το αποφασίσει, κατά τον κ. Δημητριάδη. Είναι γι’ αυτό που χρειάζεται η ΚΔ με τις επίσημες εκτιμήσεις του Κτηματολογίου να αντιμετωπίσει τις εκτιμήσεις του τουρκικού κτηματολογίου διότι εμφανώς, ένα κράτος έχει πολύ πιο μεγάλη αξιοπιστία από ένα ιδιώτη.
 
Κατά την άποψή μου, η δική μας η αντίδραση στο ενδεχόμενο ανοίγματος της περιφραγμένης πόλης είναι να ετοιμαστούν οι ιδιοκτήτες με το να έχουν βεβαιώσεις ιδιοκτησίας στα ονόματα ζωντανών, οι ξενοδόχοι να έχουν επικαιροποιήσει τις εταιρείες τους που είναι ιδιοκτήτες, και να γίνουν, αν ο κόσμος το αποφασίσει, αιτήσεις στην «Επιτροπή Ακίνητης Ιδιοκτησίας» μόνο για αποκατάσταση και για απώλεια χρήσης.
 
Με αυτόν τον τρόπο θα αναγκαστεί η τουρκική πλευρά να αποκαταστήσει αυτές τις περιουσίες εις τους ιδιοκτήτες της χωρίς να  μπορεί να κάνει οτιδήποτε άλλο, κατέληξε.