Ο όγκος, η τύφλωση, ο Γολγοθάς και τα μαθήματα ζωής του 12χρονου Κυριάκου

Η λέξη αγωνιστής ζωής, είναι μίκρη για να περιγράψει τον Κυριάκο, ένα δωδεκάχρονο παιδί το οποίο λίγο μετά τη γέννησή του, άρχισε να δίνει καθημερινές μάχες. Μαζί και μαθήματα σε όλους εμάς, που θεωρούμε ότι το να έχει κάποιος την υγεία του είναι κάτι δεδομένο.
 
Και όμως! Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο και πως όλα μπορούν να ανατραπούν από τη μια στιγμή στην άλλη. Όπως έγινε και στην περίπτωση του δωδεκάχρονου.
 
Ο Κυριάκος ήρθε στον κόσμο το 2007 και έσφυζε από υγεία. Ο Γαβρίλης και η Έλενα κράτησαν στην αγκαλιά τους τον πρωτότοκό τους, που ήρθε για να συμπληρώσει την ευτυχία τους.
 
Ωστόσο, πέντε μήνες μετά τη γέννησή του, το αγγελούδι τους διαγνώσθηκε με όγκο στον εγκέφαλο και εκεί ξεκίνησε ο μεγάλος αγώνας ζωής για τον ίδιο και τους γονείς του, οι οποίοι στέκονται βράχος δίπλα στον γιο τους, αντλώντας όπως εξομολογήθηκε ο πατέρας του στον REPORTER, δύναμη από τον ίδιο. Οι αλλεπάλληλες επεμβάσεις και η τύφλωση
Ο μικρός Κυριάκος δεν έχει περάσει λίγα. Μετά τις αλλεπάλληλες μάχες που έδωσε κόντρα στην αρρώστια και τις επεμβάσεις στις οποίες υποβλήθηκε, έχασε την όρασή του.
 
Όπως ανέφερε η μητέρα του στον REPORTER, στα 2,5 χρόνια ζωής του και έπειτα από σειρά χημειοθεραπειών στις οποίες υποβλήθηκε, κάποια στιγμή κόντεψε να χαθεί το παιδί, λόγω εγκεφαλικής αιμορραγίας.
 
Τότε η οικογένεια μετέβη εσπευσμένα στην Αγγλία, όπου και παρέμεινε για πέντε μήνες. Ο Κυριάκος νοσηλεύθηκε σε εξειδικευμένο ιατρικό κέντρο και υποβαλλόταν συνεχώς σε επεμβάσεις. Δυστυχώς, κατέστη ανέφικτο να σωθεί το φως του και από τότε ο μικρός τυφλώθηκε.
 
Όμως, ούτε και η τύφλωση ήταν αρκετή για να τα βάλει κάτω ο Κυριάκος και να παραδοθεί.
 
Μάλιστα, όπως μας λέει η Έλενα, ο μικρός περπάτησε για πρώτη φορά στα έξι του χρόνια και αυτό χάρη στο πείσμα και το τσαγανό που ο ίδιος διαθέτει.
 
Και αυτό κάνει καθημερινά. Πεισμώνει όλο και περισσότερο, έχοντας συνοδοιπόρους και συμπαραστάτες σε αυτό τον συνεχή Γολγοθά τους γονείς του, που τον ακούνε, τον σέβονται και τον στηρίζουν. Η νέα μάχη και η αισιοδοξία
Δυστυχώς για τον μικρό Κυριάκο και τους γονείς του, τα προβλήματα δεν τελειώνουν εδώ.
 
Τώρα πρέπει να υποβληθεί το συντομότερο δυνατό σε ακόμη μια επέμβαση στο κεφάλι. Και η αγωνία της μάνας και του πατέρα είναι να λάβουν τη σχετική έγκριση του κράτους για τη διενέργεια της εγχείρισης, είτε σε κέντρο του εξωτερικού, είτε ακόμη και στην Κύπρο.
 
Όπως μας ανέφεραν οι γονείς, η συγκεκριμένη επέμβαση μπορεί να γίνει και σε ιατρικό κέντρο στην Κύπρο, γεγονός που οι ίδιοι ευνοούν περισσότερο, καθώς ο θεράπων ιατρός του Κυριάκου θα μπορεί να τον παρακολουθεί ανά πάσα στιγμή προκύψει οτιδήποτε έκτακτο.
 
Πάντως, ούτε ο Κυριάκος, ούτε ο Γαβρίλης, ούτε η Έλενα χάνουν το κουράγιο και την αισιοδοξία τους. Είναι πεπεισμένοι ότι και αυτή η μάχη θα κερδηθεί.
 
Η αγάπη του για το τραγούδι
και η κοινωνικοποίηση
Ο Κυριάκος θέλει και ζει την κάθε στιγμή, κόντρα στα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει. Επιδιώκει τη συναναστροφή και έχοντας τους γονείς του στο πλευρό του, τον βοηθούν να πραγματοποιεί τα όνειρά του.
 
Μια από τις μεγάλες του αγάπες είναι το τραγούδι. Την περασμένη εβδομάδα, σε φιλανθρωπική εκδήλωση που διοργάνωσε το Κοινοτικό Συμβούλιο Πεντάγυιας μαζί με τον Σύνδεσμο «Κάνε μια Ευχή», ο Κυριάκος βγήκε στη σκηνή, τραγούδησε και απέσπασε το πιο θερμό χειροκρότημα από το κοινό που τον παρακολουθούσε με συγκίνηση και θαυμασμό.
 
«Ήταν επιθυμία του ίδιου να βγει στη σκηνή και να τραγουδήσει», όπως εξομολογούνται οι γονείς του, πράγματα που έπραξε, κλέβοντας την παράσταση.

Διότι για τον Κυριάκο, το να θυμάται στίχους τραγουδιών και να στέκεται όρθιος θεωρείται άθλος, λαμβάνοντας υπόψη τα όσα έχει περάσει και τα κατάλοιπα που του έχει αφήσει η αρρώστια του.

 

Όπως μας ανέφερε συγκινημένος ο Γαβρίλης, ουδέποτε έκρυψαν το πρόβλημα που είχαν στο σπίτι τους, ουδέποτε ένιωσαν άσχημα για το μωρό τους και ποτέ μα ποτέ δεν έμεινε πίσω. Η ζωή τους όλη είναι ο Κυριάκος και τα δυο μικρότερα αδελφάκια του.

 

 

Η φοίτηση και δίψα για μάθηση
Τα προηγούμενα χρόνια ο Κυριάκος φοιτούσε στη Σχολή Τυφλών στη Λευκωσία, πηγαινοερχόμενος καθημερινά από τη Λεμεσό.
 
Από τη νέα σχολική χρονιά θα φοιτά δυο φορές την εβδομάδα στη Σχολή Τυφλών και τις άλλες τρεις σε Δημοτικό Σχολείο.
 
Ουδέποτε ο Κυριάκος φέρνει αντίρρηση να μεταβεί στο σχολείο. Αντίθετα, λένε οι γονείς του, θέλει συνεχώς να μαθαίνει καινούργια πράγματα και να συναναστρέφεται με κόσμο και κυρίως με παιδιά της ηλικίας του.
 
Το μήνυμα του Γαβρίλη και της Έλενας
Όταν ρωτάς τους γονείς του Κυριάκου από πού αντλούν αυτή τη δύναμη, η Έλενα λέει πως «αυτό είναι δούναι και λαβείν. Εμείς παίρνουμε δύναμη από τον Κυριάκο και ο Κυριάκος από εμάς».
 
Και αυτό είναι το επιδιωκόμενο μέσα από αυτό το ρεπορτάζ-αφιέρωμα σε αυτό τον επίγειο άγγελο.
 
Επιθυμία του Γαβρίλη και της Έλενας είναι να μεταφέρουν το μήνυμα της αποδοχής αυτών των παιδιών στην κοινωνία, τα οποία όπως τονίζουν, δεν είναι ούτε για λύπηση, ούτε για να τίθενται στο περιθώριο.
 
«Ο γονιός πρέπει να δεχτεί και να αποδεχτεί το πρόβλημα του παιδιού του για να μπορέσει να το βοηθήσει και να το στηρίξει».